چند تا بچه پررو! قسمت چهارم: ایزوایکو در گرمای ۳۰-۳۵ درجه بندرعباس تشنه و گرسنه عازم مقصد بعد هستیم. له‌له‌زنان بعد از حدود يک ساعت اتوبوس سواری با همان‌ راننده ناشی که گاه پشت فرمان چرت می‌زند، وارد یک مجموعه صنعتی می‌شویم: مجتمع كشتی‌سازی و صنایع فراساحل ایران(ایزوایكو ISOICO) منطقه ویژه اقتصادی است که در زمینه طراحی، ساخت و تعمیر انواع شناورها و تأسیسات دریایی فعالیت می‌کند. اول از همه، خلع سلاحمان می‌کنند. مرصاد شب قبل از حرکت گفته بود که برای بازديد از این اماکن خاص محدودیت‌هایی هست. گوشی‌ بی‌گوشی. دهه‌هشتادی‌ها به سختی از این پاره تن دل می‌کنند و با کمی غرغر تسلیم می‌شوند. ازآنجاکه جماعت گرسنه، پيشرفت و پسرفت و روایت گمشده و پیداشده برايش فرقی ندارد، مسیر اتوبوس به سمت سالن غذاخوری ایزوایکو کج می‌شود. همانجا از اولين شگفتانه رونمایی می‌شود. بچه‌ها که شکمشان را برای پلوماهی با ترشی محلی و دورچین جنوبی صابون زده بودند، با تحویل گرفتن ظروف یکبار مصرف عدس‌پلو و نوشابه کورذوقی می‌گیرند. عدس‌پلو و نوشابه به‌دست‌، می‌روم کنار مهندس زارعی می‌نشینم که با رفیقش گپ می‌زند و به قاشق‌های آخر غذا رسيده. از مهندس بابت ارائه مطالب ارزنده تشکر می‌کنم. متواضع است. از رشته و مقطع تحصیلی‌ام می‌پرسد. مطابق انتظار دانشجو می‌پندارد مرا. بزنم به تخته. با اتوبوس در محوطه فنی کارگاهی یا به قول خودشان یارد می چرخیم تا در کنار دو سازه عظیم‌الجثه پیاده می‌شویم. مابین دو عدد پایه سکوی نفتی و خود سکو حلقه می‌زنیم تا مهندس مربوطه برای ادای پاره‌ای توضیحات فنی بیاید. آقاجواد با شوروحرارت‌ مقدمه‌چینی می‌کند تا بچه‌ها بدانند در کجا ایستاده‌اند. در جایی ايستاده‌ایم که تا پيش از اين اجازه حضور داده نمی‌شد حتی به اهالی محلی آنجا. مسؤول HSE توصیه‌های ایمنی را یادآوری می‌کند و بچه‌های تیم تصویربرداری دائم دوروبرمان می‌چرخند برای‌ شکار لحظه‌ها. مهندسی مکانيک‌خوانده به ما ملحق می‌شود. جاافتاده مردی است لباس‌کارمخصوص بر تن با لهجه شیرین جنوبی. ظرف بیست دقيقه به‌ لحاظ فنی سازه‌ها را تشریح می‌کند با کلی عدد و رقم. نصف بیشتر کلماتش فارسی نیست. سعی می‌کنم با اشارات و قرائن موجود در محل بفهمم چه می‌گوید. یک‌دست بلندگو و یک‌دست در جیب تنگ شلوار لی، از اقتدار متخصصان ایرانی در ساخت و به آب اندازی سازه‌ها می‌گوید، از خاطرات خودکم‌بینی برخی مديران سال‌های نه‌چندان دور و بی‌اعتمادی‌شان به توانمندی جوان ایرانی در مقایسه با شرکت‌های اسم ورسم‌دار اروپایی شکوه می‌کند. از شرکت هلندی روايت می‌کند که وسط کار، پروژه آب‌اندازی را به بهانه تحریم رها می‌کند و دستها را تو پوست گردو می‌گذارد. از ناامید نشدن و خودباوری و همت جوانان‌ غیور ايرانی در شکستن رکوردهای جهانی در ساخت انواع سازه‌ها و شناورهای دریایی آن هم در شرایط تحریمی می‌گوید. بچه‌ها گوش می‌دهند، سؤالاتی می‌پرسند، برانداز می‌کنند و به فکر فرو می‌روند. هربار که بچه‌پررو به یکی از افتخارات و ابتکارات جوانان ایرانی اشاره می‌کند با تشويق حضار مواجه می‌شود. سوار بر اتوبوس به سوی ديگری از مجتمع روانه می‌شویم. بچه‌ها فرصت ناب چرت را از دست نمی‌دهند. با عبور مارپیچی از لابلای کانتینرها و کانکسها و انواع سازه‌ها، اسکله‌ای نمایان می‌شود و کشتی‌های غول پیکری که قبلا فقط در تلویزیون ديده بودم. مدام یاد حضرت نوح می‌افتم. عجب مخلوق باهیبتی است کشتی. صندلی‌هایی به شکل هلالی شکل در چندردیف چیده شده رو به کشتی و پشت به دریا. میان‌وعده هم تدارک شده تا انرژی بچه‌ها نیفته. نسل زد محروم از گوشی و فجازی و سلفی، کیک و آبمیوه را برداشته و سلانه سلانه خود را به صندلی‌ها می‌رسانند. زیرآفتاب شرشر عرق می‌ریزند و دنبال‌ سایه‌ای می‌گردند که نیست. آقاجواد برای معرفی محیط با بلندگوی سیاری که شارژش روبه اتمام است می‌رود کنار تابلوی بزرگی که رویش درشت نوشته《می‌گفتندنمی‌توانیم》می‌ایستد. رو پنجه بالا و پایین می‌رود و حسابی از حنجره‌اش خرج می‌کند تا به جوانان‌ برساند آن شب‌بیداری‌ها و دوری از خانواده‌ها و سختی‌ها که ی عده بچه پررو به جان خريدند تا خودشان این شناورها و سازه‌های دریایی را در شرایط تحریمی بسازند و تعمیر کنند. از دهه‌هشتادی‌ها می‌خواهد بچه پررو باشند کم نیاورند و آیه یأس نخوانند. دو مهندس بی زبان هم که مشخص است مرد عمل و میدان هستند تا اهل حرف و سخنرانی، در چند دقيقه کوتاه، دستاوردهای مختلف صنعت بومی کشتی‌سازی را به زبان فنی توضیح می‌دهند. از فشردگی برنامه‌ها حوصله بعضی سررفته و نچ و نوچ می‌کنند و چشم انتظار پایان مراسمند. موقع رفتن که تقريبا زور آفتاب افتاده، عکس یادگاری می‌گیریم با یک شناور غول پیکر وطنی در کنار همان‌ تابلوی خاص تا يادمان بماند که‌ اگرچه‌ می‌گفتند نمی‌توانیم ولی خواستیم و توانستیم. ادامه دارد... @drhamednikoonahad

