eitaa logo
در محضر استاد بروجردي
1.9هزار دنبال‌کننده
9.9هزار عکس
1.2هزار ویدیو
159 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🔅*«وَ وَهَبْنا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنا أَخاهُ هارُونَ نَبِيًّا»* 🔅 *«و از رحمت خويش، برادرش هارونِ پيامبر را به او بخشيديم.»* 📗 سوره مربم، آیه ۵۳ 🔷 گاه زبان فصیح هارون در مقابل معجزه‌های موسی کارآیی بیشتری دارد؛ یعنی قدرت نباید وارد میدان شود، بلکه باید زبان حق‌گوی، با فصاحت، حق را اظهار کند. ✍🏼 مفسری می‌فرماید: «حضرت موسی دارای زبان فصیح بود؛ اما فصاحت هارون بیشتر بود؛ بنابراین از خداوند درخواست کرد که برادرش با او همراه شود و خداوند هارون را در معیت موسی قرار داد.» 🔷 اینکه گفته شده زبان حضرت موسی گرفتگی داشت، باور‌پذیر نیست؛ چون هیچ پیامبری، معیوب، مبعوث نشده است؛ بلکه ظاهر پیامبر باید جاذبه و مقبولیت داشته باشد تا قادر به ابلاغ پیام باشد؛ البته فصاحت درجاتی دارد مثل شجاعت و زیبایی و ... 🔷 گاهی اوقات هبۀ خداوند سلطنت و قدرت است و گاهی یک شخصیت حقیقی و گاه یک شخصیت حقوقی. 🔶 *هبۀ خداوند بر سه نوع است:* 🔸 ۱. گاهی هبۀ خداوند مُلک و سلطنت است: «وَ هَبْ لِی مُلْكاً لا يَنْبَغِی لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِی إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ» «و به من فرمانروايى و مُلكى عطا كن كه پس از من سزاوار هيچ‌كس نباشد، همانا تو بسيار بخشنده‌ای.» 🔸 ۲. گاه یک شخص حقیقی را هدیه می‌کند: «يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ» «به هر كه بخواهد دختران بخشد و به هر كه بخواهد پسران بخشد.» 🔸 ۳. گاهی یک شخصیت حقوقی را هدیه می‌کند؛ همانطور که هارون را به موسی هدیه کرد: 🔅 *«وَ وَهَبْنا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنا أَخاهُ هارُونَ نَبِيًّا» 🔅 *«و از رحمت خويش، برادرش هارونِ پيامبر را به او بخشيديم.»* 🔷 رحمت خداوند اینگونه بود که یک فرد آشنا و خودی را کنار موسی قرار دهد تا زبانش را بفهمد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«وَ اذْكُرْ فِی الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا»* 🔆 *«و در اين كتاب از اسماعيل ياد كن كه او همواره در وعده‌هايش صادق و فرستاده‌اى پيامبر بود.»* 📗 سوره مريم، آیه ۵۴ 🔶🔸 دراین آیه سه خصوصیت برای حضرت اسماعیل ذکر شده است: 🔸 *صاد‌ق‌الوعد بودن:* حضرت اسماعیل به خداوند سبحان وعدۀ اطاعت دائم و ترک معصیت را داده بود و به وعدۀ خود وفا کرد و هیچ خللی بر این وعده وارد نشد. برخی معتقدند: صادق‌الوعد به این معناست که در هر تعهدی که به خداوند و خلق داده بود، صبوری و استقامت ورزید و به هیچ‌یک از تعهدات کوچک‌ترین اختلالی وارد نشد. 🍃 برخی دیگر معتقدند: صادق‌الوعد بودن حضرت اسماعیل نمونه‌ای از راضی بودن به قضای الهی است؛ در قضای الهی صبور بود و وعده را کامل انجام می‌داد، نه اینکه بخشی از وعده را محقق کند‌‌. 🔸 *رسول و نبی بودن:* اسماعیل فرستاده‌ای از سوی خداوند به طرف مردم بود که شریعت پدرش را به مردم ابلاغ می‌کرد. اسماعیل مانند اسحاق و لوط کتابی نداشت؛ اما پیکی بود که فرمایشات حضرت ابراهیم را به مردم ابلاغ می‌کرد. 