🌹 #زن_زندگی_شهادت...🌷. #پیکر_دختر_کاپشن_صورتی با #گوشواره_قلبی #شهیده_ریحانه_سلطانی_نژاد عمه بیا گمشده پیدا شده چه قدر درد داره این پست 😭 #مرگ_برآمریکا_انگلیس_فرانسه_آلمان_اسرائیل #مرگ_برمنافقین_داخلی_و_خارجی #مرگ_بر_رژیم_کودک_کش_اسرائیل 🕊 #ناصرکاوه

+دوستانی که در مورد پاسخ های ایران شک دارن یه نگاه بندازن 🇮🇷

✍ریحانه مهمان حضرت رقیه سلام الله شد پیکر ریحانه سلطانی‌نژاد یکی از کوچک‌ترین شهدای انفجار تروریستی کرمان در فضای جانسوز و در میان حزن و اندوه مردم عزادار به خاک سپرده شد. #چه آتیشی زد دختر به کاپشن صورتی با گوشواره قلبی😰 #یارقیه_بنت_الحسین(ع)

📌 دختری شهیده با کاپشن صورتی و گوشواره قلبی 🔷️ دانش آموزان شهر ری، با گل آرایی پیکر دختر شهیده ریحانه سلطانی نژاد ، که به دختر کاپشن صورتی و گوشواره قلبی حادثه تروریستی کرمان معروف شد با برترین سرود چهارمین سالگرد شهادت سردار دلها حاج قاسم سلیمانی مزین کردند. 🔻 نماهنگ من سربازم #من_سربازم #دختری_با_کاپشن_صورتی #حادثه_تروریستی_کرمان 🔹️ صبحانه ای با شهدا @sobhaneh_ba_shohada 🔺️ کانال ما را از طریق لینک زیر دنبال و به دوستان خود معرفی کنید: https://eitaa.com/joinchat/3191341256C69ef75b671

وقتی پرونده وکالتت باطل شد میفهمی نکبت کی بود نیلوفر سادات هاشمیان، محل دفتر سمنان، شماره پروانه ٣٢٢٧٨ نشر گسترده تا شناسایی این خبیثه

🌷۱۶ دی ۵۹ در هویزه چه گذشت!؟ ☀️حماسه‌‌آفرینی دانشجویان شهید شانزدهم دی ماه ۱۳۵۹ جمعی از دانشجویان انقلابی در هویزه در مقابل دشمن ایستادند و گذشتن از جان خود حماسه‌ای بزرگ آفریدند، حماسه‌ای که در تاریخ ماندگار و جاودان شد. سالها پیش، دقیقا در چنین روزی یعنی شانزدهم دی ماه سال ۱۳۵۹ دانشجویان انقلابی با ایستادن در مقابل دشمن در استان خوزستان و شهر هویزه حماسه‌ای بزرگ آفریدند، حماسه‌ای که در تاریخ ماندگار و جاودان شد. در ۱۶ دی ماه سال ۱۳۵۹ دانشجویان کاری کردند کارستان، حماسۀ شهدای دانشجو در هویزه، حماسه، جوانانی است که از دانشگاه تا میدان نبرد با دشمن و رسیدن به طعم شیرین شهادت را در چشم برهم زدنی پیمودند و شدند آبروی دانشجویان، هویزه را به قطعه از بهشت تبدیل کردند و زیارتگاهی برای عاشقان شهادت و ایثار.

