حتی ﺧﺪﺍ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻠﻘﺖ ﺗﻮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺳﭙﻨﺪ ﺭﺍ ﻧﺨﺴﺖ ، ﺗـﻮ ﺭﺍ ﺑﻌﺪﺍ ﺁﻓﺮﯾﺪ -نواب قزلباش

چند‌ روزی می‌شود که حوصله هیچ‌کاری را ندارم. انگار سرنگی پر از کسالت و کرختی تزریق کرده‌ام. دلم میخواهد فقط بخوابم ؛ زیر نورِ گرم آفتاب در خودم مچاله شوم و فکر و خیال کنم. هربار که پتو را تا چانه‌ام بالا می‌کشم ، با خودم می‌گویم بیدار که شدم کارهایم را بالاخره شروع میکنم ، اتاقم را مرتب میکنم ، جزوه‌ها را می‌نویسم ، درس‌ها را می‌خوانم... هربار که می‌خوابم امید دارم چشم‌هایم را که می‌بندم ،کرختی دست از سرم بردارد ، دمش را روی کولش بگذارد و برود. در همان خواب‌های بی سروته‌ام جا بماند ! اما بیدار که می‌شوم می‌بینم زودتر از من لبِ تخت ایستاده و نیشخند می‌زند. نمیدانم چه‌کنم! شاید باید دنبال چارهٔ دیگری باشم. شاید باید بیدار بمانم ، آنقدر بیدار بمانم تا کسالت از چشم‌هایم بیرون بریزد...!)

سلام بهتون ! خوش‌ اومدین به کنجِ قلبِ من حرفی اگر هست من به جان می‌شنوم: https://daigo.ir/secret/8810090500