♨بررسی یک رفتار غلط در محیط های آموزشی و فرهنگی نسبت به کار و فعالیت. 📝نویسنده: فانوس 🔰رفتارهای معلمان و مربیان خواسته و ناخواسته جزئی مهم از پروسه ی تعلیم و تربیت است و در اصطلاح علوم تربیتی به آن تربیت پنهان می گویند. در محیط های آموزشی و فرهنگی مانند مدرسه یا مسجد محل بارها دیده شده است که وقتی کاری پیش می آید خصوصا اگر کار از نوع حمل و نقل، جا به جایی و پخت و پز باشد اگر یک شخصی است که از لحاظ علمی، هنری، اجتماعی و... بالاخره نسبت به دیگران یک فضیلتی دارد و به عنوان یک الگو در آن محیط هم شناخته شده است، در این مواقع خواست کمکی بکند می گوییم: 《نه، بچه ها خودشان کار را انجام می دهند؛ شما لازم نیست زحمت بکشید!》. در واقع غیر مستقیم داریم در جلوی محصلان و متربیان اعلام می کنیم که ارزش این آقا بیشتر از کار کردن است و اگر کسی یک رشدی کرد و دارای جایگاه اجتماعی شد دیگر بعضی کارها برای او کسر شان است. این نوع بر خورد ما سه نتیجه ی منفی دارد: 1.برخی از کارها را در عین حالی که شغل صادق و نافع هستند در جامعه بی ارزش می کنیم 2. به کودک و نوجوان دانش آموز خود این مطلب را القاء می کنیم که اگر به جایی رسیدند دیگر از این کارها نکنند( ایجاد حس غرور و خود برتر بینی) 3.در همان لحظه خدشه ای به عزت نفس نوجوانانه ی آن ها زده ایم 4.احترام به بزرگترها و بزرگواران را_فرق است بین بزرگ و بزرگوار_ در قالبی جا انداخته ایم که بر مبنای حق نیست و هر آن چه بر مبنای حق نباشد نتائج فاسدی از خود نشان خواهد داد. ادامه مطلب را در پست بعدی بخوانید...👇👇👇 #معلم #روشهای_تربیتی #ارزش_کار ┈••✾•🍀🌹☘•✾•┈ فانوس، رهیافتی‌در زیستِ‌معلمانه 💡 eitaa.com/fanoosemellatha 💡 t.me/fanoosemellatha

پس اگر معلم، مدیر و مربی هستید گاه گاه در امور حاشیه ای مدرسه و مسجد، از جا به جایی ها گرفته تا نظافت با دانش آموزان و فراش مدرسه مشارکت کنید در این صورت هم تواضع را آموزش می دهید، هم به کار و فعالیت ارزش می دهید و هم کرامت دانش آموزان و کوچک ترها را حفظ می کنید و همچنین از رهگذر ارتباطی که از طریق این مشارکت با دانش آموزان پیدا می شود، می توانید آموخته ها و تجربه های خود را در بهترین موقعیت با دانش آموز در میان بگذارید زیرا تاثیر در این شرائط بسیار بیشتر از محیط کلاس است. کار و تلاش نافع به هر شکل و هر نوع که باشد با ارزش است و انسان در هر مرتبه ای از فضیلت دانایی و هنر که باشد تا زمانی که می تواند کار کند باید کار بکند. سیره ی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله هم همین بود. اگر با گروهی به جایی می رفتند بخشی از کار را به عهده می گرفتند. اصحاب می گفتند یا رسول الله شما اجازه بدهید ما کارها را انجام بدهیم اما ایشان نمی پذیرفتند و شگفت این است که ما را به تاسی از سیره ی پیامبر صلوات الله علیه و آله تشویق کرده اند اما ما به شیوه ی غلط صحابه(فعلا منظور در این مورد به خصوص است) عمل می کنیم. 🔰شهید مطهری در این رابطه می گوید: پیغمبر در معاشرت حاضر نبود امتیازی برای خودش قائل شود و از کسی که برای خودش از دیگران امتیازی قائل می شد خوشش نمی آمد. در خلال یکی از مسافرت ها که عده ای از یاران همراه بودند، بنا شد گوسفندی برای غذا آماده نمایند. یکی از اصحاب گفت: سر بریدن گوسفند با من. دیگری گفت: پوست کندن آن با من. سومی گفت: پختن آن با من. پیغمبر فرمود: گرد آوردن هیزم با من. اصحاب عرض کردند: یا رسول الله! لازم نیست شما زحمت بکشید، ما خودمان انجام می دهیم. فرمود: می دانم شما انجام می دهید لکن من کراهت دارم از شما امتیاز داشته باشم. خداوند خوش ندارد که بنده اش را در یمان عده ای از یاران، با امتیاز خاصی ببیند: ان الله یکره من عبده ان یراه متمیزا بین اصحابه.(حکمت ها و اندرزها، ج2، ص44) #معلم #روشهای_تربیتی #ارزش_کار ┈••✾•🍀🌹☘•✾•┈ فانوس، رهیافتی‌در زیستِ‌معلمانه 💡 eitaa.com/fanoosemellatha 💡 t.me/fanoosemellatha