🌷در هویزه عملیات نصر، چه گذشت؟ ☀️شانزدهم دی ۱۳۵۹، نیروهای سپاه در مقابل تانک های ارتش مستقر شدند و منتظر دریافت رمز حمله بودند، که رفت و آمد تانک های دشمن زیاد شد و پس از آن، هواپیماهای دشمن جهت بمباران ظاهر شدند. در آذر ۱۳۵۹، پس از شکست بیش از دو گردان از نیروهای بعثثی در جنوب سوسنگرد به وسیله سربازان اسلام، یک گروهان از نیروهای سپاه اهواز جهت محافظت و پدافند شهر هویزه، از سوسنگرد به آن شهر اعزام شدند. افراد این گروهان، پس از رسیدن به منطقه و استقرار، عهده دار حفاظت از جنوب تا جنوب غربی شهر هویزه شدند. نیروهای عراقی در این منطقه متشکل از واحدهای تانک از نوع «تی – ۶۲»، «تی -۵۵»، موشک‌های زمین به زمین و امکانات نظامی پیشرفته و بیش از ۶ هزار نفر پیاده بودند. ولی همین نیروهای اندک مدافع شهر، از کمترین امکانات دفاعی هم بی بهره بودند.  دشمن در آغاز هجوم سراسری خود، ظرف ۴۸ ساعت از محور هویزه تا کرخه پیشروی کرد و در امتداد آن مستقر شد، به طوری که فاصله آن ها تا هویزه حدود ۱۰ کیلومتر بود. تاکتیک دشمن این بود، که با تصرف سوسنگرد، هویزه خود به خود سقوط می‌کند.در چنین شرایطی ۵۰ تا ۶۰ نفر از برادران سپاه برای جلوگیری از پیشروی دشمن مسؤولیت مین‌گذاری جاده ها را به عهده گرفتند. زیرا این جاده ها و راه های عبور، برای دشمن به مانند رگ‌های حیاتی برای ادامه تجاوز محسوب می شد. دو هفته قبل از آن که عملیات مدافعان اسلام علیه نیروهای عراقی در این منطقه انجام گیرد، بنی صدر دستور تخلیه هویزه را از نیروهای بسیج و پاسدار صادر و دستور داد که در سوسنگرد مستقر شوند. این دستور بنی صدر، با مخالفت جدی شهید سید محمدحسین علم الهدی و دیگر برادران مواجه شد. بعد از آن که علم الهدی با حضرت آیت الله خامنه ای تماس گرفت، دستور بنی صدر لغو شد و نیروهای پاسدار در هویزه باقی ماندند. یک هفته بعد، تصمیم بر آن شد که از محور هویزه و سوسنگرد حمله انجام گیرد. این عملیات را می‌توان نقطه عطف عملیات منظم ارتش و سپاه دانست. بار دیگر بنی صدر، شعار جدائی ارتش از سپاه را سر داد و گفت: سپاه نباید در این عملیات شرکت کند. نیروهای بسیجی و سپاه که در منطقه بوده و اغلب آن ها به منطقه آشنایی داشتند، این ترفند بنی صدر را ضربه شدیدی بر پیکر عملیات می‌دانستند. بار دیگر، این مسأله با تلاش شهید علم الهدی و تماس های مکرر ایشان با مسؤولان در تهران، حل شد و قرار شد که سپاه به عنوان پیاده ارتش در عملیات شرکت کند.  ۱۵ دی ۱۳۵۹، روز آغاز عملیات بود. برای این عملیات دو تیپ از لشکر ۱۶ زرهی قزوین و یک تیپ از لشکر ۹۲ زرهی اهواز در نظر گرفته شده بود، که دو گردان از نیروهای سپاه و عده ای هم از نیروهای جنگ های نامنظم (شهید چمران) نیروهای ارتش را یاری می دادند. از جمله هدف‌های این عملیات، پاکسازی شمال و جنوب کرخه کور از وجود نیروهای متجاوز ارتش عراق و آزاد سازی پادگان حمید و منطقه ی جفیر بود. نتایج عملیات در این روز موفقیت آمیز بود. اما هنوز عقبه های اصلی دشمن در پادگان حمید و سه راهی جفیر آسیب ندیده بود. رزمندگان اسلام، پس از تصرف مرزهای کرخه و حاج‌بدر، قصد پیشروی به سوی پادگان حمید را داشتند. اما بنا به دلایلی، مانند نرسیدن مهمات، قرار بر این شد که ادامه عملیات در ۱۶ دی ماه انجام شود.

🌷شانزدهم دی ۱۳۵۹، نیروهای سپاه در جلوی تانک های ارتش مستقر شده و منتظر دریافت رمز حمله بودند، که رفت و آمد تانک های دشمن زیاد شد و پس از آن، هواپیماهای دشمن جهت بمباران ظاهر شدند. از طرف دیگر نیروهای اسلام زیر آتش توپخانه، کاتیوشا و خمپاره قرار گرفتند. با شناخت دقیقی که بعثی ها از منطقه داشتند، موجب شهادت عده ای از رزمندگان اسلام شد. لشکر ۹ مکانیزه ارتش رژیم بعث دست به عملیات زده بود و چون نیروهای خودی انتظار این حمله را نداشتند، فرماندهی دستور عقب نشینی به طول ۵۰۰ متر را به صورت تاکتیکی صادر کرد. این دستور باعث شد که تانک‌ها عقب نشینی کنند و دشمن با این تصور که نیروهای اسلام شکست خورده و فرار کرده اند، وارد منطقه شدند. در این ضد حمله سنگین دشمن که نیروهای ایرانی مجبور به عقب نشینی شدند، بیش از یکصد تن از پاسداران، جهادگران و دانشجویان پیرو خط امام از جمله حسین علم الهدی مفقود الاثر و شهید شدند. در پی این حادثه نیروهای دشمن در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۵۹، هویزه را اشغال کردند و پس از آن فرمانده نیروهای دشمن (خلیل الدوری) دستور داد تعدادی از مردم بی گناه، را دست بسته در یک گودال قرار داده و به شهادت برسانند و سپس عراقی ها تمام شهر را با دینامیت و بلدوزر نابود کردند. بدین ترتیب ۱۸۰۰ واحد مسکونی و تجاری و سه مسجد و دو حسینیه و شهر به تپه ای خاک مبدل شد. دانشجویان پیرو خط امام در هویزه حماسه آفریدند و تا آخرین نفس در مقابل دشمن متجاوز ایستادند و خون پاک خویش را نثار کردند... از این بچه ها ۴۰ نفر به اسارت دشمن درآمدند و ۷۰ نفر شهید شدند، که ۸یای از آنها مثل شهید سید حسین علم الهدی👈 تانک‌های دشمن از روی پیکرشان گذشتند و دانشجویان شهید سالها پیکرشان مفقود بود که بعدها تفحص شدند و امروز زیارتگاه راهیان نور در نزدیکی شهر هویز هستند. کتاب کشکول خاطرات دفاع مقدس ناصر کاوه منبع: فارس