فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎞 #ویدیو | 🔰 نگو بیخیال!
🎙 عینصاد
📥 دانلود از آپارات
#⃣ #کلیپ #تربیت
#عین_صاد | عضو شوید 👉🏻
👤: @ad_Einsad
ذهنهای پاک
دلم خیلی گرفت وقتی برای اولین بار از عدهای شنیدم که نظام فلان و رهبر بهمان! اگر بعضی دیگر بودند، شاید ازهمان اول میگفتم: «شما را بخیر و ما را به سلامت!»
اما آنها فرق دارند. دلشان طبیعت سبزی است که آدم بیمبالاتی زبالهاش را آنجا رها کرده و رفته! فرق دارند با آنها که مثلاً توی همین فضای مجازی، داخل یکی از همین گروهها، رسیده و نرسیده دهانشان را باز میکنند به عربده و فحش ناموس! زیبا هستند ولی از لجنزار سربرآوردهاند. از اول سنگلاخنشین بودهاند! گلو پاره میکنند به دروغ و تهمت و افترا. به دل شکستن عادت دارند بی آنکه دلشان بسوزد، بیآنکه ککشان بگزد! دمخورند با نشنیدن و فقط گفتن و گفتن، داد زدن و هوار کشیدن. اتوبان همیشه شلوغی هستند پر از داد و جیغ و دود! آنها که حرف از دهان آدم بیرون نیامده، چشم میدرانند که: «نفست از جای گرم بلند میشود! مزدورجان! باید هم حمایت کنی!»
همه چیز را و همه کس را سیاه میبینند، از بس که بدبیناند. مجسمه آه و ناله و ناامیدیاند که: «بدبختتر از ایرانی جماعت نیست!» به مهر هم که بخواهی غبار بگیری از نگاهشان، دست رد به سینهات میزنند که: «بهشت سبز ارزانی خودتان!» دلیل و مدرک هم که بخواهی برای ادعاهایشان، سند معتبر هم که بگذاری روی میز برایشان، میزنند زیر میز و داد و هوار راه میاندازند و آه و ناله که ما هم خدایی داریم و باید جواب پس بدهید. بدوبیراه و ناحق پشت بدوبیراه و ناحق میگویند. بین آدمهائی که سکوت کردهاند در هجوم طوفان زبالههایی که ذهنشان هضمش کرد و قورت داد. که توی دل بعضیشان قند آب میشود از حرفهای تلنبار شده روی دلت...
از همه بیشتر وقتی دلت میگیرد و سکوت میکنی و دلت آشوب میشود که میدانی و میبینی که دوستت، فامیلت و نزدیکانت یک طرف ایستادهاند و تو و خانوادهات طرفی دیگر. انگار که از یک جزامی میگریزند، با نفرتی که در چشمهایشان غوطهور است! و تو چارهای جز خون دل خوردن و همچنان لبخند زدن نداری.
اما آنها که حرفشان را پیش از این گفتم، مثل هیچ کدام از اینها نیستند. برای همین میگویم حیف است، زبان حرفهای آنها بشوند. هر چند مودبانه بگویند. هر چند مواظب باشند، حرمتها نشکند.
حیف است چون، مثلاً قرآن همراهشان است! متفاوتند چون عجین شدهاند با این نور. حافظش هستند ناسلامتی! برای خودشان قلب بهارند و اندیشه درختها!
یا تا همین دیروز هم نظرت بودهاند در مورد ایران و چهارفصلش!
هم تیپ بودهاید! هم تیپ هستید! هم عقیده بودهاید با هم!
یا همتیپ نیستید، نباشید. چه اشکالی دارد؟ کمال و علمش دلت را میسوزاند. او با آن زبان و قلم حیف است اینطرف نباشد! تباه میشود، بشود زبان آنها!
این چیزها آدم را میسوزاند! درد دارد! ندارد؟! سوختن دارد، ندارد؟!
من که چیزی از آنها نمیخواهم. میگویم: «در کنار اخبار بیبیسیِ روباه، من و توی دورو و اینترنشنال دروغپراکن و ... پای درددل اینطرف هم بنشینید! بعد خودتان قضاوت کنید. چه کسی خواسته نظرش را تحمیل کند؟! چه کسی میتواند؟!»
ما همان ایران چهارفصلیم، هرچند سارقان چوبهای جنگلها، بهار باغها و طراوت طبیعتش هر روز چون علف هرز بیشتر شوند و هر روز هرزهتر.
گاهی تنها امید میماند و البته از جان و دل امیدوارم به آمدن بهاری که همیشه در راه است.
و گاهی راهی پیش رو نیست جز دستهای به دعا بلند شده. نه اینکه مستجابالدعوه باشم. با زبان من اما دل کسی را که نشکستهاند! من همان زغال روسیاه زمستانم که به عشق اینکه نور بشود و گرما، آتش را به جان خریده. حداقل ادایش را که میتوانم در بیاورم! باید حرفی اگر میزنم، راهی اگر نشان میدهم از سر دلسوزی باشد. اینها را میدانم، میدانم اینها را.
و بعضی را نمیشود دعا نکرد!
روزی همه کلیپهای پاسخ شبهه، متنها و ... تو را به یادشان میاندازد و ذوقزده میشوی و دلت روشن میشود که: «این کلیپ را ببینند، به جواب سئوالشان میرسند، این متن را بخوانند، درست میشود.» آن لحظهها بهار من هم شکوفه میدهد!
روزی هم میرسد که هر دست قنوتی، پایان هر نمازی، کنج هر حرمِ امام و امامزادهای، حریم هر مسجدی که هر کدام گلی است که میشکفد، دوباره آنها را به یادت میآورد، که دعایشان کنی با تمام روسیاهیت.
و من ایمان دارم ذهنها و دلهای پاک راه را پیدا میکنند. ذهنهایی که پاکترین کلمات را به خاطر خود سپردهاند و قلبشان با آنها مانوس است.
این کلام را خیلی خیلی دوست دارم
تکرارش که میکنم، حیاتش را حس میکنم.
یَفْعَلُ اللّٰهُ مَا یَشاءُ بِقُدْرَتِهِ وَ یَحْکُمُ مَا یُرِیدُ بِعِزَّتِهِ
✍ ب. محمدی
#دلنوشته
#سیاسی
دلنویس🇵🇸
از همه بیشتر وقتی دلت میگیرد و سکوت میکنی و دلت آشوب میشود که میدانی و میبینی که دوستت، فامیلت
دلنوشته، نوشتهای دلی است برای کسانی که برایت عزیزند و دوستشان داری
گاهی اولین راه
گاهی آخرینش
#کوتاه_نویسی