هر دم از این باغ بوی بھار می‌رسد . مھمانش ڪه سی و چند سال منتظِرش بود ، رسید . چین و چروڪ های روی دستانش را می‌توان شمرد و فھمید ، دقیقا چند دقیقه پشت در نشسته به خیال رسیدن مھمان عزیزش ، پسرش ، جگر گوشه اش . چقدر این دست ها حرف برای گفتن دارند . . . این فشردن پلاڪ و سربند چقدر گویای دلتنگی است ... -مادرشھید‌سیدڪمال‌خالقی #الفبای‌دستان‌یڪ‌أُم‌الحبّ

امشب بریم روضه ؟ '

بسم الله الرحمن الرحیم . .

ذکر روضهٔ امشب حکایت از ادب دارد شور و عشق و ادب از سمت برادر ... نشان از تادیب مادر دارد . .

امشب ام‌البنین میشن ام‌الشھدا ی ‌شب ِ همه هستی نجم و قمر فدای سر ِ حسیݩ .

بی دلیل نیست ' عباس بن علی ' مرد بن مرد فدای مرد زمان خودشان شدند ..

حضرت فدایی ' آقای بدون حتی ذره ای من ' از بچگی در گوش‌مان خواندند ادب آداب دارد . ما آداب نَدان هایی هستیم ڪه معترفیم به ندانی.. ولی همچنان در دستگاه اباعبدالله ارتزاق می‌ڪنیم . نمڪ سفرهٔ ما از دریایی‌ست ڪه سفینة النجاة از آن عبور ڪرده .. ادب را اگر چه جاهلیم ؛ ولی آداب خواستن را خودتان به ما آموختید . ما از شما ادب می‌خواهیم حضرت علمدار حضرت ذوب در مولا جناب امید اهل حرم آقای نوڪران و غلامان اباعبداللھ . .

قبل از زیر گنبد ڪبود حتی زیر علَم شما اَمن ترین جای جھان بود

زیر علم شما بود ڪه قد ڪشیدیم زیر علم شما بود ڪه نطق ڪردیم زیر علم خودتان بود ڪه شُدید سایهٔ سَرِمان ..

زیر علم خودتان است ڪه هنوز نفس می‌ڪشیم در این ڪارزار آخرالزمانی ...

می‌شود بی‌ادبی ڪنیم و چیزی بخواهیم ؟