#حدیث قال على عليه ‏السلام : پاِنَّ العِلمَ حَياةُ القُلوبِ وَ نورُ البصارِ مِنَ العَمى وَ قُوَّةُ البدانِ مِنَ الضَّعفِ؛ به راستى كه دانش، مايه حيات دل‏ها، روشن كننده ديدگان كور و نيروبخش بدن‏هاى ناتوان است. (تحف العقول، ص 28)   🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#باقاصدک https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#باقاصدک https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#احکام https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#یاد_غریب #مهدی_خدامیان_آرانی قسمت ۳۹ مسلمانان در روز غدیر با حضرت علی علیه السلام بیعت کرده بودند، ولی بعد از پیامبر، آنان در «سقیفه» جمع شدند و با ابوبکر بیعت کردند، این اتفاق با برنامه ریزی خط نفاق انجام شد. خط نفاق برای رسیدن به هدف خود از سال‌ها پیش برنامه ریزی کرده بود و برای این که بتواند حکومت را به دست بگیرد مردم را از «حجت خدا» غافل کرد. آری، وقتی مردم «حجّت خدا» را از یاد ببرند، خط نفاق می‌تواند بر آنان حکومت کند. آتشی که در «سقیفه» روشن شد، هنوز شعله می‌کشد، «سقیفه» حضرت علی علیه السلام را خانه نشین کرد و مظلومیت او را رقم زد، این «سقیفه» بود که حادثه کربلا را پیش آورد مردم جامعه با پیروی از سیاست سقیفه، امامان را در اوج مظلومیت قرار دادند. امروز هم تو مظلوم هستی و غریب! کسانی که محبّت ریاست در دل دارند دوست دارند تا مردم تو را از یاد ببرند، سیاست آنان غفلت از یاد توست، تو که حجّت خدا می‌باشی، آنان چنان دچار غرور و خودخواهی شده اند که خود را سلطان بزرگ دنیا می‌خوانند و نمی گذارند نامی از تو برده شود، آنان نمی خواهند آزادگان جهان با تو آشنا شوند. آنان می‌خواهند خودشان باشند و قدرت خودشان و دیگر هیچ! آنان در اوج تاریکی اند و تاریکی را می‌خواهند و دشمن روشنایی اند و برای همین، جایگاه تو را غصب کرده اند، آنان که تاریک اند، دشمن خورشیدند. 🌱🌱🌱🌱🌱🌱 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#کارخونه_قصه_ها قصه دشت مقدس قسمت اول https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

📚 #تفسیر_باران بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَقَره: آیه ۶۰ وَإِذِ اسْتَسْقَی مُوسَی لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاس مَشْرَبَهُمْ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الاَْرْضِ مُفْسِدِینَ (۶۰) شنیده‌ام که قوم بنی اسرائیل در مسیر حرکت به فلسطین، وقتی به صحرای سینا رسیدند، تشنه بودند، نزد موسی (علیه السلام) آمدند و طلب آب نمودند. موسی (علیه السلام) نگاهی به آن بیابان خشک کرد، هیچ آبی یافت نمی شد، باید چه می‌کرد؟ دست به دعا برداشت و با تو سخن گفت، دعا کرد و از تو یاری خواست. موسی (علیه السلام) به امید تو این همه جمعیّت را همراهِ خود آورده بود. صدای موسی (علیه السلام) را شنیدی، تو مهربان هستی و هیچ گاه بندگانت را فراموش نمی کنی، در نزدیکی موسی (علیه السلام) سنگ بزرگی بود، به موسی (علیه السلام) دستور دادی تا عصایش را به آن سنگ بزند. عصایش را به سنگ زد، معجزه ای روی داد، از دل آن سنگ، دوازده چشمه آب جوشید، گفتی که مردم از این آب گوارا بنوشند. امّا چرا دوازده چشمه از سنگ جوشید؟ یعقوب (علیه السلام)، دوازده پسر داشت، بنی اسرائیل همه از نسل این دوازده پسر بودند، آنان به دوازده گروه تقسیم می‌شدند، برای همین برای هر گروه، چشمه ای جداگانه جوشید تا از اختلاف میانشان جلوگیری شود. * * * این حکایتی بود که در گذشته روی داده است، امّا شبیه این ماجرا در آینده هم روی خواهد داد. وقتی مهدی (علیه السلام) در شهر مکّه ظهور کند، منتظر می‌ماند تا یارانش در آن شهر جمع بشوند. وقتی تعداد یارانش به ده هزار نفر رسید، به سمت مدینه حرکت می‌کند. (۵۵) هوا خیلی گرم می‌شود و کم کم تشنگی بر همه غلبه می‌کند. مهدی (علیه السلام) که تشنگی و گرسنگی یارانش را می‌بیند، دستور می‌دهد تا لشکر در وسط بیابان منزل کند. آنجا بیابانی خشک است، نه آبی، نه گیاهی! فقط عطش است و گرمای سوزان صحرای حجاز! همه یکجا را نگاه می‌کنند، مهدی (علیه السلام) دستور می‌دهد تا سنگ بزرگی را بیاورند. این سنگ چیست؟ او با عصایش به آن سنگ می‌زند. ناگهان همه فریاد می‌زنند: آب! آب! آب گوارایی از آن سنگ جاری می‌شود، این سنگ از موسی (علیه السلام) به مهدی (علیه السلام) ارث رسیده است، به راستی که مهدی (علیه السلام) وارث همه پیامبران می‌باشد. (۵۶) آبی که از آن سنگ می‌جوشد هم تشنگی را برطرف می‌کند و هم گرسنگی را! (۵۷) 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#آموزش_نقاشی https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#آرزوی_اسب_سفید قسمت ۱ روی تپه ای سرسبز، دهکده ی کوچکی بود. در این دهکده پیرمرد مهربانی زندگی می‌کرد که تعدادی اسب داشت. اسبهای قشنگ و رنگارنگ، سفید، خاکستری، قهوه ای، سیاه. در میان این اسبها، اسب سفیدی بود که از همه ی اسبها، زرنگ تر و باهوش تر بود. وقتی حرف کمک کردن به دیگران مثل جابه جا کردن علوفه برای اسبها، شخم زدن زمین همسايه ها، و یا بردن مريض‌ها به دکتر پیش می‌آمد، او خودش را از همه سرحال تر نشان می‌داد تا پیرمرد او را انتخاب کند. همیشه به دوستهای دیگرش میگفت: ما باید در کارهای خوب شرکت کنیم و دیگران را به انجام دادن کارهای خوب تشويق کنیم و اگر یک موقع یکی از ما اشتباهی انجام داد، سعی کنیم به او کمک کنیم تا اشتباهش را جبران کند و دوباره آن را تکرار نکند. بهتر است در کارها به همدیگر کمک کنیم چون باعث می‌شود تا بتوانیم کارهای سخت و مشکل را انجام دهیم، تازه این طوری دوستی بین ماها هم بیشتر می‌شود و دشمنان و حیوان‌های وحشی نمی توانند به ما حمله کنند. #مهدویت @emamezaman_va_man

#حدیث امام على(سلام الله علیه) : العِلمُ يُنجِدُ الفِكرَ. دانش روشنى بخش انديشه است. (غررالحکم و دررالکلم،ص48)   🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#احکام https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#یاد_غریب #مهدی_خدامیان_آرانی قسمت ۴۰ «اهل سقیفه» علی علیه السلام را خانه نشین کردند و تو را هم از چشم‌ها غایب نمودند، اگر علی علیه السلام درد دلش را با چاه بیان کرد و شرح غربتش را به بیابان گفت، تو هم دل شکستی ای و درد دلت را به بیابان می‌گویی! اگر یاران امام حسن علیه السلام او را تنها گذاشتند، تو هم تنها مانده ای! وقتی معاویه سکه‌های طلا برای یاران امام حسن علیه السلام فرستاد، آنان از لشکر او جدا شدند و به سپاه معاویه پیوستند و شمشیر به روی حجت خدا کشیدند، دیروز کسانی که از دوستی امام خود دم می‌زدند، وقتی سکه‌های طلا را دیدند، او را از یاد بردند. امام حسین علیه السلام روز عاشورا فریاد برآورد: «آیا کسی هست مرا یاری کند؟ »، این ندای آن حضرت، فقط در روز عاشورا بود، ولی تو صدها سال است این چنین ندا می‌دهی ولی خیلی‌ها عهد و پیمان با تو را فراموش کرده اند. تو خوب ترین خوب‌ها می‌باشی که تمام دردها و مصیبت‌ها را به جان خریده ای، سال‌های سال است که در انتظاری تا شیعیان از خواب غفلت بیدار شوند... تو آقایِ ما، صاحب ما، مولای ما هستی و ما این را باور نداریم، آخر چگونه ممکن است ما این را باور داشته باشیم و این گونه خاموش بمانیم و در مصیبت و غم‌های تو، ناله سر ندهیم! به اذن خدا، بر سر سفره مهربانی تو نشسته‌ام همان گونه که همه جهان، ریزه خوار سفره لطف توست، پس چرا چشم به سفره‌های دیگران دارم؟ افسوس از این همه بی توجهی و غفلت! همه محتاج تواند، من سر سفره تو هستم ولی چشم به دست گدایان دیگر دوخته ام! این چه دردی است که مرا فرا گرفته است! به برکت وجود تو، همه مخلوقات، روزی می‌خورند، من چنین امام عزیزی داشته باشم ولی باز هم به در خانه این و آن بروم و منتظر یک قرص نانی باشم که آنان به من بدهند؟ وقتی من تو را از یاد برده ام، به چنین مصیبت‌هایی گرفتار می‌شوم! چه مصیبتی بدتر از این که تو را رها کنم و نیاز خود را به گدایان دیگر ببرم! 🌱🌱🌱🌱🌱🌱 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

#کارخونه_قصه_ها قصه دشت مقدس قسمت دوم https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd

📚 #تفسیر_باران بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَقَره: آیه ۶۱ وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَی لَنْ نَصْبِرَ عَلَی طَعَام وَاحِد فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الاَْرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَی بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَکُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَب مِنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُوا یَکْفُرُونَ بِآَیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذَلِکَ بِمَا عَصَوْا وَکَانُوا یَعْتَدُونَ (۶۱) ماجرای بنی اسرائیل درس‌های بزرگی برای من دارد، باز هم از آنان سخن می‌گویی. وقتی که بنی اسرائیل را از دست فرعون رها کردی، نعمت‌های فراوانی به آنان ارزانی داشتی، امّا آنان به جای سپاس و شکر نعمت ها، بهانه جویی کردند و راه نافرمانی در پیش گرفتند و به همین علّت، گرفتار خشم و غضب تو شدند. وقتی آنان در صحرای سینا بودند، برایشان دو نوع غذای مقّوی از آسمان فرو می‌فرستادی، عسل و مرغ بریان، ولی بنی اسرائیل گفتند که تا کی باید هر روز از این دو غذا بخوریم! ای موسی! به خدایت بگو برای ما سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز بیاورد. تنوّع طلبی انسان امری طبیعی است، امّا هدف اصلی آنان بهانه جویی و ایجاد مشکل در برنامه‌های موسی (علیه السلام) بود. وقتی موسی (علیه السلام) و بنی اسرائیل در صحرای سینا بودند، می‌خواستند هر چه زودتر به فلسطین برسند، برای تفریح که به آنجا نیامده بودند، می‌خواستند به بیت المقدس بازگردند، هدف اصلی، این بود. امّا چه شد که آنان به فکر غذاهای متنوّع افتادند؟ به آنان دستور دادی که به سوی فلسطین بروند، در آن شهر می‌توانند به سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز برسند، امّا آنان را گرفتار خواری و ذلّت نمودی. تو صلاح را در این دیده بودی که بنی اسرائیل مدّت بیشتری در صحرای سینا بمانند، این برای رشد و کمال معنوی خودِ آنان بود، امّا آنان هوس غذاهای متنوّع کردند، برای همین به آنان گفتی که به سوی فلسطین حرکت کنند و بدانند که همواره خوار و ذلیل خواهند بود. به راستی علّت این خواری و ذلّت چه بود؟ آنان قبلاً گناهان زیادی انجام داده بودند، عدّه زیادی از پیامبران برای هدایتشان فرستاده شدند، پیامبران برایشان سخن می‌گفتند، ولی آنان، سخنان و اسرار پیامبران را برای کافران نقل می‌کردند، کافران نیز با شنیدن این سخنان، پیامبران را مظلومانه به شهادت می‌رساندند. آری، بنی اسرائیل با این کار خود در ریختن خون پیامبران شریک شدند، تو پیامبران را برای سعادت دنیا و آخرت آن‌ها فرستادی، ولی آنان در شهادتشان سهیم می‌شدند. (۵۸) سرانجام تصمیم می‌گیری آنان را برای همیشه زبون و خوار کنی. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 https://eitaa.com/joinchat/3571581185Cf545822cdd