چندتا بچه پررو! قسمت پنجم: از دریاکنار تا پالایشگاه راننده ناشی اتوبوس که هنگام عبور از پیچها و تقاطع‌ها نفسمان را بند می‌آورد ما را از ایزوایکو به سلامت خارج می‌کند تا دم در، پاره‌تن‌ها به تن بازگردد. نزدیک غروب است و بچه‌ها شل و ول با گوشی‌ها ور می‌روند و در حسرت عکس‌هایی‌اند که نتوانستند بگیرند. خبر می‌رسد دریا انتظار ما را می‌کشد در منطقه توانیر بندرعباس. نوبتی هم باشد نوبت زیارت خلیج همیشه فارس از نزدیک است. با این خبر روح بچه‌ها تازه‌ می‌شود. غروب آفتاب مقارن شد با فرود در دریاکنار یا همان ساحل. هنوز مزه میان‌وعده زیر زبانمان است که بستنی کیم هم از راه می‌رسد. رسیدن به دریا همان فرصتی بود که بچه‌ها دنبالش بودند برای‌ عکاسی و غنی‌سازی فضای مجازی و خوشگذرانی‌های مجاز دیگر. شب جمعه است و فضای ساحل کاملا روحانی. نسیم دریا که به‌صورتم می‌خورد یاد حرفهای مهندس زارعی و ثروت‌های عظیم خدادادی موجود در دریا می‌افتم. انگشت‌شمار افرادی تن به آب می‌زنند و بقیه ترجیح می‌دهند با دود و دمی، یا موزیکی و آوازی و یا عکس سلفی گرفتن خوش باشند. بانگ الرحیل ایادی مدیر کاروان که بلند می‌شود، در تاریکی اول شب، راهيان فوج فوج به سوی اتوبوس‌ها روانه می‌شوند. با خود می‌گویم بعد از انواع برنامه‌های علمی فنی تفریحی، لابد برنامه بعدی باید فرهنگی تربیتی چیزی باشد. ولی نه، حدسم این‌بار پنجاه‌ درصد هم درست از آب در نمی‌آید. اولویت‌های بسیج ظاهرا از نماز اول وقت و دعای کمیل و زیارت مزار شهدا گذر کرده. می‌گویند وقت نیست باید به برنامه بازدید بعدی برسیم. باز هم به نماز می‌گوییم وقت بازدید است و موقتا با ساحل و دریا خداحافظی می‌کنیم. البته از حق نگذریم که تماشای دریا هم عبادتی است مفت و مجانی، آن هم با چاشنی بستنی. با کلی معطلی در راه، رسيديم دم در پالایشگاه. ايام هجران بار ديگر از راه رسید و باید پاره‌های تن از تن جدا شود. تمکين می‌کنیم البته به‌ناچار. هنگام تحویل گوشی، به بعضی بچه‌ها حس قطع عضو دست می‌دهد. برادران حراست پالایشگاه وارد اتوبوس می‌شوند و اتمام حجت می‌کنند که گوشی و تبلت و لپتاپ و سایر اعضای خانواده این دلبندان تو دست‌ و بال کسی باقی نماند. کم مانده بود به حضرت عباس قسم‌مان دهد. به‌هرحال با ذکر صلوات وارد بزرگترین پالایشگاه میعانات گازی جهان شدیم. بعد از اقامه جماعت مغرب و عشا در مسجد پالایشگاه می‌خواهیم قدری ولو شویم که ناظمان اردو با وعده‌ وعده شبانه‌ از جا می‌کَنَندمان. نمیدانم شاید اگر شکم سیر نباشد، پالایشگاه را با پمپ بنزین اشتباه بگیریم و حق مطلب‌ ادا نشود. اگرچه فاصله مسجد تا رستوران چند قدمی بیشتر نیست ولی برای رعايت تدابير امنیتی حفاظتی بايد با اتوبوس برویم. حوالی ساعت ۷ شب وارد سالن غذاخوری شديم که‌ هیبتی در قد و قواره شرکت‌های نفتی داشت. صف طویل را که می‌بینم سراغ برادران حراست مجموعه‌ می‌روم تا سؤالی که از مهندسان ایزوایکو هم پرسیدم را تکرار کنم. جالبه! پاسخ يکی است. کارکنان‌ و کارگران مجموعه، عمدتا بومی و مديران، اکثرا غیربومی هستند. فکرم به توانمند‌سازی‌ نیروهای انسانی در محل و برخی نگاه‌های مرکزگرا مشغول‌ می‌شود. دردی است. در صف طولانی غذا با سه جوان از جمله مرصاد که فرصت مشاوره را مغتنم يافته‌اند همراه شده‌ام. انگيزه مرصاد در همراهی بسیار است مخصوصا از وقتی‌ که فهميده اهل نوشیدنی گازدار نیستم. اینجا بود که شگفتانه دیگری برای دهه‌هشتادی‌ها رو شد. گمان هر شامی را می‌بردند الا عدس‌پلو. حسابی آچمز شده‌اند. عجب وعده شبانه‌‌ای! شاید پالایشگاه را با پمپ بنزین اشتباه بگیریم. ادامه دارد ... @drhamednikoonahad

چند تا بچه پررو! قسمت ششم: نیویورک! بعد از ناهار تکراری که شب‌هنگام سرو شده بود، با اتوبوس تحت هدایت همان راننده ناشی، و حالا خسته‌ هم، مسیر پرپیچ و خم داخل پالایشگاه را در پيش می‌گیریم. حال که قطع عضو شده‌ایم، چشمان غیرمسلح را بيشتر می‌گردانیم در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر پالایشگاهی ستاره خلیج فارس تا تصاویر را به جای گالری گوشی، در گالری ذهن بسپاریم. پشت سرِ تویوتا لندکروز حراست پالایشگاه که همزمان حکم اسکورت و بلد راه را دارد از میان انبوه تأسیسات نفتی و پالایشی و کارگاهی، اندک اندک به سمتی می‌رویم که بعدا آقاجواد می‌گوید آن‌جا همان‌جایی است که سازندگان پالایشگاه در اثنای ساخت و راه‌اندازی آن، که چندين سال طول کشیده، از فشار کار و بن‌بستها به آنجا پناه می‌برده‌اند و به دست‌رنج می‌نگریسته‌اند. بعد از حدود ربع ساعت گشت و گذار در این شهرک تاریک، از دل جاده خاکی رو به سوی مشعل گاز فلر، به بام پالایشگاه می‌رسیم. از اتوبوس که پياده می‌شویم قابی در برابر ماست که به قول آقا جواد، بچه‌ها را یاد تصاویر نيويورک در شب می‌اندازد. تأمین‌کننده‌ بیش از ۴۰ درصد مصرف بنزین روزانه‌ مملکت، که همچون ستاره‌ای در کنار خلیج فارس می‌درخشد جلوی چشمان حیرت‌زده ماست. چند ردیف صندلی پلاستيکی چیده شده برای بچه پرروهای آینده در کنار میز پذیرایی. صدای ترانه‌های میهن‌پرستانه سالار عقیلی در فضا می‌پیچد. جوانان‌ِ همیشه درصحنه با هجوم به میز پذيرايی، داغ عدس‌پلو را تلافی می‌کنند. مانده‌ام متحیر که هنوز نیم‌ساعت از شام نگذشته. معده زاپاس دارند گویا! رو به نیویورک و پشت به مشعل فلر نشسته‌ایم و در خنکای اواسط شب میانه پاییز که بیشتر شبیه اواخرتابستان است، محو عظمت این شهر پالایشگاهی شده‌ایم. آقاجواد حواس بچه‌ها را جمع می‌کند و با ذكر خاطراتی از اردوهای قبلی می‌خواهد میخ‌کوبمان کند. از بچه پرروهایی می‌گوید که زیر بار انواع فشارها که تحریم يکی از آن‌ها بوده، خم شدند ولی نشکستند. بلافاصله تریبون را به مهندسی متواضع که لرزش صدايش نشان می‌دهد قدری پا به سن گذاشته، می‌سپارد تا مرد میدان عمل، سخن آغاز کند. بعد از ذکر چند《ترین》در مورد ابرپالایشگاه خاورميانه که تماما با توان مهندسی داخلی ساخته شده، از سختی‌های کار ساخت پالایشگاه در زمان تحریم می‌گوید. پالایشگاهی که با هدف تأمین امنیت سوخت و انرژی کشور ساخته شد و نماد خودباوری و غیرت ایرانی شد و نه‌تنها نیاز داخلی را برآورده کرد که ما را به بازار صادرات فرآورده‌های نفتی رساند. از هفته‌ها دوری از خانواده در زمان ساخت می‌گوید. از نمی‌توانیدهایی که برخی در گوششان می‌خواندند. از گرمای هوای طاقت‌فرسای در طول سال، از رطوبت هوای بالای ۹۰درصد که نفس را بند می‌آورد و از تسليم نشدن در برابر انواع موانع و سختی‌های جوی و کاری و مدیریتی و فشارها. اینکه دست به زانو شدند ولی در مقابل مشکلات زانو نزدند. دهه‌هشتادی‌ها ساکتند و پی در پی کف می‌زنند. خیرخواهانه و پدرانه به بچه‌ها می‌رساند که کار نشد ندارد. با آرامشی مثال‌زدنی و با اشاره به شقيقه‌اش می‌گوید اتاق کنترل پالایشگاه اینجاست. مؤلفه‌های اقتدارآفرین را که برمی‌شمارد ضربان‌ قلبم بالا می‌رود. از فرط شعف، بغض می‌کنم. از این همه توانمندی غرورآفرین که ثمره‌اش، بی‌واسطه‌ی امواج رادیوئی تلویزونی جلوی چشمم است به ایرانی بودنم می‌بالم. آری! خودکفایی که در عصر تحریم و تنها با عرق جبین و کدّ یمین حاصل شده باشد، می‌ماند. طاقت نمی‌آورم. برمی‌خیزم ايستاده تشويق می‌کنم. مهندس چشم در چشم من می‌شود، مکثی می‌کند و ادامه‌ می‌دهد. جوانی صحبت مهندس را قطع می‌کند تا میزان کیفیت بنزین‌های تولیدی را بداند که آیا به يورو۵ یا حداقل يورو۴ می‌رسد یا نه. وقتی مهندس عیار کیفیت بنزین پالایشگاه ستاره را مطابق با استاندارد يورو ۶ اعلام‌ می‌کند، تشویق بی‌امان بچه‌ها فضا را پر می‌کند. بعد از اتمام سخنرانی، مهندس که معلوم شد روزی بچه‌پررو بوده در حلقه بچه‌ها به سوالاتشان پاسخ می‌دهد. عکس یادگاری در کنار همان تابلوی خاص، سکانس پایانی برنامه روز اول اردوست. با ستاره خلیج فارس عکس گرفتیم و مرور کرديم که توانستیم، اگرچه می‌گفتندنمی‌توانیم. دوباره سالار مشغول خواندن می‌شود: وطنم، ای شکوه پابرجا ... ادامه‌ دارد ... @drhamednikoonahad

