eitaa logo
امام رئوف (استاد زهره بروجردی)
2هزار دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
73 ویدیو
9 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
۱ 🔶🔸 در نیمه شبی از ماه مبارک شعبان عده‌ای از اصحاب در اطراف امیرالمؤمنین حضور داشتند. حضرت اوصاف دعایی‌ به نام دعای خضر را بیان فرمود که: 🔸 ۱. روزی را زیاد می‌کند؛ 🔸۲ .باعث آمرزش گناهان می‌شود؛ 🔸۳ .فقر را ازبین می‌برد؛ 🔸۴. برکاتی را در زندگی جاری می‌کند. ⏹️ پس از مدتی اصحاب پراکنده شدند و هیچ کدام سراغی از این دعا نگرفتند؛ اما کمیل در نیمه‌های شب، درب خانه امیرالمؤمنین را به صدا در آورد و از حضرت درخواست کرد تا این دعا را به او بیاموزد. 🔷 امام وعدۀ صبح را به کمیل می‌دهد؛ اما او با سماجت تقاضای خود را برای فراگیری بیان می‌کند. در همان نیمه شب کلاس شبانۀ خصوصی برای کمیل برپا می‌شود و آموزش دعای خضر از زبان امیرالمؤمنین صورت می‌گیرد. 🔷 آنچه عجیب است که این شاگردِ با پشتکار و سماجت به جایگاهی می‌رسد که دعا به نام او ثبت می‌شود؛ دعای خضر از لسان مطهر امیرالمؤمنین بیان شد؛ اما به‌عنوان دعای کمیل مشهور است. 🔷 هر سالک برای اتصال به خداوند در هر شب جمعه‌‌ای که دربان آن شب، خود خداست، با دعای کمیل وارد این ضیافت می‌شود. ⁉️ *اما چرا کمیل به‌واسطۀ این دعا جاودانه ماند؟* ⏹️ *چون نیاز فوری به آب حیات را در خود یافت* و در پی نوشیدن آن به راه افتاد. خضر، ولیّ خدایی است که حتی موسی هم نتوانست با او به سِیر خود ادامه دهد و به موسی فرمود: 🔆 *«اِنَّکَ لَن تَستَطِیعَ مَعِیَ صَبراً»* 🔆 *«گفت تو هرگز نمى‏‌توانى همپاى من صبر كنى.»* 📗 سوره کهف، آیه ۶۷ ⏹️ و هم چنین در ادامۀ سیر به موسی فرمود: 🔆 *«هَذَا فِرَاقٌ بَینِی وَ بَینِک»* 🔆 *«اين جدايى ميان من و توست.»* 📗 سوره کهف، آیه ۷۸ 🔰 دعای کمیل در هر شبِ جمعه‌ به ما نوید و بشارت می‌دهد که پیوست دائمی با ولیّ خدا، ما را در زمرۀ سالکین محبوب خداوند قرار می‌دهد. ⏪️ *ناگفته نماند که عصارۀ دعای کمیل آموزش رمز جاودانگی‌ است؛ چون خضر بواسطۀ نوشیدن آب حیات، باقی و جاودانه شد.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
✍🏼 در مصباح کفعمی نکتۀ قابل توجهی بیان شده است: کمیل هنگامی که در خدمت امیرالمؤمنین حاضر شد و درخواست خود را بیان کرد، جواب زیبایی را از حضرت دریافت کرد. 🍃 حضرت به کمیل می فرماید: 🔆 «یَا کُمَیل اَوجَبَکَ طُولُ الصُحبَتهِ لَنَا اَنَ نَجُودَ لَکَ بِمَا طَلِبتَ» 🔆 «ای کمیل! طول مصاحبت تو با ما موجب شد که خواستۀ تو را برآورده کنم و این دعا را به تو آموزش دهم.» 📙 اقبال‌الاعمال، ج۳، ص۳۳۱ ✅ *طولانی بودنِ مصاحبت با حضرت* باعث شد که نام او جاودانه بماند و تا دنیا باقی است، هر فردی که شب جمعه بخواهد با خداوند ارتباطی برقرار کند، باید سر سفره کُمَیل اقامت داشته باشد. 🔷🔹ناگفته نماند واژۀ «طُولُ‌الُصُحبَه» اعلام می‌کند: 🔹 ۱. کمیل سالیان طولانی در محضر ولایت رفت‌و‌آمد داشت و *در طول این سالها درخواستی نداشت و در مسیر ولایت ثابت‌قدم بود.