🌈💓« خصایصُ النّبی »💓🌈 💠هرکه را می دید سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. 💠وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید و صبر می کرد تا طرف مقابل دستش را بکشد. 💠با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. 💠سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود. 💠هرگاه با کسی هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد. 💠چون با کسی سخن می گفت کاملاً برمی گشت و رو به او می نشست. 💠در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد. 💠هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. 💠 هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه ی یک جرعه شیر بود. 💠هرکه عذر می آورد عذر او را قبول می کرد. 💠هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت. 💠بر جسارت دیگران صبر می فرمود و بدی را به نیکی جزا می داد. 💠سراغ اصحاب خود را می گرفت و همواره جویای حال آنان می شد. 💠اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می زد. 💠هرگاه چیزی به فقیر می بخشید به دست خودش می داد و به کسی حواله نمی داد. 💠عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می رسید. 💠 پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود. 💠 برای از دست رفتن دنیا ناراحت نمی شد و یا به خشم نمی آمد. 💠هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود. 💠هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود. 💠هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد. 💠 در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت. 💠کفش و لباس را خودش وصله می کرد. 💠با دست خودش شیر می دوشید و پای شترش را خودش می بست. 💠همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود. 💠همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد. 💠تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیر شدن منصرف می شد. 💠وقت آشامیدن سه جرعه آب‌ می نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله. 💠اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و نیز بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد. (📚منابع: کتاب «منتهی الآمال» مرحوم محدث قمی و کتاب «مکارم الاخلاق» مرحوم طبرسی)

▪️اول برایت ساختم یک مشهد فرضی ▪️یک صحن با ده ها رواق و مرقد فرضی ▪️هستی کریم و درخیالم رفت بالاتر ▪️از حد معمولی خود، آن گنبد فرضی ▪️تا مرقدت هرسنگ ،همرنگ عسل می شد ▪️از سمت«باب القاسمت» این مقصد فرضی   ▪️بعد از علی نام حسن، حُسن اذان می شد ▪️هی پخش می شد از حرم این اشهد فرضی ▪️ازبس کریمی درخیالم هم نخواهد خورد؛ ▪️برسینه ی هیچ آدمی دست رد فرضی ▪️شب های جمعه کربلا بودند آل الله ▪️یکشنبه شب ها زائر این مرقد فرضی ▪️ای کاش چون رؤیای صادق واقعی می شد ▪️یک روز،یک درصد ازاین صد در صد فرضی

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: فَمَنْ بَکَاهُ لَمْ تَعْمَ عَیْنُهُ یَوْمَ تَعْمَی الْعُیُونُ وَ مَنْ حَزِنَ عَلَیْهِ لَمْ یَحْزَنْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَحْزَنُ الْقُلُوبُ "هر کسی برای حسنم گریه کند، چشمش در آن روزی که همه چشم‌ها کور می‌شوند کور نخواهد شد.کسی که برای او محزون گردد، قلبش در آن روزی که همه قلب‌ها محزون می‌شوند محزون نخواهد شد." (📚الامالی،شیخ صدوق،مجلس ۲۴)