رفتار سیاسی اجتماعی دخت نبی اکرم حضرت زهرا سلام الله علیهما در ایراد خطبه فدکیه(جهاد تبیین) و همچنین حمایت خونین از میراث غدیر به ما آموخت که ارزش آقازاده بودن، به پاسداشت و پاسداری از حریم ولایت است و رسالت خواص جامعه، کنش‌گری به موقع و صریح است تا آنجا که اولین شهیده مدافع حرم، از درون خود حرم رخ بنماید ... #فاطمیه

چندتا بچه پررو! قسمت هفتم: ورود به منطقه نظامی شب اول و آخر اردو خیلی عادی در محل اسکان متعلق به سپاه بندرعباس سپری شد؛ قدری معطلی برای تخصیص اتاق، چک کردن پیامهای مجازی مربوط به دوران هجران دوسه ساعته و تمهید مقدمات خواب. تماس کوتاهی با منزل می‌گیرم تا از نگرانی، که درش نبودند، خارجشان کنم. دخترم را با وعده هدایای خاص و تعهد اکید مبنی بر اینکه دیگر شب را بیرون از خانه نخواهم خوابید، راضی به قطع تماس می‌کنم. بحمدالله به برکت آلارم پاره‌تن، نماز صبح به‌وقت ادا شد. از نماز جماعت که خبری نبود، چه رسد به دعای ندبه صبح جمعه. شب قبل تأکید شده بود که صبح اول وقت باید حرکت کنیم تا به همه برنامه‌های اردو برسیم. به هر ضرب و زوری که بود حوالی ۸ صبح، جوانان‌ رعنای مملکت، برخی چای و نسکافه در دست و برخی لقمه در دهان در اتوبوس‌ها جاگیر شدند. لابد معنای اول وقت عوض شده. صبحانه را در اتوبوس خوردیم و نیم‌ساعته رسيديم به منطقه یکم نيروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. بناست وارد منطقه‌ای نظامی شویم آن هم در بحبوحه درگیری‌های شدید منطقه غرب آسیا بین جریان مقاومت و اسرائیل غاصب در غزه. گوشی‌ها را که دودستی تحويل می‌دهیم. انتظار دارم مرز آبی در حالت چيزی شبیه به آماده‌باش نظامی باشد ولی همه‌چیز عادی به نظرمی‌رسید. برنامه نخست بازدید از نمایشگاه تجهیزات دریایی و شناورهای نظامی سپاه پاسداران است که در فضای باز کنار ساحل برپا شده است. ناو، قایق پرنده، شناورهای موشک انداز، سامانه‌ پدافندی و مانند اینها. طبق معمول صندلی‌های پلاستيکی در فضای باز زیر آفتاب هلالی شکل چیده شده رو به تجهیزات نظامی، و نوای ترانه‌های حماسی در محيط می‌پیچد. بچه‌ها برای فرار از آفتاب ساعت۹ صبح بندرعباس به چفیه و کلاه و کف دست پناه برده‌اند. برخی هم زیر تابلویی پناهنده شده‌اند یا لابلای قایق‌های جنگی قایم شده‌اند. فرمانده‌ جاافتاده و خوش‌لهجه نیروی دریایی سپاه، که لحن پرمهری در سخن گفتن دارد حواسش هست که بچه‌ها دارند بی‌تاب می‌شوند. سخن کوتاه می‌کند. چکیدن قطرات آب کولرهای اسپیلت در هوای شرجی جنوب را مثال می‌زند تا شرشر عرق از نوک انگشت و آستین سربازان به هنگام مراسم نظامی در گرمای سوزان و هوای مرطوب طول سال را جا بیندازد بلکه بچه‌ها قدر حال و هوای بهاری اواسط پاییز بندرعباس را بدانند. به فکر عدالت در دستمزدها می‌افتم. مرزبانی دریایی در این شرایط سخت آب‌وهوایی که چند دقیقه‌اش هم طاقت فرسا است چگونه‌ قابل جبران است؟ بچه‌های رشته مديريت را می‌فرستند سمتی دیگر که نفهمیدم کجا و الباقی‌مان بازديد از نمایشگاه را آغاز می‌کنیم. درجه‌داران نظامی جوان به نوبت می‌آیند و توضیحات فنی در مورد قابلیت‌های تجهیزات و نوآوری‌های صورت‌گرفته و کلاس‌بندی آنها ارائه می‌کنند. از قابلیتهای راداری و قدرت مانور دریایی تا هدف‌گیری و موشک اندازی در حال حرکت و دقت پرتاب و اصابت. دهه‌هشتادی‌های کنجکاو در هر سوراخ سمبه‌ای سر می‌کشند و برادران پاسدار را سوال‌پیچ می‌کنند تا ته‌توی تجهیزات را درآورند. مشخص است که از قابلیت‌های متنوع دفاعی نظامی امنیتی اطلاعاتی شناورها ذوق‌زده شده‌اند. لازم نيست برای‌مان بگويند که‌ در صنايع نظامی و تجهيزات جنگی تحریم بودیم و هستیم. نسل زد خوب می‌داند که در دنیا صنايع نظامی پیش‌قراول صنايع دیگرند و محصولات نظامی، برآیند فناورانه چندین شاخه‌ علوم پایه و مهندسی است و سرریز این فناوری‌ها عاید صنايع دیگر می‌شود. و حالا با چشمان خود می‌بیند و با دستان خود لمس می‌کند ثمره مجاهدت‌های شبانه‌روزی بچه‌پرروهای سپاه‌ را در دوران تحریم که بیشتر ازتهدید، گویا فرصت بوده. فرصت باور خويش و استعدادهای خداداد. به خیال خودمان داريم از نزديک، آخرین دستاوردهای نیروی دریایی را رصد می‌کنیم که درجه‌داران جوان یادآوری می‌کنند که به‌واسطه ملاحظات نظامی، نمی‌توانیم همه‌ تجهيزات و امکانات نظامی را نمایش دهیم. کفمان می‌برد. از همان دقایق اول که وارد صحن علنی نمایشگاه شدیم، زیبایی دلربا که در ساحل انتظارمان را می‌کشید هوش و حواسمان را ربوده بود. سپاهی‌ها نام دلکشش را با شور خاصی به زبان می‌آوردند. بی‌تاب لحظه وصال شده بودیم. منتظریم در آغوشمان بکشد. ادامه‌ دارد... @drhamednikoonahad