* 🔹 ۲. پاسخ امام از این مطلب حکایت دارد که در مقابل هر تازه‌واردی نباید جواب فوری داده شود؛ بلکه *کمیل با مصاحبت طولانی نحوه و انگیزۀ استفاده از این دعا را از امیرالمؤمنین آموخت.* 🔹 ۳. *ادب کمیل،* مسیر وصال و قرب را برای او فراهم کرد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ»* 🔰 در آغاز دعا شناخت و معرفت خداوند مطرح می‌شود. داعی در محضر خداوند کشکول گدایی خود را عرضه می‌کند. ✅ از آداب دعا این است که داعی معرفت الله لازم را داشته و بر این باور باشد که در نظام عالم وجود همۀ ممکنات وابسته به خداست. ✨ *اگر نازی کند آنی فرو ریزند محمل‌ها* 🔷 البته طبیعی است که درجات معرفتی افراد به خداوند با یکدیگر متفاوت است که این تفاوت در درجات وجودی آنان تاثیرگذار است. 🔰 در دعای کمیل با واژه «اللهُمَّ» معرفت الهی اظهار می‌شود. «اللهُمَّ» در واقع «یا الله» بوده است که در عوض ««یا» که از حروف نداست و حذف شده، «میم مشددی» در آخر آن ذکر می‌شود. 🔷 عدد ابجد حرف «یاء» مانند عدد «هو» ۱۱ است؛ یعنی بنده می‌داند که هر چقدر هم خدا را بشناسد؛ اما خدا غیب‌الغیوبی دارد که برای بنده ناشناخته است؛ پس در اوج معرفت، به جهالت خود اعتراف می‌کند. 🔰 ناگفته نماند که داعی در ابتدای دعا، خداوند را با اسم رازق و شفیق و حلیم و...صدا نمی‌زند؛ بلکه با نام «الله» که جامع همۀ صفات جمال و جلال است، مورد خطاب قرار می‌دهد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اللهُمّ انّی اَسئَلُکَ»* 🔷 در شرح میم مشدد در انتهای «اللهُمَّ» نظرات گوناگونی آمده است: 🔹 ۱. حکایت از نام حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله دارد؛ چون اسم حضرت دارای دو میم است؛ 🔹 ۲. میم مشدد در مقابل «یا» که با عدد ابجد «هو»(۱۱) برابر است، از سِرّی خبر می‌دهد؛ به این معنا که پیامبر مظهر نام «هو» خداوند است؛ تجلی و جلوه‌گاه نام «هو» در تمام عوالم، پیامبر اسلام است. 🔹 ۳. در انتهای اسم حضرت آدم هم میم ذکر شده که از آدمیت انسان در دعا پرده‌برداری می‌کند. ✍🏼 واژۀ «اللهُمَّ» اعلام می‌کند که پیامبر اسلام مظهر «هُوَ الاوَّلُ وَالآخِر» خدای سبحان است؛ پیامبراکرم به‌عنوان خلیفۀ «الله» بر تمام عوالم حکومت می‌کند. 🔶🔸 *بی‌تردید با وساطت پیامبر قرب و وصال حاصل می‌شود.* ✍🏼 کلمۀ «الله» در «اللهُمَّ» اسمی است مستجمع جمیع صفات جمال و جلال خداوند. در کلمۀ «الله» تمامی اسماء و صفات حق نهفته است. 🔸 و از جهت دیگر «الله» اسم اعظم خداست؛ یعنی داعی در ابتدای دعا با شاه‌کلید مواجه می‌شود. 