✊ مطالبه ادامه نبرد مقتدرانه 1- ابتدائا خدا را هزاران بار شکر می کنم که فردی متعلق به میدان افتخار آفرین مقاومت اسلامی هستم. مقاومتی که با اذان صبح انقلاب اسلامی بیدار شده و به مدد حرکت نصوح و پرقوت جمهوری اسلامی، امروز بدل به مبارزی قدرتمند دارای عمق استراتژیک منطقه ای و جهانی است؛ مقاومت و مبارزه ای قد علم کرده در برابر غارتگری و جنایت سهمگین چهارصد ساله غرب در تمام جهان، از جنایت بر بومیان کانادا و امریکای شمالی و لاتین گرفته تا جنایت در فلسطین و الجزایر و لیبی و سوریه و ایران تا جنایت در ویتنام و کامبوج و بومیان استرالیا و... در واقع چهارصد سال جنایت و غارت دنیا و با تکیه بر آن، ساختن یک ظاهر پوشالین فریبنده و مرفه در بخش هایی از اروپای غربی و امریکا خلاصه تمدن وحشی غرب است. ظاهری برپاشده از غارتگری و جنایت و استثمار ملت ها و کشورها. بنده با تمام وجود افتخار می کنم که جمهوری اسلامی با حرکت پیوسته و استقامت چهل و پنج ساله خود، محور و پشتوانه بزرگ این مقاومت و مبارزه جانانه جهانی است. 2- اما دشمن مستکبر جنایت کار بار دیگر حقوق بشر ادعایی خود را این روزها به نمایش جهانیان گذاشته است؛ 90 روز نسل کشی در غزه و به خاک و خون کشیدن انسان های بی گناه در کرمان. صدها مرد و زن و کودکِ بی پناه و غیر مسلح را بزدلانه به شهادت رساندند. این نوع دفاع آمریکایی! از حقوق بشر و دموکراسی و زن و زندگی و آزادی، ده ها و بلکه صدها سال است، بر گرده انسان و انسانیت سنگینی می کند. این جنایت وحشیانه نباید بی پاسخ بماند و می بایست دست انتقام الهی از آستین مقاومت غیور انقلاب اسلامی پاسخ ویرانگر و سیلی دندان شکن خود را روانه میدان نبرد کند. 3- این فریاد انتقام خواهی توجه دارد که امروز دیگر جهان عوض شده و دست برتر درمیدان مبارزه با مقاومت است. اگر به حسب ظاهر این غرب است که بیشتر می کشد و بیشتر تخریب می کند اما این مقاومت است که پس از 75 سال جنایت و ظلم و اشغالگری صهیونیست ها، ابتدائا ضرب شستی چون طوفان الاقصی را به دشمن نشان می دهد. این فریاد انتقام خواهی، فریاد انتقام همه جنایت های تاریخی است و فریادی منفعلانه و مقطعی نیست و با یک اقدام و دو اقدام هم ساکت نخواهد شد و تا نابودی اسرائیل و بلکه نابودی استکبار و جنایت جهانی امریکا پیش خواهد رفت. 4- به لطف الهی، ما هیچگاه نیروهای مقاومت را منفعل نیافتیم. با افتخار می گوییم: در اتفاقات اخیر این ما بودیم که در پاسخ به جنایات 75 ساله صهیونیست ها، ابتدا طوفان الاقصی را برافراشتیم. اگر صهیونیست ها سه تن از نیروهای غیور ما را در سوریه زده اند و با کار رسانه ای خود می خواهند نشان دهند که دست پیشتر را دارند، ما می دانیم و دنیا هم می داند که این ما بودیم که ابتدائا در دفاع از مردم مظلوم غزه از سوریه بنادر و شهرهای جنایتکاران صهیونیست را هدف قرار دادیم. اگر فرزند امریکا و اسرائیل یعنی داعش خونریز، به دستور و حمایت پدر جنایتکار خود در کرمان جنایت می کند، پیش از این ما بودیم که به مدد برادران غیور و مبارز خود یعنی حماس و جهاد اسلامی و حزب الله جنایتکاران زیادی را در نبرد غزه به درک واصل کردیم. اگر دشمن خونریز چند تن از افسران ایران و عراق و لبنان را زده است ما در این نود روز بیشتر زده ایم و به اذن الهی بیشتر هم خواهیم زد. ما منفعل نبوده ایم و نیستیم و نخواهیم بود. بلکه با دقت عمل خویش و حسابگری دقیق انقلابی، ذره ذره پیش رفته ایم و افق های جدیدی گشوده ایم. 5- امروز دشمن نیاز دارد که واقعیت ها را وارونه جلوه دهد. دستگاه رسانه ای او نیاز دارد که ما را منفعل ترسیم کند تا بتواند روحیه همدلی غیورانه ما را از ما بگیرد و در جبهه مردمیِ مقاومت، شقاق و یأس ایجاد کند. این تیر دشمن هم با هشیاری مردم بیدار مقاومت، به سنگ خواهد خورد و ما را آبدیده تر خواهد کرد. 6- در همه جوامع حاضر در عرصه مقاومت اعم از ایران و سوریه و عراق و ... نیروهای دلداده و فریفته هژمونی غرب وجود دارند که دلشان لک می زند برای نوکری و ذلت در برابر غرب . ما سخنی با این ها نداریم. اما گروه ها و افرادی هم هستند که دلداده غرب نیستند اما با ترس نسبت به غرب به صحنه می نگرند و دعوت به محافظه کاری می کنند. به لطف الهی این گروه ها تا کنون نتوانسته اند مقاومت را از حرکت بزرگ خود باز دارند و منفعل سازند. به این عزیزان هم توصیه می کنیم که نترسید که «ید الله فوق ایدیهم»، بیایید به خیل عظیم حامیان فرماندهان میدان نبرد ملحق شوید. عزت در ایستادگی است و برای قلع و قمع جنایت و استکبار و رسیدن ب ه کرامت و سیادت انسانی راهی جز جنگ و جهاد وجود ندارد.

