eitaa logo
امام حسین ع
19.4هزار دنبال‌کننده
401 عکس
2هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
۱۱ (حضرت مسلم ابن عقیل ع) من مسلمم سفیر،توام به شهر کوفه زده به روی لب هام،غنچه ی غم شکوفه کوفه میا حسین جان۴ مهمان نوازی از من،از بهر کوفه ننگ است مهمان که از ره آید،پذیرایی به سنگ است کوفه میا حسین جان۴ از تو همه گسستند،دست مرا ببستند موقع خوردن آب،دندان من شکستند کوفه میا حسین جان۴ مهر و محبت تو،شد گنهم حسین جان دارالعماره گشته،قتلگهم حسین جان کوفه میا حسین جان۴ بس کوفیان پلیدند،غربت من بدیدند بر روی بام قصرش،سر مرا بریدند کوفه میا حسین جان۴ در راه تو حسین جان،من اولین شهیدم با دادن سر خود،عشقت به جان خریدم کوفه میا حسین جان۴ میا که می رسد جان،بر لب تو حسین جان قامت خمیده گردد،زینب تو حسین جان کوفه میا حسین جان۴ .
در این بخش قریب به صد اصطلاح که در جمع مداحان اهل بیت(علیهم السلام) زبانزد است و می توان از آن به عنوان «فرهنگ مداحی» یاد کرد، نقل می شود. ذکر این نکات نیز ضروری است که: 1. برخی از این اصطلاحات مربوط به فنّ مداحی است: 2. برخی از اصطلاحات، تکیه کلام بسیاری از مداحان است و به فن مداحی ارتباط ندارد. 3. تعدادی از این اصطلاحات ممکن است در برخی جوامع مداحی به کار نرود بنابراین جمع آوری تمامی اصطلاحات مداحی در یک مجموعه، جهت انتقال فرهنگ مداحی به همه ی جوامع مداحی، ضروری به نظر می رسید. (از همه ی عزیزانی که با اصطلاحات، دیگری به جز آنچه در این بخش آمده آشنا هستند، انتظار می رود جهت تکمیل این مجموعه، نویسنده را یاری فرمایند( * * * اداره کردن: کنایه از کنترل مجلس و ارائه ی برنامه ی مطلوب است. ادبیات: اصطلاحی کلّی ست که شامل تمام مباحث شعری می شود که به کار مداحی می آید. اهل بیتی: کنایه از شخصی است که عاشق و دوستدار اهل بیت است. اهل گریه: کنایه از افرادی ست که با محافل مذهبی آشنایند، مرثیه خوانی مداح را تحویل می گیرند و چشم گریانی در عزای اهل بیت(علیهم السلام) دارند. اهل منبر: کنایه از اشخاصی است که پای منبر وعظ می نشینند و اهل بصارت و آگاهی اند. بانی: به شخصی گفته می شود که خرج برنامه عزاداری یا جشن را به عهده ی گرفته یا مجلس را برپا کرده است. بند: اصطلاحی ست که هم در «نوحه» و هم در قالب های «ترجیع بند» و «ترکیب بند» به کار می رود. بیت: هر دو مصراع شعری را یک بیت می نامند. پاکت: کنایه از مبلغی است که به عنوان «تبرّک» به مداح داده می شود. پامنبری: به کسانی گفته می شود که در پای منبر وعظ و برنامه ی مداحی به عنوان مستمع، می نشینند. پامنبری خوانی: به برنامه ای گفته می شود که میان دو منبر وعظ، توسط مداح، اجرا می شود. پل سازی: پل زدن به مرثیه ی مداح قبلی با شگردهای خاص. آن گاه که مداحی بفرض از حضرت زهرا خوانده است، مداح دیگری پس از او به نوعی مرثیه او را ادامه دهد و ذهن مستمع را به فضای دیگری ببرد؛ مثلاً بگوید: «من خانم دیگری می شناسم که کتک خورد او هم مثل زهرا(س) پدرش را صدا زد، اما او سه سال بیشتر نداشت. پیاده کردن: این اصطلاح - به کنایه - به مفهوم اجرا کردن برنامه، خواندن یک شعر یا مرثیه، به کار می رود. پیر غلام: کنایه از شخصی که در بارگاه اهل بیت، سالها افتخار نوکری داشته و در این راه به پیری رسیده است. پیش کسوت: شخصی که در کار مداحی، از دیگران پیشتر است و در این کار، تجربه فراوانی اندوخته است. تاریخ: مجموعه ای از حوادث و ماجراهایی که، توسط مداح به شیوه های مختلف در کار مداحی روایت می شود. این شیوه را؛ مداح، با تکیه بر مطالعه ی کتابهای تاریخی، مقاتل و... اجرا می کند. تکیه: اصطلاحاً به محلی - غیر از مسجد - گفته می شود که در آن برنامه های جشن یا عزای