دستگاه گردش‌ خون این #قانون_اساسی درست مثل دستگاه گردش خون است. اگر آن را سالم نگاه داشتید، یکایک سلول‌ها را درست تغذیه می‌کند. ... شما ملت آگاه، شما ملت به‌پاخاسته، شما مردمی که نشان دادید که در تشخیص بسیار قوی هستید و زمانتان را درک کرده‌اید و عالم به زمان شده‌اید، این خودآگاهی و این فداکاری و ازخودگذشتگی و این حضور آگاهانه و متعهدانه را حفظ کنید آن‌وقت نظام سیاسی قانون اساسی به‌صورت دستگاه گردش خون منظم و دقیق، چنان کار خواهد کرد که دیگر احدی هوس دیکتاتوری و حق‌کشی و تجاوز را به دل راه نخواهد داد. #شهیدبهشتی 9/9/1358 تهران حسینیه ارشاد منبع: مبانی نظری قانون اساسی. انتشارات روزنه. صص54-55 @Shahiddoctorbeheshti

دقيقا سال گذشته چنین روزی، رئیس جمهور محترم را دعوت به خیر و امر به معروف کردم و چند مطلب برای‌ اجرای #قانون_اساسی گفتم هنوز بر همانها اصرار دارم به ویژه باور به قانون اساسی ضرورتِ هزینه داشتن عبور و عدول از قانون اساسی تنوع بخشی به مشارکت‌های آگاهانه مردمی در اداره‌ کشور روشن کردن موتور محرکه قانون اساسی با احیای فریضه احیاگر

مؤلفه‌های بنیادین حقوق اساسی جمهوری‌اسلامی ایران در منطق و منطوق #قانون_اساسی @drhamednikoonahad

هر نظام حقوقی علاوه بر نکات مشترک و حوزه‌های مشابه با سایر نظام‌های حقوقی، دارای ارزش‌ها، زمینه‌های متفاوت، ساختارها و هنجارهای خاص خویش است. این امر می‌تواند، از جمله، ناشی از زمینه‌های تاریخی-اجتماعی تکوین یک جامعه سیاسی یا برگرفته از اصول اعتقادی حاکم بر جامعه موردنظر باشد. این دست عناصر و مؤلفه‌ها در شناخت دقیق قواعد اساسی نظام موردنظر و تمایز آن نظام از سایر نظام‌ها تأثیر شایانی دارد و گاه بی‌توجهی به آنها رهزن است و منجر به فهم نادرست و یا تحلیل و ارزیابی ناموجه از یک نظام حقوقی می‌شود. از این رو پرسش اصلی و مسئله محوری این نوشتار این بوده است که به «روایت قانون اساسی» کدام مؤلفه‌ها، عناصر «بنیادین» حقوق اساسی جمهوری‌اسلامی را رقم می‌زنند؛ به نحوی که حذف هر یک، موجب دگردیسی ماهوی آن می‌شود. در این مقاله به شیوه تحلیلی و با نگاهی متفاوت و به‌صورت درون‌گفتمانی به منظومه حقوق اساسی جمهوری‌اسلامی و به‌ویژه بر قانون اساسی نظر افکنده و عناصر بنیادین آن استخراج شده است. «پایه‌گذاری عنصر ایمان و رهبری دینی برای تشکیل جامعه سیاسی»، «متعهد بودن نظام حقوق اساسی در برابر مکتب موردقبول مردم»، «مردمی بودن حکومت» و «تداوم اهداف و مسئولیت‌های انقلابی با وجود استقرار نظام» قوام‌بخش نظام حقوق اساسی جمهوری‌اسلامی است که در قانون اساسی و اسناد اساسی مرتبط بازتاب یافته است. @drhamednikoonahad

تاریخ انقضای قوانین اساسی: چند دقیقه در مورد اعتبار یا بی اعتباری قانون اساسی بعد از 44 سال 📌آیا پذیرفتن قانون اساسی سال 58 ایران، سرسپردن به اراده نسلهای قبلی و سلب حق تعیین سرنوشت از نسل فعلی است؟ آیا قانون اساسی برای ما معتبر است؟ ۱. اولا تعیین سرنوشت به لحاظ حقوقی، مختص مردم یا ملت است که جمع نسلهای گذشته و حاضر و حتی آینده یا شهروندان یک جامعه سیاسی است (و نه نسل فعلی) ۲. قوانین اساسی در هیچ کشوری برای یک نسل نوشته نمی شوند بلکه برای نسلهای مختلف نوشته میشوند. ۳. تجدید نظرهای مکرر در قانون اساسی، ثبات و دوامی را که لازمه امنیت حقوقی یک جامعه است تحت تاثیر منفی قرار خواهد داد. ۴. نسلهای مختلف یک کشور، استمرار هویتی دارند و کمتر پیش می اید که افکار مردم یک کشور پس از 40 سال، کاملا متفاوت از مردم نسل اول بشود. ۵. انعطاف پذیری، اصلی مقدس و محترم است که قوانین اساسی باید آن را در درون خود پیش بینی کنند. امری که در اصل 177 قانون اساسی ایران نیز آمده است. ۶. براساس منطق عقل، هیچ حقی از جمله حق تعیین سرنوشت مطلق و بدون قید نیست (از جمله قید زمان) که در هنگام رای دادن مردم در کشورهای مختلف به قانون اساسی، مردم دست و بال خود در تغییر هر روزه یا هر ساله قانون اساسی را می بندند(اصل خودمحدودیتی) ۷. قانون، ذاتا دائمی است و موقت بودن قانون عارضه ای است که باید احراز و اثبات شود و تعیین محدوده زمانی برای اعتبار قانون اساسی، اعتراف به ناپایداری و سستی نظام حقوقی و سیاسی یک کشور است. ۸. رویه کشورهای دیگر نیز همین است که حتی گاهی مثل آمریکا قانون اساسی ۲۳۴ سال پیش خود را هنوز معتبر می‌دانند. #روز_قانون_اساسی #دوازدهم_آذر_ماه #حق_تعیین_سرنوشت کانال عصر حقوق بشر https://eitaa.com/HumanRightsInWorld

