#هنر_و_معارف ‌الإمامُ عليٌّ عليه السلام : حُسنُ الخُلقِ في ثَلاثٍ : اجْتِنابُ المَحارِمِ ، و طَلَبُ الحَلالِ ، و التَّوَسُّعُ على العِيالِ .[بحار الأنوار : 71/394/63 .] امام على عليه السلام : خوش خويى در سه چيز است : دورى كردن از كارهاى حرام ، طلب حلال ، و فراهم آوردن آسايش و رفاه براى خانواده. تبیین: این حدیث نشان می دهد حسن خلق مطرح در روایات، چیزی متفاوت از خشخویی یا گشاده‌رویی است و بیشتر ناظر به سریره ای است که جز پاکی و خوبی از آن صادر نمی شود. احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

آیت الله شهید شیخ مرتضی مطهری در بیان مقام زهد ، اخلاص در عمل ، بی علاقگی ایشان به دنیا می‌گوید : می‌گویند: مرحوم آیت‌ الله سید حسین کوه کمری که شاگردان صاحب جواهر و شیخ انصاری و مجتهد مشهور بود و حوزه ی درسی معتبری داشت. هر روز طبق معمول در ساعت معین به یکی از مساجد نجف می آمد و تدریس می‌ کرد. چنان که می‌ دانیم حوزه ی تدریس خارج اصول، زمینه ی ریاست و مرجعیت است و مرجعیت برای یک طلبه به معنای این است که یک مرتبه از صفر به بی نهایت برسد... علی هذا طلبه‌ای که احتمال مرجعیت دارد، مرحله ی حساسی را طی می‌ کند. مرحوم سید حسین کوه کمری در چنین مرحله‌ای بود. ادامه ... احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

ادامه ... یک روز آن مرحوم از جایی ـ مثلا از دیدن کسی ـ برمی گشت و نیم ساعت بیش تر به وقت درس باقی نمانده بود، فکر کرد در این وقت کم اگر بخواهد به خانه برود به کاری نمی‌رسد، بهتر است برود به محل موعود و به انتظار شاگردان بنشیند. رفت و دید هنوز کسی نیامده است، ولی در یک گوشه ی مسجد، شیخ ژولیده‌ای با چند شاگرد نشسته و تدریس می‌کند. مرحوم سید حسین سخنان او را گوش کرد. با کمال تعجب احساس کرد که این شیخ ژولیده بسیار محققانه بحث می‌کند. روز دیگر راغب شد عمدا زودتر بیاید و به سخنان او گوش دهد آمد. و گوش کرد و به اعتقاد روز پیشین افزوده گشت. این عمل چند روز تکرار شد و برای سید حسین یقین حاصل شد که این شیخ از خودش فاضل تر است و او از درس این شیخ استفاده می‌کند و اگر شاگردان خودش به جای درس او به درس این شخص حاضر شوند، بهره بیش تری خواهند برد. این جا بود که خود را میان تسلیم و عناد و ایمان و کفر و میان آخرت و دنیا مخیر دید. روز دیگر که شاگردان آمدند و جمع شدند، گفت : رفقا امروز می‌خواهم مطلب تازه‌ای به شما بگویم. این شیخ که در آن کنار با چند شاگرد نشسته، برای تدریس از من شایسته تر است و خود من هم از او استفاده می‌کنم. همه با هم می‌رویم به درس او! او از آن روز در حلقه ی شاگردان شیخ ژولیده که چشم هایش اندکی تراخم داشت و آثار فقر از او دیده می‌شد، در آمد. این شیخ ژولیده پوش، همان است که بعدها به نام حاج شیخ مرتضی انصاری معروف شد که اهل دزفول است و استاد المتاخرین. شیخ در آن وقت تازه از سفر چند ساله ی خود به مشهد و اصفهان و کاشان برگشته و از این سفر توشه ی فراوانی برگرفته بود، مخصوصا از محضر مرحوم حاج ملا احمد نراقی در کاشان. چنین حالتی در هرکس باشد، مصداق «اسلم وجهه لله» است. احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

