#بشنوید ⏸🔊▶️ 🔰معرفی بحث: ▪️موضوع سخنرانی: مدیریت زمان ▪️سخنران: حجت الاسلام علیرضا پناهیان ▪️ماه مبارک رمضان - 1393 ▪️تهران - مسجد امام حسین(ع) ▪️ 9 جلسه 🔹یکی از مقوله‌های مهم در حیات بشر، مقوله زمان است. زمانی که در آن زندگی می‌کنیم از هویت خاص و با ارزشی برخوردار است که برای لحظه لحظه آن باید برنامه‌ریزی کرد. 🔹زمان دارای حرمت ویژه‌ای است که از بسیاری مقولات دیگر با ارزش‌تر است. زمان، مدت محدود ولی نامعلومی است که برای زندگی کردن در اختیار داریم. زمان دارای سرعت و نظم ویژه‌ای است که تغییری در آن ایجاد نمی‌شود. ولی علی‌رغم ویژگی‌های منحصر به فرد زمان، ما ارزش نعمت زمان را به درستی درک نمی‌کنیم. 🔹ما نباید در مورد زمان سخاوت داشته باشیم و آن را در هر جایی بذل و بخشش کنیم. در مورد مدیریت زمان و نحوه استفاده از آن باید دقت ویژه داشت. مدیریت زمان بسیار مهم است. 🌸با فانوس همراه شوید🌸 👇👇👇👇👇👇 📲 eitaa.com/fanoosemellatha 📲 t.me/fanoosemellatha 📲 instagram.com/fanoosemellatha

#بخوانید 🌍منجی خاتم یا #معلم عالم؟ 🕊به مناسبت میلاد آقای مربی 🖋از لحاظ فراوانی، شاید هیچ تعبیری در محاوره ها و نوشته ها به اندازة «منجی عالم بشریت» برای سخنرانی درباره حضرت موعود، بر حضرتش درود، یا مخاطب قرار دادن ایشان استفاده نشده باشد. 🔸در این یادداشت پرسشی را مطرح می کنم تا لختی در آن تامل کنیم: 💡از لحاظ تربیتی، کدام تعبیر برای صحبت دربارة حضرت حجت، علیه السلام، اولویت دارد: #منجی بشریت یا #معلم عالم؟ 📌لازم می دانم حرف آخر و اصلی و اساسی را همین ابتدا و به روشنی عرض کنم که این دو تعبیر مطلقا در مقابل هم نیستند. بزرگ منجی بشر حتما مربی و معلم او نیز هست؛ و آقای معلم عالم قطعا نجات‌بخش و حیات‌آفرین برای او نیز خواهد بود. اما چون نوع و شیوه استخدام تعابیر لاجرم بر شیوه زیست و تنظیم رابطه انسان با جهان و درک و فهم او از نقشش در این میان تاثیر می‌گذارد؛ خوب است در آن تامل و درنگ و اولویت ها را با دقت بیشتری انتخاب کنیم. 🔅در تعبیر «#منجی_بشریت» گونه ای از رمزآلودگی و اتکای به #اعجاز نهفته؛ بل به گمانم هویداست. آنکه منجی است؛ در خطیرترین لحظه از غیب برون می آید و کاری می کند و بشر را در کوتاه ترین زمان ممکن در دستانِ پر قدرتش می گیرد و از منجلاب ها و ناداری ها و نادانی هایش نجات می دهد و فرودستان را تا فرادست ترین آستان ها می رساند و می نشاند. از این منظر، قدرت اعجاز گونه آن دستِ درست است که نقشی تمام کننده دارد و تاریخ را به گونه ای آرمانی و اسطوره ای ورق می زند و به سرمنزل مقصود و معهودش می رساند. در این نگاه، از میان واژه ها و مفاهیم دینی، طبیعتا مفاهیمی مانند ولایت تکوینی و علم غیب و اعجاز پررنگ تر و جاندار تر می شوند. 🔅اما از دیگر سو و در نگاهی بیش و کم متفاوت؛ می خواهم عبارت «#معلم_عالم» را پیشنهاد کنم؛ چراکه «اگر اساس بر معجزه بود، از روز اول ايـن كـار مـى شـد»(معرفـت، 1383 :50). 📌در این پیشنهاد، جنبة نجات بخشی امام غایب و امکان معجزه مطلقا نفی نمی‌شود. اما به صورت کاملا روشن؛ مختار بودن انسان و تعلیم پذیری او و تاثیر‌پذیری #کاروان_هستی از او و #اختیار و #اراده او، برجسته و تعیین کننده می‌شود و عنصر تكليف و مسئوليتِ انسان‌های تربیت شده و تعلیم دیده رخ می‌نماید. در این دیدگاه، امداد‌های غيبى کارکردِ عقـول و ابدان بشری را نه تنها تعطیل نمی کند؛ بلکه آنها را تعلیم می دهد و تربیت می کند. به عقیده نگارنده، كوششِ جامعة تربیت شده ی با اراده و تعلیم دیدة آزاده، هم لازمة و پیش شرط دریافت قابلیت ظهور «حضرت منجی» و هم قاعده پذیرفتن مسئولیت های دوران حضور ایشان است؛ و این مسیر تعلیم و تربیت حتما نمی تواند به مجرد ظهور ایشان و به امید اعجازها و قدرت فوق بشری ایشان تعطیل شود. ❗️اگر دوران ظهور، هنگامه کامل شدن عقول است، پس «عقول» اولا باید باشند و به رسمیت شناخته شوند و در ثانی کامل وبالغ شوند و منفعل نشوند و به چیز دیگری تبدیل و یا تعطیل نشوند. 📌از همین رو فکر می کنم دست کم هر از گاهی می توان در کنار تعبیر نخست، از عبارت «معلم عالم» نیز بهره جست. معلمی که می تواند استعداد های شاگردانش را «با #تعلیم و #تربیت و #اراده و #اختیار» آنها از قوه به فعل تبدیل کند. علی جعفرآبادی منبع: کانال یادگیرنده مادام العمر 🌷با فانوس همراه شوید🌷 👇👇👇👇👇👇 📲 eitaa.com/fanoosemellatha 📲 t.me/fanoosemellatha 📲 instagram.com/fanoosemellatha