چند تا بچه پررو! قسمت هشتم: عجب یاقوت و مرجانی ۱ ۲۰ ۱۳ ۱۰ ۹۸ از نمایشگاه روباز رو به سوی آن موعود خاص روانه می‌شویم. بالاخره وقت وصال می‌رسد و نوبت بازديد از یک شناور فوق پیشرفته بومی می‌رسد. از دور به هیکل درشت ناو موشک انداز سفیدفامی خیره شده ام که عجيب دلکش است. آنچنان مدرن و باکلاس است که ذهن مملو از ذهنیتهای ساخته‌ی امپراطوری رسانه، نمی‌تواند بپذیرد که محصولی تماما ایرانی است. وسط سالن ناو، سرپا حلقه زده‌ایم تا قابلیت‌های گوناگون رزمی و غیررزمی ناو را پاسدار جوانی توضیح دهد. ناو خودکفایی است. مثلا مجهز به آب شیرین کن است يعنی آب شور دریا را به آب مصرفی تبدیل می‌کند و نیاز به پر کردن مخزن آب از ساحل ندارد. روی عرشه، فرودگاه بالگرد دارد. امکانات راداری و نظامی ديگری هم داشت که خيلی تخصصی بود. وقت زیادی نداشتیم و با بچه‌ها گشتی هول‌هولکی می‌زنیم داخل ناو. هتل پنج ستاره معلقی روی آب بود حقا. غیر از اماکن خاص نظامی مانند اتاق کنترل و فرماندهی و موتورخانه پیچیده و مانند اینها، چند اتاق خواب مجهز برای ملوانان داشت که قابل پیش‌بینی بودند. اما ماجراجویی دهه‌هشتادی‌ها کشفیات جالبی به ارمغان آورد. سالن ورزش با تجهیزات بدنسازی کامل در طبقه زیرین، چیزی نبود که بشود از خیرش گذشت. بروبچز مشغول دمبل و هالتر شدند و بعد از چند تذکر از طرف برادران پاسدار، راضی به خروج شدند. در راهرو سر می‌چرخانم تا چیزی را از دست ندهم که صدایی شبیه به یک سخنرانی در ناو می‌پیچد. با کنجکاوی دنبال‌ منشأ می‌گردم که‌ به یک سالن اجتماعات حدودا پنجاه نفری می‌رسم. حدس می‌زنم پاسداری می‌خواهد توضيحات تکمیلی در خصوص ناو بدهد. وارد می‌شوم تا روی صندلی‌های شیک سینماطور بنشینم که کاشف به عمل می‌آید یک شیرپاک‌خورده دهه‌هشتادی سرکارمان گذاشته‌ و رفته پشت تریبون و تریپ سخنرانی برداشته. کلی خنديدم. سالن اجتماعات با آن صفحه نمایشگر بزرگ، وسط یک ناو جنگی، حسابی ذوق‌زده‌مان کرده بود. هنگام خروج از ناو منتظر بودیم بالگردی که بالای سرمان می‌چرخید روی جایگاه مخصوص روی عرشه ناو فرود آید و کیفمان را کوک کند که ناکام مانديم. با دو چشم خود دیدیم؛ با دو پای خود، زیر و روی ناوی را پیمودیم که مزین بود به نام نامی سردار رشید ایرانی، قهرمان مبارزه با تروریسم تکفیری سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی. داغ نیمه‌شب ۱۳ دی ماه ۱۳۹۸ زنده شد. هربار که نام ناو را از زبان پاسداران می‌شنیدم غرق در یاد حاج قاسم می‌شدم. نماهنگ ریمیکس زیبای محسن چاووشی در گوشم می پیچید و چهره دلربای سردار دلها جلوی چشمانم نقش می‌بست. عزتی که مجاهدت بچه‌پرروهای سپاهی برای‌مان ساخته‌اند اشکم را درمی‌آورد. ایران ابتدای انقلاب‌ که در نيروی دریایی نزدیک به صفر بود و در جنگ تحمیلی هشت ساله، با بلم و قایق موتوری در فکر عملیات بود را در ذهن می‌آورم. همان ایرانی که برخی عمری در گوشش می‌گفتند نمی‌توانیم و حتی عرضه ساخت لولهنگ را نداریم، امروز یکّه و تنها با دستان خود و تکيه بر استعداد و دانش خود و توکل به یگانه قدرت واقعی عالم، آن هم زیر فشارهای ناشی از تحریم‌های بی‌سابقه ظالمانه، ناو و ناوشکن‌هایی فوق‌العاده پیشرفته ساخته که تحسین دنیا را برانگيخته است. غرق در غرور می‌شوم. چه پرمغز گفت سرباز رشید اسلام که جان یک ملت بود: میزان فرصتی که در بحرانها هست در خود فرصت‌ها نیست به شرطی که نترسیم و نترسید و نترسانیم. ادامه دارد ... @drhamednikoonahad

🔰میزگرد بازخوانی نقش شهید بهشتی در فرایند تصویب قانون اساسی 📌به مناسبت سالروز تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران 🎙با سخنرانی دکتر محمد بهادری جهرمی و دکتر حامد نیکونهاد 🗓زمان: سه شنبه ۱۴ آذر ماه ساعت ۱۵ الی ۱۷ ▫️محل برگزاری : تهران، میدان بهارستان، نرسیده به چهارراه سرچشمه، کوچه شهید صیرفی‌پور، مجموعه فرهنگی سرچشمه (یادمان شهدای هفتم تیر) @drhamednikoonahad

برای #روز_دانشجو «عقلانیت‌مداری، آزادگی و دغدغه‌مندی» شاید بتوان همه آنچه را که یک دانشجوی سودمند برای جامعه باید از آنها برخوردار باشد، در این سه واژه گنجاند. #عقلانیت، دانشجو را از سطحی‌اندیشی، ساده‌نگری و تقلیدهای کورکورانه و گرفتار موج‌های احساسی و گذرا شدن محفوظ می‌دارد. #آزادگی دانشجو، او را از بند انواع خواهش‌های نفسانی و وابستگی‌های اسیرکننده و تعلق خاطرهای عافیت‌طلبانه می‌رهاند. #دغدغه‌مندی، خودخواهی و خودمحوری را از روح و روان دانشجو می‌زداید و او را به سوی اهداف متعالی انسانی و رفع مشکلات و معضلات اجتماعی می‌کشاند. 16 آذر یادآور انگیزه آرمان‌خواهی، روحیه استقلال‌طلبی و ماهیت ضداستکباری دانشجوی متعهد ایرانی است. دانشجویان به عنوان فرهیختگان پرانگیزه و پرنشاط، موتور حرکت‌آفرین جامعه در حوزه اندیشه و دانش و همچنین دیده‌بان بصیر جامعه در زمینه شیوه حکمرانی و مدیریت جامعه هستند. این نیروی پرتوان و عدالتخواه اجتماع با رصد دقیق تحولات اجتماعی و به دور از عافیت‌طلبی، روزمرگی و سیاست‌زدگی اهداف و آرمان‌های اصیل جامعه اسلامی خود را به‌جد مطالبه و دنبال می‌کند. دانشجو محیط دانشگاه را، نه جولانگاه سیاستمداران می‌شمرد و نه خود بازیچه اغراض آنان می‌شود، بلکه این محیط علمی را عزیمت‌گاه پیگیری حقوق مشروع و قانونی ملت خویش در عرصه‌های مختلف با کنش‌های دقیق، هدفمند، مناسب و به‌موقع می‌یابد. دانشجو علم را مایه اقتدار و چیرگی دانسته و از این رو با هدف تضمین استقلال و عزت جامعه خود، پرچمدار اصیل و بی‌ادعای جریان تولید علم است. به عنوان عضوی کوچک از جامعه بزرگ دانشگاهیان، که خود را در پیوندی وثیق با محافل دانشجویی می‌بینم، این روز بزرگ را گرامی می‌دارم و به همه دانشجویان صمیمانه تبریک عرض می‌کنم و توفیق بیشتر آنان در مسیر دانش‌افزایی و دادمحوری را از خداوند متعال خاضعانه خواهانم. @drhamednikoonahad

۲۱ مرداد ماه امسال در برنامه زنده تلویزیونی تهران ۲۰ به صورت مفصل با معاون محترم حقوقی دیوان عدالت اداری در مورد بازگشت به تحصیل #متقلبان_کنکور گفتگو کردیم آنجا آنچه شرط بلاغ بود گفتم ظاهرا دیوان عدالت اداری بیشتر ملال گرفت تا پند! فیلم کامل گفتگو را از اینجا ببینید @drhamednikoonahad

از چاله به چاه نیفتیم ...

