از سیاهی چرا حذر کردن شب پر از قطره های الماس است. آنچه از شب به جای می ماند، عطر سکرآور گل یاس است. آه ، بگذار گم شوم در تو کس نیابد دگر نشانه‌ی من روح سوزان و آه مرطوبت بوزد بر تن ترانهٔ من آه ، بگذار زین دریچه‌ی باز خفته در پرنیان رویاها با پر روشنی سفر گیرم. بگذرم از حصار دنیاها دانی از زندگی چه می خواهم. -فروغِ فرخزاد.

؛

شعر!

کدو‌حلوایی مزه بهشت میده.

-

آدم‌ها غمگینم می‌کنن.

و بدتر از اون، از زندگی خستم می‌کنن.