🏴🏴🏴🏴 ٖؒ﷽‌🏴🏴🏴🏴 🧱 بفرمایید اگر کسی در خانه باصفایش را باز کرد و با لبخند به شما تعارف کرد، احترام بگذارید و وارد شوید. آقای مهربان جهان، در تکیه‌خانه اش را باز کرده و شما را دعوت کرده. با احترام وارد شوید. 🧱 ماه احترام محرم هم‌واژه احترام است؛ یک معنایش یعنی «یک زمان که برایش حرمت قائلند و احترام دارد.» اما سؤال: چرا محرم، احترام دارد؟ احترام گذاشتن مخصوص چیزهای باارزش است. ارزش محرم به چیست؟ ارزش این ماه، به آن است که یک کاروان از انسان‌های شریف و عدالتخواه به سرپرستی نماینده خداوند، علیه شیطان قیام کردند، از جان‌گذشتگی کردند و خونشان به زمین ریخته شد؛ خون حسین، خون ابالفضل، خون علی‌اکبر... و خون‌هایی یکی از یکی سرخ‌تر،.. مظلوم‌تر،.. حیف‌تر.. 🧱 به احترام محرم، آن فوتبالیست، بعد از زدن گل در ماه محرم، شادی نکرد و مچ‌بند مشکی‌اش را بوسید، آن طلافروش، سوم محرم به احترام رقیه، گوشواره نفروخت، آن سینما، پرده خود را تعطیل کرد، آن دختر، با صورت بی‌آرایش بیرون آمد و به دست‌هایش لاک مشکی زد، آن مادر برای تولد فرزندش که در محرم افتاده بود، جشن نگرفت. آن راننده، لیست موزیک‌هایش را نوحه کرد. آن عرق‌خور، دهانش را شست تا بعد از محرم. آن ولی دم، از قصاص قاتل عزیزش گذشت. آن خمود، بانشاط و پرانرژی شد. آن ترسو، شجاعت را تمرین کرد. آن مهربان، مهربان‌تر شد. آن کاهل‌نماز، نمازخوان شد. شما به احترام محرم چه می‌کنید؟ ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۴/۲۸ @abdollahemadi

🌻در پناه

وقتی امام حسین به کربلا رسید و به او گفتند اسم این مکان کربلاست، فرمود: خدایا از کرب و بلا به تو پناه می‌برم.

کرب یعنی غم و غصه، بلا هم که یعنی بلا.

از غم و غصه و بلایش به خدا پناه برد. گویی در برابر مصیبت سنگین پیش رویش احتیاج داشت در خود مقاومت و آرامش ایجاد کند.

به جرأت می توانم بگویم به عنوان یک مشاور که قوی‌ترین مسکن و مرهم غم‌ها و گرفتاریها پناه بردن به خداست

باور به خدا و یاد خدا نه ها، پناه بردن به خدا

مثلا با گفتن همین جمله امام حسین که «خدایا از غم و بلایم به تو پناه می‌برم» یا گفتن جمله «اعوذ بالله» یا بقول دوست شوخم، پَنهتُ بالله

ببینید وقتی یک مهاجر بعد از کلی بلاتکلیفی و سرگردانی از یک کشوری پناهندگی می‌گیرد، چطور احساس امنیت پیدا می‌کند؛ احساس اینکه کسی جایی هست که از او حمایت کند و او را در برابر تعارضات حفظ کند.

پناه بردن به خدا بیش از هر چیز، حامی و حافظ بودن خدا را در دل ما فعال می‌کند و از همان کانال به ما آرامش می‌دهد.

پناهگاه کجاست؟ حرم، مسجد، خانواده، رفیق،...

طبیعتا کسی دنبال پناهگاه می‌گردد که احساس خطر و ناامنی کند. ما نسل امروز، پناه‌طلب نیستیم، نگاه‌طلبیم. یا دقیق‌تر بگویم پناه‌طلبی در ما بسیار کمرنگ شده.