🍃 از آنجا که هر رسولی حتماً نبی هست؛ به‌دلیل شرافت جایگاه رسالت، در آیه ابتدا به ذکر رسالت پرداخته شده است؛ زیرا طبیعی ‌است که انسان اول خبر را می‌گیرد و بعد ملزم به خبر دادن می‌شود. چون رسالت از جهت شرافت بالاتر از مقام نبوت است، ابتدا به مقام رسالت ایشان اشاره می‌شود. ⏪️ شاید بتوان گفت: علت اینکه خدای سبحان بعد از ذکر مقام رسالت، مقام نبوت را مطرح می‌کند این است که هیچ‌یک از پیامبران، زمانی که مأمور به ابلاغ پیام حق شدند، نظری از خود را به پیام حق ضمیمه نکردند؛ بلکه همان که خدا گفته بود، بدون هیچ کم و کاستی فرمودند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«وَ كانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا»* 🔆 *«و همواره خاندان خود را به نماز و زكات امر مى‌كرد و پيوسته نزد پروردگارش مورد رضايت بود.»* 📗 سوره مربم، آیه ۵۵ 🔷🔹 *در این آیه دو خصوصیت دیگر برای حضرت اسماعیل بیان می‌شود:* 🔹 ۱. حضرت اسماعیل در سیر کمالی خویش به خانوادۀ هم توجه داشت. ✅ در فضای خانواده رفتار شایسته باید بیش از گفتارِ آمرانه باشد. اگر مربی در رفتار خود اعتدال داشته باشد؛ در امر تربیت اثر گذارتر است. ⏪️ امر به عبادت در ایه نشانگر این است که اگر جنبۀ عبادی فردی تقویت شود، سایر امور هم در جایگاه صحیح قرار می‌گیرد؛ اما اگر صرفاً به ظواهر پرداخته شود، مانند رنگی است بر دیوار ویرانه‌ای، در نهایت، رنگ از بین می‌رود و آن ویرانه از زیر آن نمودار می‌شود. ✅ خانواده باید در امور عبادی دغدغه داشته باشد؛ زیرا اگر فرد ملزم به نماز و زکات شود، هم حق‌الله را صحیح می‌پردازد و هم حق‌الناس را؛ در نتیجه اخلاقیات به عنوان ثمرات این امور ظاهر می‌شود. 🔹 ۲. خصوصیت دیگر حضرت اسماعیل آن بود که خدای سبحان از او رضایت داشت. نزد مربی قول و فعل و حال او پسندیده بود. ✍🏼 مفسرین معتقدند *هیچ‌گونه افراط و تفریطی از او مشاهده نشد؛ به همین جهت قول و فعل و حال او پسندیده بود.* ✅ در عرصۀ اطاعت، حضرت اسماعیل به بالاترین درجه راه پیدا کرده بود؛ چون خداوند سبحان فرمود او نزد رب‌اش پسندیده است. به مقام رضا راه پیدا کرده بود؛ در نتیجه هم او رب خود را پسندید و هم رب، این مربوب را پسندیده است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«وَ اذْكُرْ فِی الْكِتابِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا»* 🔆 *«و در اين كتاب، از ادريس ياد كن، همانا او پيامبرى بسيار راستگو بود.»* 📗 سوره مريم آیه ۵۶ 🔷 در این آیه خداوند به صفت «صدیق» بودن حضرت ادریس اشاره می‌کند. «صدّیق» صیغۀ مبالغه است؛ یعنی هیچ زمان در صدق او ذره‌ای خلل وجود نداشت. ✍🏼 «صدّیق» به کسی گفته می‌شود که قیامش« بالحق» و «للحق» است و برای خود هیچ وجودی قائل نیست. در واقع به‌واسطۀ خداوند سبحان قیام می‌کند و قیام او خالصانه و صادقانه برای خداست. 🔷 اینکه صدیق بودن قبل از نبوت ذکر شده است به‌معنای آن است که صدیق بودن یک نوع رفعت مقام و نبی بودن هم نوع دیگری رفعت مقام را به‌همراه دارد؛ در نتیجه این دو مقام با همدیگر فرد را به علوّ مقام می‌رساند. 🔷 صدق، انسان را از فضای عالم ماده، خارج می‌کند و مانع توقف او در خاکدان عالم ماده می‌شود؛ چون فرد صادق، دائم، با خداوند سبحان معامله دارد؛ گرچه با خَلق معامله دارد؛ اما فی‌الواقع طرف معاملۀ او خدای سبحان است. ✍🏼 مفسری گوید: «بندگی حضرت ادریس فقط در طریق الهی بود و حقیقت صدق از او مشاهده شد»؛ یعنی فقط الطاف حق مشهود بود. ✍🏼 صدیق به کسی گویند که ملکوت بر او کشف شده است. 