دلم می‌خواهد خودم را از تنم دربیاورم بشورم ، بچلانم ، و رویِ طناب حیاطمان پهن کنم، و فردا بیاییم و ببینم باد مرا با خود برده است . .

هر لحظھ‌یِ بی‌تو بودن من، سال‌ها گذشت من از تمام مردم دنیا، مسن‌ترم !

من گفتم برو اما نمی‌دانستم قرار است چھ فراقۍ را تحمل کنم. نمی‌دانستم دوری‌انقدر سخت و زجرآور است، مدام میگفتم تحمل میکنم و حرف‌هایـے که هیچوقت ثابت‌نشد و من ماندم تنها با حجمی از حرف‌های ثابت نشدھ . من گفتم برو اما نمی‌دانستم معنۍ هرگز را، می‌دانی زندگی کردن با زنده بودن فرق دارد من با تو‌ زندگی کردم، اما بعد از تو فقط زندھ ماندم، زندگی برایم معنا نداشت .

ماییم و نیمہ جانۍ، آن‌ هم رسیده بر لب (:

___

خسته‌ام، مثلِ‌ در آغوشِ‌ کسی‌ جا‌ نشدن . .

:))

اگر جملھ‌یِ ‹ از تو فقط یه دونه تو دنیا هست › نبود، ما قرار بود با چی به هم دلداری بدیم 😂 ؟

از سرمای اردبیل فرار کردیم قم، قمم سرده، کلا پا به هر شهر میزاریم یا خشک میشه یا هرچی ..

‌___