به مردم خوشبین باش امام صادق عليه السلام: 🌸خذْ مِن حُسنِ الظَّنِّ بِطَرَفٍ تُرَوِّحُ بهِ قَلبَكَ و يَرُوحُ بهِ أمرُكَ». [مجلسی، بحار الانوار، ج 76، ص 209، ح 84]. 🍀از خوش بين بودن بهره اى برگير، تا با آن دلت را آرام كنى و كارَت پيش رود

لعنت بر ناسپاس که راه نیکی را می بندد امام صادق عليه السلام فرمود: «لَعَنَ اللّه قَاطِعِي سَبِيلِ الْمَعْرُوفِ» قِيلَ وَ مَا قَاطِعِي سَبِيلِ الْمَعْرُوفِ قَالَ: «الرَّجُلُ يُصْنَعُ إِلَيْهِ الْمَعْرُوفُ فَيَكْفُرُهُ فَيَمْنَعُ صَاحِبَهُ مِنْ أَنْ يَصْنَعَ ذَلِكَ إِلَى غَيْرِه‏». [صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 58، ح 1696]. خدا لعنت کند کسانی را که راه نیکی کردن را می بندند»، پرسیدند: چه کسی راه نیکی را می بندند؟ فرمود: «کسی که با او خوبی می شود، ولی او ناسپاسی می کند و در نتیجه نیکوکار را از نیکی کردن به دیگران باز می دارد».

راستگویی، زیباترین اخلاق امامُ علي عليه السلام: 🔹 تحَرِّى الصِّدْقِ وَ تَجَنُّبُ الْكَذِبِ اَجْمَلُ شيمَةٍ وَ اَفْضَلُ اَدَبٍ . 🔸راستگو بودن و پرهيز نمودن از دروغ، زيباترين اخلاق و بهترين ادب است. 📚غررالحكم، ح ۴۴۸۸.

ریشه سخاوت در بهشت است ☀️حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: ⚡️قالَ لی أبی رَسولُ اللّهِ(ص): السَّخاءُ شَجَرَةٌ فِی الجَنَّةِ وأغصانُها فِی الدُّنیا، فَمَن تَعَلَّقَ بِغُصنٍ مِن أغصانِها أدخَلَهُ الجَنَّةَ. پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود: سخاوت، درختی است در بهشت و شاخه هایش در دنیا هستند؛ هر کس به شاخه ای از شاخه های آن در آویزد، او را به بهشت درآورد. 📚دلائل الإمامة : ص ۷۱ ح ۹

ارزش تواضع ثروتمندان نسبت به مستمندان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: 🔹 «ما أَحْسَنَ تَوَاضُعَ الْأَغْنِيَاءِ لِلْفُقَرَاءِ، طَلَباً لِمَا عِنْدَ اللَّهِ؛ وَ أَحْسَنُ مِنْهُ تِيهُ الْفُقَرَاءِ عَلَى الْأَغْنِيَاءِ، اتِّكَالًا عَلَى اللَّه». [نهج البلاغه (صبحی) ص 547، حکمت 406]. 🔹 «چـه زيباسـت تواضع و فروتنى ثروتمندان در برابر فقرا براى رسيدن به پاداش‌هاى الهى، و از آن بهتر بى‌اعتنايى و بزرگ‌منشى مستمندان است در برابر اغنيا براى توكل بر خدا».

🔺پرسش جالب از هوش مصنوعی | ای هوش مصنوعی اگر تو جای شیطان بودی چگونه مردم را بی‌دین می‌کردی؟ پاسخ را از زبان خودش بشنوید! ┅══❉💠تشکل اساتید 💠❉══┅ @tashakkolasatid

