Dear respected professor Eshkevari, Thank you for your lecture on Ibn Sin’s philosophy. I have some questions regarding your lecture. Question 1: Ibn Sina believed the world was both created and eternal - does that mean that everything God created existed in His timelessness? How is He the Cause in this case, or for anything outside time, if He did not precede it? How does Ibn Sina interpret His Names the First and the Last? Answer: According to Ibn Sina, the world as a whole is eternal, not all particular beings are eternal. We all know that before our birth we were not existent. The world can be eternal and created. Cause and effect can be together despite that one of them is the cause and the other is the effect. When we move our hands in which there is a key, they move together, while we know that the cause of the movement of the key is the movement of the hand. God is the first, not in time, but essentially and existentially, (التقدم الذاتی لا التقدم الزمانی ) for priority has different kinds. Question 2: - How does nonexistence have priority over existence if non-existence is not in reality? Answer: Before our birth date, let’s say a hundred years ego, we were not existent. We were non-existent. So our nonexistence has priority over our existence. This is a mental consideration and a linguistic one. We should not take it literally. Priority of our nonexistence just means that we were not existent. Question 3: - Do you believe Ptolemy was inspired by a prophet of his land and time as He was strong towards Unity and his work was very influential in establishing monotheism throughout the region? I say this because he was unusual for his time; also because he discouraged astrology while upholding his focus on astronomy. His dedication of his major works was to someone called Syrus but nobody knows who that is. I know this is speculation, but I just wanted to know your thoughts on this. Answer: It is possible, but if we want to claim it, we should have enough historical evidence which we don’t. Thank you for your reflections and comments. Best wishes, Fanaei Eshkevari http://eitaa.com/dreshkevari

