بعضی افراد شروع می‌کنند به بهانه گیری و غر زدن، جلب توجه کردن با سروصدا راه انداختن و دوری کردن از همسر و... اما بهترین راه چيست؟ آیا چنین کارهایی به نتیجه موردنظر می‌رسد؟ اگر همسران توجه داشته باشند که نوع روابطشان باهم چه اثراتی می‌تواند داشته باشد و به بررسی مولفه های کلامشان پرداخته و ایرادها را بیابند و اصلاح کنند بسیاری از اختلافات خانوادگی برطرف خواهد شد.

ادامه دارد ...

برای ارتقای اثر کلاممان چه کنیم؟ لازم است که معیارهای خودمان را برای اثربخشی کلام با معیارهای الهی بسنجیم.

برای مثال موقعیتی را درنظر بگیرید که همسر شما رفتار بدی را در مقابل جمع نسبت به شما انجام داده و شما بدنبال پاسخی برای مقابله با ایشان هستید. چه اثری را از عملتان انتظار دارید؟ ممکن است بخواهید او را نیز در مقابل جمع تحقیر کنید. چنین عملی بطور ظاهری باعث آرامش شما می‌شود اما بعد از مدتی متوجه می‌شوید که خودتان نیز به نمونه ای مشابه همسرتان تبدیل شدید. یعنی برای برخورد با عملی که آن را زشت میدانستید، خود همانگونه رفتار کردید.

در واقع کسی تحقیر می‌کند که پیش از این تحقیر شده. اما اگر بدنبال یک اثر و نتیجه الهی باشیم، می‌دانیم که تحقیر کردن چه آثار منفی بدنبال دارد و چنین عملی چقدر نزد خداوند مذموم است. بنابراین نه تنها تحقیر نمی‌کنیم بلکه عملی خلاف آن یعنی کرامت بخشیدن را انجام می‌دهیم.

در طول روز تمرکز خود را در مواقعی از کلام بگذارید که با رفتار نامناسب دیگران مواجه می‌شوید و سعی کنید رفتاری را در مقابل ایشان انجام دهید که بهترین اثر الهی را داشته باشد.

مولفه هفتم همکلامی: شاهد کلام

معمولا وقتی دو نفر باهم ازدواج می‌کنند، آنقدر باهم احساس صمیمیت می‌کنند که راحت تر باهم دعوا می‌کنند. راحت‌تر باهم بد صحبت می‌کنند. ماهی در اقیانوس آب را نمی‌شناسد همانطور که ما گاهی فراموش می‌کنیم که با هوا زنده ایم. ولی وقتی ماهی را از آب و هوا را از ما بگیرند...

همسر مانند هواست، آنقدر هست که گاهی فراموش می‌شود. وقتی بچه ای به آنها اضافه می‌شود، حواس ها جمع می‌شود چون کودک مانند طوطی همه چیز را تکرار می‌کند. کودک شاهد زندگی پدر و مادرش است و همین شاهد کوچک باعث می‌شود که آنها بیشتر حواسشان راجمع کنند. ولی امان از وقتی که کودک هم فراموش شود...

فردی که چشمهایی که به او دوخته شده را می‌بیند و فراموششان نمی‌کند نمی تواند بدصحبت کند. اثربخش ترین عامل برای ارتقای کلام، توجه به شاهد کلام است. زمین و آسمان، ملائکه، خداوند، همسر و فرزند و دوستان و...، همه عالم شاهد توست.

برای اینکه توجه به شاهد را در خود تقویت کنیم چه کنیم؟ خودمان شاهد خودمان باشیم. مثلا گاهی صدای خودمان را ضبط کنیم گاهی از دیگران در مورد رفتارمان بپرسیم و بخواهیم رفتارمان را توصیف کنند شما چه راهی به ذهنتان می‌رسد؟