#گل_بانو به خاطر همسر خود کمی از مطالب مفید و روانشناسی استفاده کنید؛ چرا که ما تجربه کافی را در اوایل زندگی نداریم 💟 @Delbari_Love

🎥 #ببینید 🎀 آثار نگاه به نامحرم در زندگی زناشویی #استاد_رائفی_پور 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت106 هفده... بیست و پنج.. سی و شش چهل و دو چهل و سه می ایستم و بلند می گویم: چهل و سه روزگیت مبارک همه ی هستی مامان! لبخند بزرگی تحویل سقف خانه میدهم: مرسی خدا! خیلی خوبی! همان دم تلفن زنگ میخورد. باهمان لبخند تقریبا به سمتش میدوم...حتم دارم یحیی است! قبل از سلام حتما می گویم که برای میوه ی دلمان لباس خریدم! دستهایم را که ازخوشحالی مشت شده باز می کنم، گوشی تلفن رابرمیدارم و کنارگوشم میگیرم باهیجان یک دفعه شروع می کنم: چه حلال زاده ای اقا! باصدای پدرم لبخند روی لبهایم میماسد. بامنی دختر؟ -س.. سلام بابا جون! بله بله! خوبید؟ عجب! خوبم! توخوبی؟.. نوه ام خوبه؟! نوه که میگوید یاد نصف نخود می افتم و خنده ام میگیرد -بلی! خوب خوب...رفته بود. یم... بین حرفم میگوید: خداروشکر! بابا جایی که نمیخوای بری؟ خونه هستی دیگه؟ چرا نگذاشت حرفم را تمام کنم... -بله! مهمون نمیخوای؟ چه عجیب! -چراکه نه! قدمتون سرچشم! پس تا چاییت دم بکشه من اومدم. و بدون خداحافظی قطع می کند. متعجب چندبار پلک میزنم و به گوشی درون دستم نگاه می کنم. مثل همیشه نبود! شاید کسی کنارش بود شاید...عجله داشت! شاید... لبخند میزنم و دستم را روی شکمم میگذارم: چیزی نیس. نگران نشو عزیزم...بابابزرگ داره میاد ازجا بلند میشوم و به سمت اشپزخانه میروم. نگاهم به کتاب درسی که روی سنگ اپن گذاشته ام می افتد.. هوفی می کنم به سمت گاز میروم. کتاب را سه روز پیش انجا گذاشتم تا بخوانم. از دانشگاه دوترم مرخصی باامتحان گرفتم...البته بعید میدانم چیزی هم بخوانم! قوری شیشه ای را روی شعله ی کوچک و ظرف چای لاهیجان را اماده روی میز ناهار خوری میگذارم. برای عوض کردن دامن کوتاهم به اتاق خواب میروم. دوست ندارم اینطور جلوی پدرم بگردم. لباسم را عوض می کنم و قبل از برگشتن به پذیرایی یاد خریدبچه می افتم! با هیجان و شوری خاص برمیگردم و لباسهارا ازکشو بیرون می اورم. حتم دارم مانند میشود! شاید هم پس بیفتد! از بزرگ نمایی اتفاق احتمالی ل*ذ*ت میبرم! زنگ در به صدا در می اید باعجله بافشار دادن دکمه ی اف اف در را باز و صدایم را برای سلام احوال پرسی گرم صاف می کنم...پدرم دراستانه در بالبخندی کج ظاهر میشود. دستش را میگیرم و برای ب*و*س*یدن صورتش روی پنجه ی پا می ایستم. هم قدوقواره ی یحیی است! اوهم دودستش رادورم حلقه می کند و من را محکم به س*ی*ن*ه میچسباند. احساس ارامش می کنم اما بعداز چندثانیه معذب میشوم و خودم را عقب میکشم. لبخند میزند اما تلخ! از در به راهروی ساختمان سرک میکشم و میپرسم: تنها اومدید؟! مامان کوش پس؟! اومدم یه بار پدر دختری کنارهم باشیم. شانه بالا میندازم و دررا می بندم. او که ازاین کارها نمی کرد! میخوای برگردم؟ -چی؟! نه بابا.. خیلیم خوش اومدید! مزاحمت شدم دختر. -نه اتفاقا خوب موقع اومدید! و به لباس و کفش روی مبل اشاره می کنم. سر می گرداند و بانگاهی غریب به خریدی که کرده ام چشم میدوزد. امروز رفتم خرید. بااجازه خودم! ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت107 استینش را میگیرم و پشت سرخود میکشم. اشاره می کنم روی مبل بنشیند. اوهم بی هیچ حرفی کنار لباس یک وجبی فندقم می نشیند. -حالتون خوبه اره عزیزم! خداروشکر! کلی ذوق داشتم اینارو به یکی نشون بدم. کفش را برمیدارم و به طرفش میگیرم بابا! ببین ببین...چقد کوچولوعه! لبهایش می لرزند. دردلم می گویم: نگران نباش...داره سعی میکنه لبخند بزنه! پدرم همیشه جدی بود. این میتوانست توجیه خوبی برای رفتارش باشد. پیرهن سرهمی را برمیدارم و روی پایش میگذارم -قشنگه؟ -صورتی؟ -یدونه ابی هم گرفتم! هاله ی غم هرلحظه بیشتر چشمان کشیده اش را میپوشاند صبر می کردی بچه! حتما اسم هم انتخاب کردید! -بله! درحالیکه ازخجالت صورتم داغ شده ادامه میدهم -اگر دخترباشه. حسنا خانوم. اگر پسر باشه اقاحسین... لبخند میزند...اینبار محزون ترازقبل! ان شاءالله صلاح و سلام باشه. یک فعه یاد چای می افتم به سمت اشپزخانه میروم و می گویم: ببخشید...حواسم پرت شد! الان چای رو میذارم دم بکشه... صدایش میلرزد نمیخورم بابا! زیرشو خاموش کن. بیا اومدم خودتو ببینم... پاهایم شل میشوند...دیگر نمیتوانم خودم راامیدوار کنم. اب دهانم را به سختی فرو میبرم. شعله گاز را خاموش می کنم و درحالیکه سرزانوهایم از نگرانی میلرزند به پذیرایی برمیگردم و مقابلش می نشینم. چیزی شده؟ نه! دلم برات تنگ شده بود! -همین؟ دیگه...