eitaa logo
دکترمسعودبازودار(استاد دانشگاه،نویسنده،پژوهشگر)
599 دنبال‌کننده
2.7هزار عکس
747 ویدیو
21 فایل
کاردانی:دینی و عربی،کارشناسی الهیات و معارف اسلامی،کارشناسی ارشد فقه وحقوق اسلامی،دکتری:الهیات گرایش فقه ومبانی حقوق
مشاهده در ایتا
دانلود
؛ « روزه ماه رمضان با رویت است ، و با ظن ثابت نمی شود ، گاهی ماه رمضان بیست و نه روزه است و گاهی سی روزه است ، این ماه همانند سایر ماه های قمری گاهی کامل است و گاهی ناقص و فرقی بین آنها نیست » 📚وسائل الشیعه ج 10 ص 263 ❕راوی می گوید از امام صادق علیه السلام سوال کردم که آیا ماه رمضان همیشه تام و کامل و سی روزه است و از آن نمی شود ؟ 🔹امام پاسخ داد ؛ « خیر ، این ماه همانند سایر ماه ها است که گاهی ناقص و گاهی کامل است » 📚التهذیب ج 4 ص 166 👌در مقابل این نقل مشهور و متعدد ، نقل های دیگری است که می گوید ماه رمضان همیشه روزه است و از آن کمتر نمی شود ، چنان که در نقلی از امام صادق علیه السلام آمده است ؛ « ماه رمضان همیشه سی روزه است و از آن کمتر نمی شود » 📚الاستبصار ج 2 ص 65 👌یا در نقل دیگری آمده است ؛ « ماه رمضان از زمانی که خداوند آسمان ها و زمین را خلق کرده است از سی روز و شب نشده است » 📚التهذیب ج 4 ص 168 👌شیخ حر در مقام پاسخ به روایاتی که می گوید همیشه ماه رمضان سی روزه است می نویسد ؛ « این احادیث باید تاویل برده شود چرا که شیخ طوسی و دیگران این احادیث را تضعیف کرده و تصریح کرده اند که این احادیث در مخالفت با قرآن و احادیث متواتره و اجماع است » 👌آنگاه شیخ حر عاملی دوازده پاسخ ارائه می کند که پاسخ برگزیده به نظر ما است که می فرماید ؛ « این روایات حمل بر می شود ، شیخ مفید در رساله ای که در مورد عمل کردن بر اساس رویت هلال نوشته است آورده است که کسانی از غلات و گروهی از اهل سنت معتقدند که ماه رمضان از سی روز کمتر نمی شود ، امامان از روی تقیه مطابق با مذهب آنان ، روایات فوق را ایراد کردند چرا که قائلین به این عقیده در مجالس امام می شدند تا اگر امام بر خلاف آنها رایی داشته باشد امام را تحت فشار قرار دهند ، امام از روی حکمت و مصلحت و به خاطر تقیه و حفظ جان خود و شیعیان مطابق مذهب آنها سخنانی را در مورد سی روزه بودن رمضان ایراد کردند » 📚الفوائد الطوسیه ص 382 🔵 علیه السلام دو مرتبه تمام دارائيش را در راه خدا انفاق كرد ♦️ گفتنش ساده، ولی تصورش خيلی دشوار است. امام حسن (عليه السلام) دو بار همه دارائی هایش را انفاق و 3 مرتبه تمام اموالش را به 2 قسم كرد؛ بخشی را به فقراء و بخشی را برای خودش نگه داشت. 🔹 خرج الحسن بن علي عليهما السلام من ماله مرتين و قاسم اللّه تعالي ماله ثلاث مرات، حتی أن كان ليعطي نعلا و يمسك نعلا و يعطي خفا و يمسك خفا. 📚 بحار ج ۴۳ ص ۳۳۹ و ۳۵۷ 📚 مناقب ابن شهر آشوب ج ۴ ص ۱۴ 📚 حلية الأولياء لأبو نعيم، ج2، ص37 📚 تهذيب الكمال للمزي، ج6، ص233 📚 تاريخ اليعقوبي، ج2، ص226 📚 تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج13، ص243 📚 شرح نهج البلاغه لإبن أبي الحديد، ج16، ص10 📚 إمتاع الأسماع للمقريزي، ج5، ص361 📚 ينابيع المودة لذوي القربی للقندوزي، ج2، ص211 📚 أحكام القرآن للجصاص، ج3، ص303 📚 سير أعلام النبلاء للذهبي، ج3، ص260 📚 الوافي بالوفيات للصفدي، ج12، ص68 🌸🍃🌸 🍃🌸 🌸 🌸🍃 بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِكَ یا عزّ المسْلمین. خدایا مؤاخذه نكن مرا در ایـن روز به لغزشها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگیها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها و آفات اى عزت دهنده مسلمانان. 🌸 🍃🌸 🌸🍃🌸 🔹مختار بن ابی عبید بن مسعود ثقفی، به کنیه ابواسحاق و لقبش کیسان و کَیِّس می باشد. 🔹وی متولد سال اول هجری در مدینه است. 🔹جد مختار، مسعود ثقفی از بزرگان حجاز بوده است. 🔹پدرش ابوعبید از بزرگان صحابه پیامبر اکرم(ص) بود که پس از رحلت آن حضرت(ص)، در جنگ جسر یکی از جنگ‌های قادسیه در زمان خلیفه دوم به قتل رسید. 🔹مادر مختار دومه بنت عمرو بن وهب است که ابن طیفور وی را از صاحبان بلاغت و فصاحت ذکر کرده است. 🔹عمویش سعد بن مسعود ثقفی از طرف امام علی(ع) والی مداین بود. 🔹مختار اهل طائف واز قبیله ثقیف بود و بیشتر حیات مختار در طائف و کوفه گذشت. 🔹از دوران کودکی مختار اطلاعات موثقی در دست نیست و بیشتر اخبار و اطلاعات درباره قیام مختار است. 🔹مختار در زمان امام علی(ع) توسط عمویش سعد بن مسعود ثقفی که از طرف حضرت علی(ع) والی مدائن بود، در هنگام درگیری با خوارج، مختار را به عنوان جانشین خود در مدائن منصوب کرد و برای جنگ با خوارج بیرون رفت. 🔹مختار در زمان جنگ امام حسن(ع) با معاویه همچنان در مدائن بود و بعد از پذیرش صلح و در زمان امام حسین(ع) دائما بین کوفه و ائف در حال تردد بود تا اینکه در جریان دعوت کوفیان، میزبان مسلم بن عقیل در کوفه شد، و تا پایان قیام با وی همکاری داشت، ولی هنگام واقعه ی
و گفتگو با آن‌ها میان خود و خدا دیندار باشید، و به هنگام همنشینی و آمیزش و گفتگوی با ایشان که گریزی از آن نیست تقیه در پیش گیرید که خداوند به شما دستور داده آن را در پیوند با آن‌ها به کارش بندید. هر گاه به همنشینی با آن‌ها مجبور شدید بی‌گمان شما را خواهند آزرد و در چهرۀ آن‌ها زشتی خواهید یافت، و اگر خداوند شرّ آن‌ها را از شما دفع نکند به شما یورش می‌آورند. دشمنی و بدبینی که در سینه خود نسبت به شما دارند بیش از آن است که آشکار می‌کنند. مجالس شما و آنها یکی است ولی جان شما و آنها از یک دیگر جداست و با هم اُنس نمی‌گیرد. شما هرگز دوستشان نخواهید داشت و آن‌ها نیز شما را دوست ندارند ولی خداوند شما را با نمودن راه حق گرامی داشته و نسبت بدان آگاهی‌تان بخشیده است ولی آنان را شایسته حق قرار نداده است. با آن‌ها مدارا کنید و نسبت بدیشان صبر در پیش گیرید، و این در حالی است که آنان با شما سر سازش و شکیبایی ندارند. نیرنگ آن‌ها اندیشه‌های شیطانی است که از یک دیگر می‌گیرند و به یک دیگر می‌دهند. همانا دشمنان خدا اگر بتوانند شما را از حق باز می‌دارند ولی خدا شما را از آنان حفظ می‌کند. 📚 الکافی، تألیف شیخ کلینی رحمه الله، جلد ۸، صفحه ۲-۳، نشر دار الکتب الإسلامیة 🔘 ▪️کنیه ایشان «ابوعبدالله» است. ▪️مشهورترین لقب ایشان «صادق» است ▪️زادروز:۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ هجری قمری. ▪️زادگاه:مدینه ▪️مدت امامت:۳۴ سال (از ۱۱۴ تا ۱۴۸) قمری ▪️شهادت:۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمری، در سن ۶۵ سالگی ▪️مدفن:بقیع، مدینه ▪️پدر ایشان امام محمد باقر(ع) است. ▪️مادر ایشان ام فروه است. 🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴 ▪️ایشان از جانب پدر از نسل امام علی(ع) و از جانب مادر گرامیشان ام‌فروه، از نسل ابوبکر خلیفه اول می باشد. ▪️ایشان بیشترین سال عمر را در میان امامان داشته‌ است و به این جهت به (شیخ الائمه) معروف است. ▪️امامت ایشان همزمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی عباس بود. وبه علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، ایشان فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد. زمینه فعالیت به گونه‌ای برای ایشان فراهم شد، که بیشترین احادیث شیعه در تمام زمینه‌ها از امام جعفر صادق(ع) نقل گردیده، تا جایی که مذهب تشیع به نام (مذهب جعفری) خوانده می‌شود و از امام صادق(ع) به عنوان رئیس مذهب جعفری یاد می شود. ▪️زمان امامت ایشان(ع) همزمان با برخی از خلفای اموی و عباسی بود: 🔺خلفای اموی: 1⃣هشام بن عبدالملک (۱۲۵- ۱۱۴) 2⃣ولید بن یزید بن عبدالملک(۱۲۶-۱۲۵) 3⃣یزید بن ولید بن عبدالملک (۱۲۶) 4⃣ابراهیم بن ولید بن عبدالملک (۲ ماه و ۱۰ روز از سال ۱۲۶) 5⃣مروان بن محمد (۱۳۲- ۱۲۶) 🔺خلفای عباسی: 6⃣ابوالعباس عبدالله بن محمد (۱۳۷-۱۳۲) 7⃣ابوجعفر منصور دوانیقی(۱۴۸- ۱۳۷) ▪️امام جعفر صادق(ع) بیش از ۴۰۰۰ هزار شاگرد داشته‌است که برخی از شاگردان و یاران معروف ایشان، ابان بن تغلب، اسحاق بن عمار، برید بن معاویه، ابوحمزه ثمالی، حریر بن عبدالله، زرارة بن اعین، صفوان بن مهران، فیض بن مختار کوفی، محمد بن علی کوفی معروف به مؤمن الطّاق، محمد بن مسلم، معاذ بن کثیر، هشام بن محمد، مفضل بن عمر، جابر بن حیان و..بوده است. واز اهل تسنن می توان به مالک بن انس و ابوحنیفه اشاره کرد. ▪️به گفته ابن حَجَر هیتمی، مردم از او دانش‌های فراوان نقل می‌کردند و آوازه او به همه جا رسیده بود. ▪️ابوبحر جاحظ هم نوشته است دانش و فقه او دنیا را پر کرده بود. ▪️حسن بن علی وشاء هم گفته است که نهصد نفر را در مسجد کوفه دیده است که از امام صادق(ع) حدیث نقل می‌کردند. ▪️در متون حدیثی شیعه، مناظرات و گفتگوهایی میان امام صادق(ع) و