آیا به حقیقت راه داریم (1)؟ پرسش: آیا همه معارف و باورهای بشری برساخت ذهن ما هستند و هیچ بهره ای از حقیقت ندارند؟ از کجا معلوم است آنچه در حوزه فکر و اندیشه و اعمال و بایدهای رفتاری داریم ساخته فکر بشر نباشد؟ انسان دوست دارد اینچنین فکر کند! هر اندیشه ای که شکل گرفته است یا هر رفتاری که از انسان سر می زند همه اش ایده هایی انسانی و برساخت های فکری اوست. انسان دوست دارد اینچنین بیندیشد! تفلسف کند! چون برای ادامه حیاتش به این همه نظام های فکری و اجتماعی و رفتاری نیاز دارد. همه نظام های اجتماعی و رفتاری برساختی بیش نیستند و چه دلیلی بر تبعیت از آنها وجود دارد؟ واقعیتی در کار نیست! تمام نظام های فکری و تمام نظام های رفتاری و اجتماعی، ایده های بشری و ساخته اویند، دلیلش هم تفاوت اندیشه‌ها و تفاوت آداب و رسوم در مناطق جغرافیایی مختلف است، اگر شرایط دیگری پیش می آمد نظام فکری و نظام رفتاری متفاوتی حاصل می‌شود! پاسخ: شما در اینجا چند باور را مطرح و درباره آنها داوری کردید، از جمله گفتید: 1همه اندیشه ها ساخته فکر بشر است.2 انسان دوست دارد چنین بیندیشد. 3همه نظام های اجتماعی برساختی بیش نیست. 4 واقعیتی درکار نیست. آیا آنچه گفتید حقیقت است یا ساخته محض ذهن شما؟ اگر ساخته ذهن شماست پس این دعاوی طبق نظر شما همه بی اعتبارند و از هیچ واقعیتی حکایت نمی کنند. یعنی خود این ادعا خودش را ابطال می کند و نیازی به ابطال دیگر ندارد. به عبارت دیگر، طبق نظر شما همه این ادعاها که گفتید باطل است، چون برساخت فکر شماست، نه بیان حقیقت. چون این دعاوی باطل هستند نمی توانند مبطل چیز دیگری باشند و اشکالی را متوجه اندیشه های دیگر کنند. اگر آنچه گفتید بیان حقیقت است نه برساخت ذهن شما، باز هم سخن شما خودش را ابطال می کند، چون مدعای شما این است که همه افکار برساخت ذهن هستند و حقیقتی را کشف نمی کنند. حال اگر بگویید اینها که گفتم حقیقت بود، مدعای خود را ابطال کرده اید و نیازی به ابطال دیگر ندارد. پس چاره ای نداریم جز اینکه برای فکر بشر فی الجمله خاصیت کاشفیت و حاکویت قائل باشیم، هرچند می دانیم که بسیاری از افکار و عقاید بشری باطل هستند. خاصیت فکر کشف حقیقت و حکایت از واقع است، منتها گاه در این کشف و حکایت کامیاب می شود و گاه ناکام می ماند. بنا بر این، باورهای موجود بشری مجموعه ای از باورهای درست و نادرست است. آسان ترین کار در مواجهه با این مجموعه این است که بگوییم همه اش باطل است. اما به همان اندازه که این داوری آسان است به همان اندازه بی اعتبار است. همینطور است اگر همه افکار و باورها را درست بدانیم، با اینکه در میان آنها عقاید متناقض و باطل فراوان است. لذا برای داوری و تشخیص درست از نادرست و صواب و از خطا باز ناچاریم به تفکر رو بیاوریم و با معیارهای عقلانی به ارزیابی صحت و سقم باورها بپردازیم، که البته کار دشواری است. به همین جهت است که به تعبیر شما همه نظام های اجتماعی و رفتاری حق نیستند. پرسیده اید چه دلیلی بر تبعیت از چنین نظام هایی وجود دارد؟ پاسخ این است که هیچ دلیلی بر تبعیت از نظام های اجتماعی و رفتاری باطل و مشکوک وجودندارد، بلکه نباید از چنین نظام هایی تبعیت کرد و باید برای شناخت نظام اعتقادی و رفتاری صحیح کوشید و حقیقت را یافت و آنگاه از آن تبعیت کرد. باید افزود که معرفت ذومراتب است. و آنچه گفتیم هرگز به معنای تأیید رئالیسم خام نیست. ذهن آدمی صرفا آیینه منفعلی نیست که همیشه بیرون را آن گونه که هست نشان دهد. ذهن انسان بسیار فعال است. ما بسیاری از واقعیات را آن گونه می فهمیم که دستگاه ادراکی ما اقتضا دارد. مثلا ادراکات حسی ما محدودیت های بسیاری دارند و هرگز نمی توانیم ادعا کنیم که آنچه در نتیجه ادراک حسی ما حاصل می شود عینا طابق النعل بالنعل مطابق با واقع است. ادراک حاصل از احساس، تابع تعامل جهاز ادراک ما با همه عوامل بیرونی مؤثر در ادراک است، نه صرفا منعکس کننده کامل و بی طرف بیرون. در انواع داوری ها از جمله داوری های اعتقادی و ارزشی انواع تمایلات، تعصبات، پیشداوری ها، چارچوب های ذهنی، علایق و منافع و حب و بغض ها اثرگذار است. نوعی نسبیت در شناخت گریز ناپذیر است، اما نسبیت در شناخت غیر از نسبیت حقیقت است. نسبیت باطل نسبیت حقیقت است، نه نسبیت و ذو مراتب بودن و مشروط بودن معرفت و متأثر بودنش از عوامل مختلف. این امر منافاتی با امکان و وجود معرفت یقینی ندارد. ما به رغم محدودیت های شناختی، شناخت های یقینی بالفعل بسیاری داریم و تحصیل یقین در مواردی ممکن است. http://eitaa.com/dreshkevari