واقعه طف کربلا از آغاز تا پایان قسمت ۴۴ آغاز نبرد و شهادت گروهی سپاه امام حسین (ع) عمر بن سعد با انداختن نخستین تیر، رسما جنگ را آغاز کرد و گفت: نزد عبیدالله شهادت دهید که من نخستین تیر را رها کردم. (188) عمر بن سعد خطاب به کوفیان گفت: منتظر چه هستید! اینان برای شما یک لقمه هستند. (189) زمانى که عمر بن سعد تیر انداخت، سپاه ابن زیاد نیز شروع به تیر اندازى کردند. (فلمّا رمى عمر، ارتمى الناس،(190) به گزارش ابن اعثم، و أقبلت السهام کأنّها المطر، باران تیر از سوى کوفیان به سوى اصحاب امام حسین(ع) شدت گرفت و امام فرمود: اینها نماینده این قوم به سوى شماست؛ براى مرگى که چاره‌ای از پذیرش آن نیست، آماده باشید. پس از آن دو گروه بر یکدیگر حمله کردند و ساعتى از روز را به طور دسته جمعى با یکدیگر جنگیدند، به طورى که بنا به برخى اخبار پنجاه و اندى از اصحاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. در این حمله، بسیارى از اصحاب با تیرهایى که بربدنشان فرود آمد، به شهادت رسیده یا زخمى شدند، فما بقى واحد من أصحاب الحسین إلاّ أصاب من رمیهم سهم،(191) (کسی از اصحاب امام حسین علیه السلام باقی نمانده بود مگر اینکه تیری بر بدنش نشسته بود) ابن شهرآشوب اسامى شهدایى را که در حمله نخست دشمن به شهادت رسیدند، فهرست وار آورده است. این افراد جمعا 28 نفر از اصحاب و ده نفر از موالى امام حسین(ع) و پدرشان امام على(ع) بودند که در مجموع 38 نفر می‌شدند. (192) اینها افرادى هستند که اساسا فرصت نبرد تن به تن پیدا نکرده و در تیراندازى نخست کوفیان به شهادت رسیدند. دیدیم که ابن اعثم شمار آنان را بیش از پنجاه نفر یاد کرده است. (193) 188. انساب الاشراف، ج 3، ص 190؛ 189. امالى ابوطالب زیدى، ص 97؛ مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 8 190. انساب الاشراف، ج 3، ص 190 191. امالى ابوطالب زیدى، ص 97؛ 192. ابن شهرآشوب، ج 4، ص 113 193. الفتوح، ج 5، ص 184 پورنعمان: استاد میرباقری درباره این اتفاق نکته لطیفی می فرمایند: هیچکدام از بنی هاشم در این تیرباران دشمن، زخمی و شهید نشده اند با اینکه در میدان حضور داشتند. به احتمال زیاد اصحاب خود را سپر خاندان حضرت نموده بودند ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

احادیث کتاب #جهادالنفس شماره 85 8- باب وجوب فرمانبردارى از عقل و مخالفت نمودن با جهل و نادانى‏ 85- امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: عقل پوششى پوشاننده است و شايستگى زيبايى‏‌اى آشكار است‏. پس رخنه‏‌هاى طبيعى خودت را با شايستگى‏‌ات بپوشان و به كمك عقل خويش با هواى نفست مبارزه كن تا دوستى سالم و خالصانه برايت حاصل و محبّت نيز برايت آشكار گردد. جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 67 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

#تقویم_قرآنی_حدیثی یکشنبه 14 مرداد 1403 الاحد 29 محرم 1446 ساختن منبر پیامبر (ص) (29 محرم سال 8 قمری) سالروز صدور فرمان مشروطيت ( 1285ه ش) و روز حقوق بشر اسلامی و كرامت انسانی رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أتقَى النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فيما لَهُ وعلَيهِ . [ الأمالي للصدوق : 72/41] باتقواترين مردم، كسى است كه حقيقت را بگويد، چه به سود او باشد و یا زيانش. ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