با بدعت، قاعده احیا نمی‌شود❗️ ✍️ نقدی بر ابطال مصوبه رئیس قوه قضاییه از سوی محاکم عمومی دادگستری در خبر آمده که به تازگی مصوبه رئیس قوه قضاییه درباره تشکیل هیات حل اختلاف سردفتر و کارکنان دفترخانه درخصوص اختلافات ناشی از میزان پاداش ابطال شده است البته نه از سوی دیوان عدالت اداری با توجه به عدم صلاحیت دیوان عدالت اداری در رسیدگی به شکایت از مصوبات رئیس قوه قضاییه، خواهان دعوای خود را به دادگاه عمومی حقوقی تقدیم کرده و نهایتا شعبه ۵۲ دادگاه عمومی حقوقی مجتمع قضایی کارکنان دولت تهران با وارد دانستن دعوی، حکم به ابطال ماده ۶ صادر کرده است و پس از تجدیدنظرخواهی معاونت حقوقی اداره کل حقوقی قوه قضاییه نسبت به رای صادره، شعبه ۱۲ دادگاه تجدید نظر استان تهران با رد اعتراض، رای دادگاه بدوی را تایید نمود. 🔗متن کامل آرای صادره در این پرونده را در سایت اختبار بخوانید: اما صرف نظر از ماهیت دعوا و نیز ابعاد گوناگون قابل بحث این دادنامه‌ها، نکاتی در خصوص صلاحیت مراجع قضایی با توجه به مبانی و پیشینه موضوع بیان می‌شود: ۱. بر اساس اصول ۱۷۰ و ۱۷۳ قانون اساسی، دیوان عدالت اداری یگانه مرجع اختصاصی رسیدگی به دعاوی ابطال مقررات دولتی است (با مراجع تخصصی اشتباه نشود) مفهوم مرجع اختصاصی (مانند محاکم نظامی) نیز در دانش حقوق و دستگاه قضا مشخص است یعنی مرجعی که به دعاوی خاصی رسیدگی می کند که به‌تصریح در قانون پیش‌بینی شده و به سایر دعاوی رسیدگی نمی‌کند و مرجع قضایی ديگری (حتی محاکم عمومی) هم صلاحیت ندارد به آن دعاوی خاص رسیدگی کند. چرا که موضوعا خارج از دایره صلاحیت آنهاست. (اصطلاحا خروج تخصصی دارد) ۲. مقررات مصوب رئیس قوه قضاییه بی‌تردید در شمار مقررات دولتی است و در طول دوره حیات دیوان عدالت تا سال ۱۳۹۲، مصوبات مختلفی از رئیس قوه از سوی آن دیوان ابطال‌ شده است. ۳. در جریان تصویب قانون تشکيلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری در سال ۹۲-۹۰، مجمع تشخيص مصلحت نظام، رسیدگی به مصوبات رئیس قوه قضاییه را از دایره صلاحیت هیأت عمومی دیوان خارج کرد (وجه مصلحتی بودن این حکم هنوز هم بر ما مکشوف نیست و جالب آنکه در مصوبه اصراری مجلس که برای مجمع ارسال شد، نیز چنين مفادی وجود نداشت و این استثنای مصلحتی، ابداع خود مجمع تشخیص مصلحت بود!) ۴. بدین ترتیب صلاحیت اختصاصی مرجع قضایی يعنی دیوان عدالت اداری در این خصوص (به ناروا) محدود شد و چون این حکم، مصوبه مجمع به موجب اصل ۱۱۲ قانون اساسی بود طبعا این دلالت‌ را داشته و دارد که این حکم، برخلاف قانون اساسی است و موقتا بنا به مصلحت اجرا می‌شود. لذا بنا به مصالحی (هر‌چند ناموجه)، مقررات مصوب رئیس قوه قضاییه غیرقابل اعتراض در دیوان عدالت اداری اعلام شده (خروج تخصیصی) و این يعنی در هیچ مرجع قضایی ديگری (که اساسأ فاقدصلاحیت در این خصوص هستند) هم قابل شکايت نیست. چون اگر بنا بر صلاحیت رسیدگی بود، مرجع قانونی اختصاصی صالح و مشخصی وجود داشت. بدین ترتیب در نتیجه ی قانون مصوب مجمع تشخیص، مقررات‌ مصوب شخص رئیس قوه قضاییه، مطلقا غیرقابل اعتراض در مرجع قضایی است (هرچند نادرست) ۵. رسیدگی محاکم عمومی به‌ دعوای ابطال مقررات، علاوه بر اینکه به‌کلی خارج از صلاحیت آنهاست، هم بی نظمی قضایی ایجاد می‌کند و هم اثر اجرایی ندارد یعنی در فرض حکم به ابطال مصوبه، در عمل هم مقرره مصوب رئیس قوه قضاییه را بی اعتبار نمی‌کند و ضمانت اجرا ندارد. ۶. راه درست این بود که قاضی محترم با ذکر استدلال، و صدور قرار عدم صلاحیت به شایستگی دیوان عدالت اداری، پرونده‌ را به دیوان عدالت اداری ارجاع می داد و برای اینکه دیوان عدالت قرار عدم استماع/عدم صلاحیت صادر نکند توضیح داده می شد که مصوبه مصلحتی مجمع در سال ۱۳۹۲، موقت بوده و با توجه به گذشت زمان معتدبه، دیگر قابليت استناد ندارد. ۷. برای برچیدن اشتباه آشکار قانونگذار در نفی صلاحیت از ديوان عدالت اداری در رسیدگی به شکایت از مصوبات رئیس قوه قضاییه، بایستی از طرق قانونی و قضایی موجه استفاده کرد و نه با تمسک به بدعت‌های ساختارشکنانه، باب هرج و مرج را گشود. @drhamednikoonahad

۹دی؛ روزی برای دفاع جمهور از باور جمهور موتور محرکه و اهرم مصونیت بخش ملک، اراده‌های پولادین مردمی مومن است که مشارکت در سرنوشت خود را تکلیفی مستمر می‌دانند نهم دی ماه ۸۸ نمایشگاه عمومی بصیرت انقلابی ملت مسلمان ایران بود. در چنین یوم‌اللهی، پایمردی یک جامعه متشکل و آگاه در مقیاس ایران اسلامی بر سر آرمانهای دینی و انقلابی، آشکارا فریاد شد. صاحبان اصلی انقلاب و نظام و مملکت، آگاهانه و خودجوش و مطالبه‌گرانه خروشیدند و استوار، مانع از مصادره آرای آزاد خود توسط جریان جمهوریت‌زدا شدند. ملت رشید و بصیر، به‌موقع و صریح و یک‌پارچه بساط فتنه را در هم پیچید و نقش اصیل خود در نظام امت_امامت را به نسخه‌پیچان جریان تحریف یادآوری کرد. نهم دی ماه نشان داد کانون کنشگری جامعه ایرانی در عصر انقلاب اسلامی، پیوند ولایی میان امت و امام است؛ علقه‌ای ناگسستنی بر مدار ایمان دینی، محبت و یاری @drhamednikoonahad

شورای نگهبان، #نظارت_استصوابی و مشارکت حداکثری در انتخابات امشب ۱۲ دی ماه ۱۴۰۲ در برنامه زنده فرامتن شبکه افق، از نقش قانونی و معقولی که شورای نگهبان برای تحقق مشارکت حداکثری در انتخابات می‌تواند داشته باشد سخن گفتم. بخشی را در یادداشت ۴ سال قبل گفته بودم با عنوان ظرفیت‌های قانونی اعلام دلایل رد صلاحیت‌ کاندیداها بخش دیگری هم در قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی اصلاحی ۱۴۰۲ پیش‌بینی شده که اشاره کردم ✅️تبصره 5 ماده ۶۴ قانون‌ انتخابات مجلس شورای اسلامی با اصلاحات ۱۴۰۲: 《مبتني بر اصل محرمانگيِ تعيين صلاحيت، اطلاعات و اسناد مربوط به بررسي صلاحيت داوطلبان، مشمول قانون مجازات انتشار و افشاي اسناد محرمانه و سري دولتي مصوب 29 /11 /1353 است. در صورتي كه انتشار و افشاي اطلاعات و اسناد مذكور يا اخبار خلاف واقع، مستلزم توضيح يا تبيين از سوي شوراي نگهبان باشد، شورا مي تواند به نحو مقتضي توضيحات خود را به صورت عمومي ارائه نمايد.》 امیدوارم #شورای_نگهبان از این ظرفیت قانونی، به موقع و موثر بهره گیرد @drhamednikoonahad

