• تحلیل • #درباره_حجاب #جنگ_تمدنی ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️پرچین شکسته این عجیب نیست که کسی از یک سوراخ دو بار گزیده شود، یا حتی این عجیب نیست که یک ملتی از یک سوراخ دو بار گزیده شوند، ولی هیچ کدام درست نیست. یعنی باید جلوی آن را گرفت. وقتی از یک نقطه ضربه خوردیم باید مراقب باشیم که تکرار نشود. اگر دشمن هوشمندی رو به روی ما باشد حتماً از شکست ما الهامهای زیادی خواهد گرفت. ما طی این چهل سال در یکی از جنگهایی که با دشمنان خود داشتیم به طور قطعی شکست خوردیم و یک تراز راهبردی را به طور کامل از دست دادیم و آن «جنگ جمعیّت» بود. نرخ باروری یا (TFR) یعنی میانگین تعداد فرزندانی که یک زن به دنیا می‌آورد در کشور ما در حدود سه دهه گذشته به صورت حیرت انگیزی روند کاهشی داشته است؛ از ۶.۵ فرزند سال ۱۳۶۵ به ازای هر زن به 1.7 فرزند در سال ۱۳۹۸ رسیده است، که پایین‌ترین نرخ باروری در طول تاریخ ایران است. ما در حال حاضر پایین‌ترین نرخ باروری کشورهای غرب آسیا و شمال آفریقا را داریم.(مروتی، عبرتهای پروژه تحدید نسل ایرانیان) این کار برنامه ریزی شده بوده است. حداقل 150 سال روی خصوص ایران انواع نقشه ها ریخته شده و عملیاتهای موفق و ناموفق فراوانی انجام شده است و نهایتاً به دست ما به توفیق کامل رسیده است. ما در هماوردیهای فراوانی با نظام سلطه پیروزیهای درخشان داشتیم، مثل روز روشن است. اما هزیمت در موضوع فوق استراتژیک جمعیّت را هیچ جوری نمی شود توجیه کرد. بپذیریم که صحنه را از دستمان خارج کردند و الآن واقعاً در معرض خطریم! اما آیا عملیات دشمن ساده بوده است؟ خیر از روی آگاهی و مطالعۀ کامل و شناخت دقیق و حرفه ای مطلوبیتهای خود و در دل طرحی کاملاً پیچیده و چند بعدی بوده است. از قسمتهای شکستۀ پرچین بر ما یورش آوردند و دیر فهمیدیم. نکتۀ مهم اینجا است که ما هیچ بررسی درستی انجام نداده ایم که «چطوری شد که شکست خوردیم» و منظورمان از این بررسی این باشد که جلوی شکست خوردنهای این طوری را بگیریم. ما در جنگهای این طوری که می توان نام آن را جنگهای تمدنی گذاشت، شکست خواهیم خورد. ما از خود نقطه ضعف نشان دادیم و این نقطه ضعفها را برطرف نکرده ایم؛ یکی از آنها «ساده انگاری طولانی مدت» است. باید با خوف ویژه ای بهوش باشیم! جنگ تمدنی ترازی از جنگیدن است که به دید نگاههای معمولی و سطحی و ذهنهای جمع و جور نمی آید، ولو از تحصیلکردگان دانشگاهها باشند. در این تراز از جنگیدن ممکن است از لشگر مقابل بتوان سربازهای فرهیخته ای گرفت، در حالی که او متوجه این ماجرا نیست و حتی ممکن است جنگ را انکار کند. جنگ تمدنی عمیق است(یا یک تصمیم عمیق دینی یا راهبردی است و قابل صرف نظر کردن نیست)، گسترده و چند بعدی است، واقعاً «پرمؤلفه» است، دارای انسجام است، در لایه های متنوعی روی آن طراحی می شود، دراز مدت و باحوصله است، یک داستان و سناریوی کامل و سر و ته دار دارد، در بسیاری از رگه ها برای عموم یا بخش خوبی از جامعه بسیار موجه و خواستنی است، تکیۀ جدی به جنگ نرم دارد، ... ما «سرمایۀ راهبردی جمعیّت» را به همین واسطه از دست دادیم و یک افق حضور اجتماعی انقلاب اسلامی را به طور قطع از دست دادیم و اکنون نگران موجودیّت کشور انقلابی خود هستیم. جنگ جمعیّت یک جنگ فرهنگی نبود، یک جنگ حقوقی محض نبود، یک جنگ بهداشتی نبود، یک جنگ سیاسی و امنیتی نبود، یک جنگ اجتماعی، یک جنگ اقتصادی و رفاهی نبود، یک جنگ تعلیمی و تربیتی نبود، ... بلکه همۀ اینها بود. طراحی «جنگ جمعیّت» کامل بود و کسانی که این جنگ را طراحی کرده بودند حضوری تفننی در این میدان نداشتند، دشمن تر از آنی بودند که ساده لوحان می پنداشتند. ما حتی وزن راهبردی جمعیّت را بخصوص برای یک کشور انقلابی درک نمی کردیم و دربارۀ آن سهل انگار بودیم و سالها زمینهای خالی و بی حفاظ را در اختیار آنها قرار دادیم. ما تراز تمدنی نداشتیم و هنوز هم نداریم و به همین واسطه واقعاً در معرض خطریم. ما دشمن را امیدوار کردیم و هنوز هم متوجه این تراز از جنگیدن نشده ایم. دشمن در مقولۀ «حجاب» با ما در حال جنگیدن است و طرح کاملی هم دارد. اگر انکار کنیم از یک تراز راهبردی واجب خواهیم افتاد. «جنگ حجاب» را باید آنچنان که هست رؤیت و روایت کرد. اگر آن را صرفاً فرهنگی دیدیم خود و دیگران را در معرض خطر قرار می دهیم. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل یاد، هدیه به روح بلند ام المؤمنین حضرت خدیجه سلام الله علیها ☘️@faslefarhang

