#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه آیه ۳ - سوره فاتحه آیه أَلرَّحْمنِ الرَّحيمِ [3] بخشنده و مهربان است. 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فِی تَفْسِیرِ الْإِمَامِ‌الْحَسَنِ‌الْعَسْکَرِیِّ (علیه السلام) قَال قَالَ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام): إِنَّ الرَّحِمَ الَّتِی اشْتَقَّهَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْ قَوْلِهِ: الرَّحْمنِ هِیَ رَحِمُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّ مِنْ إِعْظَامِ اللَّهِ إِعْظَامَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّ مِنْ إِعْظَامِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) إِعْظَامَ رَحِمِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّ کُلَّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهًٍْ مِنْ شِیعَتِنَا هُوَ رَحِمُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّ إِعْظَامَهُمْ مِنْ إِعْظَامِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَالْوَیْلُ لِمَنِ اسْتَخَفَّ بِحُرْمَهًِْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ طُوبَی لِمَنْ عَظَّمَ حُرْمَتَهُ وَ أَکْرَمَ رَحِمَهُ وَ وَصَلَهَا. قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ: الرَّحِیمِ. قَالَ الْإِمَامُ (علیه السلام) وَ أَمَّا قَوْلُهُ: الرَّحِیمِ مَعْنَاهُ أَنَّهُ رَحِیمٌ بِعِبَادِهِ وَ مِنْ رَحْمَتِهِ أَنَّهُ خَلَقَ مِائَهًَْ رَحْمَهًٍْ جَعَلَ مِنْهَا رَحْمَهًًْ وَاحِدَهًًْ فِی الْخَلْقِ کُلِّهِمْ فَبِهَا یَتَرَاحَمُ النَّاسُ وَ تَرْحَمُ الْوَالِدَهًُْ وَلَدَهَا وَ تَحَنَّنُ الْأُمَّهَاتُ مِنَ الْحَیَوَانَاتِ عَلَی أَوْلَادِهَا فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ أَضَافَ هَذِهِ الرَّحْمَهًَْ إِلَی تِسْعٍ وَ تِسْعِینَ رَحْمَهًًْ فَیَرْحَمُ بِهَا أُمَّهًَْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) ثُمَّ یُشَفِّعُهُمْ فِیمَنْ یُحِبُّونَ لَهُ الشَّفَاعَهًَْ مِنْ أَهْلِ الْمِلَّهًِْ حَتَّی إِنَّ الْوَاحِدَ لَیَجِیءُ إِلَی مُؤْمِنٍ مِنَ الشِّیعَهًِْ فَیَقُولُ اشْفَعْ لِی فَیَقُولُ: وَ أَیُّ حَقٍّ لَکَ عَلَیَّ فَیَقُولُ سَقَیْتُکَ یَوْماً فَیَذْکُرُ ذَلِکَ فَیَشْفَعُ لَهُ فَیُشَفَّعُ فِیهِ وَ یَجِیئُهُ آخَرُ فَیَقُولُ إِنَّ لِی عَلَیْکَ حَقّاً فَاشْفَعْ لِی فَیَقُولُ وَ مَا حَقُّکَ عَلَیَّ فَیَقُولُ اسْتَظَلْتَ بِظِلِّ جِدَارِی سَاعَهًًْ فِی یَوْمٍ حَارٍّ فَیَشْفَعُ لَهُ فَیُشَفَّعُ فِیهِ وَ لَا یَزَالُ یَشْفَعُ حَتَّی یُشَفَّعَ فِی جِیرَانِهِ وَ خُلَطَائِهِ وَ مَعَارِفِهِ فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ مِمَّا یَظُنُّون. امام علی (علیه السلام) در تفسیر امام عسکری (علیه السلام) آمده است: امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرمود: رحِمی که خداوند آن را از رحمان گرفته، رحم [خویشاوندی] محمّد (است و از بزرگداشت خداوند، بزرگداشت محمّد (و از بزرگداشت محمّد (بزرگداشت خویشاوندان محمّد (است؛ و هر مرد و زن مؤمن از شیعیان ما، از خویشاوندان محمّد (به حساب می‎آید و گرامی‌داشتن آن‌ها گرامی‌داشتن محمّد (است. وای بر کسی که در حفظ حرمت محمّد (کوتاهی کند؛ و خوشا به حال کسی که حرمت او را به‌خوبی مراعات کند و خویشاوندان پیامبر (را گرامی داشته و با آن‌ها رابطه برقرار نماید. و فرمود: «اما الرَّحِیمِ؛ معنایش این است که خداوند نسبت به بندگانش رحیم و مهربان است و از رحمت او این است که صد رحمت آفریده و یکی از آن‌ها را بین تمام بندگان قرار داده که به‌واسطه‌ی آن، مردم نسبت به یکدیگر مهربانی می‌کنند و مادر نسبت به فرزند خود مهر می‌ورزد و حیواناتِ مادر نسبت به فرزندان خود محبّت می‌کنند. و هنگامی‌که روز قیامت شود، خدا این رحمت را نیز به نودونه قسمت دیگر اضافه می‌کند و با همه‌ی آن، امّت محمّد (را مشمول رحمت خویش قرار دهد. آنگاه شفاعت آن‌ها نسبت به هرکه از ملّت مسلمان بخواهند را می‌پذیرد تا آنجا که یک نفر نزد مؤمنی از شیعیان آمده و به او می‌گوید: «مرا شفاعت کن»! آن مؤمن گوید: «تو چه حقّی بر گردن من داری»؟ در جواب می‌گوید: «روزی تو را سیراب نمودم». مؤمن آن روز را به خاطر آورده و او را شفاعت کند و شفاعتش پذیرفته گردد. دیگری نزد او آید و گوید: «من حقّی بر گردن تو دارم، مرا شفاعت کن»! آن مؤمن گوید: «تو چه حقّی بر گردن من داری»؟ در جواب گوید: «در روزی گرم، ساعتی در سایه‌ی دیوارِ [خانه‌ی] من نشستی». مؤمن او را شفاعت کند و شفاعتش پذیرفته گردد؛ و پیوسته شفاعت می‌کند به‌طوری‌که شفاعتش در مورد همسایگان و دوستان و آشنایانش پذیرفته می‌شود، چراکه مؤمن نزد خداوند گرامی‌تر از آن است که دیگران گمان می‌کنند». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۴ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۴۹ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه آیه ۴ - سوره فاتحه آیه مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ [4] مالک روز جزاست. 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ قَسَمْتُ فَاتِحَهًَْ الْکِتَابِ بَیْنِی وَ بَیْنَ عَبْدِی فَنِصْفُهَا لِی وَ نِصْفُهَا لِعَبْدِی وَ لِعَبْدِی مَا سَأَلَ إِذَا قَالَ الْعَبْدُ ... مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ. قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: أُشْهِدُکُمْ کَمَا اعْتَرَفَ عَبْدِی أَنِّی مَالِکُ یَوْمِ الدِّینِ لَأُسَهِّلَنَّ یَوْمَ الْحِسَابِ حِسَابَهُ وَ لَأَتَقَبَّلَنَّ حَسَنَاتِهِ وَ لَأَتَجَاوَزَنَّ عَنْ سَیِّئَاتِهِ. امام علی (علیه السلام) پیامبر (فرمود: خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: «فاتحة الکتاب را بین خود و بنده‌ام تقسیم کردم، نصف آن از آن خود، و نصف دیگرش برای بنده‌ام است و آنچه را که بنده‌ام طلب کند به‌دست خواهد آورد»، وقتی بنده گوید: «... مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»، خداوند فرماید: «گواه باشید که چون اعتراف کرد من مالک روز جزایم حسابش را آسان کنم و حسناتش را بپذیرم و از بدکرداریش درگذرم». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۴ مستدرک الوسایل، ج۴، ص۲۲۸/ مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۲۷/ بحارالأنوار، ج۸۲، ص۵۹/ الإمام العسکری، ص۵۸/ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۲۶/ الأمالی للصدوق، ص۱۷۴/ عیون أخبارالرضا (ج۱، ص۳۰۰ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه الرّضا (علیه السلام)- فِیمَا ذَکَرَهُ الْفَضْلُ مِنَ الْعِلَلِ عَنِ الرِّضَا (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ ... مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ إِقْرَارٌ لَهُ بِالْبَعْثِ وَ الْحِسَابِ وَ الْمُجَازَاهًِْ وَ إِیجَابُ مُلْکِ الْآخِرَهًِْ لَهُ کَإِیجَابِ مُلْکِ الدُّنْیَا. امام رضا (علیه السلام) فرمود: ... مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ؛ با این عبارت بنده اقرار می‌کند به اینکه در قیامت برانگیخته خواهد شد و مورد حساب‌خواهی از همه‌ی اعمال و افعال و ترک افعال قرار خواهد گرفت و بر حسب مورد جزا خواهد دید، و نیز اعتراف و اقرارداشتن به اینکه پادشاهی یا مالکیّت روز جزا یا آخرت را از برای او می‌داند همچنان که پادشاهی دنیا را نیز مخصوص او می‌داند. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۶ من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۱۰/ بحارالأنوار، ج۸۲، ص۵۴/ بحارالأنوار، ج۶، ص۶۸ و علل الشرایع، ج۱، ص۲۶۰ و عیون أخبارالرضا (ج۲، ص۱۰۷ فیهم: «أوجب» بدلٌ «ایجاب» السّجّاد (علیه السلام)- عَنِ الزُّهْرِیِّ قَال قال علی‌بن‌الحسین (علیه السلام): لَوْ مَاتَ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ یَکُونَ الْقُرْآنُ مَعِی وَ کَانَ إِذَا قَرَأَ مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ یُکَرِّرُهَا وَ یَکَادُ أَنْ یَمُوتَ امام سجّاد (علیه السلام) زهری گوید: امام سجّاد (علیه السلام) فرمود: «اگر همه‌ی آنچه در بین مشرق و مغرب است جان سپارد و قرآن همراه من باشد، هیچ هراسان نشوم». هرگاه حضرت مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ را قرائت می‌فرمود آن را تکرار می‌کرد و نزدیک بود جان‌به‌جان آفرین تسلیم کند. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۶ البرهان الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ ... مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ قَالَ: یَوْمُ الْحِسَابِ وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَلِکَ قَوْلُهُ: وَ قالُوا یا وَیْلَنا هذا یَوْمُ الدِّینِ یَعْنِی یَوْمَ الْحِسَاب. امام صادق (علیه السلام) ابوبصیر از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که ایشان درباره‌ی کلام خداوند: مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ فرمود: «یعنی روز جزا». و دلیل این سخن کلام حق تعالی است: و می‌گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست»!. (صافات/۲۰) یعنی در روز جزا. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۶ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۲۹/ القمی، ج۱، ص۲۸/ نورالثقلین؛ فیه: «و الدلیل علی ذلک ... الی آخر» محذوفٌ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه آیه ۵ - سوره فاتحه آیه إِیّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیّاکَ نَسْتَعینُ [5] [پروردگارا] تنها تو را مى‌پرستیم و تنها از تو یارى مى‌جوییم. 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ: إِیَّاکَ نَعْبُدُ. قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ صَدَقَ عَبْدِی إِیَّایَ یَعْبُدُ لَأُثِیبَنَّهُ عَلَی عِبَادَتِهِ ثَوَاباً یَغْبِطُهُ کُلُّ مَنْ خَالَفَهُ فِی عِبَادَتِهِ لِی فَإِذَا قَالَ: وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: بِیَ اسْتَعَانَ وَ إِلَیَّ الْتَجَأَ أُشْهِدُکُمْ لَأُعِینَنَّهُ عَلَی أَمْرِهِ وَ لَأُغِیثَنَّهُ فِی شَدَائِدِهِ وَ لآَخُذَنَّ بِیَدِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ عِنْدَ نَوَائِبِهِ. امام علی (علیه السلام) وقتی بنده می‌گوید: إِیَّاکَ نَعْبُدُ خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: «بنده‌ام راست می‌گوید، فقط مرا می‌پرستد، شاهد باشید به خاطر این عبادتش، به او ثوابی خواهم داد که هرکس در این عبادت با او مخالف بوده به او غبطه بخورد». و وقتی بگوید: «وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: «بنده‌ام از من کمک می‌خواهد و به من پناهنده شده است، شاهد باشید که او را بر کارش کمک خواهم کرد و در سختی‌ها به فریادش خواهم رسید و در روز سختی، دستش را خواهم گرفت». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۸ مستدرک الوسایل، ج۴، ص۲۲۸/ مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۲۷/ الأمالی للصدوق، ص۱۷۴/ عیون أخبارالرضا (ج۱، ص۳۰۰/ بحارالأنوار، ج۸۲/ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۲۶/ الإمام العسکری، ص۵۸ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه الرّضا (علیه السلام)- عَنِ الرِّضَا (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ ... إِیَّاکَ نَعْبُدُ رَغْبَهًٌْ وَ تَقَرُّبٌ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی ذِکْرُهُ وَ إِخْلَاصٌ لَهُ بِالْعَمَلِ دُونَ غَیْرِهِ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ اسْتِزَادَهًٌْ مِنْ تَوْفِیقِهِ وَ عِبَادَتِهِ وَ اسْتِدَامَهًٌْ لِمَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ نَصَرَهُ. امام رضا (علیه السلام) از امام رضا (علیه السلام) نقل است که فرمود: «... إِیَّاکَ نَعْبُدُ؛ و این نشان میل و رغبت و روی‌آوردن و نزدیکی‌جستن به خداوندی است که نام و یادش بلند مرتبه است، و بیان اخلاص و پاکدلی و پاک‌نیّتی است در عمل برای خداوند متعال نه دیگری جز او، وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ، این لفظ بیان زیاده‌طلبی و افزون‌خواهی از توفیق خداوند برای انجام عبادت است. چرا که بنده می‌داند که به عبادت پروردگارش روی آورده و به یاری او موفّق به این عمل‌شده پس افزونی این مراتب و دوام آن را می‌خواهد، و پیاپی بودن آن نعمت‌ها که خداوند به او کرامت فرموده و یاریش نموده است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۸۸ من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۱۰/ بحارالأنوار، ج۸۲، ص۵۴/ بحارالأنوار، ج۶، ص۶۸/ علل الشرایع، ج۱، ص۲۶۰؛ بتفاوت لفظی/ عیون أخبارالرضا (ج۲، ص۱۰۷/ نورالثقلین 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لِأَصْحَابِهِ قُولُوا: إِیَّاکَ نَعْبُدُ أَیْ نَعْبُدُ وَاحِداً لَا نَقُولُ کَمَا قَالَتِ الدَّهْرِیَّهًُْ إِنَّ الْأَشْیَاءَ لَا بَدْءَ لَهَا وَ هِیَ دَائِمَهًٌْ وَ لَا کَمَا قَالَتِ الثَّنَوِیَّهًُْ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ النُّورَ وَ الظُّلْمَهًَْ هُمَا الْمُدَبِّرَانِ وَ لَا کَمَا قَالَ مُشْرِکُو الْعَرَبِ إِنَّ أَوْثَانَنَا آلِهَهًٌْ فَلَا نُشْرِکُ بِکَ شَیْئاً وَ لَا نَدَّعِی مِنْ دُونِکَ إِلَهاً کَمَا یَقُولُ هَؤُلَاءِ الْکُفَّارُ وَ لَا نَقُولُ کَمَا قَالَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَی إِنَّ لَکَ وَلَداً تَعَالَیْتَ عَنْ ذَلِکَ. امام علی (علیه السلام) رسول گرامی اسلام (رو به اصحاب کرده و فرمود: «بگویید: إِیَّاکَ نَعْبُدُ یعنی: خداوند یگانه را عبادت و پرستش می‌کنیم، نه همچون اعتقاد دهریّه که می‌گویند: «اشیاء همه قدیم و همیشگی‌اند» و نه مانند ثنویّه که معتقدند: «نور و ظلمت، جهان را تدبیر می‌کند» و نه چون بت‌پرستان که می‌گویند: «بت‌ها خدایان ما هستند»، پس هیچ‌چیز را با تو شریک نمی‌گیریم، و همچون اعتقاد این کفّار، جز تو خدایی را نمی‌خوانیم، و نه مانند یهود و نصاری هستیم که برایت فرزند قائل‌اند، خداوندا! تو از تمام این پیرایه‌ها برتری». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۹۰ بحارالأنوار، ج۹، ص۲۶۵/ الاحتجاج، ج۱، ص۲۸/ الإمام العسکری، ص۵۴۲/ نورالثقلین 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی #برای_ایران