اهل بیت(علیهم السلام) برگزار می شود. تک زدن: اصطلاحی ست در سینه زنی، که در آن حرکات دست ها به هنگام سینه زدن، آرام و با فاصله است. تند زدن: اصطلاحی ست در سینه زنی، که در آن در پایان مجلس، آهنگ سینه زنی، تند شده، حرکات دست ها سریع می شود. ثلاث: اصطلاحی است در سینه زنی که در آن، میان هر سه بار سینه زدن به صورت ممتد، یک مکث کوتاه وجود دارد. چاووش خوان: کسی است که شعری را به لحن و آواز مناسب در جمعی می خواند و خبر از آمدن زائر می دهد. حسینیه: به محلی - غیر از مسجد - گفته می شود که در آن برنامه های جشن یا عزای اهل بیت(علیهم السلام) برگزار می شود. خط: اصطلاح غلطی ست که برخی مداحان به جای اصطلاح ادبی «بیت» به کار می برند. مثلاً می گویند: «چند خط، شعر خواندم!» خون گریه کردن: کنایه از حُزن شدید و گریه فراوان. دستگاه خوان: مقصود، مداحی است که دستگاههای موسیقی و ردیف های آوازی را می شناسد و آن را در مداحی به کار می برد. دسته: گروهی از عزاداران که با هم، شعر یا نوحه ی خاصی را زمزمه می کنند. دعای مجلس: دعا کردن در پایان برنامه ی و ختم عزاداری، که معمولاً توسط مداح پیش کسوت، انجام می شود. دعوت داشتن: مقصود، دعوت شدن مداح به جلسه، جهت اجرای برنامه است. دم: مقصود همان نوحه یا سرود است و قسمتی از آن، که توسط مستمعان، به تکرار گفته می شود. این کار بعد از برنامه مرثیه خوانی مداح، اجرا می شود. دهه: منظور، ده روز برنامه عزاداری که یک مداح جهت انجام وظیفه، دعوت می شود. ذاکر: کسی که به ذکر مناقب و مراثی اهل بیت(علیهم السلام) می پردازد. ذکر: نام دیگر «نوحه» است که معمولاً در پایان برنامه مرثیه خوانی، ارائه می شود. ذکر آخر: مقصود بند آخر «نوحه» است؛ معمولاً این اصطلاح را مداحان در اواخر نوحه خوانی به کار می برند. رثا: اصطلاحی است ادبی و به معنی «سوگ» و «عزا» است مثلاً گفته می شود: «در رثای امام علی(علیه السلام) شعری بخوان!» رَجَز: شعارهای حماسی که در جنگ، توسط مبارزان خوان
ده می شده است. گاه این رجزها در شعرها و برنامه های مداحی هم خوانده می شود؛ مثلاً این رجز معروف حضرت ابالفضل علیه السلام: واللَّهِ ان قطعتموا یمینی </P> انّی اُحامی ابداً عن دینی... ردیف خوانی: مقصود، اجرای برنامه مداحی با استفاده از دستگاه های موسیقی و ردیف های آوازی است. رو به قبله کردن: کنایه از سلام دادن و تمام کردن مجلس است. روضه: غلط مصطلحی ست که به جای واژه «مرثیه» به کار می رود. روضه خوان: کنایه از مرثیه خوان است. از گذشته، که واعظان از روی کتاب «روضَه الشهدا» مرثیه می خوانده اند تا امروز، این اصطلاح مرسوم شده است. زبان حال: سخنانی که مداح یا واعظ، با تکیه بر تاریخ و سیره ی اهل بیت(علیهم السلام) به ایشان نسبت می دهد. زبان قال: سخنانی که از قول اهل بیت(علیهم السلام) نقل شده و در تاریخ - به صورت مستند - آمده است. زمزمه: نوحه و ناله مستمع به همراه مداح است این حرکت، باعث ایجاد شور و هیجان در محفل عزاداری و پررونق شدن برنامه مداح می شود. زمزمه خوانی: تکرار یک بیت یا یک بند نوحه، توسط مستمعان یا مداح به صورت آرام. زمینه خوانی: خواندن اشعاری در سینه زنی، به طوری که آهنگ سینه زنی به صورت سنگین و با فاصله باشد. زنجیر زنی: زنجیر زدن عزاداران در هنگام مداحی. معمولاً این حرکت در دسته های عزاداری اجرا می شود. زیارت خوانی: مقصود، خواندن یکی از زیارت ها مثل «وارث»، «عاشورا» و... می باشد که مداح، لازم است در خواندن آنها تسلّط و با مضامین آن آشنایی داشته باشد. سبْک: در فن مداحی، مقصود «آهنگ» و «شیوه» خواندن مرثیه یا نوحه است. سرود: به شعرهایی گفته می شود که قالب آن مانند نوحه اما مضمون آن شاد است و مداح، آن را در مجالس شادی