7- البته ما عجول نیستیم. ما اهل استقامتیم. این درخواست ایستادگی و کوبندگی نیز، توأم با اعتماد به فرماندهان صحنه نبرد است. ما به فرماندهان شجاع میدان اعتماد داریم و حامی تصمیم آنها خواهیم بود. این درخواست ابدا به معنای درخواست تصمیمات احساسی نیست. مقاومت تاکنون با تصمیمات قاطع و حساب شده خود صحنه را بر صهیونیست ها تنگ و تنگ تر کرده است. خواهان انتقامی کوبنده، به جا و دقیق هستیم که راهگشای اقدامات بعدی پیاپی تا پیروزی کامل باشد. 8- حال که دشمن روحیه جنایت کاری خود را علنی تر می کند و منطقه جنایت خود را توسعه می دهد، ما نیز مبارزه و کوبندگی خودمان را باید توسعه دهیم و عرصه های جدیدی از کوبندگی و انتقام از جنایات را نشان او دهیم. این خواسته امروز مردم مقاوم مظلوم جهان است و امر روشن رهبر انقلاب اسلامی است. پس با تمام توان خویش ضمن اعلام حمایت از فرماندهان میدان مقاومت در همه عرصه ها و جبهه ها اعلام می داریم که یقین بدانید فطرت غیور و عزیز مردم ما در این انتقام کوبنده پشتیبان و یار یاور شما است. شعار ملت امام حسین علیه السلام این است که «هیهات منّا الذله» و ما ملت امام حسینیم. 🆔 @ehtejajj

#مطالب_خوب_دیگران :

