کاش من همه بودم ... با همه دهان ها تو را صدا میزدم مشق هایم را اورده بودم اینجا صاحبشان خط بزند از بس کج و کوله بودند رویم نمیشد نشانشان دهم 😢 یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

چشم وا کردی و آغوش خدا جای تو شد یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

کعبه لبخند به لب محو تماشای تو شد .. یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

#الکعبه_تجمعنا یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

نجوا ها را گوش کنید ..‌ یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

حوالی سه بامداد است. از ابتدای شب، جمعیت دور بیت کم که نه بلکه زیادتر هم شده. نسبت به شب اولی که مکه بودیم بی تعارف جمعیت شش هفت برابر است. طواف دوم مان که تمام می شود، نرگس می گوید برویم مستجار. با حاج نگارگر و عروس حاج آقا ریسه می شویم پشتش. طوافها را تکی می آییم. ولی امشب قسمت بوده که اتاق ۴۰۴ ای ها باهم دور خدا بچرخند. مستجار را شب اول رفته بودم. یعنی آنقدر خلوت بود که نمی شد نرفت. پناه برده بودم به دیواری که اسمش را محل پناه گذاشته بودند. ترجمه فارسی مستجار می شود "پناه گاه". جان می دهد بروی بچسبی به دیوار و دعای مجیر بخوانی و فرازهای "از آتش نجاتم بده ای پناه دهنده" را فریاد بزنی. ولی آن شب من ترجیح دادم حرف های درگوشی ام با خدا را تند و تند بگویم. نه فریادزنان و نه آهسته. انگار که واقعا دارم با کسی که آنجا نشسته حرف می زنم. امشب ولی فرق دارد. پرده کعبه را بالا برده اند و جمعیت هم بیشتر است. خوبی اش این است که می شود صورت بگذارم روی سنگ هایی که برای فاطمه بنت اسد از هم شکافته اند و متبرک بشوم به معجزه و بدی اش هم این است که نمی توانم درگوشی‌هایم را بلند بگویم و نترسم از این که بقیه نشنوندش. چقدر اریب و زیگزاگ می‌رویم تا به مستجار می‌رسیم. چند ردیف زن و مرد رنگ به رنگ با زبان‌ها و ملیت‌های مختلف در نوبت پناهندگی‌اند! می‌ایستم تا نوبتم شود. کم‌کم توجهم به نجواها جلب می‌شود. به حرفهای درگوشی بقیه که نه فریاد است و نه پچ‌پچ. انگار که با کسی که رو‌به‌رویشان است حرف می‌زنند. چشم هایم را می بندم. چقدر نجوا می‌شنوم. به عربی به آفریقایی، به مالایی، به اندونزیایی، به فارسی... اشک از گوشه چشم‌هایم شره می‌کند. نجواها توی سرم باهم قاطی می‌شوند. یعنی تک‌تک این حرفها را می‌شنوی و رسیدگی می‌کنی؟ چشمهایم را باز می‌کنم. پسر جوان آفریقایی جلویی‌ام خودش را انداخته روی مستجار. شیب دیواره پایینی کعبه طوری است که اگر کسی بخواهد خودش را به دیوار بچسباند همه وزنش روی دیوار می‌افتد. انگار که واقعا توی بغل کسی افتاده باشی. حالش حال وصال است. دوربین را روشن می‌کنم که فیلم بگیرم. زن چینی کناری بلند می شود و جا باز می شود. بی‌اختیار با دوربین روشن خودم را بین آدم‌های رنگارنگ جا می‌دهم. نجواهایشان توی گوشم می‌پیچد. من هم می‌خواهم چیزی بگویم ولی انگار همه نجواهای اینها همان حرفهای دل من است. در سکوت گوش می‌دهم به حرفها و گریه‌هایشان. به هق‌هق ها و نفس‌زدن‌های از سر خوشحالی‌شان. یقین دارم که هیچ کدام گم نمی‌شوند. قاطی نمی‌شوند، بدون رسیدگی نمی‌مانند. بلندشدنی زیرلب می گویم: یا صاحب کل نجوی.

با یک پا و دو عصا دور خانه ات میگشت ... یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

هر جا که دری بود به شب دربندند الا در دوست را که شب باز کنند یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

جلسه های خوشمزه کاروان یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

میگم حتمااا تا جوونید بیاین حج پیرشید هزینه هاتون میره بالا اگر بخواین برای یه طواف از این ماشینا بگیرید باید هفتصد هشتصد هزار تومن بدید یک شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

در مسیر اتوبوس ها تا حرم دستفروش ها بازاری دارند برای خودشان دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan

درباره این برج های عظیم ساعت به وقتش مفصل حرف میزنیم. بهش ابراج الشیطان هم میگن چون در برابر خانه ی خدا قد علم کرده اند. ولی عجالتا روی این کیف ببینید چه اتفاقی افتاده؟ برج های شیطان در مرکز تصویر و توجه هستند و بیت الله الحرام در گوشه تصویر. دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲ https://eitaa.com/dimzan