می خواند. سفره: تعبیری است که مداحان جهت تفاخر به کار می برند. مثلاً: «ما مهمان سفره ی اهل بیت هستیم» و گاه نیز مقصود، سفره ی اطعامی است که پس از پایان عزاداری، گسترده می شود و به سفره ی اهل بیت(علیهم السلام) تعبیر می شود. سنگین: آن گاه که مداح، شعر را با آهنگ کشدار، بخواند به نحوی که حالت سینه زنی، ممتد و با فاصله باشد، اصطلاحاً «سنگین» گفته می شود. سه ضرب: سینه زدن عزاداران، به حالتی که میان هر سه بار سینه زدن به صورت ممتد، یک مکث کوتاه باشد. سینه زنی: شیوه مرسومی در عزاداری ست. اهل مجلس پس از شنیدن مرثیه، به حالت ایستاده یا نشسته، متناسب و همراه با نوحه یا شعرخوانی مداح، با دست بر سینه می کوبند. شاه بیت: زیباترین و برجسته ترین بیت در یک قالب شعری، شاه بیت نامیده می شود. شعر: یکی از ابزارهای فن مداحی است. البته این اصطلاح، توسط برخی مداحان، به صورت کلی به جای نام هر قالب شعری به کار می رود. مثلاً به غلط گفته می شود: «چند تا شعر خواندم». شور زدن: حالت عزاداری با زمزمه و بر سر و سینه زدن، به صورت ممتد و بی فاصله است. معمولاً این شیوه، در اواخر برنامه مداحی و با هدایت مداح، صورت می گیرد. عاشقان: اصطلاحی است که معمولاً از طرف مداح و منبری به عزاداران و اهل مجلس اطلاق می شود. این اصطلاح معمولاً زینت بخش نام هیئات عزاداری یا جلسات آموزشی مداحی نیز می باشد. واژه هایی دیگر مثل «محبّان»، «عشاق» و... نیز به همین منظور به کار می رود. عبای مداحی: رسم است که مداحان در جلسات آموزشی، هنگام اجرای برنامه، عبایی بر دوش می افکنند و مداحی می کنند، هم چنین مداحان، هنگام اجرا در هیئات و مجالس مذهبی آن را بر دوش می اندازند تا متانت و وزانت ایشان دوچندان شود. عزاخانه: کنایه از مجلس و محفل عزاداری است. عزادار: به افرادی که به مجلس عزاداری آمده و سوگوارند، اطلاق می شود. عشق: اظهار محبت و علاقه به اهل بیت(علیهم السلام) است. این واژه در برنامه های مداحی، پرکاربرد است. فرد: تک بیت از یک قالب شعری، که انتخاب و خوانده می شود، «فرد» نام دارد. قصیده: یکی از قالب های شعری که مهم ترین ویژگی آن طولانی بودن ابیات است. معمولاً برخی مداحان، به غلط، هر شعری را که ابیاتی طولانی داشته باشد، قصیده می نامند! قفل زدن: کنایه از بی شور و حال بودن مجلس است. آن گاه مجلس، برنامه مداحی را تحویل نگیرد و - به اصطلاح - گریه یا شوری نداشته باشد، مداح، می گوید: «انگار به مجلس، قفل زده اند!». کسوت مداحی: مقصود، لباس مداحی است و کنایه از افتخار نوکری اهل بیت(علیهم السلام) است. کمکی گرفتن: آن گاه که گروهی از یک هیأت عزاداری به هیأت دیگری برای عزاداری - به صورت گروهی - می روند، اصطلاحاً گفته می شود «کمکی» رفته اند. کوچه واکردن: هنگامی که برنامه ی سینه زنی آغاز می شود، توسط میاندار مجلس و با اشاره ی مداح، عزاداران، صف هایی رو به روی هم تشکیل می دهند که اصطلاحاً «کوچه وا کردن» گفته می شود. گریز زدن: نقطه ی اوج مرثیه خوانی مداح است که به صورت تطبیق و پیوند حادثه ای با حادثه کربلا، انجام می شود. گریه گرفتن: امروزه، یکی از هدف های مداحی
هم چنین یکی از شیوه های محک زدن میزان موفقیت یک مداح در مداحی، گریاندن مستمع است. در میان بسیاری از مداحان، توان «گریه گرفتن» از اهل مجلس، نشان موفقیت مداح به حساب می آید! گوشواره: در پایان هر بند نوحه، مصراعهای کوتاه یا بلندی است که بندها را به هم پیوند می دهد و زمینه ی ذهنی را در مستمع برای پاسخ دادن به ذکرِ نوحه آماده می کند. به آن مصراع ها، اصطلاحاً «گوشواره» گفته می شود. لباس مداحی: از گذشته، رسم بوده است که مداحان، جهت تمایز از دیگر مردم، کت های بلندی می پوشیده اند و عبایی بر دوش