در یه تعریف خشک و بی‌روح، میشه گفت هر صد سال یه دوره‌ی تاریخیه، پس تاریخ معاصر ما از سال ۱۳۰۰ هست تا الان. در یه تعریف دقیق‌تر میشه گفت؛ تاریخ معاصر مربوط به به سلسله وقایعی هست که از یه جای خاصی در گذشته‌ی نزدیک شروع شده و همچنان ادامه داره، حالا چه کمتر از صد سال چه بیشتر.

‌ بعد میگه توی ایران میتونیم بگیم انقلاب مشروطه، سرآغاز تاریخ معاصره، چون هم حدود صد سال از تاریخ صدور فرمان مشروطه میگذره، هم حوادثی که از اون تاریخ شروع شده، همچنان بصورت پیوسته ادامه داره.

بعد خودش حرف خودش رو به چالش می‌کشه. میگه اگه بخوایم از مشروطه حرف‌ بزنیم، آیا میشه فقط از زمان امضای فرمان مشروطیت صحبت کنیم؟ آیا اینجوری حق مطلب ادا میشه؟ پس مقدمات انقلاب مشروطه چی؟؟ پس اون همه تلاشی که علما برای انقلاب مشروطه کردن چی؟؟ پس تظاهرات‌ها و بست‌نشینی‌ها و... چی؟؟

مولف میگه پس بهتره تاریخ مشروطه رو از ابتدای پادشاهی مظفرالدین شاه بدونیم. بعد میگه اگه اینجوره پس تکلیف قرارداد رویتر و قضیه‌ ملاعلی کنی چی میشه؟؟ پس قضیه‌‌ی قرارداد توتون و تنباکو چی میشه؟؟ آیا میشه از نفوذ انگلیس و روس در ایران حرف‌ نزنیم و بخوایم تاریخ معاصر ایران رو بگیم؟؟

‌ خدا می‌دونه همینطور می‌ره عقب تا میرسه به تاریخ پیش از اسلام😅

میگه اگه بخوایم تاریخ معاصر ایران رو بخونیم، باید از ایران پیش از اسلام شروع کنیم😐😬

‌ و این میشه که در هفت جلد تاریخ پیش از اسلام تا تاریخ قاجاریه رو میگه و بعد در جلد هشتم میرسه به تاریخ پهلوی

‌ برای من این نحوه‌ی استدلال مولف جالب بود.👌

‌ خودمم تو کتابم نیمدم بحثو از سال ۱۲۹۹ شروع کنم،‌ یعنی‌ نمیشه اصن. قصه رو از حدود سیصد چهارصد سال پیش شروع کردم. دقیقا از وقتی که پای روس و انگلیس به ایران باز میشه.

‌ و توی‌ یه فصل تاریخ آغاز تا پایان قاجار رو گفتم و فصل‌های بعدی رو به پهلوی اختصاص دادم.

‌ همین گفتم ذوقم رو باهاتون شریک بشیم.