باسمه تعالی یادداشت: ✍️ چگونگی مطالبه انتقام و پاسخ سخت قسمت 1 از 2 🔻بلوغ جمهوری اسلامی در مواجهه با دشمنان و رقیبان منطقه ای، به عنوان یکی از برجسته ترین نقاط قوت و البته از حساس ترین ابرپرونده های نظام که با مسائل داخلی نیز به صورت جدی پیوند خورده است، به حق باعث ایجاد حساسیت ویژه ای در گفتگوی انتقادی با ساختارهای متصدی این مسئولیت گشته است. مسیری که با خون دل خوردن شخص مقام معظم رهبری و تدبیر کلان ایشان از سویی و جانبازی شهدای محور مقاومت خصوصا حاج قاسم سلیمانی به چنین ثمری نشسته است، طبعا با نقدهای بیجا نباید از شکوهش کاسته شود. 🔻در چنین فضایی، مطرح شدن چندباره مسئله انتقام مجددا چالش ها و حتی شکاف هایی را ایجاد کرده است. تفسیر ضرورت و نحوه انتقام و حتی بحث در مورد این که انتقام گرفته شده است یا نه، نشان می دهد که صحنه برای دغدغه مندان شفاف نیست. با توجه به این ملاحظات، به نظر می رسد پیش از طراحی اقدام، باید زمینه و بستر طرح موضوع انتقام مورد بحث قرار گیرد. به نظر نگارنده، طرح مسئله انتقام از چند زاویه حتما اشتباهی راهبردی است: 1- طرح انتقام برای خروج نظام از انفعال. طرح اینگونۀ انتقام و پاسخ سنت، چند تالی فاسد جدی دارد: اول اینکه جمهوری اسلامی در سالهای اخیر به صورت جدی آماج عملیات رسانه ای ناکارآمدی بوده است. اعتماد بخش معتنابهی از مردم به نظام دچار خدشه شده و طبیعتا گزاره های پیرامون کارآمدی را در این فضای بی‌اعتمادی تفسیر و فهم می‌کنند. در چنین فضایی، اینرسی این بخش از جامعه به خودی خود به سوی متهم کردن ساختارهای مختلف به ناکارآمدی معطوف است. این امر وقتی با پدیده ساده انگاری رسانه ای فضای مجازی تلفیق می‌شود ، تفکیک لایه های انفعال و ناکارآمدی را دچار دشواری می‌نماید. به این ترتیب ضعفی که به واسطه جریان سازش‌کار به نظام تزریق می‌گردد، به پای کلیت نظام و میدان نیز نوشته می‌شود. این هم جفاست، هم دوای زدودن انفعال های موجود سازشکاران نیست. یک کاسه کردن حساب جریان های سازش و مقاومت، در واقع تقویت و مشروعیت دادن به جریان سازش است. در حالیکه رهبر انقلاب، تلاش خویش را برای مهار جریان غرب گرا و ایجاد محیط نسبتا امنی برای فعالیت محور مقاومت در دو دهه اخیر به کار گرفتند، تنها فایدۀ متهم کردن هر دو جریان به انفعال، تقویت خط سازش و عادی جلوه دادن آن در روند اداره کشور است. گویا انتهای همه مسیرهای نظام به چنین عقلانیتی ختم می شود. 2- طرح انتقام برای تشفی خاطر جریان انقلابی و افزایش سرمایه اجتماعی نظام. پیچیدگی صحنه نزاع کنونی محور مقاومت با خط استکبار در منطقه، که در واقع نه صرفا یک درگیری نظامی، که مقابله ای تمدنی با همه ابزارها و ابعادهای ممکن است، اقتضاء می کند کنش و واکنش ها لزوما بر اساس احساسات مردم تنظیم نشود. در واقع شفای صدور مؤمنین، با کلیت این صحنه نبرد باید نسبت بگیرد نه با اجزاء آن، مخصوصا در واکنش هایی که جنبه امنیتی دارند. صحنه مواجهۀ محور مقاومت، متشکل از مجموعه ای از دارایی ها و نادارایی هاست که در محورهایی مانند نظامی، امنیتی، اقتصادی، سیاسی، رسانه ای، فرهنگی اجتماعی و ... بروز می کند. محور مقاومت هرچند در مجموع پیشرفت های شگرفی داشته است، اما طبیعتا کماکان مخصوصا در پیوست ها، با نواقصی روبروست. مدیریت مجموع نقاط قوت و ضعف به دلیل ارتباط جدی بین این ابعاد، کار آسانی نیست. کنشگری این صحنه را تابع توقعاتی قرار دادن که عمدتا نیز با جریان رسانه ای قابل مدیریت هستند، در این صحنه حتما اختلال ایجاد می کند. 3- انتقام به مثابه ابزار بازدارندگی. مطرح کردن انتقام برای ایجاد توازن و بازدارندگی در برابر خط استکبار در منطقه، هرچند در کلان ایده درستی است. اما به دلیل فضای رسانه ای جامعه، خود در کوتاه مدت به چالش تبدیل می شود. تا زمانی که معادله قدرت در منطقه به صورت قاطعی به نفع جبهه مقاومت تغییر نکرده باشد، این زد و خوردها ادامه خواهد داشت. مخصوصا در فضای امنیتی و به دلیل اشراف دستگاه های جاسوسی دشمن، این روند ملموس تر است. در چنین فضایی، تضمین دادن مبنی بر این که اگر بزنیم دیگر جرأت نمی کنند بزنند، خود می تواند به ابزار رسانه ای برای تضعیف خط مقاومت تبدیل شود. مخصوصا با عدم رعایت خطوط قرمز انسانی توسط جریان مقابل و اقدام به کشتار مردم عادی در برابر ضربات واکنشی ما. 🆔 @ehtejajj