🔷 بعضی از مفسرین گویند: «حضرت ادریس «نبی» بود نه «رسول»؛ بنابراین رسالتی نداشت.» 🔷 عده‌ای دیگر از مفسرین در مقابل نظر این افراد، معتقدند که حضرت ادریس مقام رسالت هم داشت؛ چون کتاب بر او نازل شد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا»* 🔆 *«و ما او را به مقام والايى رسانديم.»* 📗 سوره مريم،آیه ۵۷ 🍃 در روایتی آمده است: 🔅 *«ادریس به آسمان رفت؛ اما در بهشت قرار گرفت و قبض روح نشد.»* ✍🏼 بعضی گویند: «وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا»؛ یعنی «فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ» «در جايگاهى راستين، نزد فرمانروايى مقتدر.» 🔶 خدای سبحان می‌فرماید: ما حضرت ادریس را نزد خودمان قرار دادیم؛ البته بالاتر از آن جایگاه، جایگاه‌های دیگری هم وجود دارد؛ اما جایگاه حضرت ادریس متعالی است. ✍🏼 مفسرین گویند: «علوّ و تعالی، نسبی است؛ بنابراین او نسبت به بسیاری از پیامبران در علوّ درجه قرار دارد؛ اما نه نسبت به پیامبر اسلام؛ زیرا خداوند در مورد پیامبر اکرم فرمود: 🔆 *«وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ»* 🔆 *«و نام تو را بلند (آوازه) کردیم.»* 📗 سوره انشراح، آیه ۴ 🔶 در نگاه دیگر، بیان می‌شود که مکان مرتفع؛ یعنی صحنۀ حضور دائم. منظور از آیه، رفعتِ مکانی نیست، بلکه رفعت مقامی است. ✍🏼 مفسری گوید: «ارتقای مقام به‌میزان اقبال به خداوند سبحان است.» هر قدر که انسان اقبال بیشتری به خداوند داشته باشد از رفعت مقام بیشتری بهره‌مند می‌شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«أُولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا»* 🔆 *«آنان پيامبرانى بودند كه خداوند بر آنها نعمت (ويژه) ارزانى داشت؛ از نسل آدم و از (فرزندان) كسانى كه با نوح (در كشتى) سوارشان كرديم و از نسل ابراهيم واسرائيل (يعقوب) و از كسانى كه هدايت کردیم و برگزيديم؛ هرگاه آيات خداى رحمان بر آنان خوانده مى‌شد سجده‌كنان و گريان از رو به خاک مى‌افتادند.»* 📗سوره مریم، آیه ۵۸ ✍🏼 «أُولئِكَ» اسم اشاره به دور است و بر عظمت این گروه دلالت دارد و از جایگاه رفیع آنان پرده‌برداری می‌کند. 🔷 در این آیه ویژگی مشترک پیامبران بیان شده که خداوند سبحان نعمت خاصی را به همه عطا کرده است. ❇️ خداوند سبحان با بیان «مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ» اکرام خود را به حضرت آدم بیان می‌کند؛ چون سلسلۀ انبیا به حضرت آدم منتهی می‌شود. 🔷 بعضی از افرادی که خداوند به آنان نعمت داد، کسانی بودند که با کشتی حضرت نوح حمل شدند و ذریۀ حضرت نوح قرار گرفتند: «مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ». ❇️ خداوند سبحان به هر کس نعمتی می‌دهد در مقابل مسئولیت خاصی از او طلب می‌کند. ✍🏼 مفسری معتقد است: «أولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ» دلالت بر هبۀ بی‌دلیل خداوند دارد؛ البته برای جریان آن هبه، شکر لازم است؛ به این معنا که نعمت اولیه، بی‌دلیل است؛ اما تداوم نعمات، شکر خاصی را لازم دارد. 🔷 ادریس، هبۀ خداوند به حضرت آدم بود و حضرت ابراهیم به‌عنوان هبه به حضرت نوح داده شد. اسحاق و یعقوب، هبه‌ای از ناحیۀ خداوند به حضرت ابراهیم بودند. بعضی از مفسرین، اسماعیل را نیز هبۀ به حضرت ابراهیم می‌دانند. ❇️ حضرت عیسی هم هبه‌ای به حضرت یعقوب بود. تمامی این بزرگان در ذلت و خضوع در مقابل رب‌العالمین مشترک بودند. ✍🏼 مفسری معتقد است خدای سبحان به‌عنوان منعم و نعمت‌بخش با ذکر اسم اعظم «اللّه»، جمال و جلال خود را به آنان هبه کرده است. 