#میلاد_امام_حسن_مجتبی (علیه السلام ) #کربلایی_جواد_گلابچی در حدیث آمده که عقل مجسم ، حسن است نوه ی ارشد پیغمبر اکرم ، حسن است .. بازدم نام حسین بن علی، دم حسن است حیدر بی مَثَلِ خط مقدم حسن است .. مجتبی در همه جا بازوی تدبیر علی است مرتضی شیر خداوند و حسن شیر علی است .. از لب او صد و ده کوزه عسل می‌ریزد ! آسمان پیش قدم‌هاش زُحل می‌ریزد .. از سر و روی حسن واژه ی یل می‌ریزد به خدا کُرک و پرِ اهلِ جمل می‌ریزد... اگر او در وسط معرکه پا بگذارد نیزه چرخاندن او وه که چه دیدن دارد .. کوری چشم حسودان چقدر ماه شده یوسف از دیدن او معتکفِ چاه شده .. نقش انگشتری‌اش عزتُ للِه شده منکرِ صلح حسن کافر و گمراه شده .. تیغ صلحش همه را از نفس انداخته است پسرِ عاص چنین قافیه را باخته است دست خالی نرود هرکه به او رو بزند نشده سائل او پرسه به هر کو بزند پیش او حاتم طایی است که زانو بزند یا حسن گوید و پیوسته دم از او بزند .. می‌نشاند همه را بر سر یک خوان نعیم چه می‌آید به حسن ، لفظِ کریم بنِ کریم .. هرچه داری بده در راه خدا می‌خواهم در مناجات سحر از تو تو را می‌خواهم بیشتر از همه توفیق غلامی‌خواهم از شما یک سفر کرب و بلا میخواهم گنبدی را به رویِ صحن و سرایت بزنیم دو سه تا پنجره فولاد برایت بزنیم کریم آل طاها ... (تکرار) شاعر : محمد فردوسی قالب شعری : مسمّط و قالب‌های ترکیبی .