ادامه یادداشت: ✍️ چگونگی مطالبه انتقام و پاسخ سخت قسمت 2 از 2 جمع بندی 🔻با این تفاسیر، به نظر می رسد بهترین مفهوم برای تبیین چرایی لزوم پاسخ سخت، ایجاد ظرفیت اجتماعی برای کامل کردن سبد پاسخ های نظام در برابر دشمن است. ما باید بتوانیم متنوع واکنش نشان دهیم. پاسخ یک ترور امنیتی سطح بالا، نباید لزوما یک ضربه نظامی باشد. ما باید بتوانیم ابزارهای اجتماعی خود برای محاصره اقتصادی رژیم را فعال کنیم. 🔻فارغ از بحث نقصان در ساختارهای نهضتی نظام برای صدور انقلاب، ظاهرا بهترین گزینه موجود، ایجاد فشار اجتماعی است تا میدان دست بازتری برای انتخاب ابزارهای مختلف در پاسخ گویی داشته باشه. در واقع گفتمان عام انتقام باید به مثابه ابزار مهار جریان غرب گرا عمل کند و نه انتقاد از جریان مقاومت. گفتمانی که باید شکل گیرد، از سر اعتماد به میدان، باید برایش خلق فرصت کند و او را وادار کند مجموعه پیوست های عملیاتی خویش را تکمیل نماید. به نظر می رسد مدل کنش رهبر انقلاب نیز همین گونه است. در عین ابراز اعتماد به متولیان محور مقاومت، آنان را برای دادن پاسخ سخت تحریک می کنند. ما باید جای خود را در پر کردن خلاءهای بالفعل موجود در مجموعه ظرفیت های نظام پیدا کنیم و مسیری برای رفع آنها خلق نماییم. ✍️ محمدطلایی 🆔 @ehtejajj

🔹 بیان نقد در روزهای گذشته بنده در سخنان و نوشته هایم سعی کردم نقدهایی نسبت به بعضی گوشه های جنبش دانشجویی و تبیینی انقلابیون در فضای این روزها را داشته باشم. اگر بخواهم خلاصه کنم نقدهایم به فضایی که داریم می شود نکات زیر. تذکر : البته هیچکدام از این نقد ها به نحو موجبه کلیه نیست. ۱. تهاجم به نیروهای درون انقلاب به جای همدلی و دستگیری و تعاون (به هر حال توان ما چه در بعد جهاد نظامی و چه بعد جهاد تبیین محدود است. این توان محدود تبیینی را خرج زدن هم کردن جفا است. باید با ادبیات همدلی و دستگیری کمک کنیم هم را و بالا بکشیم هم را ) ۲. روایت شکست ارائه کردن به جای روایت فتح ارائه کردن از قضایای این سه ماه که غیر ازآنکه‌ روایتی غلط است نتیجه اش سرخوردگی های گسترده خواهد شد. ۳. از دست دادن فرصت در هم شکستن غرب و جبهه غرب زده ها و مشغول کوبیدن خودی شدن. (از دست دادن فرصت آرایش تهاجمی نظری و روانی در برابر غربگرایی در کشور) ۴. ایجاد فضای بی اعتمادی و گسست بین نیروهای انقلاب به جای همگرایی و تفاهم. توجه کنیم که تفاهم به معنای توافق نیست لزوما. 🆔 @ehtejajj

