دلم برای قدیما ، برای بچگی ، برای بازی هامون تو خونه تنگ شده ؛ دلم برای وقتایی که خونه هرکسی میرفتی دست باباها یه روزنامه بود که آخرشم میشد وسیله ِتمیز کاری ِمامانا ، تنگ شده ؛ برای اون‌وقتایی که با متکا اتاقو تقسیم میکردیم و هر قسمت میشد خونه ِیکی ، برای اون‌موقع‌هایی که با چادر تاب درست میکردیم ُبابابزرگ هم همیشه میگف بچه ها مواظب باشین نیافتین (: دلم برای اون موقع هایی که از چارچوب در ِاتاق بالا میرفتیم و داد میزدیم ببینید من نمیفتم ، مامان هم همیشه میگفت ' بیا پایین بچه می‌افتی ' تنگ شده ؛ برای وقتایی که تنها دغدغدمون عمو پورنگ ُعموهای فیتیله‌ای بودن ؛ برای نوشمک‌های صد تومنی ، بستنی‌های پونصد تومنی ؛ دلم برای برنامه کودکای بچگی تنگ شده ، پلنگ صورتی ، پت‌ومت ، تام‌وجری .. برای سُک‌سُک و سی‌دی هاش ، خودکارهای اکلیلی ، صابون کاغذی ، دستبندهای رنگارنگ ِکشی‌ای که خودمون میبافتیم ؛ دلم برای کسایی که دیگه نیستن تنگ شده .. کاش میشد زمان برگرده به عقب و قدر روزامون رو بیشتر بدونیم ((: #خودنوشت .