می افکندند. پوشیدن این لباس، به مداح، وقار و متانت خاصی می بخشیده است. متأسفانه به این رسم، امروزه کمتر توجه می شود. لق زدن: اصطلاحی ست در سینه زنی، آن هنگام که در سینه زنی میان عزاداران، هماهنگی وجود نداشته باشد، گفته می شود: «سینه زنی، لق می زند» مجلس: همان محفل عزاداری است. مقصود مداحان از این اصطلاح، معمولاً «برنامه ی مداحی» است. مثلاً جمله «چند مجلس پیاده کردم» یعنی چند برنامه ی مداحی، اجرا کردم». مجلس گردانی: کنایه از اداره مجلس عزاداری توسط مداح یا میانْ دار است. مجلس گرفتن: این اصطلاح (یا: گرفتن مجلس) زمانی به کار می رود که برنامه مداحی بر روی مستمعان تأثیر بگذارد و شور و حال خاصی به مجلس بدهد. مدّاح: صیغه مبالغه از واژه «مدح» است. اصطلاحاً به کسی گفته می شود که به کار مدح و منقبت اهل بیت(علیهم السلام) می پردازد. مرثیه خوانی: خواندن مراثی اهل بیت(علیهم السلام) با تکیه بر لحن و آهنگ مناسب، جهت تحریک عواطف مستمعان و آگاه کردن آنان با مصائب اهل بیت(علیهم السلام) مصیبت خوانی: مقصود، همان مرثیه خوانی است. معمولاً مداحان با نقل تاریخ اهل بیت(علیهم السلام) مستمعان خود را با مصائب اهل بیت(علیهم السلام) آشنا می سازند. مطلع: اصطلاحاً به بیت اول - که آغاز شعر است - گفته می شود. مقتل: کنایه از کتابی است که مصائب اهل بیت(علیهم السلام) در آن بیان شده است. مقطع: اصطلاحاً به بیت آخر شعر گفته می شود. مناقب خوان: اصطلاحی قدیمی، که بر گروهی از مداحان اطلاق می شده است که به نقل مناقب و فضایل اهل بیت(علیهم السلام) می پرداخته اند. منبری: مقصود سخنران یا واعظ مجلس است که بر منبر می نشیند و سخن می گوید. میان دار: به شخصی اطلاق می شود که در اداره ی مجلس، مداح را یاری می کند. میلادیه: شعری که مضمون شاد داشته باشد و مداح، آن را متناسب مجلس جشن میلاد یکی از ائمّه اطهار یا بزرگان دین، انتخاب کرده، می خواند. نسخه: نوشته ای که مداح، هنگام خواندن، به دست می گیرد، نسخه نام دارد. نمک مجلس: اصطلاحاً به معنای چاشنی یا جاذبه ی مجلس به کار می رود مثلاً گفته می شود: «نام امام حسین(علیه السلام) نمک مجلس است. نَوّاح: کسی که در خواندن «نوحه» تجربه ی خاصی دارد و کارش نوحه خوانی یا نوحه سرایی است. نوحه: یکی از قالب های پر کاربرد در مداحی است. نوحه معمولاً در اواخر برنامه ی مداحی و پس از مرثیه خوانی، عرضه می شود و در پر شور کردن مجلس و همراه نمودن مستمع با مداح، نقش فعالی دارد. نوکر اهل بیت: کنایه از افرادی که از سرِ ارادت، در محافل مذهبی به شیوه های مختلف خدمت می کند. واحد خوانی: رسم بوده که وقتی دسته عزاداری حرکت می کرده، مکان های بخصوصی متوقف می شده است و مداح در آن حال، شعری را با آهنگ خاصی می خوانده است مردم بدون آن که جواب دهند، سینه می زدند. به این برنامه در مداحی، واحد خوانی گفته می شده است. واحد نُث: در واحد خوانی، گاه که سینه زن به شور می آید در آن حال، یک دست و دو دست بر سینه می زند، این حالت «نث» نام دارد. واعظ: کسی که در مجلس اهل بیت به وعظ و ارشاد مردم می پردازد. اصطلاحات «سخنران»، «روضه خوان» نیز به همین مفهوم گاه به کار می رود. واگردان: به بیت «ترجیع» در قالب «ترجیع بند»، واگردان نیز گفته می شود. هیأتی: اصطلاحاً به افرادی گفته می شود که اهل شرکت در مجالس اهل بیت اند و پای منبر وعظ و عزاداری می نشینند. یا الله کردن: کنایه از رو به قبله کردن و تمام نمودن مجلس عزاداری است. یا حسین کِش: کنایه از میانْ دار است، که لابه لای خواندن مداح، جمله هایی که معمولاً به صورت «ندا» است، با آهنگی کِشدار می خواند و سینه زنان نیز آن را تکرار می کنند و یا در پاسخ می گویند: «ای تشنه لب! حسین وای!»