دیدم تنهایی. گقتم یه سر بزنم حس نکنی توخونة ات مرد نیست! تبسمی شیرین لا به لای موهای خاکستری محاسنش میشیند. -ممنون! لطف کردید.. سرش را پایین میندازد... یحیی زنگ نزده این چندوقت؟ -نه! آخرین بار شیش روز پیش حرف زدیم... اها! خوب بود حالش؟ دل اشوبه میگیرم -بله! چیزی شده مگه؟ نه نه! خواستم بگم فکرای بیخود یهو نکنی... حالش الانم خوبه! بسپار به خدا! یوقتم اگر یه اتفاق کوچیک بیفته که نباید ادم خودشو ببازه! مگه نه؟ سردر نمی اورم.. جمالتش یک طور عجیبی است -بابا؟! خواهش می کنم! نمیفهمم چی میگید... قلبم تا دم گلویم بالا می اید اونجور نگاه نکن! چی گفتم مگه؟ دستانم را روی زانوهایش میگذارم -مشکل اینکه چیزی نمیگید! تروخدا بابا! بگو دیوونه شدم! هاله ی اشک که پشت چشمم میدود...یک دفعه میگوید: گریه نکن بابا! چیزی نشده...الان میگم. برو صورتتو اب بزن. طوری نیست. پس یک چیز هست! یک طور هست که اینجور دارد اماده ام می کند. قطرات درشت اشک از چشمانم روی گونه هایم میلغزند... -یحیام...یحیام.. چی شده...چی شده بابا؟! دستانم را میگیرد: محیا اروم باش! یک دفعه بلند می گویم: نکنه ش*ه*ی*د شده نمیگی؟ اره؟ ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت108 تمام بدنم میلرزد...شکمم منقبض میشود و پشتم تیر میکشد...به هق هق می افتم پدرم شانه هایم را میگیرد: نه نه! بیمارستانه... برش گردوندن. دیگر گریه نمی کنم. سرم تیر میکشد.. زنده اس...شکمم ولی هنوز منقبض مانده... -کدوم بیمارستان! چی شد؟.. اروم باش...سه روز پیش اوردنش. الان بستریه...مجروح شده.. همین! دستانم را از درون دستش بیرون میکشم. ازجا بلند میشوم و همانطور که به سمت اتاق خواب میدوم می گویم: همین؟! همین؟! یحیام...مجروح شده؟ ینـی تیر خورده؟ بدنش... یحیای من؟! دیوانه وار اولین مانتویـی که درکمدمی بینم را برمیدارم و تنم می کنم. بدوم انکه دکمه هایش را ببندم یک روسری مشکی برمیدارم، سرم می کنم و زیرگلویم گره میزنم. چادرم راهم برمیدارم و ازاتاق بیرون می ایم -بابا منو ببر پیشش.. ببر! پدرم از جابلند میشود سمتم می اید، سعی می کند من را به آ*غ*و*ش بکشد که عقب میروم و می گویم: منو.. ببر...پیشش! از شدت گریه نفسم به شماره می افتد و س*ی*ن*ه ام تنگ میشود. الان؟ بااین وضعت؟! محیا بابا داری میترسونی منو... دستهایم رادرحالیکه میلرزند روی سرم میگذارم و دور خودم میچرخم -یحیام...یحیام... نمیگی چی شده...خودم باید ببینم! باید با چشمام ببینم حالش خوبه...باید... دو دستش را کمی بالا می اورد باشه.. باشه.. میبرمت...میبرمت... کودک وار ارام میشوم و باپشت دست اشکم را پاک می کنم. بغضش را قورت میدهد. بانفسهای بریده بریده و گاها صداهای " هین " مانند کشیده که از گلویم خارج میشود پشت سرش راه می افتم. سرم را پایین میندازم. همه چیز تارشده، او که خوب نباشد دیگر محال است دنیای من خوب باشد.. نوار قلب بر روی صفحه ی مانیتور بالا و پایین میرود. ازکمر تا زیر شکمم تیر میکشد. ابروهایم از درد درهم میرود و لبم را به دندان میگیرم. لغزیدن قطرات عرق را روی پوست یخ زده ام احساس می کنم. ماسک روی صورتش بخار می کند و بعداز چندثانیه به حالت اول برمیگردد. شاید دردقیقه ده یا بیست بار این حالت تکرار میشود. س*ی*ن*ه ی برجسته و مردانه اش باریتم منظم ازنفس گرمش پر و خالی میشود. نگاهم رااز سوزن سرمی که در گوشت دستش فرو رفته تا صورتش میکشم. ابروی چپش شکسته، کمی پایین تر گونه اش کبود شده و لبهایش زخم شده. اشک از گوشه ی چشمم بی انکه روی صورتم بنشیند پایین می افتد. به گمانم خیلی سنگین بوده. تاب لغزیدن نداشت! سمت چپ گردنش خون مرده شده و کتف چپش هم شکسته. نمیدانم چرا اینهارا زیر لب مرور می کنم. شاید سی امین بار است که زخم هایش را میشمارم. اما...هربار به اخرش میرسم نفسم بند می اید...اخری رابه زبان نمی اورم. چشمانم را می بندم و لرزش شانه هایم را کنترل می کنم. توضیحات پدرم را درست نفهمیدم...تنها چندجمله اش را از برکردم.. ریه هایش سوخته... تنفسش مشکل دارد... سرفه های خونی می کند. درد دارد! دکترگفت سخت است! انگار در س*ی*ن*ه اش اتش روشن کرده اند... وجودش میسوزود. پاهایم میلرزند. روی صندلی می افتم... خیلی وقت ندارم! اجازه نمیدهند بمانم! میگویند بارداری! خطرناک است... اراجیف میگویند نه؟! دست لرزانم را دراز می کنم و سرانگشتانم راروی سوزن سرم میکشم. زیرناخنهایش هرلحظه تیره تر میشوند. یاشاید من اینطور حس می کنم! دستم را ارام روی س*ی*ن*ه اش میگذارم. درست روی قلبش... میخواهم مطمئن شوم! دیوانه شده ام نه؟! میزند. اما ارام...اما کند. چقدر ضعیف! به مانیتور نگاه می کنم...تمام هستی من به ان خطوط بسته است! ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

