هزار بار گنه کرده‌ای، بیا یک بار بگو «اله من العفو، من پشیمانم...» #مناجات #صلی‌الله‌علیک‌یا‌ابا‌عبدالله ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج 💠@Delneveshteeee ‌

‌ ایمان را به بند نکشیم هیچ‌گاه دو امر نیکو را که در تضاد با یکدیگر نیستند، مقابل هم قرار ندهیم. چنین تقابلی نه از منطق دین برمی‌آید و نه از حقیقت ایمان. اگر چیزی در ذات خود تضادی ندارد، چرا با تفسیرهای شخصی و سخت‌گیری‌های بی‌جا میانشان دیوار بکشیم؟ ایمان، چنان عمیق و استوار است که با این مرزبندی‌های ساختگی سست نمی‌شود. هفت‌سین، تنها یک رسم ساده برای آغاز سال نوست. مجلسی که در آن در کنار هم می‌نشینیم، دعا می‌کنیم و از خداوند خیر و برکت برای روزهای پیش‌رو می‌طلبیم. این آیین هیچ تضادی با اندوه شهادت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ندارد. همان‌طور که شب و روز، اشک و لبخند، شادی و اندوه، هر یک در جای خود معنا دارند، این دو نیز در کنار هم معنا پیدا می‌کنند، نه در برابر هم. بیایید هر چیز را در جای خود ببینیم. دین‌داری با تحمیل سلیقه‌های شخصی محقق نمی‌شود. منع کردن چیزی که منکر نیست، نه دین را تقویت می‌کند و نه معرفت را می‌افزاید؛ بلکه تنها دلزدگی می‌آورد و حقیقت ایمان را پشت سخت‌گیری‌های بی‌دلیل پنهان می‌سازد. اگر فرزندی در خانه داریم، به او بیاموزیم که به مناسبت‌ها احترام بگذارد. نه اینکه او را درگیر دوگانه‌های ساختگی کنیم. اگر این احترام را به‌درستی یاد بگیرد، خود خواهد دانست که چه زمانی شادی کند و چه زمانی اندوهگین باشد؛ اما اگر او را با چهارچوب‌های سلیقه‌ای و تحمیل‌های شخصی احاطه کنیم، روزی که بخواهد از این قید و بندها رها شود، شاید اصل ایمان را نیز کنار بگذارد. محبت به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) زبانی و دستوری نیست؛ عشقی است که در جان ریشه دارد و در رفتار جاری است. و تقارن امسال چه زیباست؛ قرآن را از سفره‌ی هفت‌سین برمی‌داریم، بر سر می‌گذاریم و دوباره در جایگاهش قرار می‌دهیم. سال نو را با ذکر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آغاز می‌کنیم و در دریای اشک برای او غوطه‌ور می‌شویم. در بهار امسال غم و شادی‌مان در هم تنیده است و در کنار سفره هفت‌سین، با جامه‌ای سیاه به یاد خواهیم آورد که در این سال هزار و چهارصد و سه، چه جان‌هایی را که از دست دادیم. ✍🏻 زهرا کبیری پور ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج 💠@Delneveshteeee ‌

⚙️۱۴۰۳؛ سالی سخت، مانند سال ۶۰ ✏️رهبر انقلاب: سال ۱۴۰۳ سال پُرماجرایی بود. حوادثی که در این سال پی‌درپی اتّفاق افتاد، شبیه حوادث سال ۱۳۶۰ و دارای سختی‌ها و مشقّتهایی برای مردم عزیز ما بود. 🔹️بخشی از پیام نوروزی رهبر انقلاب اسلامی به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۴ ⚙️ #سرمایه‌گذاری_برای_تولید 🔍متن کامل پیام👇 khl.ink/f/59757

‌ الهی بالحسین بالحسین...

‌ ای آن که پناه بی‌پناهان و امید ناامیدانی... ما را ببخش اگر زبان‌مان در درگاهت الکن است و کلمات‌مان به زلالی اهل معرفت نمی‌چکد. اما مگر نه اینکه تو از نهان دل‌ها باخبری و حاجت ما را پیش از آنکه به لب آید می‌دانی؟ پس گلایه‌مان را هم بشنو؛ همان شکوه‌ای که قرن‌هاست در سینه‌های دردمندان می‌پیچد و خاک‌نشینان زمین را به آسمانت پیوند می‌دهد. ما هرچه راهمان را گم کنیم، باز هم دستِ گدایی‌مان به دامان توست. کجا را داریم جز درگاهت؟ مگر زمین قرار است از باریکه‌ی غزه هم بر اهلش تنگ‌تر شود که اینچنین بندگان مستضعفت را به تنگ آورده‌اند و تو سکوت کرده‌ای؟ مگر نه اینکه وراثت زمین را برای مظلومان مقدر کرده‌ای؟ پس کِی خواهد رسید آن روزی که زمین، زیر گام‌های عدالت آرام بگیرد و آسمان، باران رحمتش را از بندگان محرومت دریغ نکند؟ ما را به ضعف‌مان مگیر، که جز استیصال در برابر ظلم چیزی برایت نیاورده‌ایم. ما را به ناتوانی‌مان سرزنش مکن، که اگر چاره‌ای داشتیم، دست‌های بسته‌ی کودکان غزه را باز می‌کردیم و بار سنگین این درد را از دوش مادرانشان برمی‌داشتیم. اما دست‌هایمان کوتاه است و چشم‌هایمان هنوز به افق‌های دور دوخته شده؛ جایی که شاید منجی‌مان از پس پرده‌ی غیبت طلوع کند. پروردگارا، مگر قرار نبود نور، بر تاریکی غالب شود؟ پس چه شده که شعله‌های ستم، بی‌پناه‌ترین بندگانت را می‌سوزاند و ید قدرتت هنوز از آستین عدالت بیرون نیامده؟ ما به آمدن منجی‌مان یقین داریم، به روزی که جهان از این کابوس ظلم بیدار شود. اما اگر قرار است این انتظار پایان یابد، پس آن موعود را برسان. نه فردا، نه روزی دور؛ همین امروز، همین لحظه، همین‌جا... ما دیگر تاب این داغ را نداریم، ای ارحم‌الراحمین! بحق حسین عزیزت و عزیزمان تعجیل کن ظهورش را... یاربِ بی‌پناهان ✍🏻 زهرا کبیری پور ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج 💠@Delneveshteeee ‌