... آیا به حقیقت راه داریم (2)؟ یقینی بودن تصدیق منافاتی با اجمال و ابهام در تصورات ندارد. معرفت تصوری ذومراتب و ذووجوه است. مثلا یقین داریم که انسان موجود است، اما با این حال ممکن است درباره چیستی انسان ابهامات بسیاری داشته باشیم و دیدگاه های متنوعی وجود داشته باشد. بالاتر از این، خداباوران یقین به وجود خدا دارند اما حقیقت و ذات خدا بر احدی معلوم نیست. هستی بسیاری از چیزها آشکار و یقینی است، اما چیستی آنها مبهم است. پس معرفت مطلق تصدیقی با معرفت نسبی تصوری قابل جمع است. علم ما هم از نظر کمیت محدود است و هم از نظر کیفیت ضعیف است. علم ما اندک و من وراء حجاب است. بسیاری از دانسته های ما آمیخته به خطا است. بعضی علم های ما علم نُما و جهل و برساخت ذهن ماست. إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَمَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ (النجم/23). بااین حال استعداد و امکان رشد و توسعه معرفت را داریم و همیشه باید برای تحصیل آن بکوشیم و برای رسیدن به معرفت حقیقی در قد و قواره وجودمان امیدوار باشیم. نتیجه این نوع معرفت شناسی تواضع معرفتی است، نه شکاکیت و لاادری گری (agnosticism). اعتقاد به وحی و ضرورت پیروی از دین حق برای رسیدن به رستگاری و سعادت، برای همین است که نظام های فکری بشری، محدود هستند و مصون از خطا نیستند؛ لذا نمی توان صرفا با اتکا به یافته های بشری به سعادت نهایی رسید. گرچه اصل حقانیت دین و اصول کلی آن را باید با عقل احراز کرد، اما پس از این خطوط کلی، تعلیمات تفصیلی دینِ حق راه سعادت را به ما نشان می دهد. بنا بر این از نگاه دینی برای نیل به سعادت تنها اتکای به عقل و تجربۀ بشری کافی نیست، بلکه همراهی عقل و وحی و امداد عقل به وحی لازم است. وحی به کمک عقل می آید تا خلأ معرفتی بشر را جبران کند. وظیفۀ معرفتی ما استفاده حداکثری از نور عقل و چراغ وحی است. http://eitaa.com/dreshkevari

نوشدن جان و جهان در نگاه مولانا به بهار آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود آمد ندای آسمان تا مرغ جان پران شود هم بحر پرگوهر شود هم شوره چون گوهر شود هم سنگ لعل کان شود هم جسم جمله جان شود چیست نشانی آنک، هست جهانی دگر؟ نو شدن حال‌ها، رفتن این کهنه‌هاست روز نو و شام نو، باغ نو و دام نو هر نفس اندیشه نو، نوخوشی و نوغناست نو ز کجا می‌رسد، کهنه کجا می‌رود گر نه ورای نظر، عالم بی‌منتهاست؟ عالم چون آب جوست، بسته نماید ولیک می‌رود و می‌رسد، نو نو این از کجاست؟ http://eitaa.com/dreshkevari

IT'S OUR IRAN

آیا روزه خواری گناه بزرگتری است یا خوردن حق مردم؟ سلام علیکم لطفا به شبهه زیر که در فضای مجازی منتشر شده پاسخ دهید: دینی که با خوردن آب در ماه رمضان در ملا عام به خطر بیفتد ولی خوردن حق مردم تکانش هم ندهد، دین نیست، توهمی است برای عوام و نعمتی است برای مسئولین. پاسخ: سلام علیکم. این شبهه نیست، بلکه حرف حساب است. اگر دینی خوردن آب در ماه رمضان را منع کند اما خوردن حق مردم را منع نکند توهم است و ابزاری است برای سوء استفاده و چنین دینی قطعا باطل است. برای همین است که اسلام خوردن حق مردم را به شدت منع کرده است و رعایت حق الناس را مهمتر از رعایت حق الله می داند و مجازات خوردن حق مردم چه در نیا و چه در آخرت بسی شدید تر از روزه خواری است. دزدی که مال مردم را خورده دستش قطع می شود، اما مجازات روزه خوار هرگز به این شدت نیست. پس این سؤال کننده محترم صد در صد با نظر اسلام موافق است و با دینی مخالف است که برای حق الناس ارزشی قائل نیست. ما هم با چنین دینی صددر درصد مخالفیم. http://eitaa.com/dreshkevari

