💯 تو این عدد نیستی!!! @fact_official

🔻همواره تفاهم داشتن با والدین خوب است. این یکی از اساسی‌ترین اصول در زندگی آدم‌هاست. گورجیف همیشه می‌گفت: " تا وقتی ارتباط خوبی با پدر و مادرت برقرار نکنی ، زندگی‌ات را باخته‌ای." چون این چیزی بسیار عمیق و ریشه دار است. اگر بین تو و پدر و مادرت نارضایتی و کدورتی باشد، تو هرگز احساس راحتی نخواهی کرد. هر جا که باشی خود را کمی گناهکار احساس می‌کنی. رابطه والد-فرزند فقط یک رابطه اجتماعی نیست. تو از آنها بوجود آمده‌ای. تو پاره تن آنها هستی. تو شاخه‌ای از درخت زندگی آنها هستی. تو هنوز در آنها ریشه داری. وقتی والدین از دنیا می‌روند، چیزی بسیار عمیق و ریشه دار در درون تو می‌میرد. وقتی پدر و مادر می‌میرند برای نخستین بار خود را تنها و ریشه کن شده احساس می‌کنی. بنابراین تا وقتی زنده‌اند، باید هرچه از دستت بر می‌آید انجام دهی تا آن تفاهمی را که باید، ایجاد کرده و ارتباطی دو سویه با آنها بر قرار کنی. آن وقت همه چیز روبراه شده و حساب‌ها بسته می‌شوند. رابطه عاشقانه با پدر و مادر آغاز شده و با آنها نیز خاتمه می‌یابد و این دایره کامل می‌شود. اگر جایی از این دایره نیمه کاره باشد، تمام زندگی‌ات آشفته و پریشان باقی خواهد ماند. کسی که بتواند با پدر و مادرش ارتباط برقرار کند، فوق العاده احساس خوشبختی و شادمانی می‌کند. این دشوارترین کار در این عالم است. چون شکاف بس عمیق و بزرگ است. باید بر روی این شکاف پل زد. اگر توانستی بین خود و مادرت پل بزنی، ناگهان احساس خواهی کرد که پلی بین تو و این کره خاکی هم برقرار شده است. تو بیشتر در زمین ریشه می‌دونی و بیشتر پا می‌گیری. و اگر بین خودت و پدرت پل زدی دیگر در آسمان‌ها پرواز می‌کنی. پدر و مادر نمادند. نماینده‌ی آسمان و زمین. و انسان درختی است که هم به آسمان نیاز دارد و هم به زمین. @fact_official

نه گفتن اینجوریه که ... @fact_official

🔻یک اصطلاحی داریم به نام - گیوآپ - مثل  وقتیکه هیچی از موضوع امتحان نمی‌دانی، می‌روی ورقه‌ات را سفید تحویل می‌دهی. یا هر چی. خلاصه که وا می‌دهی. زور بی‌خود نمی‌زنی. زحمت دیگران راهم زیاد نمیکنی. رسیدن به «معرفتِ تشخیصِ لحظه‌ی گیو‌آپ» خودش یک هنری است. استاد مسعود فردمنش که رکورددار سرودن "...."ترانه‌های فارسی است، یک تک بیت در باب متلگ دارد که استثنائن چیز خوبی است! می‌فرماید: باید پارو نزد، وا داد باید دل رو به دریا داد بلی؛ گاهی هم این جور است. استاد البته نمی‌فرماید کِی و کجا و در چه شرایطی باید چنین کرد؛ و نمی‌تواند هم بگوید. هیچ‌کس نمی‌تواند نسخه‌اش را بپیچد که تا کجا باید دوید، کی ایستاد و برگشت. آدم باید خودش بفهمد. معرفتش را کسب کند. قدرت تشخیص‌اش را به دست بیاورد. و البته شهامتش را در خود زنده نگه دارد: شهامتِ ریختن، وا دادن، برگشتن. گاهی شجاعتِ یک فرمانده به این است که فرمان عقب‌گرد بدهد. ولی یک مرحله‌ی دیگر در زندگی آدم وجود دارد که به گمانم یک پله بالاتر از گیو آپ است؛ یک قدم جلوتر. بگوییم پرهیز؟ بگوییم قناعت؟ بگوییم محافظه‌کاری؟ نه، این‌ها نیست. بگذارید فکر کنیم این یکی اسم ندارد. ولی با همین بی‌اسمی، حد فاصل پختگی و خامی است. دیوار حایل است بین خردورزی و احساسی‌گری. چی هست حالا؟ این که بدانی وارد کدام معرکه بشوی، یا نشوی. تن به کدام مبارزه بدهی، یا ندهی. با چه حریفی به میدان بروی، یا نروی. @fact_official

اگر بخوای فقط تو روزهايى كه حس و حالت خوبه كار كنى، خيلى كار زيادى نميتونى تو زندگيت انجام بدی..👍 @fact_official

شاید باورتون نشه ولی همون کمکی که هیچوقت از کسی نگرفتم، بیشتر از همه کمکم کرد @fact_official

این همه حرص حرف دیگران رو نخورید به قول مولانا: «او همه عیبِ تو گیرد تا بپوشد عیبِ خود» @fact_official

هروقت خواستین کسی رو قضاوت کنید یاد این شعر بیفتید، که اخوان ثالث گفته: "هر كه خود داند و خداى دلش كه چه درديست در كجاى دلش.." @fact_official

فرزندانتان را همان طوری که هستند دوست داشته باشید، نه آن طوری که شما دلتان می‌خواهد آنها باشند. @fact_official

🌙 قبل از گوش دادن این بی‌کلام شیر گرم+ زعفرون + عسل آماده کنید برید پشت پنجره یا تو حیاط یه پتو دور خودتون بپیچید جرعه جرعه بنوشید و به همه آرزو و اهدافتون فکر کنید... همه اون روزهایی که قراره بیان و لبخند بیارن روی لبتون #موزیک @fact_official

درد موقتیه، تسلیم شدن همیشگی 👍