برای سرباز اسلام درد است که عمری برای اِعلای کلمه الله و برپایی مکتبی انسانی و جهانی یعنی اسلام جهاد کنی و تو را به سرباز یک سرزمین فرو بکاهند تو با الله معامله کرده باشی و مزد تو را مردم بخواهند بدهند گاه حتی روایت رسمی و رایج هم، انگیزه و آرمان تو را نفهمد و به یک جنگجوی شجاع ملی‌گرا مصادره کند تو که از انواع من‌ها و بت‌ها عبور کرده بودی، از خودت، از هوایت، از خاکت، از مرزت، از سلاحت، از درجه ات، از هر آنچه غیر اوست... تو که با عملت و جهادت به ما آموختی که جز برای خدا نباید حرکت کرد و نشان دادی آن کس که برای خدا و در راه حق، حرکت و هجرت کرد، دیگر چشم داشتی به همراهی و حمایت این و آن ندارد که خدا او را بس است ای رزمنده بدون مرز از تو آموختیم حرکت و عدم توقف در صحراهای دور از وطن را آنگاه که یار و یاوری نداری و آنگاه که تو را کتمان می‌کنند، نمی‌بینند یا نمی‌خواهند دیده شوی ایفای وظیفه الهی را در آن هنگامی که برخی از ارکان موثر نظام هم، به پاسداری از حرم و دفاع از خلق الله روی خوش نشان نمی‌دادند یا دست کم حمایت نمی‌کردند رها نکردی و پشتگرم به نصرت الهی، امر امام زمانت را زمین نگذاشتی رسانه ملی که در مقاطع مختلف مصلحت ندانست صدای جهاد تو و همرزمان بی‌نشانت باشد، تو را سرد نکرد وزارت خارجه‌ای که با ادبیات دیپلماتیک پشت سربازان اسلام را خالی می‌کرد، دل مطمئن تو را خالی نکرد و حتی لکنت شخصی در قامت رییس‌جمهور در دفاع صریح از حرمت و حریم حرم، تو را مردد نکرد؛ اگرچه دل‌خون بودی ای سرباز خدا شأن نزول نیرو‌های مسلح مکتبی در عصر انقلاب اسلامی در جان تو نشسته بود. ایمان و مکتب اسلام محرک و مدار حرکت تو بود و بنابراین رسالتت را نه تنها حفظ و حراست از مرزهای ایران، بلكه به دوش کشیدن بار رسالت مكتبی تعریف کردی يعني جهاد در راه خدا و مبارزه در راه گسترش حاكميت قانون خدا در جهان(وَاَعِدُّو‌ا لَهُمْ ماَ ٱسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّه و مِنْ رِباطِ ٱلّخَيْلِ تُرهِبُونَ بِهِ عُدُوَّ اللّـه وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دوُنِهِمْ) آری آری ، تو برای پاک کردن شرِ منکَرِ اصلیِ دست‌ساختِ مفسد اعظم و شیطان اکبر از زمین خدا و از سَر عبادالله، خالص بودی. تو برای پاکیِ زمین خدا و آزادگی بندگان خدا جهاد کردی و طعم شهادت چشیدی اَشْهَدُ اَنـَّكَ اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَ آتَيْتَ الزَّكوةَ وَ اَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً وَجاهَدْتَ فِي اللهِ حَقَّ جِهادِهِ حَتّي اَتيكَ الْيَقينُ فَعَلَيْكَ السَّلامُ مِنّي ما بَقيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ ۱۳/۱۰/۱۴۰۱ به وقت سومین سال شهادت سردار دلها @drhamednikoonahad

چند تا بچه پررو! قسمت نهم: قایق‌های افراطی! از ناو سردار دلها دل می‌کنیم و سوار بر اتوبوس‌ همان راننده ناشی با گشت کوتاهی در پادگان نيروی دریایی سپاه به قسمت دیگری از ساحل نیلگون خلیج هميشه فارس می‌رسیم. کیفها در اتوبوس می‌ماند تا دست و بالمان را در قایقها نگیرد. لب ساحل چند تا قایق نظامی ردیف شده. شبیه همين قایق‌های مجاهدان یمنی که ناوهای غولپیکر را در باب المندب خِفت می کنند. بچه ها فاز شوخی و جنگ و حماسه و این‌ها برداشتند. قایق آخر به ما می رسد ولی‌ جليقه ها کم آمده. با توکل و بدون جليقه سوار می‌شویم. با اسکورت یک مرغ ماهی‌خوار که بالای سرمان پرسه می‌زند در لابلای انواع شناورهای موجود دوری می زنیم. بعد از یک گشت دریایی حدودا نیم ساعته با قایقهای تندروی سپاه، می‌رویم سمت یک ناو دیگر برای عزیمت دریایی به‌ جزیره قشم. ناو شهید ناظری. این شهيد را نمی‌شناسیم. نزدیک ظهر است. مستندی از رشادت‌های شهید نمايش داده می‌شود. بچه‌ها میان وعده را تحویل می‌گیرند و روی عرشه طبقه دوم زیر سایبان ولو می‌شوند. برخی خواب و برخی مشغول دخانیات و از برخی نقاط، سخن از پاسوربازی است. بله! پاسوربازی روی ناو سپاه در منطقه نظامی. از تکثر حاضران در اردو اطمینان حاصل می‌شود. بعد از نماز روی ناو، برخی به جماعت برخی فرادا، همان سردار مهربان و خوش سخن نیروی دریایی سپاه‌ که از صبح همراهمان بود برای‌ توضیحات در مورد تجربيات مرزبانی دریایی سپاه و مواجهه با تحرکات خصمانه متجاوزان آمریکایی و انگلیسی به مرز آبی ایران، حدود ۱ ساعت سرپا می‌ایستد روبروی جوانان‌ روی صندلی وارفته، و با نمایش دادن تصاویری مستند، اقتدار دریایی ایران را اثبات می‌کند. از مأموریت‌های نفسگیر جان بر کفان مرزبان می‌گوید؛ بچه پرروهایی که در شرایط طوفانی دریا دلیرانه به آب زدند تا لاشه پرنده جاسوسی ساقط شده دشمن را صید کنند. حرکت ناو مثل گهواره است و فرصت خواب را به فرصت‌شناسان می‌دهد‌‌. البته کف و سوت بچه‌ها چرتشان مرتبا را پاره می‌کند. ی بچه پررو می‌پرد وسط کلام سردار و از موشک‌باران پایگاه آمریکایی عین الاسد در عراق، بعد از شهادت سردار سلیمانی می‌پرسد که چرا، به گفته آمریکایی‌ها، یک پايگاه خالی، هدف موشک قرار گرفته. سردار حاضرجواب با ادبیات خاص دهه هشتادی ها، دهان آمریکایی‌ها را گِل (نزدیکترین واژه قابل ذکر در این متن) می‌گیرد و کف مرتب حضار را هدیه می‌گیرد. غرق در غرور می‌شوم. نوبت به یک ناهار غیرتکراری می‌رسد. پلوگوشت پروپیمانی است باب میل نسل Z. بچه‌ها مشغول ناهارند ولی سردار متین را همچنان سرپا نگه داشته‌ایم و سوال پیچ می‌کنیم: از قضیه هواپیمای اوکراینی تا تقسیم کار ارتش‌ و سپاه در خلیج فارس و دریای عمان. صبور است. خوب گوش می‌دهد و توضیح می‌دهد. پایان ناهار مصادف است با رسیدن به ساحل قشم. هنگام پیاده شدن، پاره‌های تن را تحویل می‌گیریم و یادگاری‌های تصویری از ناو و ساحل و دریانوردی ثبت می‌کنیم. هوا خوب است. حواسمان به آسمان نیست. همه چیز ظاهرا عادی است ولی ماجراجویی هنوز تمام نشده ادامه‌ دارد ... @drhamednikoonahad