شهید علیرضا حمامیان.mp3
1.53M
استقبال_از_محرم زمزمه ای بسیار جالب برای ابتدای مجلس با صدای شهید علیرضا حمامیان ... ای اهل عزا ماه محرم شده نزدیک ایام غم و محنت و ماتم شده نزدیک ای اهل عزا حزن دل از دیده ببارید چون ماتم سالار شهیدان شده نزدیک چاووش عزای شه دین می رسد از راه گوید به نوا غافله غم شده نزدیک در صورت تمایل تمرین این شعر را در گروه قرار دهید گوشه دشتی
🌸🌸🌸بسم الله الرحمن الرحیم 💝💝💝💝💝حكمت صلوات : صلوات: تنها دعايي هست كه حتما مستجاب مي شود. صلوات : بهترين هديه از طرف خداوند براي انسان است. صلوات : تحفه‌اي از بهشت است. صلوات : روح را جلا مي‌دهد. صلوات : عطري است كه دهان انسان را خوشبو مي‌كند. صلوات : نوري در بهشت است. صلوات : نور پل صراط است. صلوات : شفيع انسان است. صلوات : ذكر الهي است. صلوات : موجب كمال نماز مي‌شود. صلوات : موجب كمال دعا و استجابت آن مي‌شود. صلوات : موجب تقرب انسان است. صلوات : رمز ديدن پيامبر در خواب است. صلوات : سپري در مقابل آتش جهنم است. صلوات : انيس انسان در عالم برزخ و قيامت است. صلوات : جواز عبور انسان به بهشت است. صلوات : انسان را در سه عالم بيمه مي‌كند. صلوات : از جانب خداوند رحمت است و از سو فرشتگان پاك كردن گناهان و از طرف مردم دعا است. صلوات : برترين عمل در روز قيامت است. صلوات : سنگين‌ترين چيزي است كه در قيامت بر ميزان عرضه مي‌شود. صلوات : محبوب‌ترين عمل است. صلوات : آتش جهنم را خاموش مي‌كند. صلوات : فقر و نفاق را از بين مي‌برد. صلوات : زينت نماز است. صلوات : بهترين داروي معنوي است. صلوات : گناهان را از بين مي‌برد. کپی کردنش عشق میخاد❤ 🌹 اللَّـهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وآلِ مُحَمَّد وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌹 میدونی اگه کپی کنین چند هزار تا صلوات فرستاده میشه؟ ثوابش برسه به اموات همه دوستان ❤️ .
علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ای پناه دل زار و خسته ای تپشهای قلب شكسته ميشوم گريان تو ای شاه عطشان ذكر لبهايم شده مظلوم حسين جان ارباب / ای نگين و ميوه‌ی قلب پيمبر ارباب / ای شهنشاه ولا ای عشق داور ارباب / ای كه هستی و شاه و سرور ۲ يا حبيبی يا ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ای که عشق تو دنیا و دینم در هوای تو عاشق ترینم خورده قلبم با غم عشق تو پیوند عالم و آدم شد از تو آبرومند ارباب / از ازل گشته عجین با تو وجودم ارباب / هر سحر بوده به تو اول درودم ارباب / وقف تو بود و نبودم ۲ يا حبيبی يا ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ نوکری ات شده کاروبارم جز به کویت کجا سر گُذارم آنکه شد زنده به عشق تو نَمیرد عشق نابت را خدا از من نگیرد ارباب / گریه بر تو دلخوشی روزگارم ارباب / در خزان بی کسی هستی بهارم ارباب / پای تو سر می گذارم ۲ يا حبيبی يا ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ فصل اندوه و ماتم رسیده سینه زنها محرم رسیده موسم گریه به شاه عالمین است کعبه ی دلها سیه پوش حسین است ای وای / چشم دنیا ابری و لبریز باران ای وای / عالم و آدم همه بی تاب و گریان ای وای / مادرش زهرا پریشان ۲ یاحسین مظلوم ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ گر گنه کارم و رو سیاهم مادرش فاطمه داده راهم شُکرُلِلَّه بین خیمه گاه عشقم تا ابد تحت لوای شاه عشقم ارباب / تا ابد هستی تو صاحب اختیارم ارباب / تا سبب سازم تویی حاجت ندارم ارباب / نام تو تنها شعارم ۲ یاحسین مظلوم ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ دل پریشانم ای سایه سارم در دلم بس که دلشوره دارم قطره قطره می چکد اشکم به دامان تو تمام هستی ام هستی حسین جان ای وای / می رسد بوی جدایی بر مشامم ای وای / فکر آن گودال و فکر ازدحامم ای وای / دیدن تو التیامم ۲ ای کس و کارم سالارم ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ بین چشمانت این نکته پیداست مثل من در دلت شور و غوغاست جان من نه ، جان این عالم فدایت وای اگر خاری رَوَد اینجا به پایت! ای وای / از من و تنگ غروب و اشک اطفال ای وای / از تنت که می شود اینجا لگدمال ای وای / از هجوم و قعر گودال ۲ ای کس و کارم سالارم ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. سلام الله علیها سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ای قرارم، بهارم، نگارم آمدی با سر ای سربدارم زخم لبهایت اگر خون بر جگر کرد چشم خونینت شب من را سحر کرد بابا / بوی باران می دهد بی تو هوایم بابا / کی شود گریه حریف غصه هایم بابا / دیدن رویت دوایم ۲ یا اباالمظلوم ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ جان بابا توانی ندارم تا سرت را به دامان گذارم دیگر از من جز تنی لاغر نمانده از تو هم دیگر به جز این سر نمانده بابا / گرچه چون شمعی غم تو کرده آبم بابا / گرچه بعد از تو کتک داده عذابم بابا / شد حجابم انقلابم ۲ یا اباالمظلوم ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیهم السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ من بمیرم که تو بی قراری غم مخور خواهرت را که داری هستی ام را می دهم پای تو یکسر این دوتا غنچه فدای تو برادر ای وای / بر دلم آتش زده هرم نگاهت ای وای / من خودم هستم تمامی سپاهت ای وای / من فدای سوز و آهت ۲ یا أخاالمظلوم ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ قلبشان از غمت توأمان است حبّ تو شیره ی جانشان است از تو و عشقت فقط هستند لبالب این دو بچه شیر عبدالله و زینب ای وای / ای برادر می شود دستم بگیری؟ ای وای / تا نباشند این دو در روز اسیری ای وای / تحفه ام را می پذیری؟ ۲ یا أخاالمظلوم ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ مخلصانه شدم نوکر تو سر به زیر آمدم در بر تو ریزه خوار سفره ی نان تو هستم من همان حرّ پشیمان تو هستم مولا / بنده ی عالیجنابم کرده زهرا مولا / جزء نوکرها حسابم کرده زهرا مولا / انتخابم کرده زهرا ۲ یاحبیبی یاثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ من غلامم غلام سیاهت زیر و رو شد دلم با نگاهت عاقبت دادی نجاتم از تباهی ای به قربان تو حرّ بن ریاحی مولا / مادرم باشد کنیز مادر تو مولا / هستی ام نذر علیِّ اصغر تو مولا / نوکرم من نوکر تو ۲ یاحبیبی یاثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ دیگر از غصه دل بی شکیب است عمه بنگر عمویم غریب است غوطه ور در بین خون افتاده تنها عمه جان دستم رها کن جان زهرا عمه / شد خضاب از خونْ سر و روی امامم عمه / کربلا پُر گشته از بوی امامم عمه / می رَوَم سوی امامم ۲ ای عموجانم ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ای عمو آخرین یاور آمد تا سر کوی