🌙🌟 همه آرام گرفتند 😊👌 و شب از نیمه گذشت 🌝 آنڪہ در خواب نرفت؛ 😴 چشم مـن و فکر #تــو بود ❤️ #سعدی📝 #شبت_‌يے_دغدغہ💫💕 💟 @Delbari_Love

🌸 توجه شما را به کانال‌های ارزشی ایتا جلب میکنیم 🔹کانال تخصصی ســـــرود(آرشیو رایگان) •✾ eitaa.com/joinchat/3328049163C7a1c2d0799 🔹کانال تسنیم۲ تفسیر نور تخصصی ترین تفسیر •✾ eitaa.com/joinchat/313589760C3ebce84f57 🔹کـانـال حـقیتجـوی "تـبیـیـن؟! •✾ eitaa.com/joinchat/1887830016C8b8d733d55 🔹فرقه های عجیب و جهان ماوراء •✾ eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2 🔹آخرالزمان ،ظهور و مهدویت •✾ eitaa.com/joinchat/1780350978C2dc599a6b7 🔹خندونک •✾ eitaa.com/joinchat/983433220C82bbba4abd 🔹بورس انواع مانتو تابستانه و لباس مجلسی •✾ eitaa.com/joinchat/2067136512Cc36d0695f9 🔹"درمان افسردگی" نسخه ای از پدر طب سنتی •✾ eitaa.com/joinchat/1423310852Cdbaad144ba 🔴 #مهم: آداب برآورده شدن حاجات مهم و فوری •✾ eitaa.com/joinchat/4097572865C55c0282fad Tab: @Eitaa_Tab Ads: @Kanon_Ads

چه حالِ خوبی دارد 😌 خودم را به خواب بزنــ😅ــݥ #تـــو بیشتر مرا صدا کنی! 🗣 صبـــح یعنی 🌤 صدای #تـــو در جانــم بپیچد 😍💓 #‌صدام_‌کن_‌دیگه🙈 #صبح_بخیر_جـانان💜 💟 @Delbari_Love

رهـا میشـوم در خوشـبختی…😍 وقتـی❣️ ميگويـم:کجـايے؟! تــــــــــــــو جوابم ميـدهے…☺️ کنـارت تا همـیشه!!!!!😇 #کنارت_‌آرومم 💟 @Delbari_Love

جانِ من و جانِ تورا هردو بهم دوخت قضا! #مولانا 💟 @Delbari_Love

🎥 #ببینید 💠 چرا باید زن نرم و مهربان باشد!! 💟 @Delbari_Love

#آقای_مهربون😊 این را خوب درک کنید؛ که می توانید بهترین لحظات رو با همســ💍ــر خود داشته باشید؛ هیچ کس نمی تواند جای همسر شما رو بگیرد 💟 @Delbari_Love

