🌻 چرا انسان به خودش بدی می‌کند؟ مگر انسان «خود»ش را دوست ندارد؟ پس چرا به خودش بدی می‌کند؟ مثلا برای خودش کم می‌گذارد، به خود اهمیت نمی‌دهد، چیزهای مضر می‌خورد، عزت و شرافت خود را له می‌کند، خود را می‌فروشد، زباله هیجانات منفی را با خود حمل می‌کند و... هزار رقم کار دیگر که تهش ضرر و زیان دیدن «خود» است. برای کشف این معما بفرمایید روی پلکان اندیشه: 🔺پله اول: انسان همیشه به دنبال «دستاورد» است. همیشه می‌خواهد چیزی به دست بیاورد. اگر چند صباحی بگذرد و حس کند چیز به درد بخوری به دست نیاورده، راکد و غمگین می‌شود. برخی دستاوردهای انسان، ماشین جدید، گوشی جدید، مدرک بالاتر، پول بیشتر، لباس خوشگلتر و حس بهتر است. برخی دستاوردها، اجتماعی است، برخی دستاوردها، معنوی و آخرتی است. 🔺 پله دوم: انسان برای رسیدن به دستاوردهایش فعالیت می‌کند، فکر میکند، گاهی خود را به زحمت و تکاپو می‌اندازد. حتی چیزی/چیزهایی را از دست می‌دهد. 🔺 پله سوم: پس وقتی چیزی را از دست می‌دهد، دلش خوش است که چیزی به دست می‌آورد. وقتی یک بدنساز داروهای مکمل مضر می‌خورد، عضله‌ای بدست می‌آورد که با آن تفاخر یا قدرت‌نمایی کند. وقتی کسی عزت خودش را پیش کسی از دست می‌دهد، توجه یا پول بدست می‌آورد. وقتی کسی گناه می‌کند، سرخوشی و لذت بدست می‌آورد.. حالا به پشت بام رسیدید:⬇️ انسان هیچ‌گاه دشمن خود نیست! انسانی که به خودش بدی می‌کند نیز دوست خود است و دارد برای خودش دستاورد می‌آفریند. اما خنگ‌بازی درمی‌آورد و محاسبه دقیقی نمی‌تواند کند که چه چیزی از دست خودش رفته و چه چیزی را برای خودش به دست آورده. به قول امام جواد علیه‌السلام، انسان همیشه باید خودش را نصیحت کند و نصیحت خودش را قبول کند. پس خود را نصیحت کنیم که «چه چیزی را به قیمت از دست دادن چه چیزی به دست می‌آوری؟» پی‌نوشت: سالروز شهادت آقا امام جواد علیه‌السلام را تسلیت عرض می‌کنم ❤️ ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۳/۲۹ @abdollahemadi

🌻 زندگی با حوریه اگه همسری داری که ◾نیکوکاره ◾خوشگله ◾حریم خونواده رو توخونه حفظ می‌کنه ◾چشمش فقط پی شماست نه کس دیگه ◾هم‌سطح و همسانته ◾عفتشو تا ازدواج با تو حفظ کرده، تبریک میگم؛ تو با یک حورالعین بهشتی داری زندگی می‌کنی! چون این خصوصیات حوریه‌های بهشتی ست. پی‌نوشت: منابع قرآنی: خیرات حسان، مقصورات (رحمن، ۷۰-۷۲) قاصرات الطرف (رحمن، ۵۶) عربا اترابا، ابکارا (واقعه، ۳۶ و ۳۷) پی‌نوشت: روز ازدواج مبارکا باشه. سالروز ازدواج جان و جانان، علی و فاطمه مبارکا باشه 💕💕 ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۳/۳۰ @abdollahemadi

