📰 دکه روزنامه| سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳ @Farsna

فشار حداکثری یا انتظارِ امثال بایدن؛ مسئله این است! 🔹بعد از انتخاب دوبارۀ ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا، گمانه‌زنی‌هایی از بازگشت سیاست فشار حداکثری به میان است. این گمانه‌زنی‌ها بیشتر از سوی رسانه‌های آمریکایی دیده می‌شود. وال‌استریت ژورنال نوشت: «ترامپ فشار حداکثری علیه ایران را تجدید می‌کند.» 🔹هدف اصلی سیاست فشار حداکثری، رساندن ایران به نقطه فروپاشی اقتصادی بود و درباره این راهبرد باید گفت که از دو جنبه، مسئله جدید و عجیبی نیست. 🔹جنبۀ اول آنکه، اکنون دورۀ اول ترامپ نیست. ایران یک‌بار سیاست‌های فشار حداکثری با چهره‌های رادیکالی همچون پمپئو را تجربه کرده. درنتیجه به‌خوبی با راهبردهای این تیم‌های افراطی در کاخ سفید آشناست و موضوع غافلگیرکننده‌ای در میان نخواهد بود. 🔹جنبۀ دوم این است که اساساً فشار از طرف آمریکا به ایران، موضوع جدیدی نیست. حدود ۳۲ سال است که تمام روسای جمهور آمریکا، دستوری اجرایی با عنوان «وضعیت اضطراری نسبت به ایران به‌عنوان تهدید امنیت ملی آمریکا» را امضا کرده‌اند. 🔹مسئله‌ای به نام تحریم‌های فلج‌کننده، موضوعی بود که دولت اوباما علیه مردم ایران پیش گرفت و به بهانه هسته‌ای، حتی موضوعات دارویی را تحت‌فشار تحریم قرار داد. بنابراین، قرار نیست در دور دوم ترامپ، با سیاستی از جانب آمریکا مواجه شویم که تابه‌حال آن را ندیده‌ایم. 🔹واشنگتن‌پست در سال ۲۰۲۰ نوشت: «سیاست فشار حداکثری ترامپ شکست خورد. سیاست ترامپ، برای حداکثر فشار بر ایران در دستیابی به هدف خود ناکام ماند. این اقدام منجر به سقوط رژیم نشد و بلکه حالا ممکن است این سیاست ضربه شدیدی را به منافع ایالات‌متحده وارد کند؛ چراکه ایران ممکن است به‌سوی چین گرایش پیدا کند و چین موقعیت مهمی در منطقه بیابد.» 🔸البته این موضوعات به این معنا نیست که در دولت اول ترامپ، هیچ افزایش فشاری بر ایران مشاهده نشد. اما یک روی افزایش فشار، سیاست‌های ترامپ بود. روی دیگر این سکه را باید در سیاست‌های انفعالی داخل ایران جست‌وجو کرد. 🔗می‌خواهید بدانید کدام سیاست را می‌گوییم؟ در اینجا بخوانید @Farsna

🎙#روایت_شب| تولد یک مبارز 🔸از دل محرومیت‌های غزه، کودکی برخاسته که تقدیرش را به مقاومت گره زده است... 🖼 قسمت اول کتاب خار و میخک، نوشتۀ شهید یحیی سنوار @Farsna