🔸 خداوند اسم اعظم خود را در ابتدای دعا در اختیار بنده قرار می‌دهد که این اسم اعظم بصورت «اللهُمَّ» ذکر شده است. ✍🏼 «یا» در «یا الله» هم برای ندای قریب بکار می‌رود و هم بعید؛ اما با حذف «یا» داعی، با مخاطب قرار دادن خداوند با اسم اعظم «اللهُمَّ» در اوج قرب قرار می‌گیرد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اللهُمّ انّی اَسئَلُکَ»* 🔷 در شرح میم مشدد در انتهای «اللهُمَّ» نظرات گوناگونی آمده است: 🔹 ۱. حکایت از نام حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله دارد؛ چون اسم حضرت دارای دو میم است؛ 🔹 ۲. میم مشدد در مقابل «یا» که با عدد ابجد «هو»(۱۱) برابر است، از سِرّی خبر می‌دهد؛ به این معنا که پیامبر مظهر نام «هو» خداوند است؛ تجلی و جلوه‌گاه نام «هو» در تمام عوالم، پیامبر اسلام است. 🔹 ۳. در انتهای اسم حضرت آدم هم میم ذکر شده که از آدمیت انسان در دعا پرده‌برداری می‌کند. ✍🏼 واژۀ «اللهُمَّ» اعلام می‌کند که پیامبر اسلام مظهر «هُوَ الاوَّلُ وَالآخِر» خدای سبحان است؛ پیامبراکرم به‌عنوان خلیفۀ «الله» بر تمام عوالم حکومت می‌کند. 🔶🔸 *بی‌تردید با وساطت پیامبر قرب و وصال حاصل می‌شود.* ✍🏼 کلمۀ «الله» در «اللهُمَّ» اسمی است مستجمع جمیع صفات جمال و جلال خداوند. در کلمۀ «الله» تمامی اسماء و صفات حق نهفته است. 🔸 و از جهت دیگر «الله» اسم اعظم خداست؛ یعنی داعی در ابتدای دعا با شاه‌کلید مواجه می‌شود. 🔸 خداوند اسم اعظم خود را در ابتدای دعا در اختیار بنده قرار می‌دهد که این اسم اعظم بصورت «اللهُمَّ» ذکر شده است. ✍🏼 «یا» در «یا الله» هم برای ندای قریب بکار می‌رود و هم بعید؛ اما با حذف «یا» داعی، با مخاطب قرار دادن خداوند با اسم اعظم «اللهُمَّ» در اوج قرب قرار می‌گیرد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اِنِّی اَسئَلُکَ»* 🔆 *«خدایا! خودِ من درخواست می‌کنم.»* 🔰 در «اِنِّی اَسئَلُکَ» خودشناسی داعی مطرح می‌شود. در «اِنّی» و «اَسئَلُ» ضمیر «اَناَ» مخفی است؛ یعنی داعی بیان می‌کند: ❇️ *«خدایا! با شناختی که به هویت خودم دارم؛ فقط فقر و نیاز محض از من هویداست.» فقیری که دست نیازش را نزد هر کسی دراز نمی‌کند؛ چرا که آبرو دارد و در مقابل خداوند منیتی ندارد.* 🔰 در «اِنّی» اعلام می‌کند: خدایا! وجودی که تحت رحمانیت و عنایت تو آفریده شده است، درخواست دارد! ❇️ خدایا! این منِ اولیه با پوشیدن لباس وجود، نمک‌خوردۀ سفرۀ تو شد؛ چون بزرگترین نعمت را به او عطا کردی که نعمتِ وجود بوده است. 🔷 خدایا! آن موجودی که به حول و قوۀ تو موجود شد: 🔹۱. اکنون نیاز فوری به موجودیت دوباره دارد؛ 🔹۲. نیاز دائم برای وصال به کمالات را در خود می‌یابد؛ 🔹 ۳.وجودش را فقر محض می‌بیند؛ 🔹۴.این وجودِ فقیر فقط در خانۀ تو را می‌زند و از تو درخواست می‌کند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اَللهمَ اِنِّی اَسئَلُکَ»* 🔰 داعی در این فراز اعلام می‌کند: 🔹 ۱. خدایا! موجودیت من به لطف تو ایجاد شده که فقط فقر ذاتی در آن چشمگیر است؛ 🔹 ۲. خدایا! در این وجود نیاز ذاتی به تو موج می‌زند که دعای دائم را می‌طلبد، دعایی که ذاتی اوست؛ نه یک امر عارضی؛ 🔶 *دو نوع انانیّت وجود دارد:* 🔸 ۱. انانیتی که منِ خود را مستقلِ از خدا ببینیم؛ یعنی در مقابل خداوند قد عَلَم می‌کنیم؛ 🔸 ۲. انانیتی که منِ خود را سایه و پوشش خدا ببینیم و خود را و فقیر الی الله بدانیم. حضرت ابراهیم با بیان سه «من» فقر خود را اعلام می‌کند و هرگز قصد خودنمایی ندارد! 