روی آوردن و توکل کردن به خدا موجب توجه خدا است ✨ امام صادق علیه السلام فرمودند: ✨ أيُّمَا عَبْدٍ أَقْبَلَ قُبْلَ مَا يُحِبُّ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَقْبَلَ اَللَّهُ قُبْلَ مَا يُحِبُّ وَ مَنِ اِعْتَصَمَ بِاللَّهِ عَصَمَهُ اَللَّهُ وَ مَنْ أَقْبَلَ اَللَّهُ قُبْلَهُ وَ عَصَمَهُ لَمْ يُبَالِ لَوْ سَقَطَتِ اَلسَّمَاءُ عَلَى اَلْأَرْضِ أَوْ كَانَتْ نَازِلَةٌ نَزَلَتْ عَلَى أَهْلِ اَلْأَرْضِ فَشَمِلَتْهُمْ بَلِيَّةٌ كَانَ فِي حِزْبِ اَللَّهِ بِالتَّقْوَى مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ أَ لَيْسَ اَللَّهُ يَقُولُ إِنَّ اَلْمُتَّقِينَ فِي مَقٰامٍ أَمِينٍ . ✨هر بنده‌اى كه بسوى آنچه خدا دوست دارد روى آورد خدا نيز بسوى آنچه او دوست دارد روى مى‌آورد، و هر كه بر خدا پناه جويد خدا او را نگه مى‌دارد، و هر كه خدا بسويش روى آورد و نگهدارش باشد باكى ندارد از اينكه آسمان بر زمين فرو ريزد يا زلزله‌اى بر اهل زمين نازل گردد و آنان را بلا فرا گيرد و او در حزب خدا از هر بلائى در امان است،مگر این نيست كه خداوند مى‌فرماید: همانا پرهيزگاران در جايگاه ايمنى مى‌باشند. (دخان آیه ۵۱) 📚 وسائل‌الشیعه ج۱۵ ص۲۱۱

اذان ظهر نزدیکه به هنگام وضو گرفتن برای نماز بیان روایت ذیل رو همگی عمل کنیم👏👇👇👇 امام رضا علیه السلام : أَيُّمَا مُؤْمِنٍ قَرَأَ فِي وُضُوئِهِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ. هر مومنی که هنگام وضو گرفتن سوره قدر را بخواند از گناهانش خارج می شود مانند آن روزی که از مادر متولد شده است. بحار ج ۷۵ ص ۳۱۵ #روایت #امام_رضا

حق الناس با شهادت جبران نمی شود. علی (عليه السلام) فرمود: «لَقَدْ صَلَّى رَسُولُ الله صلي الله عليه و آله و سلّم بِأَصْحَابِهِ ذَاتَ يَوْمٍ فَقَالَ: مَا هَاهُنَا مِنْ بَنِي النَّجَّارِ أَحَدٌ وَ صَاحِبُهُمْ مُحْتَبَسٌ عَلَى بَابِ الْجَنَّةِ بِثَلَاثَةِ دَرَاهِمَ لِفُلَانٍ الْيَهُودِيِّ وَ كَانَ شَهِيداً». «به تحقيق رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم روزي پس از نماز به اصحابشان فرمودند : آيا كسي از طايفه بني النجّار اينجا هست ؟ زيرا فلاني از طايفه آنان كه از شهدا مي باشد بخاطر سه درهمي كه به فلان يهودي بدهكار است در عالمِ برزخ گرفتار مي باشد». 📚[مستدرك‏ الوسائل، ج13، ص 393 ح 15700].

اهمیت فراوان حرمت مؤمن پیامبر اکرم (ص) فرمود: «منْ أَحْزَنَ مُؤْمِناً ثُمَّ أَعْطَاهُ الدُّنْيَا لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ كَفَّارَتَهُ وَ لَمْ يُؤْجَرْ عَلَيْهِ» [بحار الأنوار، ج‏۷۲، ص۱۵۰]. «هر کس مومنی را ناراحت کند سپس (برای جبران اشتباهش) تمام دنیا را به او ببخشد این بخشش، کفاره گناهش نخواهد بود و برای او پاداشی نخواهد داشت».