اسماء حسنای فارسی

پاسخ به شبهه ای درباره منشا و حکمت روزه داری فنایی اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari

حقیقت جویی و آزاداندیشی فنایی اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari

زندگی پس از زندگی: نکته ها ودرسها فنایی اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari

نکته ای کلیدی در شناخت اندیشه حافظ آیا حافظ با زهد و تصوف و فقاهت مخالف است؟ فنایی اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari

برخي ويژگي‌هاي سلوک عرفانی اصیل عرفان عملي اسلامي مبتني ‌‌بر هستي‌شناسي توحيدي است. سلوک حرکت براي قرب به خدا و لقاي اوست و بدون محوريت حق‌تعالي سلوک بي‌معناست. جهان‌شناسي برخاسته از خدا‌شناسي توحيدي مبناي ديگر سلوک عرفاني است. شناخت عوالم در دو قوس نزول و صعود که مسير و محل عبور مسافر عالم معناست براي اين سير ضروري است. عرفان عملي اسلامي به‌نحو اکيدي بر معرفت‌النفس مبتني است. مسافر همان نفس است و احوال، مقامات و منازل در درون نفس معنا و تحقق دارند. سلوک عرفاني تربيت و تکميل نفس و رفع موانع کمال نفس است که جز با شناخت ظرايف و خفاياي نفس ميسور نيست. عرفان عملي اسلامي، پوياست و مراحل و مقاطع دارد. عرفان عملي اسلامي درون‌گرايانه است، بدين معنا که توجه اصلي در عرفان متمرکز بر باطن و جان انسان است. مراد اين نيست که عمل بيروني در عرفان اهميت ندارد، بلکه ازآنجاکه آنچه در عمل بيروني انسان ظهور مي‌يابد نمود درون اوست، تنها با اصلاح درون بيرون نيز اصلاح مي‌گردد. عرفان عملي اسلامي بالاصاله فردي بوده و تمرکز آن بر اصلاح فرد است. طرح اين عرفان وابسته به وجود اجتماع يا موافقت و همراهي اجتماع نيست. حتي اگر اجتماعي در کار نباشد و فردي تنها را در نظر بگيريم که با احدي در ارتباط نيست، اين سلوک مطرح خواهد بود و کارايي خواهد داشت. عرفان عملي اسلامي بعد اجتماعي هم دارد و انزواي مطلق و فرار از مسئوليت اجتماعي را نمي‌پذيرد. بخشي از تکاليف سلوکي فرد، ناظر به وظايفش در قبال جامعه است. آنچه در اينجا گفتيم با فقرۀ پيشين ناسازگار نيست، بلکه آنها مکمل يکديگرند. سلوک عرفاني اسلامي سيري معرفتي است و سالک در مراحل سيرش مراحل معرفت را طي مي‌کند و با سه چراغ عقل، وحي و شهود به پيش مي‌رود. عرفان عملي اسلامي عرفاني ديني بوده و آموزه‌هايش برگرفته از منابع اسلامي است. در عرفان عملي اسلامي رياضت به معناي تحمل دشواري‌ها در مسير سلوک و انجام تکاليف، نقشي تعيين‌کننده دارد و از همين جهت طي اين طريق مستلزم جهاد اکبر است و همتي عالي مي‌طلبد، اما ریاضت به معنای خودآزاری در آن مردود است. سلوک عرفاني اسلامي، سلوکي عاشقانه است و سالک به شوق رسيدن به کوي دوست به سويش دوان است. عرفان عملي اسلامي فراجنسيتي، فراطبقاتي، فرانژادي، فرازباني، فراقومي و فراسني است و بابش به روي زن و مرد، فقير و غني، عرب و عجم، سياه و سفيد، پير و جوان، تحصيل‌کرده و تحصيل‌نکرده باز است و هيچ‌يک از اين ويژگي‌ها مانع سلوک عرفاني نيست. برگرفته از کتاب: آفاق عرفان اسلامی، ص 745. از فنائی اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari

http://www.jahanikhabar.ir/NSite/FullStory/?Serv=204&SGr=313&Id=329077 آفاق عرفان اسلامی