🔷 خداوند سبحان در این آیه به توصیف صاحبان نعمت می‌پردازد که دارای رقت قلب و اشک بودند؛ یعنی اولین درجۀ محبت، رقت قلب است؛ اما بالاتر از رقت قلب، خوشحالی به کلام حق است و بالاتر از این خوشحالی، سرور و شادی در هنگام حضور در مقابل مولاست و اینکه خود را در محضر متکلم ببیند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا»* 🔆 *«آنگاه پس از آنان، جانشينان بد و ناشايسته‌اى آمدند كه نماز را ضايع كردند و هوس‌ها را پيروى كردند. پس به زودى (كيفر) گمراهى خود را خواهند ديد.»* 📗 سوره مريم، آیه ۵۹ ✍🏼 در آیه بیان می‌شود که بازماندگان پیامبران برای پدران خود حرمت خاصی قائل نبودند و همان بی‌احترامی به آباء و اجداد موجب شد که از سیره و روش آنان پیروی نکنند. 💢 در ابتدا حرمت بزرگتر ظاهری را ضایع کردند و سپس ارتباط با بزرگتر حقیقی را از بین بردند و نماز را ضایع کردند. 💢 بی‌احترامی به بزرگتر، آسیب جدی به رابطۀ انسان با خدا وارد می‌کند. اگر کسی از روش اولیای دین منحرف شود؛ قطعاً اصل و هدف انسانیت خود را گم کرده است و هیچ رشدی در انتظار او نیست. ✅ باید در جامعه خوبی‌های بزرگترها بیان شود تا سیرۀ آنان ناخودآگاه جریان پیدا کند؛ اما تحقیر بزرگتر دینی قطع مسیر آنان را به‌همراه دارد. 🔷🔹 ضایع کردن نماز به معانی مختلفی تعبیر شده است: 🔹۱. بها ندادن به اجزای نماز؛ 🔹۲. توجه نداشتن به شرایط نماز؛ 🔹۳. توجه نکردن به ارکان نماز؛ 🔹۴. ورود افعال حرام مانند غیبت، سخن‌چینی، حسادت و دروغ و...‌‌ بعد از نماز که اثر نماز را از بین می‌برد. ◀️ ضایع کردن نماز، خود‌به‌خود تبعیت از خواسته‌های نفسانی را به‌همراه دارد. ◀️ *از این آیه استنباط می‌شود که علامت جهالت، ضایع کردن نماز است؛ چون اگر کسی دارای عقل و علم باشد، اولین وظیفه‌اش شکرگزاری در مقابل نعمات خالق است.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا»* 🔆 *«مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‌اند، پس آنان به بهشت درآیند و ذرّه ای مورد ستم قرار نمی‌گیرند.»* 📗 سوره مریم، آیه ۶۰ 🔶🔸 برای اینکه انسان، مسیر خوبان عالم را ادامه دهد و در زمرۀ آنان محسوب شود، باید به سه امر اهتمام داشته باشد: 🔸 ۱. توبه؛ 🔸 ۲. ایمان؛ 🔸 ۳. عمل صالح. ✅ از مسیر توبه، اصلاح فرد صورت می‌گیرد و در مرحلۀ بعد ایمان واقعی نصیب او می‌شود؛ در نتیجه توفیق عمل صالح را می‌یابد. اهتمام به این سه امر انسان را در بهشت کمالات و فضائل قرار می دهد: «يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ» ◀️ *به‌میزان عزم بر توبه و ایمان و عمل صالح، مخالفت‌های سابق فرد پوشیده می‌شود و ضرری به اعمال آیندۀ او وارد نمی‌کند.* در واقع بین توبه و ایمان و عمل صالح تلازم وجود دارد؛ یعنی توبه جهتی اجرایی و عینی دارد که از طریق عمل صالح به ظهور می‌رسد. ✅ در نگاه دیگر، ایمان و عمل صالح به نوعی تواضع در مقابل نیکان محسوب می‌شود؛ چون با سیاق آیۀ قبل، نسل بعضی از پیامبران، صالحِ بودن آبا و اجداد خود را قبول نداشتند و ساز مخالفت می‌زدند؛ اما به‌وسیلۀ ایمان و عمل صالح به‌نوعی اعتراف به صالحِ بودن آنان داشتند و در عمل نیز از آنان تبعیت کردند. در واقع این تبعیت عملی خضوع در مقابل صالحین محسوب می‌شود. ◀️ در بیان دیگر، *به‌مجرد ایمان و عمل صالح راه وصول به بهشت؛ یعنی دریافت کمالات برای بنده گشوده می‌شود.