کتیبه‌های آرامگاه خواجه ربیع در مشهد به خط #ثلث_جلی شيوه‌ی ایرانی به قلم #علیرضا_عباسی ۱۰۲۴ ق. دوره صفوی علی‌رضا عباسی تبریزی ملقب به شاهنواز (درگذشت ۱۰۳۸ ق) خطاط، خوشنویس و شاعر دوره صفویه است. قرآن بزرگ کتابخانه آستان قدس رضوی و کتیبه‌های سردر بنای خواجه ربیع در مشهد، کتیبه نوشته‌های حرم امام رضا(ع) از جمله آثار او است. وی از نزدیکان شاه عباس صفوی بود و لقب شاهنواز توسط شاه عباس به وی اعطا شده است. علی‌رضا عباسی در سال ۱۰۰۱ق به خدمت شاه عباس درآمد و در زمره ندیمان مخصوص وی قرار گرفت شاه جمعی از خوشنویسان مانند محمد رضا امامی و محمد صالح اصفهانی و عبدالباقی تبریزی را به او سپرد تا از او خط ثلث را بیاموزند. علیرضا عباسی تا پایان عمر در زمره نزدیکان شاه بود. شاه عباس به او لقب شاهنواز داد. علی‌رضا عباسی باید اواخر سلطنت شاه صفی را هم دریافته باشد. اما چون سال وفات وی به درستی معلوم نیست باید به تقریب او را از عمری طولانی برخوردار دانسته و بگوئیم تا اواخر سلطنت شاه صفی (۱۰۳۷- ۱۰۵۲ه‍.ق) در قید حیات بوده است. علی‌رضا عباسی دو پسر داشت یکی بدیع‌الزمان که در خط نستعلیق استاد و دارای فضائل و کمالات علمی بوده و محمد رضا که خط نسخ را خوش می‌نوشته است. احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

واقعه طف کربلا از آغاز تا پایان قسمت ۴۵ با شهادت پنجاه نفر در یک حمله دسته جمعى، شمار اندکى از یاران امام حسین(ع) باقى ماندند؛ کسانى که به نوعى، مبارزه تن به تن با سپاه ابن زیاد داشتند. از آن جمله، عبدالله بن عمیر کلبى است که در برابر مبارزه‌خواهى یسار از موالى زیاد بن ابیه، پس از کسب اجازه از امام حسین(ع) عازم میدان شد. در همان حال همسرش او را تحریک به جنگ می‌کرد و خطاب به او می‌گفت: قاتِل بأبى و أُمّى عن الحسین ذُریة محمّد. (پدر و مادرم به فدایت بجنگ و از حسین که ذریه رسول خدا(ص) است دفاع کن) (194) در واقع، اوّل حبیب بن مظاهر و بُرَیر بن خضیر قصد رفتن به مبارزه را داشتند که امام(ع) اجازه نداد و پس از آن که عبدالله بن عمیر اجازه خواست، امام(ع) اجازه رفتن به میدان را به وى داد. وقتى در این نبرد یسار را کشت، سالم از موالى عبیدالله به میدان آمد که به رغم آن که انگشتان عبدالله کلبى در برابر شمشیر سالم افتاد، اعتنا نکرده، او را نیز کشت و در میان میدان شروع به رجز خوانى کرد. زنش هم عمودى در دست گرفته به تحریض او می‌پرداخت و می‌گفت: قاتِل دونَ الطیبین ذرّیة محمّد. (در راه پاکان ذریه محمد صلی الله علیه وآله بجنگ) امام(ع) به همسر او دستور داد تا بازگردد و در عین حال آنها را دعا کرد. (195) یسار و سالم، نخستین کشتگان سپاه ابن زیاد بودند. پس از تیرباران نخست و مبارزه عبدالله بن عمیر و ابوالشعثاء، سپاه عبیدالله ابتدا از سمت راست و سپس از سمت چپ به سپاهِ اندک امام(ع) نزدیک شدند. افراد باقى مانده از سپاه امام(ع)، روى زانو نشسته، نیزه‌هاى خود را به سوى اسبان گرفتند و آنها به اجبار برگشتند. پس از آن، شروع به تیراندازى به سوى سپاه عبیدالله کرده، عده‌ای را کشته و شمارى را مجروح کردند. (196) 194. انساب الاشراف، ج 3، ص 190 195. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 429 ـ 196. انساب الاشراف، ج 3، ص 190؛ تاریخ الطبرى، ج 5، ص 430 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

#قرآن_مهر (وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ) و نعمتهای پروردگارت را بازگو کن! آیه 11 سوره ضحی احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