اقناع‌پذیریِ رفتار انتخاباتی؛ سهم شورای نگهبان در جلب مشارکت حداکثری ۱. شورای نگهبان مرجعی قانونی برای تضمین صحت و سلامت مراحل‌ گوناگون‌ انتخابات‌ از جمله رسیدگی به صلاحیت داوطلبان انتخابات است. شورا به عنوان مرجع نهایی، وظیفه دارد با ابزارهای موجود قانونی و به طرق معقول و متعارف به این تشخیص برسد که داوطلب تصدی امانت نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی، از شرايط قانونی برخوردار است و موانع قانونی را ندارد‌. پس در یک نظام قانون‌محور، احراز صلاحیت، يعنی تشخیص انطباق مصداق (داوطلب) با حکم(قانون انتخابات)، مقوله‌ای کاملا موجه و پذیرفتنی است. ۲. نکته مهم دیگر، اقناع‌پذیری مخاطبان شورا از این احراز است. بايد محرز باشد که این رسالت به درستی ایفا شده است. از آنجا که نهاد بالادستی ناظری برای‌ صحت سنجی اقدامات شورا وجود ندارد، متأثران نهایی تصميمات و اقدامات شورا محک ارزیابی عملکرد شورا خواهند بود. مخاطبان شورای نگهبان، يعنی داوطلبان و توده مردم و سایر دست اندرکاران امر انتخابات‌، باید نسبت‌ به طی شدن صحیح این فرایند قانع شوند. مخاطبان عملکرد شورای نگهبان باید در فضایی قرار گيرند که‌ ثمره این فعاليت پرمناقشه و حساس را مفهوم و قابل قبول بیابند. ۳. اینکه شورا دارای ترکیبی متخصص و برخوردار از تعهد دینی و اخلاقی بالاست قابل انکار نیست. محکم‌کاری‌های قانونی و پیش‌بینی ساختارهای بی‌طرفانه، اعتمادزا و لازم‌ هستند ولی کافی نه. اینکه شورا و بدنه نظارتی زیرمجموعه به ظرافت و دقت، وظیفه ایفا می‌کنند بايد به‌چشم بیاید و قابل احراز باشد. مخاطب تصميمات و اقدامات شورا بايد منطق رفتاری و رفتار منطقی شورای نگهبان و بدنه‌ زیرمجموعه را به‌ویژه در رسيدگی به صلاحیت‌ها ببیند و دریابد. ساده اینکه برای عموم، قابل درک باشد که چرا فلان داوطلب تائید شد یا نشد. ۴. بديهی است که نه می‌شود و نه لازم است که همه مخاطبان، اقناع وجدانی نسبت به رفتار و عملکرد انتخاباتی شورا پیدا کنند و یا جزئیات یک‌یک پرونده‌های داوطلبان انتخابات مجلس در معرض دید و دسترسی عموم قرار گیرد اما اگر بناست یک انتخابات اقتدارآفرین، ثبات‌ساز و پرشور برگزار شود لازم است تصویری که از عملکرد داور انتخابات در اذهان شکل می‌گیرد، نمایی قانع‌کننده و اطمينان بخش باشد. سهم شورای نگهبان در تحقق مشارکت گسترده انتخاباتی نیز با صحت عمل شورا و احراز این صحت از سوی مخاطبان تأمین می‌شود و نه با تسامح در انجام وظیفه قانونی. وقتی‌ پرسش‌های جدی از سوی طیف گسترده‌ای از جامعه‌ نسبت به نتیجه رسيدگی های شورای نگهبان (چه تأیید و چه عدم تائید صلاحیت) مطرح می‌شود، این شورا وظیفه اطلاع‌رسانی روشن، به‌موقع و موثر دارد. در این صورت، تکرار عبارات قانونی یا بیان آمارهای کلی، مخاطب را آرام نمی‌کند. ۵. همانطور که شورا بايد صلاحیت‌ها را احراز کند و تخطی از این وظیفه هیچ توجیهی ندارد، مخاطبان شورای نگهبان هم بايد صحت عمل‌کرد این شورا را احراز کنند. راه معقول این احراز، شفاف و مفهوم بودن عمل‌کرد شورا برای مخاطب است‌ که با پاسخگویی روشن و دقیق، و نه کلی‌گویی‌های کلیشه‌ای، تأمین می شود. دقیق و قانونی عمل کردن شورا لازم است ولی اصلا کافی نیست. شفافیت رفتار شورا و اقناع مخاطب نسبت به کیفیت رفتار مرجع قانونی هم لازم است. ۶. اگر مشارکت آگاهانه پلی برای‌ رشد اجتماعی است، نقش آفرینی مؤثر آحاد جامعه، در گرو هرچه شفافتر بودن صحنه رقابت انتخاباتی است. تردید، سکون می آورد و فراگیری ترديد، بی اعتمادی را نتیجه می‌دهد. ذهن مغشوش و متلاطم، نمی‌تواند کنش‌گری آگاهانه و مؤثر داشته‌ باشد. در فرازی از نامه ۵۳ نهج البلاغه، همان سند اصیل حکمرانی علوی، امیرالمؤمنین علی علیه السلام خطاب به مالک اشتر چنین مقرر فرمودند: وَ إِنْ ظَنَّتِ اَلرَّعِيَّةُ بِكَ حَيْفاً فَأَصْحِرْ لَهُمْ بِعُذْرِكَ وَ اِعْدِلْ عَنْكَ ظُنُونَهُمْ بِإِصْحَارِكَ فَإِنَّ فِي ذَلِكَ رِيَاضَةً مِنْكَ لِنَفْسِكَ وَ رِفْقاً بِرَعِيَّتِكَ وَ إِعْذَاراً تَبْلُغُ بِهِ حَاجَتَكَ مِنْ تَقْوِيمِهِمْ عَلَى اَلْحَقِّ و هر گاه رعيّت بر تو بدگمان گردد، عذر خويش را آشكارا با آنان در ميان بگذار، و با اين كار از بدگمانى نجاتشان ده، كه اين كار رياضتى براى خودسازى تو، و مهربانى كردن نسبت به رعيّت است، و اين پوزش خواهى تو آنان را به حق وامى‌دارد. @drhamednikoonahad

🖼️ #پوستر | ویژه برنامه ایام الله دهه فجر 📌موسسه مطالعات اسلامی و علوم انسانی اندیشه بهشتی با همکاری دفتر اجتماعی سیاسی مرکز مدیریت حوزه علمیه استان تهران برگزار می‌کند. 🏫دوره آموزشی آشنایی با اندیشه‌ سیاسی شهید آیت‌الله دکتر بهشتی با محوریت کتاب «سیاست بهشتی» 🗓️ شروع دوره از ۱۴ بهمن ⌛پخش آنلاین ارائه اساتید، هرشب ساعت ۱۸:۳۰ در کانال آپارات موسسه اندیشه بهشتی 🏁مسابقه این کتاب در یوم الله ۲۲ بهمن همراه با جوایز نقدی برگزار خواهد شد. 📎شرکت برای عموم آزاد است #دهه_فجر 🔰اندیشه بهشتی را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستاگرام | ویراستی  | آپارات | یوتیوب