🌻 توقف قطار در ایستگاه یکی مانده به آخر سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، راهبری و هدایت، یک طرف اقدام و اجرا هم یک طرف هر دو لازم است قوی باشد؛ هم سیاست‌گذار، طراح و مدیر خوب و قوی لازم داریم، هم اقدام گر و مجری خوب و قوی. به نظر شما ما در سطح کشور، در کدام بخش بیشتر ضعف داریم؟ به نظر من، بیشتر در بخش اجرا. کار نمی‌کنیم، پای کار نیستیم، کم می‌گذاریم، اهمال می‌کنیم، عمل نمی‌کنیم، خوابمان می‌آید، حوصله نداریم، سر و گوشمان می‌جنبد. خییلی کمند افرادی که واقعا خالصا مخلصا بی‌عذر و بی‌بهانه، پای کارند و همه توانشان را می‌گذارند و طرح‌ها را درست و عالی اجرا می‌کنند. یک نفر می‌شناسید سرش درد کند برای کار؟ مثلا بیاید بگوید آقا کاری هست من انجام بدم؟!... مثلا آخر عمر از پاهایش حلالیت بطلبد که زیاد آنها را دوانده. خلاصه قطاری که از ایستگاه مبدأ، با یک فکر و ایده و قانون خوب شروع به حرکت کرده، ایستگاه به ایستگاه، مراتب اداری را طی می‌کند و به شخص عامل یا مجری می‌رسد. آنجا در ایستگاه اراده و توان ضعیف او توقف می‌کند و دیگر حرکت نمی‌کند. حتی آن مدیر و سیاستگذار هم، آن‌جایی که باید کارهایی مثل بررسی، مشورت، جلسه، تفکر، مطالعه، آموزش و تحقیق انجام دهد، کم می‌گذارد. به جای مطالعه عمیق، به تورق بسنده می‌کند، به جای حضور میدانی، سفت به میزش می‌چسبد و با گزارشات واصله کار را می‌بندد، به جای بروزرسانی خود، به جزوات دانشجویی خود اکتفا می‌کند... خب آسیب‌شناسی بس است! وقت خودشناسی است. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۴/۳ @abdollahemadi

با سلام خدمت دوستان عزیز 🌷 اگر وقتی همسرتان ناراحت است، به تب و تاب میفتید و دوست دارید شادش کنید، مطلب جدیدم را در ماهنامه آشنا بخوانید👆 البته اگر همسر ندارید، باز هم به دردتان خواهد خورد. بالاخره حتما عزیزی دارید که ناراحتی‌اش را نتوانید تحمل کنید.. «چگونه همسر ناشادم را شاد کنم» ماهنامه فرهنگی اجتماعی آشنا، شماره ۲۲۶، تیر ۱۴۰۲

دعا، کانکت بودن با موجودی متعالی‌تر از خود است. مثل اینترنت که ما را به شبکه‌ای فراتر از اطلاعات و توان خود وصل می‌کند. اگر اینترنت قطع شد، غصه‌دار می‌شویم. اما باید مراقب باشیم اتصال ما با منبع متعالی قطع نشود. پی‌نوشت: روز دعا بر شما مبارک. التماس دعا از همه ✍️ عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۴/۷ @abdollahemadi

🌻دعا چیست؟ آدم به طور ذاتی وقتی به خودش توجه می‌کنه، خودش رو از خیلی جهات،‌ ناتوان یا کم توان می‌بینه و نیاز به کمک رو با تمام وجودش حس می‌کنه. یا در مسیر خودش دچار الزاماتی میشه که باید تأمین بشه. دچار طوفانها و دست اندازهایی میشه که باید ازش رد بشه. اون وقت اگه این وسط، به این باور رسیده باشه که کسی که می‌تونه واقعا بهش برسه و کمکش کنه «خداست»، زمینه ارتباط باهاش شکل می‌گیره و باهاش حرف میزنه و ازش کمک می‌خواد. به این کار «دعا» می‌گویند. پس در واقع، دعا برای اینه که نیازمندانه، زمینه ارتباط ما با خدا شکل بگیره نه اینکه خودخواهانه، صرفا وسیله‌ای باشه برای رسیدن به خواسته خودمون. ( انگار بلا به دور، خدا در استخدام ماست). خدا خادم من نیست! من باید خادم خدا باشم. خب از اونجایی که انسان آگاه و هشیار، هیچ لحظه‌ای نیست در زندگیش که هیچ رقم نیازی نداشته باشه (حداقلش اینه که نیاز به ثبات و حفظ وضعیت موجود و استمرار اون داره.)، پس همیشه احساس نیاز به ارتباط داره با «منبع تأمین‌کننده» و در طول روز شاید دهها و صدها بار پیش بیاد که تودلش یا به زبون بگه «خدایا کمک». هر چند ممکنه گاهی اوقات بعضی نیازهاش بیشتر براش مهم باشه که تأمین بشه و به اصطلاح «حاجت» مشخصی داشته باشه. پس اصل هدف دعا، برقراری ارتباط مستمر با خداست، هر کی ارتباط بیشتری برقرار کنه و احساس نیاز و فقر بیشتری به خدا داشته باشه، استعداد و ظرفیت بیشتری پیدا می‌کنه برای دریافت رزق و لطف خدا. خیلی مواقع این رزق و لطف، یک «حال خوب» است؛ جالبه که در کلینیک‌های تحت نظر انجمن روانشناسی آمریکا بخشی به عنوان بخش Invocation therapy (دعا درمانی) وجود داره که در اون تلاش می‌کنند ارتباط مراجع و مددجو رو با یک منبع متعالی تقویت کنند تا با صحبت کردن و کمک خواستن ازش، به قدرت بیشتری برای مهار تنش‌ها و معنای بهتری برای تحلیل اتفاقات برسه. اون مراجعان هم از طریق همین تمرین‌ها، به این هدف میرسن و حال بهتری رو تجربه می‌کنند. نمونه‌هایی از اونا رو سمیه فقیهی‌پور و مهدی داداشی‌حاجی در کتاب «دعادرمانی و سلامت روان» گزارش دادن که خوندنش خیلی عالیه. دعا می‌کنم خیلی عالی و متعالی باشید.☘️ ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۴/۷ @abdollahemadi