🔆 *«رَبَنَا اِنِی اَسکَنتُ ذریتی بِوَادٍ غَیرِذِی زَرع عِندَ بَیتِکَ المُحَرَم»* 🔆 *«پروردگارا! من (يكى) از ذرّيّه‌ام را در وادى بى‌گياه، در كنار خانه‌ى گرامى و با حرمت تو ساكن ساختم.»* 📗 سوره ابراهیم، آیه ۳۷ 🔰 داعی در ابتدای دعای کمیل این فقر ذاتی خود را اعلام می‌کند؛ یعنی خدایا! آن وجودی که آفریدی، دوست دارد آیینۀ تو باشد و خودت را در این وجود به نمایش بگذاری و مرآت تو بشود. ◀️ در واقع محتوای درخواست این بنده، آیینۀ خدا شدن است. 🔷 ناگفته نماند که مرآت بودن، اصل اولیۀ هر انسانی است و داعی بازگشت به این روز را طلب دارد؛ چون آیینۀ وجود او مکدر شده و در آن خدا دیده نمی‌شود و نورانیت خود را از دست داده است. ⁉️ چرا درمحضر حق، فقر بنده باید بارها تکرار شود؟ 🔹 در جواب بیان می شود: به میزانی که فقر بنده افزایش یابد، عنایت و رحمت خداوند سبحان بنده را در برمی‌گیرد و بابِ ارتباط بیشتر گشوده می‌شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اَللهمَ اِنِّی اَسئَلُکَ»* 🔰 در این فراز، باب دعا و مناجات گشوده شده است. در وادی عاشقی آنچه باعث تداوم دعا می‌شود، اظهار فقر و احتیاج است. 💢 چه‌بسا اگر این نیاز اعلام نشود، مُهر بازگشت بر او زده شود؛ پس در همان ابتدای دعا با قاطعیت و تأکید، فقر و نیاز خود را اعلام می‌کند و در جواب، ندای «اُدخلُوها بِسلامٍ آمِنین» را می‌یابد. 🔷 «اَسئَلُک» فعل مضارع است و دلالت دارد بر این که داعی، همواره و در تمام زمان‌ها این فقر و نیاز خود را اعلام می‌کند تا برای همیشه فقیر الی الله بماند. 🔷این فراز، انسان را از غفلت به فقر و نیاز دائمی می‌رهاند، احساس فقر و نیاز همیشگی را در او پرورش می‌دهد و رابطۀ او را با خداوند تقویت می‌کند. ✨ *آب کم جو تشنگی آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست* 🔰 داعی با بیان «إنّی» تأکید در خواست فردی خود را بیان می‌کند؛ در این مرحله از گدایی، همراهی دیگران مهم نیست. 🔷 خدایا! بندگی در هر مقامی مرا از احتیاج و فقر جدا نمی‌کند؛ چون در پیشانی من، نیاز به تو ثبت شده است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اَللهمَ اِنِّی اَسئَلُکَ»* ❇️ خداوندِ «عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُدُور» به فقر و نیاز بنده آگاه است؛ از این رو انسان هم باید بر طبق قانون بندگی، همواره به نیاز و احتیاج خود آگاه باشد و آن را اعلام کند تا در هنگام عطایای الهی، قابلیت پذیرش داشته باشد. 🔰 داعی با بیان «اللهُمَّ» به این واقعیت دست می‌یابد که فیاضیت خداوند دائمی است و همواره از ناحیۀ ذات اقدس الهی، فیوضات و رحمات در حال باریدن است؛ از این رو بنده هم باید دست نیار و خالی خود را به سمت خداوند بگشاید تا عطایای الهی را دریافت کند. 