▪️اول برایت ساختم یک مشهد فرضی ▪️یک صحن با ده ها رواق و مرقد فرضی ▪️هستی کریم و درخیالم رفت بالاتر ▪️از حد معمولی خود، آن گنبد فرضی ▪️تا مرقدت هرسنگ ،همرنگ عسل می شد ▪️از سمت«باب القاسمت» این مقصد فرضی   ▪️بعد از علی نام حسن، حُسن اذان می شد ▪️هی پخش می شد از حرم این اشهد فرضی ▪️ازبس کریمی درخیالم هم نخواهد خورد؛ ▪️برسینه ی هیچ آدمی دست رد فرضی ▪️شب های جمعه کربلا بودند آل الله ▪️یکشنبه شب ها زائر این مرقد فرضی ▪️ای کاش چون رؤیای صادق واقعی می شد ▪️یک روز،یک درصد ازاین صد در صد فرضی

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: فَمَنْ بَکَاهُ لَمْ تَعْمَ عَیْنُهُ یَوْمَ تَعْمَی الْعُیُونُ وَ مَنْ حَزِنَ عَلَیْهِ لَمْ یَحْزَنْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَحْزَنُ الْقُلُوبُ "هر کسی برای حسنم گریه کند، چشمش در آن روزی که همه چشم‌ها کور می‌شوند کور نخواهد شد.کسی که برای او محزون گردد، قلبش در آن روزی که همه قلب‌ها محزون می‌شوند محزون نخواهد شد." (📚الامالی،شیخ صدوق،مجلس ۲۴)