ای ماه باکلاس و ای ماه سادگی خوش بود زیر نور تو جریان زندگی با اینکه شور و شادی عید است در دلم، دلگیرم از نماندن تو مخلصت شوم از توجه همه عزیزانی که به یادداشت‌های قرآنی من توجه داشتند، سپاسگزارم. ۱۵ یادداشت با هشتگ #ضیافت_اخلاق_و_قرآن قابل دسترس و انتشار است. اگر احیانا دیدید بدون یادداشت‌های من قرآن نمی‌چسبد یا از دلتنگی‌شان خوابتان به هم خورده، حتما اطلاع دهید بعد از ماه رمضان هم ادامه بدهم تا خدای مشغول‌الذمبه شما نشوم. پیشاپیش عیدتان مبارک ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📸 فرزانه عمادی @abdollahemadi

🌻 آیا با عقل می‌شود عاشق شد؟ من عقل را مثل پاسبان خشک و خشنی نمی‌بینم که همیشه بالای سر آدم می‌ایستد تا چوب بر سرش بزند و به او راه و چاه نشان دهد. اگر به میل‌ها و هورمون‌های خودمان آگاه باشیم می‌توانیم بفهمیم عقل با آنهاست که گاهی سر ناسازگاری دارد. عقل هیچ وقت با عشق و عاطفه ناسازگاری نمی‌کند بلکه به کمکشان هم می‌آید. اصلا آدمی که در دنیا عاشق نشود عاقل نیست. فقط باید حوصله کند تا عواطف خردمندانه و انسانی‌اش از پس پستوی هیجان‌ها مثل یک خورشید فروزان خودش را بالا بکشد و بتابد. هیجان‌ها همان علائمی هستند که با دیدن شخص جذابی سریع در خودمان تجربه می‌کنیم: مثل تپش قلب، ترشح هورمونهای جنسی.. باید صبر کرد اینها کمی فروکش کنند و به حالت عادی بنشینید سر میز مذاکره، چایی بریزید و عقلتان را دعوت کنید. بنشینید همه چیز را حساب و کتاب کنید. «عقل عاشق»، یک توانمندی است که نشان می‌دهد عشق صرفا یک پدیده هیجانی نیست. به همین خاطر تنها افرادی به آن می‌رسند که از نظر تیپ شخصیتی، منطقی (رشنال) باشند نه هیجانی (اموشنال). یعنی افرادی که «من» نیرومندی دارند و در مقابل هوسها و وسوسه‌ها بهتر مقاومت می‌کنند. افرادی که کمتر احساساتی می‌شوند و بیشتر به واقعیت‌ها توجه دارند تا خواسته‌های خود. به همین خاطر وقتی وارد رابطه می‌شوند، فقط به منفعت شخصی خود توجه ندارند در نتیجه عواطف محکم و باثباتی دارند. 🔻خلاصه نازنین! عقل و دل همیشه دعوا داشته اند. اما من بینشان آشتی داده‌ام حالا که عاقلانه دوستت دارم. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📸 فرزانه عمادی 📅 ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi

🌻 نازک نارنجی چطور می‌شود که انسان_ این حیوان گل‌سرشت و زمخت_ آنقدرر نازک و شکننده می‌شود که از یک حرف ناگهان فرو می‌ریزد؟ چه اتفاقی در قلب انسان رخ می‌دهد که بلافاصله بدون لحظه‌ای درنگ، با مشاهده چیز ناخوشایند می‌رنجد؟ آیا زودرنجی چیز بدی ست؟ یا صرفا یک ویژگی شخصیتی و طبع فردی است؟ بعضی زودرنج ها خود را مثل گل لطیف توصیف می‌کنند و به خود می‌بالند که روحیه حساسی دارند و این دیگرانند که قدر لطافت آنها را نمی‌دانند و حساسیت آنها را درک نمی‌کنند! اما این واکنش را جدی ندانید! صرفا یک واکنش دفاعی است برای کم نیاوردن! تقریبا همه آنها از این صفت خود آزار می‌بینند و به هیچ وجه دوست ندارند زودرنج باشند. اغلب آنها اظهار می‌کنند که زودرنجی اصلا چیز خوبی نیست. بر این اساس می‌توان گفت زودرنجی- هر چه باشد؛ چه رذیله چه صفت منفی- نیاز به تغییر دارد. برای تغییر زودرنجی، در اولین گام باید دانست اصلا چرا بعضی‌ها زود می‌رنجند؟ چه می شود که میزان حساسیت آنها بالاست؟ برای فهم دلایل آن، سه فرض را تصور کنید: - اگر شما وسط بیابان برهوت باشید، کوچکترین صدا شما را می‌لرزاند که مبادا موجود خطری باشد. - اگر شما بین خود و دیگری یک نخ بسته و گره زده باشید، کمترین سستی در آن گره، شما را حساس می‌کند که مبادا گره باز شود و شما را جدا کند. - اگر بخواهید خانه خود را برای مهمان آماده کنید، چشم شما ریزترین آشغال و نامرئی‌ترین گَرد را می‌بیند که مبادا کم گذاشته شود و آبروی شما برود. این سه فرض روشن می‌کند که ریشه‌های زودرنجی، عبارت است از: [احساس تنهایی، ترس، تعلق و وابستگی، مهربانی، دقت و جزءنگری، داشتن استانداردها و ضوابط اخلاقی، مهرطلبی.] شاید ترکیب این عوامل زودرنجی را می‌سازد. پس زودرنج‌ها را بشناسیم؛ آنها لوس و بی‌جنبه نیستند بلکه در درون خود تنهایند، می‌ترسند، مهربانند، دقیقند، اخلاق‌مدارند، مهر و توجه را دوست دارند. 🔻در اخلاق اسلامی مفهومی هست به نام «حِلم». حلم یعنی شما انضباط روان داشته باشید در برابر هیجان خشم و احساسات به گونه ای که آرامش و سکونی را بدست آورید که مانع زود متأثر شدن شود. عنصر «زمان» در مفهوم حلم، تعیین‌کننده است به گونه‌ای که در حدیث معروف جنود عقل، ضد آن را «عجله» دانسته‌اند. پس انسان حلیم- صرف‌نظر از موضوع واکنش- کسی است که زمان واکنش خود را مدیریت می‌کند و بر آن تسلط دارد که کِی بشکند و واکنش نشان دهد. خلاصه آقا جدار قفسه سینه را می‌توان ضخیم کرد تا تیر حرفها دیرتر به قلب اصابت کند. دنیای امروز احتیاج به آدمهای پوست کلفت دارد. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi

🌻داداش، یکم یواش در دوره سنی ارتباط با همسالان (نوجوانی، جوانی)، داشتن رابطه صمیمانه و عشقولانه با کسی - چه همسر چه دوست، چه دختر چه پسر - جزء نیازهای اساسی افراد است. حتی برخی افراد، همه زندگی‌شان می‌شود آن رابطه. به ویژه اگر دوستشان همجنس باشد دیگر محدودیتی برای خود نمی‌بینند. 🔻آیا باید به چنین روابط زیادی حساس شد؟ من باب مثال آیا ایراد دارد که آدم با همجنس خودش خیلی جینگ شود و صبح و شب با هم باشند؟؟ به نظر می‌رسد که بله؛ رابطه‌های صمیمی افراطی دست کم دو مشکل برای آدم درست می‌کنند: 1- سایر بخش‌های زندگی اعم از کار، درس، عبادت، روابط خانوادگی، رشد فردی،.. را مختل می‌کنند به گونه‌ای که اصلا زندگی بدون او معنای خودش را از دست می‌دهد. 2- شدت احساسات، تسلط فرد بر احساسات و رفتارهای خود را از بین می‌برد یا ضعیف می‌کند؛ آگاهی و کنترل وی به جایی می‌رسد که هزار بار این جمله را به کار می‌برد: «دست خودم نیست» ، «دست خودم نبود». لذا ضمن کاهش دادن قدرت تصمیم گیری، او را در معرض تصمیمات و احساسات اشتباه قرار می‌دهد. بروز ناخواسته احساسات جنسی یا تأثیرپذیری ناآگاهانه از طرف مقابل دو نمونه از این اتفاق است صرف نظر از مشکلات رابطه، نکته قابل توجه اینکه این روابط در کوتاه‌مدت قشنگند اما در بلندمدت نه!؛ تجربه نشان داده که این روابط، دوام ندارند. شما کمتر رابطه عاشقانه داغی را پیدا می‌کنید که سالیان سال دوام داشته باشد. معمولا یک رابطه داغ، بعدش به سردی می‌کشد و طرفین ضربه می‌خورند. 🔻جای فکر دارد که چرا این روابط ناپایدار است؟ یکی از دلایلش این است که احساسات بالغانه‌ای در آنها نیست لذا به راحتی افراد به هم وابسته می‌شوند؛ وابستگی، اسارت می‌آورد، توقع می‌آورد، حساسیت می‌آورد. یعنی طرفین یا یکی از آنها به رفتار طرف مقابل حساس و توقعی می‌شوند. خب معمولا همیشه شرایط نرمال نیست و خواهی نخواهی زمانی پیش می‌آید که طرف، توقعات و حساسیت او را محقق نمی‌کند. مورد داشتیم که دو طرف، سر تغییر رنگ مو از هم دلخور شده‌اند! توقع و حساسیت، به شدت مستعد دلخوری و دلشکستگی است.. این دلخوری‌ها و دل شکستن ها وقتی زیاد شد، تبدیل می‌شود به لطمه عاطفی. در نتیجه صورت وضعیت بعدی، یا کات خواهد بود یا معمولی شدن. مثل دوره بعد از ماه‌عسل در عوض، یک رابطه صمیمی متعادل، می‌تواند یک عمر دوام داشته باشد...... 🌿 این چنین است که شما را امتی «متعادل» قرار دادیم (سوره بقره، آیه 143) ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi

🌻 گنده‌تر از دهن همیشه پس ذهنم بوده که آیا من آدم کارهای بزرگ هستم یا نه؟ آیا به جایی خواهم رسید که کارهای بزرگی انجام بدم؟ یک مؤسسه بزرگ داشته باشم! یک کتاب در تیتراژ صد و چندم بنویسم! استارتاپم برای ششصد نفر تحول‌آفرینی کند!... حالا فهمیده‌ام که این کلنجار غلطی بوده و می‌تونم اسمش رو وسوسه کمال‌گرایانه و جاه‌طلبانه بگذارم. یا گنده‌تر از دهن حرف زدن! اصلاً در موفقیت انسان، بحث کارهای بزرگ و کوچک نیست. بلکه مهم اینه که از توان و ظرفیت خود استفاده کنیم و هر کاری که از دستمون برمیاد رو انجام بدیم. چه دیگران بگن کوچیکه چه بگن بزرگه. مهم راه رفتنه؛ یکی با قدم‌های بزرگ و سریع، یکی با قدم‌های آهسته و کوچک؛ هر کسی در حد توانش و نفسش و قوت زانوش اونی که نفسش زیاده، حق داره بلندپرواز باشه و زیاد بدوه. بایدم چنین باشه. ولی لزوماً بمعنای این نیست که بهتر از اونیه که نفسش کم بوده. اساسا تقسیم کارها به بزرگ و کوچک یک تقسیم اجتماعی و اعتباری است و الا در آفرینش و پیشگاه خدا چنین تقسیم‌بندی وجود نداره. در بین آدماست که چیزی کوچک یا بزرگ دیده میشه. مثلا پدیده‌ای داریم به اسم «کوچک‌های بزرگ»!؛ کوچک‌های بزرگ چیزهاییه که ما اونا رو ناچیز و کوچک می‌دونیم اما کسی که می‌بینه، خیلی مهمش تلقی می‌کنه. می‌بینید که کوچک و بزرگ قلمدادکردن کاری، وابسته به ذهنیت‌ها و نقش‌هاست. مثل اتوی لباس می‌مونه که شاید فقط چار تا چروک رو صاف کنه اما تأثیر مهمی در آراستگی و حس خوب شما و مجموعه‌ای که اونجا کار می‌کنید داره. خلاصه اینکه اگر گنده‌تر از دهنتون حرف می‌زنید بدونید که دهن شما اگر چه بالقوه گنجایش هزاران کلمه داره ولی وقتی باز می‌کنید فقط چند کلمه می‌تونه از اون خارج بشه. 🔹همین حرفا هم شاید گنده‌تر از دهنم باشه. بهتره از دهن مبارک حضرت پیامبر بشنویم: «به عمل کردن بر اساس تقوا بیشتر اهمیت بده تا عمل کردن بر اساس چیزهای دیگر. هیچ عملی اگر بر اساس تقوا باشد، کم نیست. چطور کم باشد کاری که توسط خدا قبول می‌شود. خدا خود فرمود: خدا تنها از متقین قبول می‌کند» پی‌نوشت: وَ كُنْ بِالْعَمَلِ بِالتَّقْوَى أَشَدَّ اِهْتِمَاماً مِنْكَ بِالْعَمَلِ بِغَيْرِهِ فَإِنَّهُ لاَ يَقِلُّ عَمَلٌ بِالتَّقْوَى وَ كَيْفَ يَقِلُّ عَمَلٌ يُتَقَبَّلُ لِقَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: إِنَّمٰا يَتَقَبَّلُ اَللّٰهُ مِنَ اَلْمُتَّقِينَ ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi

جناب آقای حمیدرضا الداغی درود و رضوان الهی بر تو باد. درود بر شرفت که رسم ناموس‌پرستی را زنده کردی. من در آن صحنه نبودم که دقیق بدانم چه شد و چه گذشت. اما از آن چند لحظه کم و مبهم که منتشر شد برمی‌آید که گویا خیلی سریع غیرتت به جوش آمد. به دقیقه نکشید که آن اتفاق افتاد. کاش کمی فقط کمی تأنی می‌کردی و مسأله را با درایت فیصله می‌دادی. حالا دخترانت و کشورت از وجودت محروم نمی‌شدند. اینجا همه جا پیچیده که تو شهید امر به معروفی. اما حالا که چشمان زیبایت به عالم حقیقت باز شده، حتما می‌دانی که امر به معروف و نهی از منکر به درگیری و تندی نیست. به عدم توجه به تأثیرگذاری نیست. دیدی آن مرد میانسال که بعد از تو سر صحنه آمد چقدر آرام بین تو و آن دو رذل جدا کرد؟ چاقو هم نخورد! برخی با بی‌انصافی تو را تلف‌شده دانستند اما تو اگر شهید امر به معروف هم نباشی، فدایی دفاع از ناموسی. علی ای حال جزاک الله خیر الجزاء و تفضل علیک بخیر النعیم ملتمس دعا: عبدالله عمادی (معین) @abdollahemadi

برسد به دست اساتید، معلمان، روحانیان، بسیجیان، مدیران، والدین، خادمان اماکن زیارتی و عموم شهروندانی که می خواهند امر به معروف و نهی از منکر کنند. کتاب «مشق ارشاد» را نوشتم به نیت تربیت خودم و آدم های خوبی که پیرامون خود تأثیرگذار باشند. تاریخ نشر: 1401 برای حرفهای بیشتر، ن ک: سخنرانی مراسم رونمایی کتاب 👈 به آدرس https://b2n.ir/s62335 @abdollahemadi

🌻 اوستا رحیم پیشاپیش به معلمان زحمت‌کش خداقوت می‌گویم و از معلمانی که این متن را می‌خوانند عذرخواهی می‌کنم. اینها را در دوره آموزشی گذرانده‌اند و برایشان تکراری است! معلم کارآمد دست کم ۱۰ خصوصیت دارد: 1- همیشه در حال یادگیری است و مطالب تازه و علمی به بچه ها منتقل می‌کند. 2- بر فرايند يادگيري تأکید می‌کند نه یادگیری. تفکر خلاق را به بچه‌ها می‌آموزد. 3- برای یادگرفتن بچه‌ها، وقت و انرژی صرف می‌کند. 4- سر کلاس با گوشی خود وَر نمی‌رود. 5- اهداف و نتایج عملی درس را مشخص می‌کند. 6- به کلاس خود- با توجه به روابط بین بچه‌ها و تفاوتهای فردی آنها- سازمان می‌دهد. 7- رحیم است، با بچه‌ها رابطه خوب و انسانی برقرار می‌کند. 8- به روابط بین بچه‌ها توجه دارد و رابطه خوب مبتنی بر دوستی و همکاری بین آنها برقرار می‌کند. 9- در وضعیت روحی بچه‌ها دقت می‌کند و به آنها عزت‌نفس، انگیزه و انرژی می‌دهد. 10- بیش از آنکه خود را در برابر اداره مسئول بداند، در برابر اولیا مسئول می‌داند. خود را بدهکار اولیا می‌داند نه طلبکار آنها. بخشی از مسئولیت یادگیری را به گردن باریک آنها نمی‌اندازد. اگر چنین معلمی دیدید سلام بنده را برسانید و روزش را تبریک بگویید. روزت مبارک اوستا رحیم🌹 ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ @abdollahemadi