#گل_بانو صبور باشیم؛ اگر رفتار همسرمان را خوشایند نمی دانیم بهتر است با حوصله و تأمل و در شرایط مناسب او را از چگونگی رفتارش آگاه کنیم. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت109 سرمیگردانم و به پشت سرنگاه می کنم. میخواهم مطمئن شوم کسی مارا نمی بیند. دستم را به سختی بالا میکشم و سمت موهایش میبرم. موهای جلوی سرش سوخته! زمخت شده! دیگر نرم نیست. کوتاه شده.. بلند نیست که روی پیشانی اش بریزد!. با ناخنهایم موهایش را مرتب می کنم. حجمش کم شده... ریش قسمت چپ صورتش هم سوخته. زبر شده. دیگر لطافت مسخ کننده ندارد! لب برمیچینم، باپشت دست زبری اش را ل*م*س می کنم... -یحیی...وقت سونوگرافی دارم! باید قول بدی چشماتو باز کنی تا منم خبرای خوب بیارم... یک قطره اشک دیگر.. -گریه؟! نه! گریه نمی کنم...خوشحالم که برگشتی. همین! صدای نفسهایش درون فضای خالی ماسک میپیچد... -راسی براش لباس خریدم...خیلی خوشگلن! اوردمشون...توکیفمن. منتظرم بیدارشی... سرانگشتانم راروی ابروهایش میکشم... -اقایی من! اگر خدا بهمون حسین اقاداد...زودی حسنا خانومو میاریم که تنها نباشه! مگه نه؟ انگشتانم را نرم روی چشمانش حرکت میدهم. بااحتیاط...یک وقت جای زخم اذیتش نکند! -دکترا زیادی شلوغش کردن!. منکه می دونم! این همه خواب.. بخاطر خستگیه! دردلم تکرار می کنم. میدانم؟! واقعا؟ خم میشوم و لبم را نزدیک گوشش میبرم. بغضم را قورت میدهم.. انقدر سخت که به جان کندن میرسم -زودی خوب شو. تکانی میخورم و چشمهایم را باز می کنم. روی مبل خوابم برده. خواب؟! من که. سرجا صاف می نشینم و گیج به پتوی روی پاهایم نگاه می کنم...از بیمارستان برگشتم. و به اتاق رفتم...پس اینجا...روی مبل؟! این پتو و... شکمم سبک شده! دستم را رویش میکشم... متوجه موهای باز روی شانه هایم میشوم.. اما من خوب یادم است که بالای سر بی حوصله و کلافه جمعش کردم...فضای خانه گرم شده. بوی عطراشنایی دلم را میلرزاند.. حرکت چیزی روی گردنم باعث میشود باترس به پشت سر نگاه کنم...چیزی نیست! اب دهانم را قورت میدهم...اینجا چه خبر است! به روبرو نگاه می کنم. سرجا خشک میشوم. ذهن و دهانم قفل میشوند...یحیی! روبرویم ایستاده.. پشتش به من است...باهمان لباس نظامی که دلبرش می کند! دلم برای قد کشیده اش چقدر تنگ بود! اما مگر. بیمارستان... باترس و دودلی صدا میزنم: -یحیی! برمیگردد...باتبسمی که تابحال نظیرش را ندیده ام. موها و ریشش روشن ترشده و چشمانش برق میزنند. پوست سفیدش میدرخشد! چیزی میان ملافه ی سفید در بغل کشیده! گردن دراز می کنم -اون چیه! چقد خوشگل شدی اقا! میخندد. صدای خنده اش درفضا میپیچید...دلم با تپش می افتد! شدم؟! نبودم! -بودی! خوشگل ترشدی! ماه شدی! یک قدم جلو می اید... محیام؟ -جانم! ببین چقدر شبیه توعه! گنگ به چشمانش نگاه می کنم. خم میشود و مالفه ی سفید را جلوی صورتم میگیرد.. بایک دست گوشه اش را کنار میزندیک نوزادبا صورتی سفید و دوچشم درشت ابی رنگ که متعجب نگاهم می کند. چیزی تنش نیست. لبهای صورتی اش به لبخند باز میشوند. چقدر خواستنی است. موهای بور و روشنش روی پیشانی ریخته. می بینی؟! خیلی شبیهته! حسناست. مور مور میشوم؛ پوستم سوزن سوزن میشود؛ قلبم می ایستد! حسناست؟ ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت110 یکدفعه اشک پشت پرده ی چشمان شفاف یحیـی میدود. جلوتر می اید و لبش را روی پیشانی ام میگذارد. خون گرم درون رگهایم میدود. سرش را. عقب میکشد... خانوم! حلال کن نمیفهمم. دوست دارم فریاد بزنم، گیج شده ام! یعنی این بچه دخترمن است؟! کی به دنیا امد..؟ نمیفهمم، نمیفهمم...سرم را به چپ و راست تکان میدهم... -یحیی...چی میگی؟ این کیه؟ من هنوز سه ماهمه...تو توی بیمارستان بودی! خودم اومدم پیشت...من... دستهایم راروی هوا تکان میدهم و دیوانه وار کلمات را پشت هم میچینم... نوزاد را ارام روی مبل کناری میگذارد. مقابلم می ایستد و شانه هایم را میگیرد.. محیا! اروم! -یحیی دیوونه شدم.. اره؟! از غصه ات! ازدوریت؟!. دیوونه شدم؟! اشک دیدم را ضعیف می کند. یکدفعه من را به س*ی*ن*ه میچسباند و بازوهایش را دورشانه هایم حلقه می کند. دستش رادرون موهایم فرو میبرد و سرم را درست روی قلبش میگذارد. خاموش میشوم. چشمانم را می بندم. محیا! خانوم...چقد زود میشکنی! صبور باش.. دیگه اشکاتو نبینم. بی قراری نکن. دلم اتیش میگیره دختر! بغض نکن...حداقل جلوی من! دیوونم می کنی وقتی مثل بچه ها مظلوم نگاه می کنی...نکن! صورتم درس*ی*ن*ه اش فرو میرود، بغضم میترکند و وجودم میلرزد هیس. اروم...خانوم...اذیت شدی. چقد من بدم! -نه! بدنیسی.. ولی دیگه نرو...پیشم باش...تنهام نزار... دیگه نمیرم! همیشه هستم... باناباوری سرم را بالا می گیرم و به چشمانش نگاه می کنم...