فاطمه ای آینه حق نما ای که طفیل قدمت ما سوا قبله عالم شدی از سوی رب دور تو چرخد علی و مصطفی جلوه گه نور خداوندگار حوریه ی انسیه ی لافتا نور تو روشنگر عالم بود کوثر محبوب همه اتقیا ای حسنت معدن جود و کرم هست حسین تو به دل آشنا سید سجاد تو زین عباد باقر علم تو بود مقتدا صادق تو مکتب حق را رئیس کاظم تو معدن حلم وصفا هست رضای تو به ایران ما مایه عز و شرف اولیا دست گدایی به جوادت دراز جمله نمایند ز شاه و گدا هادی تو هادی جان و دل است ای حسن عسگریت جان فزا نور دو چشمان تو مهدی بود حجت ثانی عشر اوصیا فاطمه ای فاطمه ای فاطمه ای که رضای تو رضای خدا جنت و فردوس کند افتخار تا که شمیمت برد آنجا صبا جمله ملائک به سر شور و شوق تا شنود وصف کنیز خدا باد مبارک به همه عاشقان آمدن دختر بدر الدوجا صالح غم دیده بدارد امید از در این خانه جود و سخا

آنگونه وانمود نکن که نیستی پیامبر اکرم صلى الله عليه و آله فرمود: «أشَدُّ الناسِ عَذاباً يومَ القِيامةِ مَن يَرى الناسُ أنَّ فيهِ خَيراً ولا خَيرَ فيه»‏. [نهج الفصاحه (ترجمه پاینده) ص 213، ح 303]. 💬 «سخت‏ترين عذاب را در روز قيامت كسى دارد كه مردم او را آدم خوبى بدانند، اما هيچ خوبى و خيرى در وجود او نباشد». شرح: در این حدیث نتیجه ریاکاری در قیامت بیان شده است و هشدار به کسانی است که در رفتار خود مانند عبادات و یا انفاق مال و یا در سخن گفتن طوری رفتار می کنند که گویا واقعیت اعمالش بوده و بنده خالص خدا است، در حالی که در واقع چنان نیست و مردم را فریب داده است، این نوع افراد ریاکار به عذاب دوزخ گرفتار میشوند. ضمنا باید توجه داشت که هر خواننده یا شنونده این حدیث باید آن را درباره خود بسنجد که آیا چنان است یا نه؟ و حق ندارد درباره دیگران قضاوت داشته باشد، چون اخلاص مربوط به درون انسان است و ما انسانها از درون واقعی یکدیگر بی خبریم و نوعا با خیالات خودمان داوری می کنیم و این نیز خود گناه است. بنا براین حدیث مزبور برای عیبگیری از دیگران نیست، بلکه برای عیبگیری از خودمان است. هرکس به درون خود نظر کند و ببیند آیا اخلاص دارد یا ریاکار است؟ و مراقب باشد تا خود را فریب ندهد.

پاداش بزرگ اطعام به مؤمن امام صادق علیه السلام فرمود: «مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً حَتّى‏ يُشْبِعَهُ، لَمْ يَدْرِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ مَا لَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِي الْآخِرَةِ، لَامَلَكٌ مُقَرَّبٌ، وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ، إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ». ثُمَّ قَالَ: «مِنْ مُوجِبَاتِ الْمَغْفِرَةِ إِطْعَامُ الْمُسْلِمِ السَّغْبَانِ». ثُمَّ تَلَا قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ» [کلینی، الکافی (دار الحدیث) ج 3، ص 514، باب اطعام المؤمن، ح 6]. «هر کس مؤمنی را اطعام کند تا سیرش کند هیچ مخلوقی پاداش آن در آخرت را نمی داند، نه فرشته مقرب درگاه خدا و نه پیامبر مرسل و جز خداوند پرردگا جهان» سپس امام علیه السلام گفت: «از موجبات آمرزش گناه اطعام به مسلمان گرسنه است» سپس این آیه قرآن را تلاوت کرد (و طعام دادن در روز قحطى و گرسنگى است‏ * به يتيم خويشاوندان خود * يا به فقير مضطرّ خاك نشين‏).