🌻 حمیده خانم درويشى را گفتند چرا زن نخواهى؟ گفت زن، مردان را شايسته بود و من هنوز به مقام مردى نرسيده‌ام، زن چگونه خواهم. ديگرى را همين گفتند، جواب داد كه احتياج من اكنون به طلاق نفس بيش از آنست كه به نكاح و تزوّج، وقتى كه نفس را طلاق دهم روا بود كه زنى ديگر بخواهم. و بشر حارث را گفتند مردم در حقّ تو سخنها مى‌گويند! پرسيد كه چه مى‌گويند؟ گفتند مى‌گويند سنّت نكاح ترك كرده‌اى. گفت ايشان را بگوييد كه من هنوز به فرض مشغولم به سنّت نمى‌پردازم. اینها را عزالدین محمود کاشانی از دانشمندان و عارفان بزرگ قرن هشتم در مصباح الهدایه ص255 نقل کرده است. معلوم می شود قصه ازدواج و تجرد، از چالش های عرفا هم بوده! بر این حساب اگر مرا نیز بگویند جناب معین العلما آیا زن بستانیم یا نستانیم؟، دستی بر محاسن مبارک کشیده و با آه خواهم گفت که «زن ستاندنی نیست زن ستودنی است.» به همین بیان کوتاه کمرشکن بسنده نموده و به سبک عرفا، خود را از توضیح منظور خود معذور کرده و حرف را می برم جای دیگر که از قضا همشیره ای داشتم حمیده نام که چندیست داغش به دل مانده. سزاوار است همه زنان نامشان حمیده باشد و این نام مبارک منقرض نشود. (استحضار دارید حمیده، در صیغه اسم فاعل، بمعنای ستایشگر است و در صیغه اسم مفعول، بمعنای ستودنی) ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) پ نوشت: شادی روح حمیده عمادی صلوات 📅 1402/2/14 @abdollahemadi

🌻 از آخر، اول همیشه از ما بهترونی هستند که خوشبخت‌ترند! حالا این حس بماند، ما حتی در مورد بدبخت بیچاره‌ها هم احساس می‌کنیم که خوب شد جای ما نیستند! مثلا یکی می‌گفت اگر اون بیچاره، کارتن خوابه، در عوض خودشه و خودش؛ مسئولیت چند نفر دیگه رو دوشش نیست که شرمندگی زن بچه بکشه! ما - یعنی بعضی از ما- یک چنین موجودات خودتحقیرکنی هستیم که به جای رقابت در خوشبختی، در توهم‌مان مسابقه بدبختی راه انداخته و خود را برنده آن می‌دانیم! یعنی به جای اینکه حساب کنیم چقدر جلوتریم، حساب می‌کنیم چقدر عقب‌تریم! ممکن است در واقعیت خیلی فعال و تلاشگر هم باشیم ها، ولی در ذهنمان این خبرهاست. حالا می‌دانید علتش چیست؟ مگر انسان آزار دارد که خود را از آخر، اول ببیند!؟ او مثلا می‌خواهد با این کار، کمی نارضایتی زندگی خود را از بین ببرد. اما چطور؟ اینکه کسی خود را بدتر از همه فرض کند، باعث می‌شود با اندک دستاوردهایی که بدست می‌آورد، ذوق کند و به خودش بگوید ایول ازت انتظار نداشتم. و در ناکامی‌هایش به خودش بگوید همین است دیگر تو چه توقعی داری! تو که پشمکی بیش نیستی، چه انتظار داری شیرینی گردویی باشی! بخاطر همین آنها حالت ثابتی ندارند و مدام در تعارضند؛ گاهی از خودراضی و پرافاده به نظر می‌رسند و گاهی ازخودناراضی و بی‌فایده. ای موجودات عجیب؟! به خود آگاه شوید و به جای این مسابقه بی‌حاصل، در مسابقه‌ای شرکت کنید که نشان دهد شما چقدر از بقیه جلوتر و خوب‌ترید. این‌طور راضی‌تر خواهید شد فاستبقوا الخیرات (بقره، ۱۴۸) ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۱۴۰۲/۲/۱۶ @abdollahemadi

🌻 داور وسط بچگی همیشه توی فوتبال سر اینکه خطا شده یا نشده، بحث می‌کردیم: وقتی خودمان خطا کرده بودیم، معتقد بودیم خطا نشده. وقتی روی ما خطا شده بود، معتقد بودیم خطا شده. این حق‌بجانبی در ما ماند و ماند تا اینکه توی زندگی هم وقتی گند زدیم، گفتیم چیزی نشده که! درست میشه انسان جایز الخطاست. اما وقتی طرف مقابلمان خبط کرد، گفتیم غلط کردی بیجا کردی حواست کجا بود! _ یا ایهاالذین آمنوا؟ _ جانم _ عادل باش حتی اگر به ضرر خودت باشد. _ چشم منبع: سوره نساء، آیه ۱۳۵ ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) 📅 ۱۴۰۲/۲/۱۸ @abdollahemadi