گریه کرده. -قول؟! قول مردونه ... خم میشود و گونه ام را میب*و*س*د؛ وجودم درون آ*غ*و*شش جمع میشود. مثل یک نفس درس*ی*ن*ه اش فرو میروم... انگشتان استخوانی اش در موهایم فرو میرود و تا پایین کشیده میشود. نوازش که نه، رام می کند این وجود وحشی را! قلب درون س*ی*ن*ه ام قرار میگیرد و نفسهایم از حضورش گرم میشوند. دستش رااز درون موهایم بیرون میکشد و چانه ام را باحرکتیارام و نرم میگیرد. چشمان مهربان اما جدی اش را به نگاه پرازتمنایم میدوزد... یادت نره همیشه دوست دارم محیای یحیات! چانه ام را رها می کند و پیشانی ام را دوباره میب*و*س*د. اما...یک طور دیگرگویی قراراست وجودش را از چیزی بکند. نوزاد رااز روی مبل برمیدارد و به س*ی*ن*ه اش میچسباند. چشمان کشیده اش از حسی غریب پر میشوند. ارام پلک میزند و یک قطره اشک از مژه های بلندش خداحافظی می کند. یک قدم به عقب برمیدارد و درحالیکه سرش را به چپ و راست تکان میدهد قدمی دیگر را به ان اضافه می کند. دلهره به جانم می افتد یک قدم به سمتش میروم. نگاه نگرانم به سمت پاهایش کشیده میشوند. همینطور عقب میرود و دور میشود. پشتش را می کند و به راهش ادامه میدهد. اتاق نشیمن به یک چشم برهم زدن تا بینهایت کشیده میشود؛ تا نقطه ای دور؛ نقطه ای دردل نور. به دنبالش میدوم و التماس می کنم. هرقدم که برمیدارد زیر پوتین های خاکی اش سبز میشود. بغض تبدیل میشود به اشک...به فریاد...به هق هق بلند! دست دراز می کنم اما دیگر دستم به او نمیرسد. خودم را روی زمین میندازم و زجه میزنم. یکدفعه رویش راسمتم میگرداند. چشمانش قرمز شده و از اشک میدرخشند. محیام؟ حالم کن ... نمیفهمم! گیج دودستم راروی سرم میگذارم و داد میزنم: بسه...بسه.. کجا میری؟ نترس عزیزدل.. همانطور که به سمت نور میرود صدایش درگوشم میپیچد نترس...من همینجام...کنارت. ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت111 گوشهایم را میگیرم... منتظرتم محیا.. چشمهایم را باز می کنم. به نفس زدن افتاده ام.باترس به اطراف نگاه می کنم...سقف...میز...پنجره.. اتاقمون!. همه جا تاریک است. همان دم صدای الله اکبر در فضا می پیچد. سرکوچه مسجد کوچکی داریم که...یکدفعه سرجایم می نشینم. بندبند وجودم میلرزد. دهانم خشک شده. لباسهایم ازشدت عرق به تنم چسبیده. قلبم خود را به دیواره س*ی*ن*ه ام میکوبد. میخواهد راهی به گلویم پیدا کند. بادست راست گردنم را میگیرم و بادست چپ زیر بالشت دنبال تلفن همراهم میگردم. خواب دیدم. اره.. چیزی نیست...چیزی نیست! تلفن همراهم را بیرون میکشم و شماره ی بیمارستان را میگیرم... جنون به عقلم زده. صدای بوق های کوتاه و ممتد... -بردار، بردار. دویدن بغض تا دم پلکهایم را احساس می کنم. لبهایم را روی هم فشار میدهم تا از سرازیر شدن عشق خفه شده در کابوسم جلوگیری کنم! صدای تودماغی یک زن در تلفن می پیچد ِ. بفرمایین؟ بیمارستان -سلام خانوم! میبخشید برای اطلاع از حال مریضم تماس گرفتم. یک مکث چندثانیه ای.. الان؟ -بله! اگر امکان داره؟ نام بیمار؟ یحیی...یحیی ایران منش -بله! همون اقایـی که ازسوریه اوردنش. -بله بله چنددقیقه دیگه تماس بگیرید و قطع می کند از سر سجاده بلند میشوم و همان طور که زیرلب ذکر یا ودود گرفته ام شماره را دوباره میگیرم. ِ - ...بفرمایید؟! بیمارستان سلام! من همین چند دقیقه پیش... بله! حالشون تغییری نکرده خانوم! -ینی نفس میکشن؟ سکوت! نکندبه سلامت روانم شک کند بله! قراربود نکشن؟! -نه! ممنون بدون خداحافظی دوباره قطع می کند. بغضی که سدراهش شده بودم را ازاد می کنم تا خودش را سبک کند. نفس میکشد. همین کافی است. به ساعت مچـیام نگاه می کنم. کمی از ده گذشته...از کلینیک مامایـی بیرون می ایم و به سمت خیابان میروم. درست است بایاد اوری خوابی که دیده ام روحم منجمد میشود اما... مرور خبری نو و دلچسب هرم دلپذیری را به دلم می بخشد. دختراست! دختر! با قدمهایـی موزون و شمرده مسیر پیاده رو را پیش میگیرم و زیر زیرکی ارام میخندم. حسنا! حتما بابایـی خیلی خوشحال میشه از اینکه خدا رحمتش رو نصیبمون کرده. چادرم را در دستم میگیرم و دستم را روی شکمم میکشم. صبرندارم به خانه برسم تا نوازشت کنم. قنددردلم اب میشود. به خیابان اصلیکه میرسم کمی مکث می کنم؛ چرا خانه؟! مستقیم به بیمارستان میروم... درست است بیهوش است اماصدایم را میشنود.. خبری خوبی برایش دارم! شیرینی اش را بعدا میگیرم. چشمهایش را که بازکند قندترین نبات را به من هدیه کرده. دست دراز می کنم و با ایستادن اولین تاکسی زرد رنگ سوار میشوم. دربست! رنگ دیوارهای بیمارستان حالم را بد می کند. چادرم را مقابل بینی ام میگیرم و با لبخندی که پشت پارچه ی تیره پنهان شده از پله ها بالا میروم. برای زنی که دربخش پذیرش مشغول صحبت باتلفن است سرتکان میدهم. اوهم لبخند گرمی را جای سلام تحویلم میدهد. به طرف انتهای راهرو سمت چپ میروم. ازشدت ذوق دستهایم را مشت کرده ام.به اتاقش که میرسم پشت پنحره ی بزرگ اش می ایستم و بادیدن چهره ی ارامش بی اراده میخندم. دلخوشم به همین خواب اسوده اش! پیشانی ام را به شیشه میچسبانم و زمزمه می کنم: سلام...خوبی اقا؟ خوبم.. ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