تو با سر آمد آمدم که تا ابد باشم کنارت آمدم بوی حسن گیرد مزارت جانا / من به پایت هست خود را می گذارم جانا / این دل سرمست خود را می گذارم جانا / دست خود را می گذارم ۲ ای عموجانم ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ می چکد اشک چشمم به دامان اذن میدان بده ای عمو جان بردم از بابای خود ارث شهامت تشنه ام من تشنه ی جام شهادت ای وای / قاسمت قربان درد و غصه هایت ای وای / آبرویم را بخر نزد خدایت ای وای / تا کنم جانم فدایت ۲ ای عمو جانم ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ دست گلچین ببین پرپرم کرد سنگ و نیزه چه با پیکرم کرد شد یکی با خاک صحرا این تن من قد کشیدم زیر سم اسب دشمن ای وای / حاجت قلبی من آخر روا شد ای وای / پیکر من طعمه ی سرنیزه ها شد ای وای / تازه دامادت فدا شد ۲ ای عمو جانم ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ای صفابخش این روزگارم کن حلالم که آبی ندارم با تلذی کردنت دل را مسوزان بین آغوشم بخواب آرام علی جان لالا / ای عزیز جانم ای نیلوفر من لالا / غنچه ی پژمرده ام ای دلبر من لالا / ای علیِ اصغر من ۲ یا علی اصغر لالایی ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ مثل ابری ببین بی قرارم بر کویر لبانت ببارم قلب مادر بر غم و غصه دچار است حرمله با تیر خود فکر شکار است ای وای / قلبت از مظلومیِ بابا کباب است ای وای / تیر کینه بر لب خشکت جواب است ای وای / رفتنت مرگ رباب است ۲ یا علی اصغر لالایی ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ می رَوی از حرم حاصل من می بَری همره خود دل من می رَوی از پیشم اینگونه خرامان از دلم داری خبر یا نه علی جان؟ ای وای / با دو چشمانت ببین این چشم تر را ای وای / می کُشی این پیرمرد خون جگر را ای وای / می بَری قلب پدر را ۲ آه و واویلا ماه لیلا ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ تا صدایت ز میدان شنیدم پیکرت را ندیده، خمیدم تو علیِ اکبر من هستی؟ هیهات گوییا جسم شریفت گشته خیرات ای وای / در پی ات یک دشت و صحرا گریه کردم! ای وای / مثل عمه مثل لیلا گریه کردم ای وای / پیکرت را گریه کردم! ۲ آه و واویلا ماه لیلا ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ای علمدارم ای تکیه گاهم بی کسم کرده ای اِی پناهم ماه شب هایم به خاک و خون تپیده بی برادر گشتم و قدّم خمیده عباس / خاک طف از خون ابروی تو تر شد عباس / قلبم از جسم رشیدت پاره تر شد عباس / آسمانم بی قمر شد ۲ ای علمدارم یا اباالفضل ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ خون فرقت به روی جبین است آسمان روی خاک زمین است پُر شده کرببلا از بوی مُشکت علقمه شرمنده لبهای خُشکت عباس / بی تو خیمه گشته آماج جسارت عباس / دشمنان بی حیا در فکر غارت عباس / می رَوَد زینب اسارت ۲ ای علمدارم یا اباالفضل ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 .
امام حسین ع
〰〰
. علیه السلام سبک: شعر: ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ واپسین لحظه های حسین است کربلا مبتلای حسین است کربلا بی تاب معشوقش سراسر آسمان مبهوت یک خواهر برادر ای وای / از غم و بی تابی و از حال خواهر ای وای / از گلوی خشک و از آن کهنه خنجر ای وای / از غریبی برادر ۲ یاحسین مظلوم ثارالله ۲ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ جنّ و انس و ملک دیده گریان فاطمه در جنان مو پریشان عصر فردا می شود عالم دگرگون پیکر شَه می تپد در قُلزُم خون ای وای / با لب تشنه در آن غوغا و جنجال ای وای / می شود جسم شریف او لگدمال ای وای / غرق در خون بین گودال ۲ یاحسین مظلوم ثارالله ۲ 〰〰〰〰〰〰〰〰 . مشابه سبک زیر 👇👇
ای شمع حرمخانه قربانون اولوم عباس جانلار سنه پروانه قربانون اولوم عباس دویسه قاپووی سائل منظوری اولار حاصل ای مونس اهل دل قربانون اولوم عباس انسان و مَلَک سندن ایستله کمک سندن اَل بیزدَن اَتک سندن قربانون اولوم عباس ای معرفتین کانی سن بیل آناوون جانی بیمه ائله ایرانی قربانون اولوم عباس دَیدی گوزَل آنوندان اُوچ شُعبلی بیر پیکان دُوتدی گوزیوی اَلقان قربانون اولوم عباس دیداریوه شَه گَلدی قلبون غم اُوخی دَلدی تاپدی سنی دینج الدی قربانون اولوم عباس یاندوم دِئدی آی قارداش سَس وِر مَنه آی قارداش چارَه نَدی دای قارداش قربانون اولوم عباس وار خیمه دَه چوخ سوزلَر قیزلار یولووی گوزلَر باخمور نِیَه بو گوزلر قربانون اولوم عباس اَحسَن بیله ایثارَه سردار وفادارَه قربان کسیلن یارَه قربانون اولوم عباس گلدوم باشیون اُوستَه آچ گوزلرون آهسته سن خسته حسین خسته قربانون اولوم عباس کَم اِیلمَه لطفون سَن بیچارَه «کلامی» دَن کُویوندََه گدایم من قربانون اولوم عباس ای شمع حرمخانه قربانون اولوم عباس جانلار سنه پروانه قربانون اولوم عباس شاعر: استاد ولی الله .