🔷🔹 در این فراز سه نکته درخور توجه است: 🔹۱. درخواست فقط باید به خداوند اعلام شود؛ 🔹۲. دعا کننده به فقر خود واقف است و خودشناسی برای او صورت گرفته است؛ 🔹۳. اگر فرج و گشایشی صورت بگیرد، فقط از طریق دعاست. نیاز بنده فقط از طریق توجه به مولا تامین می‌شود و راه دیگری برای تأمین این نیاز وجود ندارد. ✨ *خدایا منم آن نیازمندی که به تو نیاز دارم اگر از تو باز دارم به که چشم باز دارم* 🔰 داعی در دعای کمیل با بیان «اَللهُمَ» خود را نزدیک خداوند می‌بیند و در «اَسئَلُکَ» حضور در مقابل مولا را می‌یابد. ✨ *حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ* ❇️ دعا پرده‌های بین انسان و خدا را کنار می‌زند و ادراک حضور را برای او میسر می‌کند. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اَللهمَ اِنِّی اَسئَلُکَ»* 🔰 در این فراز داعی به همت متعالی دست می‌یابد و با خضوع و ذلت درخواست دارد که آیینۀ خداوند شود و همۀ کمالات در او به جلوه درآید. 🔷 در این فراز نوع دعا بیان نشده است؛ یعنی داعی می‌تواند انواع کمالات را تقاضا کند و با لسان فقر و ذلت بیان می‌کند که خداوندا! وجودم گنجایش همۀ کمالات را دارد. 🔷 به‌میزانی که بنده صیقلی شود، دریافت کمالات برای او به‌سرعت صورت می‌گیرد و کمالات الهی در او منعکس می‌شود. 🔶🔸 * بنابراین می‌توان اذعان داشت که آداب دعا چنین است:* 🔸۱. معرفت الهی؛ 🔸۲. خود شناسی؛ 🔸۳. فرج و گشایش فقط از ناحیۀ خداست؛ 🔸۴. حتماً در باطن دعا و درخواست، اجابت نهفته است. 🔷 ناگفته نماند که بین استجابت دعا و دریافت خواسته تفاوت است؛ چرا که ربوبیت خداوند اقتضا می‌کند که پیشایش دعاهای بندگان به اجابت برسد؛ اما گاه قابلیت پذیرش در داعی وجود ندارد؛ از این رو به تأخیر می‌افتد. 🔷 داعی با «إنّی أسئَلُک» بیان می‌‌کند که خداوندا! تو شنوای درخواست‌هایم هستی و یقین به اجابت دارم؛ زیرا که اسم مجیب خود را در عالم به نمایش گذاشتی تا نیاز و درخواست در من تقویت شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اَللهُمَّ اِنِّی اَسئَلُکَ»* 🔰 داعی باید در هنگام راز و نیاز با خداوند نهایت خضوع خود را به نمایش بگذارد تا لطف و عنایت خداوند متوجه او شود. 🔷 در تواضع، عبودیت بنده چشمگیر می‌شود و با اظهار فقر و ذلت خواستۀ خود را اعلام می‌کند. 🔰 داعی با تمام وجود بر این باور است که اگر از درگاه خداوند رانده شود، مأمن و پناهگاه دیگری ندارد؛ پس با تمام وجود، ادب دعا را که اظهار خضوع است، از ابتدای دعا به نمایش می‌گذارد. 🔷 در زمین وجود انسان به‌میزانی که فروتنی و افتادگی به ظهور برسد، آب معرفت جمع می‌شود و الطاف و عنایات حق این وجود را سیراب می‌کند. 🔷 یکی دیگر از آداب دعا آن است که داعی خود را در مقام حضور و شهود مشاهده کند؛ زیرا بر این باور است که در مقام حضور، موانع بین عبد و مولا برطرف می‌شود؛ ازاین رو با اعلام عجز و فقر سببی برای وصال هموار می‌کند. ⬅️ آنچه مانع این وصال و حضور می‌شود، احساس استغنای از خداوند است که انسان را از درگاه الهی غایب می‌کند. ⬅️ مسلماً برای حضور در درگاه خداوند باید طاهر باشیم تا این وصال حاصل شود و بالعکس نجاسات دنیا مانع این حضور می‌شود؛ زیرا باطن حب به دنیا مردار است و حب به مردار، مانع قرب می‌شود. 