❤️هر که "دلارام" دید 💛 💚از دلش "آرام " رفت💜 #دلیل_آرامش_من #عاشقتم_همسرم 💟 @Delbari_Love

#عاشقانه_شهدا ❣شرائط سخت❣ (شهید حسین تاجیک) 💟 @Delbari_Love

#ببینید تحقیقات تایید می‌کند که در روابط زوجین بخش عظیمی از اختلافات برآمده از طرز بیان موضوع است، نه اصل اختلاف برانگیز موضوع کلیپ کاملا گویا👆 💟 @Delbari_Love

برای دل بستن باید دلت را به دلش گره بزنی یکی زیر، یکی رو... مادر بزرگم می‌گفت: قالی دستباف مرگ ندارد! 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت112 کف دودستم را دوطرف صورتم روی شیشه میگذارم -نی نی هم خوبه! بیام تو خبروبهت بدم یا ازهمین جا؟ نوک بینی ام را هم به شیشه میچسبانم. -اصنشم خنده نداره! به قیافه خودت بخند! میخوام بزور بیام تو! نمیزارن که! نیشم را تابناگوش باز می کنم -قول دادی زودی خوب شی تامن بهت بگم فندقمون قراره حسنا خانوم باشه یا اقاحسین! همان دم صدای دکتر واعظی رااز پشت سرم میشنوم.. -سلام خانوم ایران منش. دستپاچه برمیگردم و درحالیکه سعی می کنم رو بگیرم جواب میدهم -س.. سلام اقای دکتر! ببخشید که. من... این چه حرفیه؟! خوب هستید الحمدالله؟! چرا داخل نمیرید؟! -خداروشکر! داخل؟! آخه گفته بودن که... شما حسابتون جداست! میتونید برای چنددقیقه داخل برید. قبلش ماسک و لباس فراموش نشه. هیجان زده تشکر می کنم. دکتر دستی به موهای جوگندمی اش میکشد و به سمت اتاقی دیگر میرود. دست راستم را زیرچانه میزنم و درحالیکه ادا و ناز را چاشنی صدایم می کنم، زیرلب می گویم: جونم برا جوجه ای که میخواد شکل توشه! سرانگشتان دست چپم راروی ملافه ی سفید تخت میکشم. نگاه زیرم را روی صورتش بلند می کنم -اونوقت حق بده با دیدنش دل ضعفه بگیرم کمی صندلی ام را جلو میکشم و اینبار دودستم را زیرچانه میزنم -یحیی؟ نمیخوای بدونی امروز چی شد؟! سرم را کج می کنم بطوری که گونه ام به شانه ام میچسبد -دلم لک زده برا وقتی که تایه چیز میخواستم، سریع انجامش میدادی! چندبار دیگه بگم که چشمهاتو باز کنی. قلبم گرفت از بس صداتو نشنیدم اقا! خم میشوم و چانه ام را ارام روی بازواش میگذارم. ازین زاویه چقدر مژه هایش بلند، یک دست و دلفریب است! -د آخه خسته نشدی؟! یک ماه و نیمه خوابیدی؟ انگار از دنیا دل کندی! لبم را گاز میگیرم -نه! دل نکنیا!. دست دراز و ریش خشنش را نوازش می کنم. دلم ریش می شود. صاف مینشینم و باحرکتی تند و نرم ازروی صندلی بلند میشوم. انگشت سبابه ام را به لبه ی روسری ام میکشم و باژستی خاص می گویم: -کلی نگرانت بودما! همین صبحی! تادم سکته رفتم! موهای جلوی سرش را آهسته ل*م*س و به یک طرف با ناخنهایم شانه اش می کنم! -البته فدای یدونه ازین تارموهای سوخته! دستم را به طرف ماسکش میبرم. کش ماسک روی گونه و کنارلبش رد انداخته. انگشت سبابه ام رازیر کش ماسک میبرم و چندباری پلک میزنم. شیطنت بغضم را در تارو پور بدنم حس می کنم. هرلحظه ممکن است از حصار چشمانم فرار کند! -جاش میسوزه؟! منم باشم کلافه میشم این همش روصورتم باشه. خم میشوم.. انقدر که نفسم دسته ای از موهایش را حرکت میدهد -قربونت برم! ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت113 همانجایی که کش رد انداخته را میب*و*س*م... -دیگه خوب میشه! مالفه را تا زیر گلویش بالا می اورم و یک دفعه یاد چیزی می افتم. از درون کیفم ناخن گیر را بیرون و دست چپش را بالا می اورم و درحالیکه ناخن انگشتان کشیده اش را میچینم.. زیرلب زمزمه می کنم: می گن: عشق خدا به همه یکسانه ولی من میگم منو بیشتر از همه دوستــ داشته وگرنهـ بهـ همهـ یکی مثل تو می داد بغض اخر کار خودش راکرد... سرم راخم می کنم و لبم راروی دستش میگذارم. اشک روی لبهایم، دستش را خیس می کند. چشمانم را می بندم...