28.83M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
سبحـاناللهپیشچشمعلی...
آیـههایکوثـرشدهکبـــــــــود🥀🖤
『@fadaiie_rahbar』💚🕊
بنــامخـدا🌱♥️
شروع مبحث عالمذر،برزخ و همین دنیای خودمون🍃
خبب، ما یسری عالم های مختلفی داریم، که قابل دیدن نیستن!
و چون قابل دیدن نیستن،قابل لمس کردن هم نیستن،
بنابراین ما ازشون اطلاعی نداریم:)🍃
اولین عالم،،عالمذر
عالم ذر،عالمیه که خدا تو روزی بنام روز الست تمااام ارواح رو بدون استثناء درش خلق کرده،، یعنی همین الان که جمعیت کره ی زمین چیزی حول و حوش ۸میلیارده،، و هررچی که قبل ما بودنو هرچیم بعد ما متولد میشن تو روزی بنام روز الست در عالمذر خلق شدن؛
در واقع گفته میشه حکمت این عهد و پیمان در این بوده که انسان ها آگاهی کافی داشته باشن و در قیامت نادانستگی خودشون رو عذر و بهانه قرار ندن،،
پس تا اینجا میتونیم این نتیجه رو داشته باشیم که ارواح تماام ماها
در روزی بنام روز الست آفریده شده، و ما اونجا با خدا عهد بستیم
و به پرسش خدا که گفت: الست بربکم؟ جواب مثبت دادیم✨
حتی بدترین آدم های دنیا هم روزی این عهد رو با خدا بستن
درباره ی حقانیت وجود عالم ذر:
و اثباتش ما میتونیم مراجعه کنیم به آیه ی ۱۷۲و۱۷۳ سوره ی اعراف:
«وَ اِذْ اَخَذَ رَبُّک مِن بَنی آدَم مِن ظُهورِهِم ذُرّیتَهُم وَ اَشْهَدَهُم عَلی اَنْفُسِهِم اَلَسْت بِرَبَّکم قالُوا بَلی شَهِدْنا اَن تَقُولُوا یوْم القیامَةِ اِنّا کنّا عَن هذا غافِلین اَوْ تَقُولُوا اِنَّما اَشْرَک آباؤنا مِن قَبْل و کنّا ذُرّیةً مِن بَعْدِهم اَفَتُهْلِکنا بِما فَعَل الْمُبْطِلُون»
زمانی را یاد کن که پروردگارت از صلب بنی آدم نسلشان را به وجود آورد و از آنان در ارتباط با پروردگاری اش بر خودشان گواه گرفت و فرمود آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند:آری گواهی دادیم.پس اقرار به پروردگاری خود را در این دنیا از شما گرفتیم تا روز قیامت نگویید:ما از این حقیقت آشکار بی خبر بودیم.یا نگویید:پدرانمان پیش از ما مشرک بودند و ما فرزندانی پس از آنان بودیم و راهی جز تقلید ازشان نداشتیم ، آیا مارا بخاطر آنچه باطل گرایان انجام داده اند ،عذاب میکنی؟
جالبه بدونید یسری از شاعرای ایرانی تو شعراشون به روز الست اشاره داشتن برای مثال:
مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق
چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست "دیوان حافظ"
لاف نخستین «بلی» میزنم روز نخستین که تو گویی:«الست»
زلف سیه را به ازان میشکن ورنه بسی دل که بخواهد شکست
"دیوان اوحدی"