🆔 @ehtejajj

🌹 جهاد تبیین در فضای دیپلماسی عمومی پس از ضربه های سخت و دقیق جمهوری اسلامی به تروریست های بین المللی، فشار همه جانبه سیاسی و رسانه ای آمریکا و همراهان او آغاز شده است. در این کار آمریکایی ها روی همکاری عناصر همراه خود در دولت های همسایه حساب ویژه باز کرده است. در این فضا قطعا یک محور مهمِ مقاومت، فعالیت جهادی دستگاه دیپلماسی است. اما از یک محور مهم دیگر نباید غافل شد. دیپلماسی عمومی جهادگران تبیین در ارتباط با جوانان و مردم کشورهای همسایه خصوصا در ارتباط با مردم عراق. بیایید با روش های مختلف برای مردم عراق تبیین کنیم که: جمهوری اسلامی همانگونه که عناصر تروریست داعش را در عراق به درک واصل کرد، عناصر تروریست موساد را هم باید به درک واصل کند. ای جوانان غیور عرب بیدار باشید که بخشی از کشور شما جولانگاه اسرائیل شده است. آیا نمی خواهید کشورتان از لوث وجود این جنایتکاران پاک شود. به پا خیزید و تحمل نکنید که بخشی از عراق حامی و کمک کار نیروهای جاسوسی و اقتصادی اسرائیل باشد. باید دل های مردم، خصوصا جوانان منطقه را با انتقام سخت همه جانبه مقاومت اسلامی همراه کنیم و نگذاریم فضا وارونه روایت شود. 🆔 @ehtejajj

🆔 @ehtejajj

در سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی دعوت می کنم این مقاله بسیار خوب را مطالعه کنید: #مطالب_خوب_دیگران پیشنهاد می کنم متن کامل مقاله را بخوانید

🔻 چرا هانری کربن از انقلاب اسلامی ایران غمگین بود؟ یک غافلگیری تاریخی یا یک تغافل معرفتی؟ ♦️هانری کربن، شرق‌شناس شهیر فرانسوی در پاییز ۱۳۵۷ آخرین روزهای حیاتش را در پاریس می‌گذراند. ملازمان و شاگردان کربن از آخرین روزهای او در بستر بیماری روایت‌هایی ارائه کرده‌اند که نشان از ناراحتی عمیق او از وقایع انقلاب اسلامی ۵۷ می‌داد. 🔸داریوش شایگان نقل می‌کند که کربن از اتفاقات داخل ایران دق کرده بود. محمدعلی امیرمعزی، یکی دیگر از شاگردان کربن هم نقل می‌کند که وقوع انقلاب اسلامی او را فوق‌العاده غمگین کرده بود. 🔸با ممانعت پادشاه کویت از ورود امام خمینی (ره) به این کشور، او از بغداد عازم فرانسه شد و یک روز قبل از مرگ کربن در روز جمعه ۱۴ مهرماه ۱۳۵۷ وارد پاریس شد. نصرالله پورجوادی خاطره جالبی از این همزمانی نقل می‌کند. 🔸ایزوتسو آمدن آقای خمینی و رفتن کربن را آمدن و رفتن دو تلقی و دو تفسیر از تشیع می‌انگاشت. جایگزین شدن تفسیری سنتی و غیر سیاسی از تشیع با تفسیری سیاسی و اجتماعی 🔻مقاله کامل: 🔗ibna.ir/x6jJC 🌍#گفتاورد‌های_علوم‌انسانی_و_فرهنگ 🔗ble.ir/join/AwT5G2PhRR

السلام علیک یا صاحب الزمان ببینید و لذت ببرید و اگر حال خوبی داشتید بنده را هم دعا کنید 🆔 @ehtejajj