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ أمیرالمؤمنین (علیه السلام) قالَ ألرّسول (صلی الله علیه و آله) قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: قُولُوا إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ عَلَی طَاعَتِکَ وَ عِبَادَتِکَ وَ عَلَی رَفْعِ شُرُورِ أَعْدَائِکَ وَ رَدِّ مَکَایِدِهِمْ وَ الْمُقَامِ عَلَی مَا أَمَرْتَ بِهِ وَ قَالَ (صلی الله علیه و آله) عَنْ جَبْرَئِیلَ عَنِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ یَا عِبَادِی کُلُّکُمْ ضَالٌّ إِلَّا مَنْ هَدَیْتُهُ فَاسْأَلُونِی الْهُدَی أَهْدِکُمْ وَ کُلُّکُمْ فَقِیرٌ إِلَّا مَنْ أَغْنَیْتُ فَاسْأَلُونِی الْغِنَی أَرْزُقْکُمْ وَ کُلُّکُمْ مُذْنِبٌ إِلَّا مَنْ عَافَیْتُهُ فَاسْأَلُونِی الْمَغْفِرَهًَْ أَغْفِرْ لَکُمْ وَ مَنْ عَلِمَ أَنِّی ذُوقُدْرَهًٍْ عَلَی الْمَغْفِرَهًِْ فَاسْتَغْفَرَنِی بِقُدْرَتِی غَفَرْتُ لَهُ وَ لَا أُبَالِی. پیامبر ( امام علی (علیه السلام) گوید: پیامبر (فرمود: خدای تعالی فرمود: «بگویید: إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ؛ یعنی برطاعت و بندگی‌ات تنها از تو کمک می‌خواهیم و در کنار زدن حیله و شرّ دشمنانت [ای خدا! تنها، از تو کمک می‌جوییم] و آنچه بفرمایی امر، امر توست». و آن حضرت (از جبرئیل، از طرف خدای عزّوجلّ فرمود: «بندگان من! شما همگی‌تان گمراهید، مگر کسی که من او را هدایت کنم، پس از من، راهنمایی و هدایت، درخواست کنید، تا شما را هدایت کنم و همگی‌تان فقیرید، مگر کسی که من او را غنی سازم، پس از من، بی‌نیازی و غنا، درخواست کنید، تا روزی و رزقتان دهم و همگی‌تان گناهکارید مگر کسی که من او را از سقوط در ورطه‌ی گناه نگاه دارم. پس از من، مغفرت و آمرزش بخواهید تا شما را بیامرزم. و هرکه بداند که من، به آمرزش و مغفرت، دارای توان و قدرتم و او، به توان و قدرتم مغفرت و آمرزش بخواهد، او را می‌آمرزم و باکی ندارم». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۹۰ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۵۲ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی #لبیک_یا_خامنه_ای

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه آیه ۶ - سوره فاتحه آیه إِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ [6] ما را به راه راست هدایت کن. 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی

#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام #الفاتحه الصّادق (علیه السلام)- عن مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرِیِّ (علیه السلام) قَالَ جَعْفَرُبْنُ‌مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ: اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ. قَالَ: یَقُولُ أَرْشِدْنَا إِلَی الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ أَرْشِدْنَا لِلُزُومِ الطَّرِیقِ الْمُؤَدِّی إِلَی مَحَبَّتِکَ وَ الْمُبَلِّغِ إِلَی دِینِکَ وَ الْمَانِعِ مِنْ أَنْ نَتَّبِعَ أَهْوَاءَنَا فَنَعْطَبَ أَوْ نَأْخُذَ بِآرَائِنَا فَنَهْلِکَ. امام صادق (علیه السلام) امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه‌ی اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ فرمود: ما را به راه راست رهنمون باش و ما را به پیمودن راهی هدایت فرما که به محبّت تو می‌انجامد و به دین تو می‌رساند و مانع از آن می‌شود که با پیروی از هواهای نفسانی و آراء شخصی خود به هلاکت در افتیم. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۹۲ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۹/ وسایل الشیعه ، ج۲۷، ص۴۹/ بحارالأنوار، ج۴۷، ص۲۳۸/ مجموعه ورام، ج۲، ص۹۶/ الاحتجاج، ج۲، ص۳۶۸/ تأویل الآیات الظاهره ، ص۲۹/ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۲۵۲ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج #یا_صاحب_الزمان_ادرکنی