eitaa logo
🇮🇷کانال دوست🇮🇷
1.7هزار دنبال‌کننده
32.6هزار عکس
28هزار ویدیو
86 فایل
🇮🇷از هر چه می رود سخن دوست خوشتر است🇮🇷 موضوعات جالب رو براتون به اشتراک میذاریم... کپی مطالب با رضایت کامل میباشد😊 http://eitaa.com/joinchat/2150105099C9478d3116b گروه دورهمی دوست👆 @dost_an 📮ارتباط با ادمین : @Mim_Sad139
مشاهده در ایتا
دانلود
‌ 🔵 ارتش عظیم دو دقیقه ای! آخرین روز مرداد 1320 در مانور ارتش در همدان، رضاشاه در حضور ولیعهد و دولتمردان دست به سینه خود، از ژنرال ژندار مستشار فرانسوی دانشکده افسری پرسید: "این ارتش در برابر هجوم قوای بیگانه، چقدر مقاومت می کند؟" ژنرال فرانسوی فورا جواب داد: "دو ساعت، قربان!" شاه اخم هایش را در هم کشید، متملقان دور و بر ژنرال ریختند که چرا به اعلیحضرت چنین جوابی داده است. او در پاسخ گفت: "این را گفتم اعلیحضرت خوشحال شوند، و گرنه دو دقیقه هم نمی تواند." این واقعیت ارتشی بود که رضاخان خیلی به آن می نازید ولی در زمان جنگ جهانی و با هجوم بیگانگان پیش بینی ژنرال فرانسوی درباره اش محقق شد. 📚از سید ضیاء تا بختیار/ مسعود بهنود/ 169 @Dost_an
🔴‏شما یادتون نمیاد ولی ‎ اُنچنُن رونق اقتصادی عه ببخشید ارزشی برای ‎ قائل بود که نصف تخت جمشید رو به آمریکاییها داد، بطوریکه دکتر مجد در کتابش نوشته: درسال ۱۳۱۴ سفیر آمریکا در ایران میگوید: تعداد زیادی کامیون نیاز بود تا آثار باستانی متعلق به ‎ برای انتقال به آمریکا، به بوشهر فرستاده شود.😒😑😏😞 ✍پهلوی بدون روتوش
🔴 اولین حاکمی در تاریخ که مردمش را بمباران هوایی کرد بود، 😐😒😑 بطوریکه سرتیپ شاه بختی در خاطراتش مینویسد: 24آذر 1306: طیاره در منطقه و سر طرحان پرواز کرد،مقداری بمب برای متمردین پرتاب نمود. 26آذر 1306:طیاره به طرف رومشکان و پران پری رفته مواضع آنها را بمباران نمود 🔹پهلوی بدون سانسور
26.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
هشتصد کیلومتر مربع ؛ گنجی که توسط رضاخان به ترکیه هدیه شد ؛ وطن پرست و میهن دوست تاریخ کشور را به چوب حراج گذاشت ‌ تاریخ خود گواه و شاهد است
🚨 باج دادن رضاخان به افغانستان ⭕️ شما یادتون نمیاد ولی در زمان آنچنان قدرتی داشتیم که وقتی یه اخم کوچیک به ما کرد از ترس،منطقه چکاب،کوه شمتیغ،چشمه زنگلاب،نصف موسی آباد،منطقه نمک زار، قریه آسپران،کلاته نظرخان رو در دادیم بهش رفت. لامصب اگه یه کم بیشتر اخم میکرد خراسانم میدادیم میرفت. 📙 کتاب تمامیت ارضی ایران، نوشته محمدعلی بهمنی، ج۱،ص۳۱۶