#هنر_و_معارف ‌الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أصلُ العَفافِ القَناعَةُ، و ثَمَرَتُها قِلَّةُ الأحزانِ .[مطالب السؤول : 50.] ريشه عفّت قناعت است و ميوه اش كم شدن اندوهها. تبیین: این گفتار به این معنی است که قناعت و بسنده بودن به آنچه سهم انسان از روزی است که سبب می‌شود، انسان در مقابل خواسته‌های مادی و شهوانی عفیفانه و پاک زندگی کند. احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال

واقعه طف کربلا از آغاز تا پایان قسمت ۴۶ نبرد تن به تن اصحاب امام حسین (ع) باقی‌مانده سپاه تک تک عازم میدان شده و پس از مبارزه به شهادت رسیدند. یکى از چهرگان کربلا بُرَیر بن حضیر هَمْدانى است که در کوفه به سیّد‌القراء شهرت داشت و از شیعیان بنام این شهر بود. وقتى یزید بن معقل مبارز طلبید، بریر عازم نبرد با وى شده، چنان ضربتى بر سر او زد که نه تنها کلاهخود او، بلکه نیمى از سرش را هم شکافت. پس از آن رضى بن منقذ عبدى به نبرد وى آمد. ساعتى به هم پیچیدند تا بُرَیر بر سینه او نشست. رضى از دوستانش یارى طلبید. در این وقت کعب بن جابر به سوى بریر شتافت و نیزه خود را بر پشت بریر فرو کرد. عفیف بن زهیر که خود در کربلا بوده، می‌گوید: به کعب گفتم: این بریر همان است که در مسجد کوفه به ما قرآن تعلیم می‌داد.(197) پس از آن بر وى حمله کرده، او را به شهادت رساند. در گفتگویى که میان یزید بن معقل و بریر صورت گرفت، یزید به عقاید سیاسى بریر اشاره کرده، گفت: به خاطر دارى که در کوفه می‌گفتى: إنّ عثمان بن عفّان کان على نفسه مُسْرفًا، و إنّ معاویة بن أبى سفیان ضالّ مضلّ، و إنّ امام الهدى و الحقّ علىّ بن أبى طالب. (198)(عثمان بر خود ظلم و زیاده‌روی نمود و معاویه گمراه و گمراه کننده دیگران است و امام هدایت و برحق علی بن ابیطالب علیه السلام است) بعدها خواهر کعب به برادرش کعب که بریر را به شهادت رسانده بود، می‌گفت: آیا بر ضد فرزند فاطمه جنگیدى و سید قرّاء را کشتى؟، به خدا سوگند دیگر با تو سخن نخواهم گفت. (199) 197. همان، ج 5، ص 432 198. همان، ج 5، ص 431 199. انساب الاشراف، ج 3، ص 191 ـ 192 ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat

#اخلاق_در_قرآن #قرآن_مهر ""وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾ أُولَٰئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا ﴿٧٥﴾ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾"" و آنان که می گویند: پروردگارا! ما را از سوی همسران و فرزندانمان خوشدلی و خوشحالی بخش، و ما را پیشوای پرهیزکاران قرار ده. (۷۴) اینانند که به خاطر صبری که [در برابر حوادث و اجرای تکالیف الهی] از خود نشان دادند با [برترین] مکان ها [ی بهشت] پاداششان می دهند، و در آن با درود و سلامی [از سوی خدا و فرشتگان] روبرو می شوند. (۷۵) در آنجا جاودانه اند. نیکو قرارگاه و خوب اقامت گاهی است. (۷۶) آیه در روایات: حضرت علیّ‌بن‌ابی‌طالب می‌فرمودند: «به خدا قسم! من از خدا نخواستم که فرزندانی خوش‌قامت به من بدهد. بلکه خواستم فرزندانی به من ببخشد که مطیع خدا باشند، از خدا بترسند. که هرگاه من در موقع خداپرستی آنان به آنان نظر کنم چشمم روشن شود». منظور از اینکه می‌فرماید: وَاجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً این است که ما به پرهیزکاران قبل از خود اقتدا کنیم و پرهیزکاران بعد از ما به ما اقتدا نمایند. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۰۴ ‌ احسان پورنعمان درنگی بر فرهنگ https://eitaa.com/ehsankhattat👈 لینک معرفی کانال