زیبایی خلقت همراه با تدبیر دولت http://eitaa.com/dreshkevari

یاران صاحبدل، در این ایام و لیالی قدسی: اگر یادتان بود و باران گرفت دعایی به حال بیابان کنید... http://eitaa.com/dreshkevari

گاه باشد که شاهین پست تر از ماکیان نشیند، ولی هرگز ماکیان را آن توان نیست که بر فراز ابرها به پرواز درآید. (آنتوان چخوف، سرگذشت ملال انگیز) بانگ هدهد گر بیاموزد قطا راز هدهد کو و پیغام صبا! مثنوی مولانا http://eitaa.com/dreshkevari

کعبه لیلة القدر مکان ها و لیلة القدر کعبه زمان ها است. یکی از گوهرهای درخشان در آموزه های اسلامی لیلة القدر است. با تأمل در سوره قدر و روایات پیرامون برخی از ویژگی های لیلة القدر را می توان بدست آورد. 1. لیلة القدر شب نزول قرآن است. إنَّا أَنزَلْنَاهُ فىِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ. یعنی بزرگترین هدیه الاهی به بشر پس از خلقت، که هدیه هدایت قرآنی است، در این شب نازل شده است. این همان شب مبارک و سراسر برکت است. إِنَّا أَنزَلْنَهُ فىِ لَيْلَةٍ مُّبَرَكَةٍ . 2. لیلة القدر در ماه مبارک رمضان، ماه ضیافة الله است، چون در آیه دیگر خداوند می فرماید قرآن را در ماه رمضان نازل کردیم. «شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن» (بقره ۱۸۵). از کنار هم گذاشتن این دو آیه معلوم می شود شب قدر، شب نزول قرآن در ماه رمضان است. 3. لیلة القدر به قدری با عظمت است که ما را توان درک آن نیست. «و ماادراک مالیلة القدر» و با مقیاس های این جهانی نمی توان منزلت آن را درک کرد. 4. این شب بهتر و برتر از هزار ماه است. «لیلة القدر خیر من الف شهر.» عبادت و نیکی در این یک شب بهتر از عبادت و نیکی در هزار ماه است. با این توضیح فقط معلوم می شود لیلة القدر بسیار عظیم است؛ چون نفرمود مثل هزار ماه است تا اندازه اش را بدانیم، بلکه گفت بهتر از هزار ماه است؛ یعنی منزلتش برای ما قابل درک نیست. اینجاست که کیفیت بر کمیت سیطره پیدا می کند و باید گفت: عقل را سیل تحیر در ربود!. 5. لیلة القدر شب تقدیر و تعیین سرنوشت است. «حم وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ *إِنَّا أَنزَلْنَهُ فىِ لَيْلَةٍ مُّبَرَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ *فِيهَا يُفْرَقُ كلُ‏ أَمْرٍ حَكِيمٍ .» در این شب مبارک هر رویدادی تعین پیدا می کند و تحکیم می شود و نظام عالم و سرنوشت آدمی در آن رقم می خورد. 6. لیلة القدر شب نزول