🔰 داعی با همۀ وجود، سفرۀ نیاز خود را می‌گشاید و با طهارت از حدث و خبث، درخواست وصال را دارد و بر این باور است که باطن تمام زشتی‌ها، پلیدی‌ها، بداخلاقی‌ها و بی‌اعتقادی‌‌ها نجاست است. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | [تلگرام](https://t.me/emamraoofco
🔆 *«اللهُمَّ اِنّی اَسئلُکَ»* 🔰 *داعی در این فراز خداوند را خطاب قرار می‌دهد؛ چراکه در مقام حضور قراردارد و با تأکید فقر و نیاز خود را به نمایش می‌گذارد.* 🔷 مسلماً بین رعایت ادب و وصال قرب الهی تلارم وجود دارد؛ به‌میزانی که بنده ادب حضور را درک کند، قرب و وصال او افزون می‌شود. 🔷 ناگفته نماند که یقین به استجابت دعا در محضر خداوند از مصادیق آداب قبل از دعاست‌ و بنده در هنگام بیان درخواست باید نهایت فقر خود را به نمایش گذارد. ✅ *به‌میزانی که محبت به خداوند و اولیای الهی افزایش یابد، التزام به آداب الهی نیز مضاعف می‌شود.* 🍃 پیامبر اکرم که محبوبترین خلق نزد خداوند متعال است می‌فرماید: 🔆 *«اَدَبنی رَبّی فاَحسنَ تَأدیبی»* 🔆 *«خداوند مرا به نیکوترین وجه ادب کرد.»* 🔷 اینگونه نیست که چون پیامبر عاشق خداوند است، رعایت آداب الهی برای او لازم نباشد؛ بلکه عاشق باید التزام به آداب داشته باشد. ✨ *از خدا جوییم توفیق ادب بی‌ادب محروم ماند از لطف رب* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
🔆 *«اللهُمَّ انّی اَسئَلُکَ»* 🔶🔸 قبل از ورود به شرح دعا به آدابی که هنگام دعا بایستی بدان توجه داشت، می‌پردازیم: 🔸 داعی همواره باید در هنگام دعا *رو به قبله* بنشیند و حسن‌ظن به خداوند داشته باشد؛ یعنی بر این اعتقاد باشد که دعای او حتماً مستجاب است. 🔆 *«انَّکَ مُجیبُ الدَّعوات»* 🔆 *«یقیناَ خداوند دعا را به اجابت می‌رساند.»* 🔆 *«اِنَکَ سامِعُ الاَصوات»* 🔆 *«تو شنوندۀ صداها هستی.»* ◀️ گاه اجابت دعا فوری است و گاه با تأخیر؛ اما آنچه مهم است آنکه حتماَ دعا به اجابت می‌رسد. 🔸 داعی قبل از دعا باید *دست بسوی رب العالمین بلند و از گناهان خود توبه کند؛* زیرا بر این باور است که گناه مانعی برای اجابت دعاست و مانند لقمۀ ناپاک وجود انسان را مکدر می‌کند. 🔸 داعی قبل از دعا باید *بر غذای خود هم مراقبه داشته باشد؛* چون غذای آلوده و حرام وجود انسان را مکدر می‌کند و مانع استجابت دعای او می‌شود و بالعکس غذای حلال به انسان قوّت و نیروی عبادت می‌بخشد. 🔸 *ناگفته نماند که داعی در هنگام دعا باید *باطناً و قلباً نیاز خود را اعلام کند* و خود را در مقابل خداوند حاضر ببیند.* 🔸 *بکاء به‌همراه دعا* از امور لازم است؛ چرا که اشک از باطن انسان غبارروبی می‌کند. 🍃 آیت الله حسن زاده می‌فرماید: *«اشک رزقی از عالم ملکوت است که از بالا نازل می‌شود و نقش بسزایی در اجابت دعا دارد.»* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام