گریه نمی دهد جواب مرگ مگر اثر کند.!

‏ســراغ‌ قبرِ شهیدهایی که زیاد زائر ندارند برویــد ! آنها چیزهایــی که می‌خواهند به صدنفر بدهند را به یک‌ نفــر می‌دهند(: -حـاج‌‌آقاامینـی‌خواه

دل‌ِآشفته‌ی‌ماراسرمویی‌دریاب..💔

آنـان ڪ عاشقنـد بہ دنبال دلبـرند هر جـا ڪ مےروند، تعلـق نـمےبرند عشـاق ❣روزگار سبـڪبـال مےپـرند... #شهید_ابراهیم_هادی♡

شروع فعالیت قربة الی الله

اسلام علیک یا بقیه الله فی ارضه💙✨

#نادر_مهدوی را بشناسیم و به نوجوانان بعنوان قهرمان ملی معرفی کنیم روحت شاد یادت گرامی شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات

#مستند #آن_سوی_آشوب مستند آن سوی آشوب؛ روایتی از شهدای امنیت ۱۴۰۲ روایت شهید آرمان علی‌وردی شبکه سه سیما پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت، ساعت ۱۶ #آرمان_عزیز

- وقتےشیطان‌فشارزیادےآورد؛ بفھمیدڪہ‌متاع‌قیمتےدردست‌دارید🌿... - #استادمیرباقرے -

آقای امام حسین هیچی نمی‌خوایم جز غلامی برای تو ....💔🙃

#شهید شدن و شهید بودن بہ کشتہ شُدنِ جسم نیست! دل انسان باید کشتہ آن نور رحمانے قدسے شود جنس مذڪر زیاد است اما #مرد و مردانہ زیست کم.. مردے کہ پشت سنگ‌هاےِ تخریب کمر نشکست و در دریاچہ‌ے ٺعریف و ٺجمید غرق نشد.. مردے کہ با یتیمان و فقیران مهربان و با زورگویان و مسئولینِ شبهہ خوار سرسخت..🍃✌️🏻

#شهیدصدرزاده وقتی فرمانده نیروهای فاطمیون توی سوریه بود،یک شب به نیروهاش میگه شجاع کسی نیست که نترسه،کسی هست که می‌ترسه و میگه خدایا ببین من می‌ترسم!ولی با همین ترس میرم جلو چون تو رو دوست دارم و بهت ایمان دارم!

میگفت: هرکی دوست داره برای امام زمانش تیکه تیکه بشه صلوات :)💔 #شهیدحجت‌الله‌رحیمی

ما خود را به او سپرده‌ایم و او مصلحت‌ِ کارِ ما را بهتر میشناسد...! #شهید‌_آوینی

حالتون‌بہ‌قشنگے‌حال‌مادرے‌کہ‌‌ پسرش‌بعداز²⁰سال‌برگشت...!(:

#عاشقانه_شهدا🙃🍃 من در سن بیست و یک سالگی با محمدحسین ازدواج کردم.این برای من مهم بود که با آدمی زندگی کنم که معیارهایم هم‌خوانی داشته باشد و لذا محمدحسین جزو کسانی بود که همه جوره با معیارهای من همخوانی داشت. محمدحسین دو مرتبه به خواستگاری من آمد که بار اول،به دلیل این که برخی از شرایط من مثل اشتغال را قبول نکرد،نتوانستیم به توافق برسیم.اما بار دوم این موضوع را قبول کرد و ازدواج کردیم. بعد از مراسم عروسی بلافاصله به مشهد رفتیم اما بعد از این که از مشهد برگشتیم،محمدحسین حدود ۱۲ الی ۱۳ روز به ماموریت رفت. در آن ابتدای زندگی از وضعیت مالی چندان خوبی برخوردار نبودیم و تمام وام‌هایی که بابت مراسم ازدواج گرفته بود،از حقوقش کسر می‌شد. محمد حسین در سپاه مشغول به کار بود و برخلاف آن چیزی که در تصور برخی وجود دارد،حقوق چندان زیادی دریافت نمی‌کرد. بیشتر حقوق محمد حسین خرج اقساط وام می‌شد و لذا مجبور بود در برخی موارد برای گذراندن زندگی با ماشین پدرش کار کند. همسر#شهیدمحمدحسین‌مرادی