ملائکه است. طبق احادیث، ملائکه در این شب بر حجت خدا نازل می شوند. «تتنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربهم.» 7. سراسر این شب تا سپیده دم سلام و رحمت است. سلام هی حتی مطلع الفجر. شب قدر است و طی شد نامه هجر سلام فیه حتی مطلع الفجر این مطلع فجر همان مبارک سحری است که بخت یاران عالم با آب حیاتی که از دست ساقی هستی می نوشند از هرچه اندوه و غصه نجات می یابند و از شعشعۀ ذات، فانی واز بادۀ صفات سرمست می شوند. 8. لیلة القدر شب عبادت و قرب است. در این شب که بین زمين و آسمان، مُلك و ملكوت و طبيعت و ماوراء طبيعت ارتباط خاص برقرار است، شب آسمانی شدن است. 9. لیلة القدر شب ویژه رحمت الهی و آمرزش است. شبی است که درهای بهشت برای مؤمنان باز است. چنانکه ازرسول خاتم (ص) نقل است که فرمود: هر کس شب قدر را احیا کند و مؤمن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد، آمرزیده می‌شود. 10. لیلة القدر شب بیداری است. نه فقط بیدار ماندن و نخوابیدن، بلکه بیدار شدن و معبود را خواندن. 11. لیلة القدر شب وصال است، شب چشم گشودن و نادیده ها را دیدن و با یار ازلی خلوت کردن و راز دل گفتن و اشک شوق ریختن و.... شب لیلة القدر من دوش بود که دست نگارم در آغوش بود 12. شگفتا! چه سرّی است! شب قدر شب مولای عارفان علی (ع) است! در نوزدهم فرق مبارکش شکافته می شود و فریاد فزت و رب الکعبه سر می دهد، در بیست و یکم رهسپار کوی معشوق می شود و در بیست سوم مهمان خدا و رسول. علی در کعبه که بهترین مکان هاست متولد می شود و در لیلة القدر که بهترین زمان هاست به شهادت می رسد. کعبه مولد او، مسجد مشهد او و لیلة القدر زمان عروج و وصل و لقای او. علی در کعبه که لیلة القدر زمین است به دنیا چشم می گشاید و در لیلة القدر که کعبه زمان است از دنیا چشم بر می بندد! یا سبحان الله! رابطۀ مکان ولادت او، مکان شهادت او و زمان شهادت او را با عبادت تماشا کن! او در بهترین مکان عبادت به دنیا می آید و در بهترین مکان و بهترین زمان عبادت و در حال بهترین عبادت که نماز است و در بهترین حال نماز که سجده است به شهادت می رسد. این است رابطۀ علی و عبادت و به بیان دیگر رابطۀ ولایت و توحید. و این است سرّ آن که سرور کائنات (ص) فرمود: علی ممسوس فی ذات الله! پس می توان گفت: کعبه لیلة القدر زمین، لیلة القدر کعبۀ زمان و انسان کامل و حجت خدا کعبه و لیلة القدر زمین و زمان است. http://eitaa.com/dreshkevari