چقدر دلتنگم! دستش را سرجای اول میگذارم و ناخنهارا دریک دستمال کاغذی میریزم و درسطل اشغال پایین تخت میندازم -تروتمیز شدی! فردام قیچی میارم یکوچولو ریشتو کوتاه کنم.. اقای جنگلی جذاب من! فکری می کنم -البته اگر بذارن! نگاهی به خطوط روی مانیتور می کنم امروز رفتم سونوگرافی.. دستم را روی قلب یحیی میگذارم...زیرپوستم ضرب گرفته...جان میدهد به من! -دوباره صدای قلب فنچمونو شنیدم... نگاهم رااز روی مانیتور میگیرم و به ماسک بخارگرفته اش زل میزنم.. الحمدالله سالمه، خودم دیدم شکل توبود! چشمهایم را گرد می کنم و کودکانه ادامه میدهم -دیدم، دیدم...! باور کن! حس می کنم که یکباره خون تیره زیرپوست صورتش دوید! توجهی نمی کنم... خیال است! توهم است! خم میشوم و لبم را نزدیک گوشش میبرم و زمزمه می کنم: -آماده باش...چشماتو که باز کردی باید نذرتو ادا کنی مرد! یه جفت گوشواره طلا باید صدقه سری رقیه س خانوم بدی! بچمون دختره! سالمه سلام...حسنا داره میاد! هنوز موهایش بوی عطر میدهد...سرم را کمی عقب میکشم که به چشمانش نگاه کنم.. به ارامشش چشم بدوزم... همانطور که تبسمی ازرضایت لبهایم را پوشانده نگاهم را به تمام صورتش میکشم که... احساس می کنم زیر ماسک...درست کنارلبش...سرخ شده. نور مهتابی سقف روی ماسکش افتاده و دید را کم می کند! نزدیک تر میشوم و چشمهایم را ریز می کنم...سرخی چون رشته ای هرلحظه بلند و پهن تر میشود. ابروهایم درهم میروند شوکه ریسمان سرخ را دنبال می کنم انقدر که اززیر ماسک میلغزد و لابه لای محاسن قهوه ای یحیی گم میشود. کندشدن ضربان قلبم را به خوبی احساس می کنم. سرانگشتانم را روی موهای بلند صورتش میکشم و بالفاصله به انگشتانم نگاه می کنم... سرخی گویی در منافذ پوستم فرو میرود و خشک میشود! خون! دست لرزانم را روی شانه اش میگذارم.. -یا زینب س... سرمیگردانم، چشمانم روی خطوط مانیتور برای لحظه ای قفل میشوند... انحناهای خطوط هربار فاصله شان ازهم کمتر میشود. چون موج دریایی که پیش ازین طوفان زده رو به ارامی میروند...رو به سکون!. دهانم را برای کشیدن فریاد باز می کنم...اما صدا درگلویم خفه میشود! دوباره به صورتش نگاه می کنم...اینبار رگه های خون ...از بینی اش تا روی لبهایش سرمیخورند. خون از وجود او دل می کند و در رگهای من منجمد میشود... گردنش را میگیرم و برای صدا زدنش تقلا می کنم یح...ی. یحیی! یحی...یحیی! اشک در پی اشک از چشمانم روی س*ی*ن*ه اش می افتد! بهه دقیقه ای نکشیده خون به گردنش میرسد و بالشت سفیدش را رنگ میزند! پشتم تیر میکشد و درد و ترس چون بختک به جانم میچسبند! به پشت سرنگاه می کنم. باید یکی را صده بزنم. هستی ام مقابل چشمانم اب که نه خون میشود! گردنش را رها می کنم و به هرجان کندنی که میشود از روی تخت بلند میشوم اما زانوهای چون چوب خشک میشوند و روی زمین می افتم... لبه ی تخت را میگیرم و به سختی بلند میشوم.. ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#قبله_ی_من #قسمت114 تپش قلبم هرآن برای ایستادن تهدیدم می کند! دیوانه وار خودم را به سختی جلو میکشم...فریاد میزنم...اما در وجود خودم! در دل زخم خورده ام...دوباره فریاد میزنم!. چون لال مادرزادی که برای نجات جانش دست و پا میزند ولی.. هیچ چیز شنیده نمی شود...