🌱" نکته "🌱 ♨️خداوند از ما ، کارهای بزرگ نمی خواهد ، بلکه می خواهد که ما کارهای کوچک را با عشقی بزرگ انجام دهیم .

#تربیت_مطهر ♨اصول تربیتی/ مانع نشدن از برخورد متربی با سختی ها/ پیامدهای نازپروردگی. #قسمت_اول 🔰به هر نسبت که مواجهه با شداید، مربی و مکمّل و صیقل‌ده و جلابخش و کیمیا اثر است، پرهیز کردن اثر مخالف دارد. لهذا دانشمندان گفته‌اند بزرگترین دشمنیهایی که درباره اطفال و کودکان می‌شود همانهاست که پدران و مادران( و آموزگازان) نادان به عنوان محبت و از روی کمال علاقه انجام می‌دهند؛ یعنی نوازشهای بی‌حساب، مانع شدن از برخورد با سختی، نازپرورده کردن آنها. اینهاست که طفل را بیچاره و ناتوان بار می‌آورد، او را در صحنه زندگی خلع سلاح می‌کند، کاری می‌کند که کوچکترین ناملایمی او را از پا درآورد و کمترین تغییر وضعی سبب نابودی وی گردد؛ او را مثل کسی بار می‌آورند که هرگز در همه عمر به داخل آب نرفته و شناوری نکرده و نیاموخته است، و یک مرتبه مواجه شود با دریا و بخواهد در آن شناوری کند. کسی که شناوری هیچ نمی‌داند، اولین باری که به آب بیفتد غرق می‌شود. شناوری هم چیزی نیست که با غیر عمل، با درس و کتاب و گوشه اتاق بتوان یاد گرفت؛ هنراست، فن عملی است، باید رفت میان آب و در همان جا ضمن عمل و تلاش و زیر آب رفتن و بالا آمدن تدریجآ آن را آموخت. 🔰در یکی از احادیثی که در ابتدای سخن خواندم، این تعبیر بود: اِنَّ اللهَ اِذا اَحَبَّ عَبْدآ غَتَّهُ بِالْبَلاءِ غَتّآ. «غت» به معنی غمس و فرو بردن در آب است. یعنی خداوند وقتی که کسی را دوست بدارد او را در شداید فرو می‌برد، به میان شداید می‌اندازد، چرا؟ برای اینکه راه بیرون شدن از شداید و راه شناوری در دریای گرفتاری را یاد بگیرد. جز این راهی نیست؛ لطف و محبت خداست که با مواجه ساختن بنده با مشکلات، وسیله آموختن فن شناوری در دریای حوادث و سالم بیرون آمدن از میان آنها را فراهم می‌کند. پس قطعآ این، علامت لطف و محبت است. 📚بیست گفتار، ص150 #تعلیم_تربیت #موانع_تربیت #ناز_پروردگی 🌼با فانوس همراه شوید🌼 👇👇👇👇👇👇 📲 eitaa.com/fanoosemellatha 📲 t.me/fanoosemellatha 📲 instagram.com/fanoosemellatha