سلام علیکم یاران اهل دل در این روز آسمانی که انشاء الله از برکات و فیوضات لیله القدر بهرمند شده اید، همه در گذشتگان بویژه مادران آسمانی از جمله والده این حقیر که امروز سالگرد اوست را به نثار فاتحه ای مهمان کنیم و از درگاه پروردگار غفور و رحیم مغفرت و علو درجاتشان را مسئلت نماییم. تو مرا یادکنی، یا نکنی باورت گر بشود، گر نشود حرفی نیست…اما! نفسم می‌گیرد، در هوایی که نفس‌های تو نیست! http://eitaa.com/dreshkevari

🌿 سرود "مهدي العجل" 🌤 نسخه دوم #سلام_فرمانده لبنانی، به تازگی رونمایی شد. http://eitaa.com/dreshkevari

کریم و لئیم ابوحامد غزالی در کتاب احیاء علوم الدین در باب اخوت و برادری بطور مستوفا بحث کرده و بسیاری از مباحث مربوط به فتوت را در این باب آورده است. او بحث را دربارۀ حقوقی که برادران نسبت به یکدیگر دارند آغاز می‌کند. این حقوق شامل حقوق مالی، جانی و زبانی است. یکی از حقوق برادری مشارکت دادن او در مال توست. همچین از حقوق برادری تأمین نیاز اوست قبل از اینکه درخواست کند. از دیگر حقوق برادری سکوت از ذکر عیوب او و اجتناب از تجسّس در احوال اوست. از مهمترین حقوق برادری حفظ اسرار اوست. شخص کریم به خوبی¬ها و فضایل دیگری توجه می‌کند و از این طریق به دیگری احترام و ارادت قلبی می‌ورزد، اما منافق و لئیم به عیب‌ها و بدی‌ها چشم می‌دوزد. جوانمرد کسی است که لغزش‌ها را نمی‌بیند و اگر دید آن را می‌پوشاند و از عیب‌ها درمی‌گذرد. «قال الفضیل: الفتوة العفو عن زلات الإخوان. و لذلک قال علیه السلام: استعیذوا بالله من جار السوء الذی إن رأی خیرا أستره و إن رأی شرّا أظهره.» جوانمردی گذشت از لغزش هاست. از هیمن رو حضرت رسول (ص) فرمود: از همسایه بد به خدا پناه برید و آن کسی است که اگر خوبی از شما ببیند پنهان می‌کند، اما اگر بدی ببیند آن را منتشر می‌کند. آشکار کردن خوبی‌های دیگران و چشم¬پوشی از عیوب آنها (ستر عیوب و تغافل و تجاهل) شیوۀ اهل دین است. این تخلق به اخلاق الهی است که می‌گوییم: «یا مَن اَظهَرَ الجَمیلَ وَ سَتَرَ القَبیحَ»؛ ای کسی که زیبایی ها را آشکار و زشتی ها را پنهان می کنی! حضرت رسول (ص) فرمود: کسی که عیب برادرش را پنهان سازد خداوند عیوبش را در دنیا و آخرت می‌پوشاند. «من ستر عورة اخیه ستره الله تعالی فی الدنیا و الآخرة.» «مَن كَشَفَ عَورَةَ أخيهِ المُسلِمِ كَشَفَ اللّه ُ عَورَتَهُ حَتّى يَفضَحَهُ بِها في بَيتِهِ.» هر كس از عيب و زشتى برادر مسلمان خود پرده بردارد، خداوند از زشتى او پرده بردارد تا جايى كه او را در درون خانه اش هم رسوا سازد. و فرمود: «مَن سَتَرَ أخاهُ المُسلِمَ فِي الدّنيا سَتَرَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ.» هر كس در دنيا عيب برادر مسلمان خود را بپوشاند، خداوند در روز قيامت بر او عيب پوشى كند. اصولا فرق کریم و لئیم (پست و فرومایه) در این است که انسان بزرگوار و کریم زشتی تو را می‌پوشاند و به تو احسان می‌کند، اما پست و لئیم خوبی‌های تو را پنهان می‌کند و به بهتان و بدگویی تو می‌پردازد. و تری الکریم إذا تصرم وصله یخفی القبیح و یظهر الإحسانا و تری اللئیم إذا تقضی وصله یخفی الجمیل و یظهر البهتانا http://eitaa.com/dreshkevari

درس آموزی عرفانی از بهار در شعر صائب تبریزی بهار گشت ز خود عارفانه بیرون آی اگر ز خود نتوانی ز خانه بیرون آی براق جاذبه نوبهار آماده است همین تو سعی کن از آستانه بیرون آی ز سنگ لاله برآمد، ز خاک سبزه دمید چه می شود، تو هم از کنج خانه بیرون آی صفیر مرغ سحر تازیانه شوق است ز بند خویش به این تازیانه بیرون آی هوا ز ناله مرغان شده است پرده ساز چه حاجت است به چنگ و چغانه، بیرون آی در ید غنچه مستور پیرهن تا ناف تو هم ز خرقه خود صوفیانه بیرون آی چه همچو صورت دیوار محو خانه شدی؟ قدم به راه نه، از فکر خانه بیرون آی ازین قلمرو کثرت، که خاک بر سر آن به ذوق صحبت یار یگانه بیرون آی ترا میان طلبی از کنار دارد دور کنار اگرطلبی از میانه بیرون آی حجاب چهره جان است زلف طول امل ازین قلمرو ظلمت چو شانه بیرون آی ز خاک یک سر و گردن به ذوق تیر قضا اگر ز اهل دلی چون نشانه بیرون آی کمند عالم بالاست مصرع صائب به این کمند ز قید زمانه بیرون آی http://eitaa.com/dreshkevari