تنها میتوان دید ...حسرتی که از چشمانش سرازیر میشود. احساس می کنم در اتاق فرسخ ها دور شده...هرگز به ان نخواهم رسید... همان دم صدای جیغ مرگ چون شلیک اخر نفسم را میگیرد.. برمیگردم و بادیدن خطوط هموار روی مانیتور، سرم را به چپ و راست تکان میدهم.. -نه! نه. یکبار دیگر فریاد میکشم. انقدر بلند که وجودم را از درون میلرزاند. انقدر بلند که طفلک معصومم درون شکم ان را میشنود و گوشه ای جمع میشود. احساسش می کنم... چرا خفه شده ام...؟؟.. ...چون کسانی که پایی برای حرکت ندارند...خوم را روی تخت میندازم و از پاهای یحیی میگیرم و جلو میروم...صدای هق هقم دراتاق میپیچید... یکبار دیگر به مانیتور نگاه می کنم...نه! تمام نشد! تمام نشد... دروغ میگویند.. همه دروغ میگویند. این دستگاه هم ازانهاست. چشم نداشت تورا بامن ببیند! نه؟! دست میندازم و ماسک را از روی صورتش پایین میکشم...اطراف لب و محاسنش تماما خونی شده. حنا گذاشته دلبرم!. سرش را درآ*غ*و*ش میگیرم و موهایش را نوازش می کنم.. قول دادی.. قول دادی. الان وقتش نیس.. وقتش نیس...پاشو بگو دروغ میگن. پاشو.. چانه ام را روی سرش میگذارم و سرش را بیش از پیش به س*ی*ن*ه فشار میدهم -الان نباید...نباید تموم شه! توهنوز لباسای حسنارو ندیدی. ازشدت گریه شانه هایم که هیچ، یحیـی هم درآ*غ*و*شم میلرزد... یازینب س. یازینب س... لبم را روی سرش میگذارم...میان موهای سوخته اش. -حق من از تو همین بود؟! نفس بکش... نزار تنها شم...نفس بکش. باالخره صدایم ازاد میشود، با تمام جانم صدا میزنم: یا حسیــــــــــــــــن ع. چندثانیه نگذشته دراتاق باز میشود و چندپرستار و دکتر واعظی داخل میدوند. چیزی به هم میگویند، شاید هم به من! نمیفهمم! دنیا دور سرم میچرخد. اصلا مگر دیگر دنیایـی هم هست؟! دنیای من درآ*غ*و*شم جان داد و رفت... دستان کسی را روی بازوهایم احساس می کنم. چیکار می کنید؟! سعـی می کنند یحیـی را از س*ی*ن*ه ام جدا کنند. من اما سرسختانه تمام دارایی ام را به تنم میدوزم. یک نفر میشود دو...سه...چهارنفر. اخر سرتالششان جواب میدهد؛ منن را عقب میکشند. دکترواعظی با سراستین اشک از چشمانش میگیرد و خودش بادستان خودش ملافه ای که تا لختـی پیش برای گرم شدن وجو ِد وجودم بود را کفن رویش می کند. همینکه ملافه روی صورتش میکشد... روح من است که دست از جانم میکشد.. پتورا دور شانه هایم میکشم و با فنجان کوچک گل گاوزبان که نزدیک س*ی*ن*ه ام نگه داشته ام به ایوان می روم. شاید بخارش قلبم را گرم کند. سرفه های کوتاه و گلو سوزم کلافه ام کرده. پرده ی حریر گلبهی را کنار میزنم و دراستانه ی درشیشه ای که رو به شهری بس کوچک باز میشود، می ایستم. باشانه ی راست به در تکیه میدهم و لبه ی ظریف فنجان سرامیکی را روی لب پایینم میگذارم. شهر که هیچ! بعداز دل کندش، زمین و اسمان کوچک شد.. اصلا زندگی برایم به قدر سپری شدن روزهای تکراری تنگ شد. به قدر بالا نیامدن نفس دربعضی شبها... یک جرعه ازجوشانده را میبلعم. به لطف نبات دیگر گس و تلخ نیست. با یک دست دولبه ی پتو را مقابل س*ی*ن*ه ام درمشت میگیرم و پادر ایوان میگذارم. ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

میانبر به ابتدای رمان #قبله_ی_من 💟 @Delbari_Love

امشب خواهم اندیشید تا "خدا" هست، هیچ لحظه ای آنقدر سخت نمی شود که نشود تحملش کرد...! شدنی ها را انجام می دهم و تمام نشدنی هایم را به "خداوند" می سپارم✨💝✨ #شبتون_به_عشـق🌹 💟 @Delbari_Love