مگه‌ یه عڪس‌ ظرفـیت‌ چندتا‌ مرد‌‌و داره؟؟

ڪار باید پیش رود،درست هم باید پیش رود اما ڪارهـا تمامی ندارند. حـواستان باشد، خلاف قانون و اسلـام ڪاری انجـام نشود.. هدف وسیلہ راه توجیح نمی کند. #شہیدمحمدبروجردے

فردا شاید هیچوقت نیاد امروز رو به بهونه فردا از دست نده امروز همون کاری رو انجام بده که چندسال بعد بتونی با هیجان و ذوق واسه بقیه تعریفش کنی...

یکی میگفت امام حسین همه نوکراشو به اسم می شناسه... + حتی دست و پا گیرهاش رو؟ _ بله حتی دست و پا گیر هاش رو + حتی گناه کاراشو؟ _بله حتی گناه کاراشو +حتی ....؟! _بله حتی خودِ خودت رو :") #امام_حسین @Fadaye_hoseyn

بریم برا پارت جدید رمان 🌱

#قسمت_سی_و_سوم #تنها_میان_داعش چشمان او هم هنوز از شادی خیس بود که به رویم خندید و دلگرمی داد :«#حاج_قاسم و جوونای شهر مثل شیر جلوی #داعش وایسادن! شیخ مصطفی می‌گفت #سید_علی_خامنه‌ای به حاج قاسم گفته برو آمرلی، تا آزاد نشده برنگرد!» سپس سری تکان داد و اخباری که عباس از دل غمگینم پنهان می‌کرد، به گوشم رساند :«بیچاره مردم #سنجار! فقط ده روز تونستن مقاومت کنن. چند روز پیش #داعش وارد شهر شده؛ میگن هفت هزار نفر رو کشته، پنج هزار تا دختر هم با خودش برده!» با خبرهایی که می‌شنیدم کابوس عدنان هر لحظه به حقیقت نزدیک‌تر می‌شد، ناله حیدر دوباره در گوشم می‌پیچید و او از دل من خبر نداشت که با نگرانی ادامه داد :«شوهرم دیروز می‌گفت بعد از اینکه فرمانده‌های شهر بازم #امان‌نامه رو رد کردن، داعش تهدید کرده نمی‌ذاره یه مرد زنده از #آمرلی بره بیرون!» او می‌گفت و من تازه می‌فهمیدم چرا دل عباس طوری لرزیده بود که برای ما #نارنجک آورده و از چشمان خسته و بی‌خوابش خون می‌بارید. از خیال اینکه عباس با چه دلی ما را تنها با یک نارنجک رها کرد و به معرکه برگشت، طوری سوختم که دیگر ترس #اسارت در دلم خاکستر شد و اینها همه پیش غم حیدر هیچ بود. اگر هنوز زنده بود، از تصور اسارت #ناموسش بیش از بلایی که عدنان به سرش می‌آورد، عذاب می‌کشید و اگر #شهید شده بود، دلش حتی در #بهشت از غصه حال و روز ما در آتش بود! با سرانگشتان لرزانم نارنجک را در دستم لمس کردم و از جای خالی انگشتان حیدر در دستانم #آتش گرفتم که دوباره صدای گریه یوسف از اتاق بلند شد. نگاهم به قوطی شیر خشک افتاد که شاید تنها یکبار دیگر می‌توانست یوسف را #سیر کند. به‌سرعت قوطی را برداشتم تا به اتاق ببرم و نمی‌دانستم با این نارنجک چه کنم که کسی به در حیاط زد. حس کردم عباس برگشته، نارنجک و قوطی شیر خشک را لب ایوان گذاشتم و به #شوق دیدار دوباره عباس، شالم را از روی نرده ایوان برداشتم. همانطور که به سمت در می‌دویدم، سرم را پوشاندم و به سرعت در را گشودم که چهره خاکی #رزمنده‌ای آینه نگاهم را گرفت. خشکم زد و لب‌های او بیشتر به خشکی می‌زد که به سختی پرسید :«حاجی خونه‌اس؟»