* شاید در یک مقطع از زندگی، توبه از بنده ملاحظه نشود؛ اما با ورود دائم به بهشت، جریان توبه در ادامۀ زندگی او ظهور دارد‌. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَیبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیا»* 🔆 *«بهشت‌های جاویدی که [خدای] رحمان به بندگانش وعده داده در حالی که اکنون از نظرها پنهان است، یقیناً وعدۀ خدا آمدنی است.»* 📗 سوره مریم، آیه ۶۱ ❇️ خدای سبحان، اقامت و خلود در بهشت را صفت آن ذکر می‌کند؛ یعنی *اگر فردی بر توبۀ خود پایبند بود، همیشه و دائماً خود را در مسیر کمال، جاودانه کرده است.* 🔶🔸 *خداوند سبحان وعدۀ بهشت را به «رحمانیت» خود نسبت می‌دهد که در دو دنیا به ظهور می‌رسد؛ نه «رحیمیت» خود.* ❇️ خداوند به عباد خود وعدۀ امر پنهانی را می‌دهد؛ یعنی لازم نیست که مؤمن در این عالم بهشت را ببیند؛ بلکه به این *باور* رسیده است که باطن ایمان و عمل صالح، بهشت است که موجب تداوم ایمان او می‌شود. 🔶🔸 آیه بر این مطلب دلالت دارد که *وعدۀ خداوند تخلف‌ناپذیر است.* بین وعده و وعید خداوند سبحان تفاوت وجود دارد؛ وعدۀ خداوند حتماً محقق می‌شود؛ اما وعید یعنی عذاب، شاید محقق نشود؛ به عبارت دیگر ممکن است خداوند غفاریت و ستاریت خود را بر وعدۀ عذاب حاکم و به دلائل مختلف از تحقق وعدۀ عذاب اجتناب کند؛ اما وعدۀ رحمت، حتمی و قطعی است. ❇️ گاه مؤمن با توبه و عمل صالح در پی دریافت وعده‌های الهی است و گاه ایمان فرد آنقدر زیاد است که فقط خالصانه بندگی می‌کند و به ثواب و وعده‌های الهی کاری ندارد؛ ولی وعده‌های الهی به طرف او بارش دارد، گرچه او درپی ثواب و پاداش نیست. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَیبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیا»* 🔆 *«بهشت‌های جاویدی که [خدای] رحمان به بندگانش وعده داده در حالی که اکنون از نظرها پنهان است، یقیناً وعدۀ خدا آمدنی است.»* 📗 سوره مریم، آیه ۶۱ ❇️ خدای سبحان، اقامت و خلود در بهشت را صفت آن ذکر می‌کند؛ یعنی *اگر فردی بر توبۀ خود پایبند بود، همیشه و دائماً خود را در مسیر کمال، جاودانه کرده است.* 🔶🔸 *خداوند سبحان وعدۀ بهشت را به «رحمانیت» خود نسبت می‌دهد که در دو دنیا به ظهور می‌رسد؛ نه «رحیمیت» خود.* ❇️ خداوند به عباد خود وعدۀ امر پنهانی را می‌دهد؛ یعنی لازم نیست که مؤمن در این عالم بهشت را ببیند؛ بلکه به این *باور* رسیده است که باطن ایمان و عمل صالح، بهشت است که موجب تداوم ایمان او می‌شود. 🔶🔸 آیه بر این مطلب دلالت دارد که *وعدۀ خداوند تخلف‌ناپذیر است.* بین وعده و وعید خداوند سبحان تفاوت وجود دارد؛ وعدۀ خداوند حتماً محقق می‌شود؛ اما وعید یعنی عذاب، شاید محقق نشود؛ به عبارت دیگر ممکن است خداوند غفاریت و ستاریت خود را بر وعدۀ عذاب حاکم و به دلائل مختلف از تحقق وعدۀ عذاب اجتناب کند؛ اما وعدۀ رحمت، حتمی و قطعی است. ❇️ گاه مؤمن با توبه و عمل صالح در پی دریافت وعده‌های الهی است و گاه ایمان فرد آنقدر زیاد است که فقط خالصانه بندگی می‌کند و به ثواب و وعده‌های الهی کاری ندارد؛ ولی وعده‌های الهی به طرف او بارش دارد، گرچه او درپی ثواب و پاداش نیست. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا»* 🔆 *«در آنجا کلام لغو و بیهوده‌ای نمی‌شنوند، بلکه آنچه می‌شنوند فقط سلام و درود است؛ و در آنجا صبح و شام، رزقشان برای آنان (آماده) است.»* 📗 سوره مريم، آیه ۶۲ ✳️ *سامعۀ بهشتی* در این عالم هم فقط کلمات مفید و سلامت‌بخش می‌شنود؛ در بهشت این امر جلوه‌گری می‌کند و *فقط سلام و دعا را می‌شنوند* نه هر صدایی. فقط صدای سلام به گوش آنان می‌رسد، اعم از سلام خدا و سلام ملائک. ✴️ *در بهشت صداهایی که خاطر بهشتی را مکدر کند، وجود ندارد؛* زیرا فرد بهشتی در این عالم گوش خود را به‌نحوی پرورش داده است که تنها صداهای مناسب را بشنود و این پرورش در بهشت نمایان می‌شود. ✳️ او دائم صدای الطاف خداوند را یا از طریق خدا و یا از طریق بندگان می‌شنود. ✴️ *«سَلَامًا» نمایانگر سلامت سینۀ بهشتیان است؛* آنان از هر گونه عداوت و بغض و کینه نسبت به یکدیگر سالم هستند و به یکدیگر حُسن‌ظن دارند. ✳️ فرد بهشتی نه‌تنها گفتار حرام ندارد؛ بلکه گفتار بیهوده را هم نمی‌شنود. از لسان بهشتی کلامی خارج می‌شود که مفید فایده باشد. ⬅️ *اگر فردی ادب حضور را رعایت کند و سینۀ او از هر کینه‌ای خالی باشد، خداوند سبحان شبانه روز، علم و حکمت و ارزاق را در اختیار او قرار می‌دهد.* ⬅️ در بهشت افراد بهشتی ذره‌ای دغدغۀ روزی ندارند؛ کما اینکه در عالم ماده نیز فردی که خالصانه در محضر خداوند بندگی کند، بر این باور است: 🔆 *«إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِين»* 🔆 *«خداوند است آن روزى‌رسانِ نيرومندِ استوار.»* 📗سوره ذاریات،آیه ۵۸ پس دغدغه و نگرانی بابت رزق نخواهد داشت. 🔷 بعضی از مفسرین گویند: *«صبح و شام کنایه از دوام رزق است»؛* یعنی در کل شبانه روز، روزی آنان فراهم است. هر زمانی که جلوه‌گری لطف خداوند در زندگی اهل بهشتی مشهود شود، آن زمان «بُكْرَة»، یعنی آغاز روز است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِیاً»* 🔆 *«اين، همان بهشتى است كه به هر يك از بندگان پرهيزكار خود به ارث مى‌دهيم.»* 📗 سوره مريم، آیه ۶۳ 🍃 خداوند می‌فرماید: ما «مورث‌»ایم و شما بندگان «وارث». در ارث بردن از خداوند، اختیار بنده مطرح نیست؛ بلکه خداوند سبحان این بهشت را برای متقین اختیار کرده است؛ بنابراین شرط ورود به بهشت تقواست؛ زیرا متقی، همیشه از شرک و انواع معاصی پرهیز دارد. 🔷 گویا خداوند سبحان که مالک بهشت است، این مالکیت را به متقی واگذار می‌کند و متقی، قابلیت این مالکیت گسترده را دارد. 🔷 بهشت برای اهل بهشت سند زده شده است و خداوند مالکیت در بهشت را به اهل بهشت واگذار می‌کند. از آن جهت که ارث قوی‌ترین نوع مالکیت است، قابل فسخ و ابطال و بازپس‌گیری نیست؛ بدین جهت بهشت به‌عنوان ارث به اهل بهشت واگذار می‌شود. 🔷 گاه انسان در جادۀ عبودیت گام می‌نهد؛ اما ظاهراً تقوای لازم برای عبودیت را ندارد؛ خداوند در این آیه می‌فرماید: *«بهشت مخصوص افرادی است که به لوازم عبودیت ملتزم هستند.»* ✅ تقوا در این عالم امنیت‌ساز است و فرد را از انواع معاصی در امان نگه می‌دارد. ملکوتِ این پرهیز در قیامت به‌صورت بهشت ممثّل می‌شود. 🔷 افتخار بهشتی به این است که عبد محض خداست و همیشه خود را عبد خدا می‌داند و خداوند سبحان هم به او ظرفیت گسترده بخشیده است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام