#استوری | #استاد_شجاعی √ اهل چرتکه انداختن اهل دو دوتا چهارتا به هیچ وجه در دستگاه امام زمان علیه السلام جا ندارن! Eitaa.com/montazeranmouood313

‍ آیت الله جوادی #آملی نزدیكترین حالت بنده به خدا وقتی است كه در حال سجده باشد و گریه كند. انسان هر چه به خاك نزدیك شود به خدا نزدیكتر می‏ شود #کانال_واعظین @vaezin_iran https://eitaa.com/joinchat/807010698C1a618795b7

✅گناه مانع معرفت 💠 ما عرَف اللَّهُ من عَصاه و أنشَدَ: ➖تعصِى الإلَه و أنتَ تُظهِر حبَّه ➖هذا لَعَمرُك فى الفِعال بَديعٌ ➖لو كان حبُّك صادقاً لأطَعتَه ➖إنّ المُحِبَّ لِمن أحبَّ مطيعٌ. 💠 امام محمد باقر علیه السلام در حدیثی فرمودند : 💠 هر كه خدا را معصيت كند، او را نشناخته است و سپس اين شعر را خواندند: آيا خدا را معصيت و نافرمانى مى‏ كنى در حالى كه ادعاى محبت به او را دارى؟ قسم به جانم اين كار، كارى شگفت و تازه است. اگر محبت تو محبتى راستين و درست بود، حتماً فرمانبر او بودى، چون انسانى كه به كسى علاقمند است، مطيع و پيرو اوست. 📚تحف العقول، ص 294 🌼 حلول ماه رجب و میلاد با برکت حضرت امام محمد باقر علیه السلام مبارک باد. 💢ندای سعادت؛ مرجع رسمی دفتر حفظ و نشر آثار آیة الله سعادت پرور (ره) 🆔@Nedayesaadat 🌐ketabrah24.ir

✅منطق الطیر 🔸طوطی در حالی که خود را خضر مرغان شمرده، می گفت: 🔸چون منی با چنین زیبائی و طوق زرین در گردن و در دست شاهان عزیز، چگونه در پی سیمرغ روم؟! مرا قند شاهان و همان قفس آهنین، بس است. 🔸هدهد با وی گفت: ای بی خبر، آن که در راه دوست جان فشانی ندارد نبودش، بِه بود، جان برای به جانان دادن است، کسی که آب حیوان خواهد، او را با جان چه کار؟ 🔸بیا از این هوا و هوس بگذر و شیرینی شاهان و قند را فراموش کن تا شیرینی محبت دوست در کام تو آید و سختی راه، تو را سهل گردد. 🔸این همه به زیبائی خود مبال، زیبائی تو ذره ای است از حسن و جمال و کمال او، چون بدان جا رسی، زیبایی خود از یاد بری و محو جمال او شوی، قفس آهنین بشکن و یک لحظه پر و بالی برای او بزن. 📚برگرفته از کتاب #رسائل_عرفانی، "منطق الطیر" به قلم عارف واصل حضرت آیة الله سعادت پرور(ره)، ص 340🌱 🆔@nedayesaadat 🌐www.ketabrah24.ir

اشعاری از ابن فارض: أدِرْ ذِکْرَ مَنْ أهْوَی‌ وَ لَوْ بِمَلامِ فَإنَّ أحادیثَ الْحَبیبِ مُدامی‌ (۱) لِیَشْهَدَ سَمْعی‌ مَنْ اُحِبُّ وَ إنْ نَأَی ‌ بِطَیْفِ مَلامٍ لا بِطَیْفِ مَنامِ (۲) فَلی‌ ذِکْرُها یَحْلو عَلَی‌ کُلِّ صیغَهٍ وَ إنْ مَزَجوهُ عُذَّلی‌ بِخِصامِ (۳) کَأنَّ عَذولی‌ بِالْوِصالِ مُبَشِّری‌ وَ إنْ کُنْتُ لَمْ أطْمَعْ بِرَدِّ سَلامِ (۴) بِروحِیَ مَنْ أتْلَفْتُ روحی‌ بِحُبِّها فَحانَ حِمامی‌ قَبْلَ یَوْمِ حِمامی‌ (۵) وَ مِنْ أجْلِها طابَ افْتِضاحی‌ وَ لَذَّ لِی اطِّراحی‌ وَ ذُلّی‌ بَعْدَ عِزِّ مَقامی‌ (۶) وَ فیها حَلا لی‌ بَعْدَ نُسْکی‌ تَهَتُّکی ‌ وَ خَلْعُ عِذاری وَ ارْتِکابُ أثامی‌ (۷) اُصَلّی‌ فَأشْدو حینَ أتْلو بِذِکْرِها وَ أطْرَبُ فی‌ الْمِحْرابِ وَ هْیَ إمامی‌ (۸) وَ بِالْحَجِّ إنْ أحْرَمْتُ لَبَّیْتُ بِاسْمِها وَ عَنْها أرَی‌ الإمْساکَ فِطْرَ صیامی‌ (۹) وَ شَأْنی‌ بِشَأْنی‌ مُعْرِبٌ، وَ بِما جَرَی ‌ جَرَی‌، وَ انْتِحابی‌ مُعْرِبٌ بِهُیامی‌ (۱۰) ترجمه: ۱ ـ گفتگوی‌ از آنکه‌ را که‌ من‌ هوای‌ او دارم‌ همچون‌ کاسۀ شراب‌ در میان‌ جالسین‌ دور بگردان‌، گرچه‌ آن‌ گفتار از روی‌ سرزنش‌ و توبیخ‌ و ملامت‌ من‌ در عشق‌ به‌ او باشد؛ به‌ علّت‌ اینکه‌ سخنهائی‌ که‌ دربارۀ محبوب‌ میرود، شرابی‌ است‌ که‌ بر جانم‌ می‌ریزد و مرا از حال‌ می‌برد. ۲ ـ و این‌ دَوَران‌ ذکر محبوب‌ برای‌ اینست‌ که‌ گوش‌ من‌ حضور یابد با آن‌ محبوب‌، هرچند که‌ در طیف‌ ملامت‌ از من‌ دور است‌ ولی‌ در طیف‌ خواب‌ از من‌ دور نیست‌. (بلکه‌ در خواب‌ و رویا به‌ دیدنم‌ می‌آید.) ۳ ـ بنابراین‌، یاد و ذکر وی‌ در هر عبارت‌ و در هر قالبی‌ شیرین‌ است‌، واگرچه‌ سرزنش‌ کنندگان‌ من‌ آنرا با دشمنی‌ آمیخته‌اند. ۴ ـ گویا سرزنش‌ کنندۀ من‌، با سرزنشش‌ مرا به‌ وصال‌ او بشارت‌ میدهد، و اگرچه‌ حال‌ من‌ اینطور است‌ که‌ امید ردّ سلام‌ او را هم‌ ندارم‌. ۵ ـ روحم‌ فدای‌ آن‌ کسی‌ شود که‌ من‌ در محبّت‌ او روحم‌ را تلف‌ کرده‌ام‌. پس‌ قبل‌ از روز مرگ‌ معهود من‌ اینک‌ مرگ‌ من‌ فرا رسیده‌ است‌. ۶ ـ به‌ خاطر خرسندی‌ او، رسوائی‌ برای‌ من‌ گواراست‌؛ و دور کردن‌ و ذلّت‌ بخشیدن‌ پس‌ از عزّتِ مقام‌ و شوکت‌ برای‌ من‌ لذیذ است‌. ۷ ـ و دربارۀ او بر من‌ گواراست‌ که‌ پس‌ از نُسک‌ و عبادتم‌، دست‌ به‌ شرّ برآورم‌ و بی‌باکانه‌ لااُبالی‌ شوم‌ و عنان‌ خود را بگسلم‌ و مرتکب‌ گناهان‌ گردم‌. ۸ ـ نماز میخوانم‌، و چون‌ ذکر او را می‌نمایم‌ به‌ ترنّم‌ در می‌آیم‌، و در محراب‌ عبادت‌ به‌ وَجد و طَرَب‌ می‌آیم‌؛ و اوست‌ که‌ إمام‌ من‌ است‌. ۹ ـ و چون‌ در حجّ بیت‌الله‌ بخواهم‌ إحرام‌ ببندم‌، به‌ نام‌ او لبّیک‌ میگویم‌. و در روزه‌ای‌ که‌ میگیرم‌، شکستن‌ آن‌ روزه‌ را دست‌ برداشتن‌ از او و از یاد او میدانم‌. ۱۰ ـ و جریان‌ اشک‌ در چشم‌ من‌ از حال‌ من‌ پرده‌ برمیدارد، و بر آنچه‌ بر من‌ جاری‌ می‌شود آن‌ اشک‌ سرازیر میگردد. و گریۀ شدید توأم‌ با آه‌ جانگداز من‌، از عشق‌ عمیقی‌ که‌ مرا به‌ جنون‌ کشانیده‌ است‌ حکایت‌ می‌نماید.