✨ جزء ششم ✨ 🌹🌹لا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا. خدا دوست ندارد که کسی به گفتار زشت (به عیب خلق) صدا بلند کند و آشکار کند مگر آنکه ظلمی به او رسیده باشد، همانا که خدا شنوا و داناست. ۱۴۸ نساء. تفسیر: جهر به معنی آشکار کردن، به هر گونه ابراز و اظهار لفظى گفته میشود، خواه به صورت گله و شکایت باشد یا حکایت، یا نفرین، یا مذمت، و یا غیبت. هر گونه سخنی که باعث شود دیگران از عیبی که در آن فرد است، با خبر شوند. 👈 قطعا هر انسانی نقاط ضعفی دارد که دست خودش نیست. شاید سهوا با آنها آزاری ببینیم اما با آنها آسیب عمدی به کسی نمی رساند. این نقاط ضعف و عیب‌ها را به هیچ وجه حق نداریم برای کسی بازگو کنیم. تنها راه، مدارا است چون دیگران هم با ضعفهای ما مدارا می کنند. از همه مهمتر خداست که با ما مدارا می کند. اما گاهی میشود که با این نقطه ضعفها بصورت عمدی، آسیبهایی به ما می رساند. اگر چندان جدی نیست و قابل تحمل و مدارا است، یا اینکه با گفتگو و تذکر، قابل حل است، باز هم نباید جایی بازگو کنیم. تنها یک استثناء برای بازگو کردن عیوب دیگران وجود دارد، آنهم زمانی است که ظلمی واقع میشود و توان دفاع نداریم و خطر در کمین ماست و حتما باید از دیگران کمک بخواهیم ✅ در اینصورت کوتاهی نکنیم که اگر باز هم بنا را بر مدارا و تحمل گذاریم، در طولانی مدت، آسیبهای جبران ناپذیر خواهیم دید ✅ دقت کنیم در این گونه موارد نیز تنها به آن قسمت که مربوط به ظلمِ ظالم و دفاع از مظلوم است باید قناعت کرد و نباید به غیر از عیب مورد نظر، عیبهای دیگر فرد را که هیچ ربطی به ظلم واقع شده ندارد، بیان نمود. اصولا حقیقت ذکر این استثناء بخاطر آنست که حکم اخلاقی فوق مورد سوء استفاده ظالمان و ستمگران واقع نشود و بهانه ای هم نشود برای تن دادن به ظلم. 💚 حقیقت این فرمان الهی اینست: همانگونه که خداوند ستّار العیوب است، دوست ندارد که افراد بشر پرده درى کنند، عیوب مردم را فاش سازند و آبروى آنها را ببرند. خداگونه شویم و خداگونه بمانیم. 💫ماه مبارک رمضان فرصتی طلائی است برای خداگونه شدن.