… گریه یوسف را از پشت سر می‌شنیدم و می‌دیدم چشمان این رزمنده در برابر بارش اشک‌هایش #مقاومت می‌کند که مستقیم نگاهش کردم و بی‌پرده پرسیدم :«چی شده؟» از صراحت سوالم، مقاومتش شکست و به لکنت افتاد :«بچه‌ها عباس رو بردن درمانگاه…» گاهی تنها خوش‌خیالی می‌تواند نفسِ رفته را برگرداند که کودکانه میان حرفش پریدم :«دیدم دستش #زخمی شده!» و کار عباس از یک زخم گذشته بود که نگاهش به زمین افتاد و صدایش به سختی بالا آمد :«الان که برگشت یه راکت خورد تو #خاکریز.» از گریه یوسف همه بیدار شده بودند، زن‌عمو پشت در آمد و پیش از آنکه چیزی بپرسد، من از در بیرون رفتم. دیگر نمی‌شنیدم رزمنده از حال عباس چه می‌گوید و زن‌عمو چطور به هم ریخته و فقط به سمت انتهای کوچه می‌دویدم. مسیر طولانی خانه تا درمانگاه را با #بی‌قراری دویدم و وقتی رسیدم دیگر نه به قدم‌هایم رمقی مانده بود نه به قلبم. دستم را به نرده ورودی درمانگاه گرفته بودم و برای پیش رفتن به پایم التماس می‌کردم که در گوشه حیاط عباسم را دیدم. تخت‌های حیاط همه پر شده و عباس را در سایه دیوار روی زمین خوابانده بودند. به‌قدری آرام بود که خیال کردم خوابش برده و خبر نداشتم دیگر #خونی به رگ‌هایش نمانده است. چند قدم بیشتر با پیکرش فاصله نداشتم، در همین فاصله با هر قدم قلبم به قفسه سینه کوبیده می‌شد و بالای سرش از #نفس افتادم. دیگر قلبم فراموش کرده بود تا بتپد و به تماشای عباس پلکی هم نمی‌زد. رگ‌هایم همه از خون خالی شده و توانی به تنم نمانده بود که پهلویش زانو زدم و با چشم خودم دیدم این گوشه، #علقمه عباس من شده است. زخم دستش هنوز با چفیه پوشیده بود و دیگر این #جراحت به چشمم نمی‌آمد که همان دست از بدن جدا شده و کنار پیکرش روی زمین مانده بود. سرش به تنش سالم بود، اما از شکاف پیشانی به‌قدری #خون روی صورتش باریده بود که دلم از هم پاشیده شد. شیشه چشمم از اشک پُر شده و حتی یک قطره جرأت چکیدن نداشت که آنچه می‌دیدم #باور نگاهم نمی‌شد. دلم می‌خواست یکبار دیگر چشمانش را ببینم که دستم را به تمنا به طرف صورتش بلند کردم. با سرانگشتم گلبرگ خون را از روی چشمانش جمع می‌کردم و زیر لب التماسش می‌کردم تا فقط یکبار دیگر نگاهم کند. با همین چشم‌های به خون نشسته، ساعتی پیش نگران جان ما #نارنجک را به دستم سپرد و در برابر نگاهم جان داد و همین خاطره کافی بود تا خانه خیالم زیر و رو شود. با هر دو دستم به صورتش دست می‌کشیدم و نمی‌خواستم کسی صدایم را بشنود که نفس نفس می‌زدم :«عباس من بدون تو چی کار کنم؟ من بعد از مامان و بابا فقط تو رو داشتم! تورو خدا با من حرف بزن!» فاطمه ولی نژاد 📝 #رمان_مذهبی