متکلمان مذاهب دیگر و نیز برخی از منکران وجود خدا گزارش شده است. ▪️شیخ مفید برای امام صادق(ع) ده فرزند و چند همسر برشمرده است. ▪️در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) فعالیت غُلات، افزایش یافت. آنها مقامی رُبوبی برای ائمه قائل بودند یا آنها را پیامبر(ص) می‌دانستند و امام صادق(ع) اندیشه غُلُوّ را به‌شدت رد کرد، مردم را از همنشینی با غالیان پرهیز داد و آنان را فاسق و کافر و مشرک دانست. ▪️مالک بن انس از ائمه فقهی اهل سنت گفته است : در مدتی که پیش امام صادق(ع) می‌رفتم، همیشه او را در یکی از سه حالت نمازخواندن، روزه‌داری و ذکرگفتن می دیدم. ▪️در مورد شهادت حضرت(ع) آنچه در کتاب مصباح کفعمی و نیز در کتاب‌های دیگر آمده است، این که به امام(ع) زهر خوراندند. ابن شهرآشوب در مناقب نوشته است: ابوجعفر منصور او را زهر خورانید، زیرا با کینه‌ای که منصور از او داشت و بیمی که از روی آوردن مردم به ایشان در دل وی راه یافته بود، آسوده نمی‌نشست. ▪️پس از شهادت امام صادق(ع) فرقه‌های مختلفی در شیعه به وجود آمد. گروهی از شیعیان، مرگ اسماعیل پسر امام صادق(ع) را انکار کرده، او را امام می‌دانستند. ▪️شمار
🤔 ❔شما که از مجالس عید الزهراء و این قضیایای جانبی آن طرفداری می کنید آیا نمی دانید که همه ساله چقدر شیعه به خاطر این مجالس کشته می شوند ❗️❗️ 💠💠 👌نخست باید ببینیم که نظر اهل سنت ، نسبت به کسانی که خلفای آنها را مورد علنی قرار می دهند چیست ؟ ❕ از بزرگان اهل سنت می نویسد ؛ « کسی که کوچکترین اهانتی به صحابه بکند یا آنها را مورد دشنام قرار دهد ، از دین و ملت اسلام خارج شده است » 📚الکبائر ج1 ص237 👌یحیی بن معین از استوانه های علمی اهل سنت می نویسد ؛ « کسی که عثمان ، طلحه یا یکی از صحابه پیامبر را فحش و دهد ، دجال است ، لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم بر او باد » 📚تهذیب التهذیب ج1 ص447 👌سرخسی از فقهای مشهور حنفیه می نویسد ؛ « هر کس به یکی از صحابه اشکال بگیرد کافر است و اگر توبه نکند از اسلام بیرون رفته و چاره او است » 📚اصول السرخسی ج2 ص134 ❕ابن حزم می نویسد ؛ « مالک بن انس گفته کسی که به عایشه دهد کشته می شود » 📚المحلی ج11 ص414 ❕همواره دشمنان تشیع ، شیعه را به جرم لعنت صحابه مورد کشتار قرار می دادند . 👌ابن می نویسد ؛ « از حوادث سال 407 هجری کشتن شیعیان در آفریقا بود ، هر چه از شیعیان باقی مانده بود تحت تعقیب قرار گرفته و کشته شدند ...به این جرم که آنان رافضی بوده و به ابوبکر و عمر دشنام می دادند ...به همین علت مردم بر آنان شوریده ، فتنه ای به پا کرده و آنان را به غارت اموال کشتند » 📚الکامل فی التاریخ ج8 ص114 ❕امروزه نیز به شاهدیم که چگونه وهابیت و داعش و طالبان و سایر گروه های تروریستی ، شیعیان را به جرم لعن صحابه مورد کشتار قرار می دهند تا جایی که تفکر آنها چنین می دهد ؛ « هر کس که یک شیعه را بکشد ، بهشت بر او واجب می شود ... زنان آنان را می توان به گرفت ...» 📚العقود الدریه فی تنقیح الفتاوی الحامدیه ص102 ❕با این وجود آیا عقل اجازه می دهد که انسان با لعن علنی نسبت به صحابه و مقدسات اهل سنت ، خود و سایر شیعیان را در معرض هلاکت و نابودی قرار دهد ؟ آیا نباید برای حفظ جان کرد و از لعن علنی در مقابل مخالفان پرهیز کرد . 👌امام علیه السلام فرمود: «نه دهم دین تقیه است و کسی که تقیه نمی کند دین ندارد» 📚الکافی ج2 ص217 🔷امام کاظم علیه السلام فرمود: «تقیه دین من و دین پدران من می باشد و کسی که نمی کند ایمان ندارد» 📚وسائل الشیعه ج16 ص204 👌امامان علیهم السلام نیز شیعیان را از لعن و علنی نسبت به مقدسات اهل سنت منع می کردند . ❕امام رضا علیه السلام فرمود: «مخالفان ما اخباری در فضایل ما جعل کرده اند وآنان را بر سه قسم قرار داده اند یک قسم غلو در حق ما است،یک قسم کوتاهی در بیان مقامات ما است ویک قسم آن است که روایاتی جعل کرده اند که ما درآن روایات از دشمنانمان مذمت می کنیم وصراحتا از آنان نام می بریم.... زمانی که مردم ( مخالفان ) این را ببینند آنان هم از ما و بدگویی می کنند» 📚عیون اخبار الرضا،ج1 ص304 👌شیخ صدوق روایت می کند: «به امام صادق علیه السلام گفته شد ای فرزند رسول الله ما مردی را می بینیم که در مسجد صراحتا از دشمنان شما نام می برد و آنان را سب و دشنام می دهد . امام علیه السلام فرمود: «چرا چنین می کند خدا او را کند ما را در معرض اذیت وآزار قرار میدهد» 📚الاعتقادات ، صدوق ص107 ❕آری ما می گوییم شکی در جواز و استحباب لعن و بیزاری جستن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام نمی باشد چنان که شده است ؛ 💠« امام صادق در پایان نمازهای واجب همواره چهار نفر از مردان و چهار نفر از زنان را لعن می کرد و از آنان نام می برد ، چهار مرد ، فلانی ، و فلانی و فلانی و معاویه بودند و چهار زن ، فلانه و فلانه و هند و ام الحکم خواهر معاویه بودند » 📚الکافی ج3 ص342 📚وسائل الشیعه ج6 ص462 ❕اما بر اساس ادله فوق الذکر باید این لعن را اختصاص به یا و مجالسی قرار داد که مخالفان از آن مطلع نشوند . 🤔 ❔سوالم این بود که اصلا لعن کردن چه معنایی دارد ❗️در کجا آمده که لعن کردن دیگران کار است ❕قرآن که می گوید دیگران را دشنام ندهید ❕❕ 💠💠 👌دشنام و ناسزاگويى كه در لغت عرب به آن «سبّ» مى گويند، يكى از محرمات الهى است كه پيامبر گرامى به شدّت از آن نهى كرده است. محدثان اسلامى از هر دو گروه از پيامبر نقل مى كنند كه آن حضرت فرمود ؛ «دشنام دادن به مسلمان و ناسزاگويى به وى، فسق و گناه است». 📚صحیح بخاری ج 4 ص 71 _ وسائل الشیعه ج 12 ص 281 ❕ابوبصير از امام باقر (عليه السَّلام) نقل مى كند كه فردى از قبيله تميم به حضور پيامبر گرامی رسيد و از آن حضرت موعظه درخواست كرد. از جمله امورى كه پيامبر گرامی به او سفارش كرد، اين ب