📋 #تلاشِ_بیهوده‌_معاویّه معاویه نامه ای به امیرالمومنین علیه السَّلام نوشت که: من دارای فضائلی هستم؛ پدرم در جاهلیّت بزرگ و آقا بود و در اسلام به پادشاهی رسیدم؛ خویشاوندِ پیامبر صلوات الله علیه و آله ، دایی مومنین و نویسنده ی وحیِ الهی هستم! امیرالمومنین علیه السَّلام بعد از خواندنِ نامه فرمودند: آیا پسرِ هندِ جگرخوار به این فضایل بر من برتری می جوید! بعد به جوانی که نزدیکشان بود فرمودند بنویس: محمّد پیامبرِ خدا صلَّی الله علیه و آله برادرِ مهربانِ من است و حمزه، سَروَر شهیدان، عمویِ من؛ جعفر، آنکه روز و شب با ملائکه در پرواز است، پسرِ مادرِ من است؛ دخترِ پیامبر سلام الله علیها باعثِ سکونِ دل و همسرِ من است، خون و گوشتِ او با خون و گوشتِ من درآمیخته است؛ دو نوه ی پیامبر علیهِمَا السَّلام پسرانِ من و فاطمه اند. کدامینِ شما چنین بهره ای دارید؟ از رویِ درک و علم ، قبل از همه ی شما اسلام اختیار کردم. پیامبرِ خدا در روزِ غدیرِخُم ، به امرِ خدا ولایتم را بر شما واجب نمود؛ پس وای بر آنکه در روزِ بازپسین به ملاقاتِ خدا رسد در حالی که به من ظلم نموده باشد. در حالی که طفل بودم با پیامبر نماز خواندم و موقعی که در شکم مادر می زیستم، اقرارِ به پیامبر نمودم. چون معاویّه جوابیّه ی حضرت را خواند ، دستور داد که از دسترسِ مردمِ شام دور نگه اش دارند مبادا به سوی حضرت علیه السَّلام متمایل گردند. منبع: تاریخ دمشق؛ جلد ۱ ؛