🔻خامنه‌ای پس از محمد (ص)

حجت الاسلام قنبریان:
🔹کاریکاتور، هنر است؛ مثل شعر. اما همانجور که «هجو»، شعر را فحش می کند؛ اغراض سیاسیِ شارلی ابدو هم کاریکاتور را فحش می کند.

🔹فحش بطور معمول فرمان مقابله و دشمنی از سوی آدم زبون و بی چاره است.
وقتی دست با چکش کوبیده شود، فرمان مقاومت و مقابله با سوزشِ درد را آدم بی ادب با فحش بروز می دهد.
ناتوانی مقابل یک رقیب قویِ پیروز هم با فحش تسلی می گیرد!

🔹ظاهراً ملاها، جهان جدیدی بنیان نهاده و از مرزهای کشورشان صادر شده است و ظاهرا بدجور ارزشهای منافقانه انقلاب فرانسه و حقوق بشر دروغین را به چالش کشیده که به کاریکاتور هجو روی آورده اند!

🔹آیا شارلی ابدویِ احمق دانست بعد از چند بار اسلام هراسی اش با کاریکاتورِ هجو علیه پیامبر اسلام(ص)، حالا با فراخوان کاریکاتور علیه آیت الله خامنه ای، باصدای بلند گفت: اسلامِ خامنه ای ادامه اسلام محمد(ص) است؟!

🔹این موجب اتحاد بیشتر جهان اسلام حول اسلامِ انقلاب اسلامی خواهد شد.ان شاءالله.
✅ @Rajanews

🍃 آیت الله بهجت رحمه الله علیه:

✍🏼 اگر ملاقات خدا در آخرت ممکن باشد، در دنیا هم ممکن است به همان ملاک امکان، منتها نه با دیده سر و بصر، بلکه با دیده دل و #بصیرت!

انسان می تواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیت را بپیماید و در نتیجه، قرب حاصل کند.
┄┅┅❀🌷🌺🌷❀┅┅┄
کانال انقلابی اقتدار ولایی
@EqtedareVelaeii🇮🇷

❄️تمایز میان «ضعف حجاب» و «کشف حجاب»:
       💎حاشیه‌ای بر موضع ‌گیری اخیر رهبر انقلاب
🖊 مهدی جمشیدی

۱🔸. حجاب یک «ضرورت شرعی» است؛ هیچ تردیدی در «وجوب حجاب» وجود ندارد و هیچ جای خدشه و شبهه ندارد. یک «واجب شرعی» است که باید «رعایت» بشود.(در دیدار بانوان، ۱۴۰۱/۱۰/۱۴). تأکید ایشان بر این‌که حجاب، یک «امر شرعی» است به این سبب است که کسانی گمان می‌کنند که حجاب، فقط «جنبۀ قانونی» دارند و چون می‌توان قانون را «تغییر» داد، می‌توان از حجاب نیز عبور کرد. آنچه که قانون است، ساختۀ خود انسان‌هاست و اگر نظر جمعیِ انسان‌ها تغییر کند، قانون نیز باید دگرگون شود. ازاین‌رو، بقا و تداوم «امر قانونی»، وابستۀ به ارادۀ خودِ «جامعه» است و «حاکمیّت» نیز حقّ ندارد بر قانون، پافشاری کند. این در حالی است که حجاب، پیش از آن ‌که «قانون» و برآمده از «نظام سیاسی» باشد، «حکم دینی» و مبتنی بر «ارادۀ تشریعیِ الهی» است و تبدیل ‌شدنش به قانون نیز برخاسته از حکم دین است. حجاب، «حکم خدا» است و نه «حکم نظام جمهوری اسلامی». خدای‌ متعال، حجاب را برای زن خواسته است و چون حجاب، امر عمومی و معطوف به زندگی اجتماعی است، باید حاکمیّت دینی آن را به قانون تبدیل کند. از طرف دیگر، هرگز چنین نیست که این حکم، شبهه‌دار و مخدوش باشد و بتوان در اعتبار و انتساب آن به اسلام، تردید کرد، بلکه حجاب، یک امر «قطعی» و «حتمی» است؛ آن هم در مرتبۀ «وجوب».

۲🔹. نباید کسانی‌ که حجاب را «به‌طور کامل» رعایت نمی کنند به «بی‌دینی» و «ضدّ انقلابی» متهم کرد. در یکی از سفرهای استانی در جمع علما گفتم چرا بعضی از شما خانمی را که حجابش «ضعیف» است - مثلاً «یک مقداری موهایش بیرون است» - متهم می کنی؛ در حالی ‌که بنده وقتی وارد این شهر شدم، یک سوم جمعیّتی که استقبال آمد از این‌جور خانم‌ها بودند و اشک می‌ ریختند. یا فرض کنید که در فلان مراسم دینی یا فلان مراسم انقلابی شرکت می کنند؛ اینها دخترهای خودمان‌اند. در مراسم ماه رمضان که عکس ‌هایش را برای من می‌آورند، اشک می‌ریزند؛ من حسرت میخورم به آن‌جور اشک ‌ریختن. ضعف حجاب، «درست نیست»، اما این موجب نمی‌شود که ما او را «خارج از حوزۀ دین و انقلاب» بدانیم. همۀ ما «نقص»‌هایی داریم که باید نقص‌ها را «برطرف» کنیم و هرچه می‌توانیم برطرف کنیم بهتر است.‌(همان). با وجود قطعیّتی که دربارۀ حکم حجاب وجود دارد، نباید کسانی‌ را که «حجاب کامل» ندارند، «بی‌دین» یا «ضدّ انقلاب» دانست. رعایت ‌نکردن حجاب کامل، نه به معنی «عبور از دین» است و نه به معنی «ستیزه ‌جویی با انقلاب». این نقص، «نقص» است و «برخلاف شرع»، امّا مشاهده می‌کنیم که همین عدّه از زنان، هم در «مراسم دینی» شرکت می‌کنند و هم در «مراسم انقلابی»؛ در حالی‌ که اگر با «دین» و «انقلاب»، تضاد و مخالفت داشتند، نباید چنین می‌کردند. در واقع، دین‌داری آنان، گرفتار «نقص» و «ضعف» است و این به معنی «دین ‌گریزی» و «انقلاب ‌ستیزی» نیست. در عین حال که باید از متهم ‌ساختن زنانی که مبتلا به «ضعف حجاب» هستند به «ضدّیّت با دین و انقلاب» پرهیز کرد، امّا نباید نسبت به این نقص، «بی‌تفاوت» و «خاموش» بود. سخن دربارۀ «خودداری از اتهام ناروا» است نه «تعطیل ‌کردن امر به ‎‌معروف و نهی ‌از منکرِ مردمی و دولتی». همچنان که خود ما نیز گرفتار مجموعه‌ای از ضعف ‌های اخلاقی هستیم، اینان نیز از لحاظ حجاب، دچار ضعف هستند. البتّه میان «ضعف فردی» و «ضعف اجتماعی»، تفاوت وجود دارد و نمی‌توان ضعف اجتماعی را به حال خویش رها کرد و به ارادۀ خود فرد، وابسته دانست، بلکه اگر فرد، با هیچ توضیح و استدلالی حاضر نشد که ضعفِ اجتماعیِ خویش را برطرف کند، باید «قانون» به میدان بیاید. امّا حتّی مواجهۀ قانونی نیز به معنی «خارج ‌شدن فرد از حوزۀ دین و انقلاب» نیست. اینان، «غیر خودی» و «معارض» و «دشمن» نیستند، امّا این بخش از رفتار اجتماعی‌ شان هم برخلاف «حکمِ قطعیِ شرع» است و هم برخلاف «قانون». 

۳🔸. در این قضایای اخیر، خیلی علیه حجاب کار شد و امیدشان این بود که همین ‌هایی که «حجاب نیمه ‌کاره» دارند، به‌ کلّی «کشف حجاب» کنند؛ اما چنین نکردند. یعنی زدند تو دهن آن تبلیغ‌ کننده و فراخوان فرستنده (همان). در اینجا میان «حجاب نیمه‌ کاره» و «کشف حجاب»، تمایز برقرار شده است؛ به‌ صورتی که «کشف حجاب» به ‌عنوانی حرکتی در امتدادِ خواست دشمن قلمداد شده است. از این ‌رو، زنانِ دارای «حجاب نیمه‌ کاره» از این جهت که به فراخوان دشمن، پاسخ مثبت ندادند و از این سطح، فروتر نرفتند و «کشف حجاب» نکردند، ستوده شده‌اند. پس سخن ایشان در این سخنرانی معطوف به آن دسته از زنانی است که «حجاب نیمه ‌کاره/ ناکامل/ ضعیف» دارند، نه آنان که به ‌کلّی «کشف حجاب» کرده‌اند.

┄┅┅❀🌷🌺🌷❀┅┅┄
کانال انقلابی اقتدار ولایی
@EqtedareVelaeii🇮🇷