گاهی سکوت میراث آدم هایست که از فهماندن خودشان به دیگران خسته شده اند
سکوت گاه گرانقدرترین دارای یک انسان در میان این همه آهنگ وهیاهوست..
✍سیدهاکرمحسینی
نشسته بود پهلوم
وبابغض فقط به دردیوار مسجد نگاه می کرد،بدون حتی یک قطره اشکی
اما من برعکس او عجیب حال وهوای گریه داشتم،هنوز روضه شروع نشده اشک هایم یکی پس از دیگری از گوشه چشمم می چکید،وسطای روضه بود نزدیکم شد،دستشو گذاشت رو شونم وگفت؛خوشا به حالت که می تونی گریه کنی،حالا که دلت شکسته دعا کن،دعاکن هیچکس دُچار آدم اشتباه نشه،وباهمون بغض بیخ گلوش ادامه داد؛سخته آدم تاحد مرگ به کسی که همرنگ خودش نیست مُبتلا بشه،واین مُبتلای می تونه آدمی رو از هزار خیروبرکت دور کنه..
وقتی سرمو بلند کردم نبود
ولی من از ته دلم برای اون غریبه ای که نمی دونم کی بود،براخودم،وبراهمه دعا کردم که هیچ وقت دچُارآدم اشتباهی نشیم..
_الهام گرفته از داستان های طاهره آباذری حریس🌱
_به قلم✍سیدهاکرمحسینی
برای کسایی ک براتون مهمن وقت بذارین
تا بقیه براشون وقت نذارن . . .