یک سال از غروب غریبانه امیرعلی عزیز گذشت، دست تقدیر او را از باغ زندگی جدا کرد و جز مشتی خاک بر ما باقی نگذاشت. یک سال از پرواز معصومانه‌اش گذشت،این یک سال را با یاد و بی حضورش، چه تلخ و مبهوت به پایان بردیم و در فراقش چه خون‌ها که از دل چکید و چه اشک‌ها که بر رخ دوید، هنوز به یادش اشک می‌ریزیم تا شاید آرام گیریم و با حضور یاران رفتنش را باور کنیم.در درد‌ها و رنج‌هاست که انسان، دوستان واقعی خود را می‌شناسد. محبت و صفایتان را ارج می‌نهیم و نیکوترین دعا‌های خود را نثارتان می‌کنیم. و آرزومندیم زنجیر عشق و محبت یاران، هرگز از هم نگسلد. ممنونم که در مراسم سالگرد امیرعلی مرا تنها نگذاشتید. از همدردی‌تان بی‌نهایت سپاسگزارم. امیدوارم که بتوانم در شادی‌هایتان جبران کنم. با احترام دکتر طاها فرضی