🌻 متقاعدسازی در وضعیت نامتعادل وضعیت محسوس: عقلای انقلابی می‌گویند که اگر به لحاظ فرهنگی در حالت مرضی یا وضعیت نامتعادل اجتماعی داشتیم، باید فورا و اجمالا وارد شد تا جلوی سرایت سیل مخرب فرهنگی را بگیریم. اجماع آنها و تمرکز آنها روی یک مفهوم است: «بازدارندگی». اما درباره چگونگی آن بحث و اختلاف دارند! راهکار مخصوص: من به نظرم می‌رسد که اتفاقا درست در همین وضعیت، باید کار فرهنگی کرد. دقیقا چنین وضعیتی زمینه بسیار مناسبی است برای فعالیت اقناعی. مثل برنامه‌های ایدئولوژیک اول انقلاب در بحبوحه حوادث مقابله‌ای احزاب و گروهک‌ها، مثل انبوه آموزش‌های بهداشتی که توسط متخصصان در دوران کرونا به جامعه منتقل شد و مؤثر بود، مثل همراهی افکار عمومی در مقابله با دشمن در دوران خروج ترامپ از برجام،... فهم منطقش آسان است؛ صحبت از سلامتی، در شرایط بیماری بهتر جواب می‌دهد تا شرایط نرمال. بنابراین، اجماع و تمرکز عقلای انقلابی روی مفهوم «متقاعدسازی» باید باشد. جای افسوس: اینکه مفهوم بازدارندگی به جای وادارندگی و متقاعدسازی در دستور کار قرار می‌گیرد، حرجی نیست. به خاطر این است که کار فرهنگی در چهار تا بنر کلیشه‌ای و برنامه تلویزیونی یک‌سویه خلاصه می‌شود و تصوری از اصول و فنون تأثیرگذاری و متقاعدسازی ندارند. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) #تأثیرگذاری_و_متقاعدسازی_در_امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر #امر_به_معروف_مردمی #مهدی_جمشیدی ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۴/۱۰ @abdollahemadi

🌻پند پیر از چین و چروکیده های پیشونیش نتونستم عکس بگیرم. ولی چروک‌های دستش خیلی چشم‌نواز بود. کلا دست چروک برام تجربه و زحمت رو تداعی می‌کنه. بعد از سلام و حال‌پرسی، بهش گفتم نصیحتم کن ای پیر دنیا دیده. اول فکر کرد الکی یه چیز انداختم طفره رفت. جدیتم رو که دید گفت: «هر صبح که بیدار میشی شکر خدا رو کن که یه روز دیگه بیدار شدی. بعد، قضیه معروف اونی که پا داشت و کفش نداشت رو تعریف کرد که طرف گفت خدایا بهم کفش بده، رفت جلوتر یکیو دید که پا هم نداره. غرض، اینکه راضی باش به چیزی که داری. در هر نقطه‌ای که هستی چیزهایی داری که بعضی‌ها ندارند. توجهت به همونا باشه، حسرت ثروت همسایه رو نخور که دردسره. گنج بزرگیه قناعت» این جمله آخر رو سه بار تکرار کرد و رفت. ✍️ عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۴/۱۳ @abdollahemadi