نمی‌دونم تا حالا کتابی دربارهٔ خونه‌ها خوندی یا نه! نه کتابی که شخصیت‌ها داخل یه خونه‌ای باشن و در حال زندگی کردن باشن؛ نه! کتابی که نویسنده خود خونه رو مثل یک شخصیت فرض کرده و از اون حرف زده! از طبقه‌های بالا و پایین؛ از بالکن‌ها و زیرزمین‌ها؛ از... .
من و جمعی از دوستان دورهم همچین کتابی رو خوندیم. «علی طباطبایی» پایان‌نامه‌اش رو با کمی تغییرات، داد دست انتشارات «اطراف» و ما رو به خوندن کتاب «خانه‌خوانی» دعوت کرد. ما هم با سلیقه‌های مختلف، چند روز نشستیم پای خوندن کتاب و تو سر و کله‌اش زدیم.
یکی گفت: «اصلا نثر رو دوست نداشتم، خوشحالم که فقط نسخهٔ الکترونیکی‌اش را گرفتم»؛
یکی گفت: «چقدر کتاب به دلم نشست، خوشحالم که خریدمش»؛
دیگری گفت: «عکس‌هاش با متن کتاب زیاد جور نبود»؛
اون یکی: «گفت بیشتر به درد معمار خونده‌ها می‌خورد»؛
این یکی گفت: «من همه‌چی کتاب رو دوست داشتم»
خلاصه! هر کی یه نظری داد؛ ولی تقریبا همه با یک مسئله موافق بودن؛ اینکه سوژهٔ کتاب؛ سوژهٔ خوبی بود.
با اینکه کتاب می‌تونست، کتاب قوی‌تری باشه؛ من دوستش داشتم. وقتی می‌خوندمش کلی فکر می‌اومد تو سرم و کلی خاطره تو ذهنم می‌چرخید!
رسیدن به همین احساس‌های متفاوت؛ ولی جمعی، لطف کتاب‌خوندن‌هامون رو بیشتر کرده و من این هم‌خوانی رو خیلی دوست دارم.
#حلقه_کتابخوانی_مبنا
#تنها_کتاب_نخون
#با_کتاب_قد_بکش
@dokhtar_e_daryaa