کل الخیر فی باب الحسین (ع) من و جدا شدن از کوی تو خدا نکند خدا هر آنچه کند از توام جدا نکند صفای دل توئی و دل زهر چه داشت صفا صفا ندارد اگر با غمت صفا نکند جواب ناله دلهای خسته بر لب تو است که را صدا کند آن کو تو را صدا نکند هزار مرتبه حیف از نماز مرده بر او که زنده ماند و جان در رهت فدا نکند رضا مباد خدا از کسی که در همه عمر تو را به قطره اشکی زخود رضا نکند رهایی همه عالم بود به دست کسی که هر چه بر سرش آید تو را رها نکند کشیدم از دو جهان آستین که دولت عشق مرا به جز در این آستان گدا نکند کسی که خاتم خود را دهد به دشمن خود چگونه از کرم خود نگه به ما نکند گذشت عمر و اجل پر زند به دور سرم بمیرم و نروم کربلا خدا نکند تو درد داده ای و تو طبیب درد منی به جز تو درد مرا هیچکس دوا نکند هزار مرتبه «میثم» اگر رود سردار به جز علی و به جز آل را ثنا نکند
. ✅ اشعار ___________________________ آمد دوباره موسِمِ ماهِ عزایتان سرداده ایم ناله و ماتم برایتان از کودکی به لطف خدا قسمتم شده با افتخار، خادمیِ روضه هایتان خاکِ قدومتان به طلا هم نمی دهم اربابِ من، چَشمِ من و خاکِ پایتان ای کاش من فدایی راه شما شوم این جانِ بی ارزشِ نوکر فدایتان در بین شورِ سینه زنی ها و گریه ها بدجور می کند دل تنگم هوایتان آقا بیا و با کَرمت روزیم نما توفیقِ دیدنِ حرمِ کربلایتان 🔸شاعر: ___________________________ 🔹اشعار ناب آئینے🔹
. ✅ اشعار ________________________ به آه ، دود دلش را به آسمان می داد به سینه می زد و تنها سری تکان می داد شنید کرببلا....چشمِ او سیاهی رفت فقط به این تنِ بی جان،حسین جان می داد تمام عمر به لب داشت که خدا نکند تمام عمر در این راه امتحان می داد غبار بود و عطش بود و خار و دلشوره تمامِ دشت فقط بویی از خزان می داد به آهی از جگرش قافله به هم می ریخت دل شکسته غمش را به کاروان می داد نکاه کرد به مَشک و عَلَم خدا را شکر نگاه کرد کنارش علی اذان می داد یکی به دوش عمو و یکی به آغوشش یکی نشسته و گهواره را تکان می داد برای بردن اصغر غزالها جمع اند رباب کودک خود را به این و آن می داد سه ساله چادر او می کشید عمه ببین سه ساله گودیِ گودال را نشان می داد سپاه آنطرف اما دلش چه می لرزید اگر تکان به سرِ نیزه اش سنان می داد رسید شامِ دهم مَحرمی نبود، ای کاش به دخترانِ یتیمش کسی امان می داد برای آنکه حرامی به کودکی نرسد شکسته قامت او ، بوی خیزران می داد برای آنکه ببوسد برادرش را باز تمامِ قوتِ خود را به زانوان می داد امان نداد به او تازیانه ور نه خودش عقیقِ خونی او را به ساربان می داد ...... میان شام به پیشش کنیز خود را دید کسی که داشت به خانم دو تکه نان می داد 🔸شاعر: ______________________________ 🔹اشعار ناب آئینے🔹 .