☀️ #حــدیث_روز
🔔 برخورد خوب
✅ امام علی علیه السلام:
برخورد خوب بر استحکام برادری میافزاید.
@dokhtaranebeheshtiy
┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
خلاصه درس احکام امروز
🦋شکیات صحیح نماز
بسم الله الرحمن الرحیم
در جلسه گذشته درباره ۴ مورد از شکیات صحیح نماز با هم صحبت کردیم
ان شاء الله این جلسه ، ۵ مورد دیگر را بررسی می کنیم
🌸 شک بین رکعت ۴ و ۵ بعد از سر برداشتن از سجده دوم نماز
بعد از اینکه کمی فکر کردیم ، اگر شک مان به یقین نرسید ، بنا را بر ۴ می گذاریم و نماز را تمام می کنیم ، و بعد از نماز ، دو سجده سهو به جا می آوریم
🌼 شک بین رکعت ۴ و ۵ در حال ایستاده
در این صورت ، باید فوراً بنشینیم و تشهد و سلام نماز را بخوانیم و نماز را تمام کنیم ، و سپس یک رکعت نماز احتیاط ایستاده یا دو رکعت نماز احتیاط نشسته به جا می آوریم و بنابر احتیاط نمازمان را دوباره از اول بخوانیم
🌺 شک بین رکعت ۳ و ۵ در حال ایستاده
باید فوراً بنشینیم و تشهد و سلام نماز را می دهیم و نماز را تمام می کنیم ، و باید بعد از تمام شدن نماز ، دو رکعت نماز احتیاط ایستاده به جا بیاوریم و بنابر احتیاط ، دوباره نماز مان را از اول بخوانیم
🌹شک بین رکعت ۵ و ۶ در حال ایستاده
اگر در شک باقی ماندیم باید بنشینیم و تشهد و سلام نماز را بخوانیم و نماز را تمام کنیم ، و دو سجده سهو به جا بیاوریم و بنابر احتیاط نمازمان را دوباره از اول بخوانیم
🌷 هرگاه یکی از شک های صحیح برای انسان پیش بیاید ، نمی تواند نماز را بشکند ، بلکه باید به حکم آن عمل کند ، و در مورد تمام شک ها ،ابتدا باید کمی فکر کنیم و اگر به یقین نرسیدیم ، به حکم شک مان عمل کنیم
این احکام نظرات آیتالله مکارم شیرازی بود
شما در مورد احکام نماز خودتان به نظرات مرجع تقلید خودتان رجوع کنید
برای سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صلوات
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃
#تفسیر_قرآن
نکته تفسیری صفحه ۹۰:
از خداست یا از خودمان؟:
تمام موجودات روی زمین، در دنیای خود، خوبی ها و بدی هایی را تصوّر می کنند. مثلاً از نظر یک شیر درنده، کشتن و خوردن یک آهوی جوان، حادثه ی بسیار خوب و شیرینی محسوب می شود؛ در حالی که از نظر آهو، از این اتفاق بدتر وجود ندارد. ما انسانها نیز بی آنکه اختیاری داشته باشیم، دچار حوادثی می شویم که از نظر ما خوب یا بد هستند. بریدن سر یک گوسفند و خوردن گوشت او، از نظر ما یک حادثه ی خوب، و گزیده شدن توسّط یک عقرب، حادثه ای بد محسوب می شود.
این حوادث و اتّفاقات، اموریست که در نظام هستی قرار داده شده و بی آنکه ما در به وجود آمدن آنها اختیاری داشته باشیم، با گردش روزگار پدید می آید. روشن است که آفریننده ی این امور، پروردگار جهان است و اوست که بنا بر مصلحت و حکمت والای خویش، چرخ هستی را چنان که باید و شاید، می چرخاند. این گروه از خوبی ها و بدی ها، نخستین گروه از خوبی ها و بدی ها هستند که ما در پدید آمدن آنها اختیاری نداریم. در جهان امّا حوادث و چیزهای خوب و بدی وجود دارد که با اختیار انسانها پدید میآید. نجات انسانهای دیگر از مرگ، آموزش علوم و دانش به دیگران، مهربانی کردن به همنوع و...، امور خوبی است که انسانها در زندگی خود ایجاد می کنند و از پاداش خوب آن نیز در زندگی دنیا و آخرت خود بهره مند می شوند. در مقابل، کشتار و خونریزی، ظلم و تجاوز، خیانت و پیمان شکنی، و...، کارهایی است که انسانها در جامعه ی خود ایجاد می کنند و کیفر آن را هم در این زندگی و زندگی پس از مرگ می چشند. این گروه از خوبی ها و بدی ها، دوّمین گروه از خوبی ها و بدی های جهان هستند که انسانها در به وجود آمدن آنها نقش دارند. اگرچه کارهای خوب انسانها در گروه دوم، از جهتی به خود آنها مربوط می شود، با نگاهی عمیق تر در می یابیم که علّت اصلی آنها، لطف و مهربانی خداست؛ زیرا روحیه ی مهربانی، علاقه ی به هم نوع، محبّت و توان فکری و جسمی برای حل مشکلات، همگی نعمتهای خداست که در وجود انسان ها نهفته شده است و اگر خدا آن را در انسان قرار نمی داد، بی شک او به کارهای خوب و شایسته دست نمی زد. بنابراین، انجام کارهای پسندیده و دیدن و چشیدن نتیجه ی خوب آنها، از لطف و مهربانی خداست که به انسانها عنایت شده است؛ ولی منشأ کارهای زشت و بد انسانها، خودخواهی، لذّت جویی و توجّه به اغراض شخصی است. این کارهای بد، نتایج بد و ناپسندی دارد که انسانها را گرفتار می کند. بی شک این کارها و نتایج شوم آنها، به خدای بزرگ ربطی ندارد، و بالعکس، به سبب بی توجّهی به فرمان خدا ایجاد شده است. این دو آیه، به این دو گروه از خوبی ها و بدی های جهان اشاره می کند و توضیح می دهد که خوبی ها و بدی ها در گروه اول، از اختیار انسانها خارج است و مربوط به خدا می شود؛ ولی در گروه دوّم، منشأ خوبی ها، خدای بزرگ و مهربان است، و سبب بدی ها، خود انسانها هستند که با بی توجّهی به خواست خدا، خود را گرفتار می کنند. [1]
[1] - در نگارش این متن به تفسیر الکاشف و علی بن ابراهیم قمی توجه شده است.
@dokhtaranebeheshtiy