بالاخره اون داستان طولانی‌ که مدتها تو ذهنم بودو نوشتم:))))

بعد از نگریستن به تعداد صفحات ریاضیی که باید حل کنم، خسته تر هم شدم.

نوک من قلم من است!

؛

مرسی که در شرایطی که حتی اینترنتم هم یاریم نمیکرد، تو همراهم بودی.

و منی که شدم شیفته‌ی دنیای زنبور ها...

به کجا چنین شتابان؟ گون از نسیم پرسید دل من گرفته زین جا ، هوس سفر نداری…؟ ز غبار این بیابان؟ همه آرزویم اما…. چه کنم که بسته پایم…. به کجا چنین شتابان؟ به هر آن کجا که باشد بجز این سرا سرایم  سفرت به خیر اما تو و دوستی خدا را چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی…! به شکوفه ها به باران برسان سلام ما را

-

_