• تحلیل • #درباره_حجاب #جنگ_تمدنی #جنگ_حجاب ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ چرا جنگ؟ مراد از جنگ حجاب جنگیدن با بدحجاب نیست، این بدترین و تحریفگرانه‌ترین روایت از هشدارباش شدیداً راهبردی «جنگ حجاب» است. جنگ حجاب؛ یعنی با دشمن طرفیم، صحبت فرزندان سرکش یا ناآگاه خودمان نیست. صحنه‌گردان او است؛ نقصها را بررسی کرده، نقطۀ رخنه ای یافته و روی آن تمرکز کرده است و برای آن نقشه کشیده و برای اجرای نقشه ایادی پیوسته ای تأمین کرده و حالا صحنه را فعال کرده است. اينجا است که کار سخت می‌شود؛ چطور با دشمن واقعی بجنگیم و از صفوف نیروهای تبعی و فریب خوردگان و متأثران و ... عبور کنیم(؟). ولی اینجا دو نکته مطرح است؛ یک، بدانیم که جنگ است، دو، با دشمن بجنگیم نه صفوف پیش رو. با فرزندان خودمان با رأفت کامل برخورد کنیم و نقائصی که دربارۀ ایشان داشته ایم جبران نماییم و همین عصیان را مایۀ رشد ایشان قرار دهیم، ولی با دشمنی که آن را می شناسیم و از ریشه ها و عمق دشمنی اش خبر داریم و روزی نیست که زخمی از او بر تن ما نخورده باشد، هیچ مماشاتی نکنیم و سفیهانه به مروّت او یا تنبّه او امید واهی نبندیم یا دربارۀ نقش او سهل انگاری کنیم. اغتشاشات هم همین طور بود؛ یعنی آتش را دشمن به پا کرده بود، آن هم چه آتشی؛ چه فکورانه، چه کامل، چه هماهنگ، چه پراستعداد، چه پراصرار، چه به موقع(!). برخلاف تلقی برخی، این آشوب شدیداً برنامه دار هم بدون کارهای مقدماتی نبود، ولی همین هم نیاز به توضیح و تبیین دارد. البته اغتشاشات ضعفهای فراوانی را به ما نشان می‌داد، ولی اغتشاشات را نباید با گلایه‌ها و اعتراضات و دگراندیشی‌های بخشی از جوانان جامعه خلط می کردیم؛ در این عملیات ترکیبی دشمنانه، حتی نقش دشمن پنهان هم نبود. طُرفه بحثهای بی‌خیال تعدادی اندیشمند بود که بدون دیدن اصل ماجرا حسابی به تحلیل‌های عالمانه یا مغرضانه می‌پرداختند و این «اعتراض مدنی» را واکاوی می‌کردند و نکته‌های بامزه‌ای استخراج می‌نمودند! اگر دشمن از کدورت میان دو برادر استفاده کند و جنگی میان آن دو به راه بیاندازد، انسانهای هشیار هرچند متوجه ضعفها می شوند، ولی به اندازه یک ثانیه هم فراموش نمی کنند که اصل ماجرا چیست و عنصر اصلی در این خصومت کدام است؛ یعنی توجه خواهند داشت که در واقع این دو برادر را دشمن به جان هم انداخته است و الا دو برادر با آن کدورت‌ها حلقوم هم را نمیدرند. لذا خداوند متعال تذکر می دهد که وقتی به خصومت می اندیشید خود را به هیچ وجه تنها ندانید و بدانید که دشمنی به نام شیطان دارید. او را به عنوان دشمن اخذ کنید و از کنار این واقعیّت نگذرید «إِنَّ اَلشَّيْطٰانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا»﴿فاطر، 6﴾ اینجا است که باید ضرورت اصلی، فرعی کردن مسائل را متذکر شویم تا در ملابسات غوطه نخوریم و از رهگذر این سرگردانی با دشمن مخرج مشترک پیدا نکنیم! حضرت آقا تذکر می دهند که دأب بنده جنگیدن با دشمن فرعی نیست و در مسائل بسیاری این اخلاق قرآنی را مراعات می کردند و گاهی به کسانی که به وضوح دشمنی می کردند نهایتاً عنوان «برادران شرور» می دادند و تذکر می دادند که هیچگاه به چشم دشمن به برادر خود نگاه نکنیم. «برادران عزيز، خواهران عزيز، عموم ملت ايران توجه داشته باشند كه گاهى يكى با شما دشمنى مى ‏كند، اما اگر دقت كنيد دشمنى او دشمنى اصلى نيست، تابعى است از يك عامل ديگر، از يك كس ديگر؛ دشمن اصلى را پيدا كنيد؛ والا [اگر] انسان با دشمن فرعى‏ سينه ‏به ‏سينه بشود، هم قواى او تحليل مى‏ رود، هم نتيجۀ كارْ نتيجۀ مطلوبى نخواهد شد»(14/ 03/ 1393) ┄┅••؛••┅┄ آیا دشمن اینجا بساط جنگی برپا کرده است؟ آری، واقعاً مخفی نیست. آیا حساب درشتی روی آن باز کرده؟ آری، این هم مخفی نیست، هرچند باید روی آن بحث کنیم و نظرگاه کاملی در این باره فراهم نماییم(جایگاه راهبردی حجاب). دشمن انواع و اقسام کارها را برای بی حجاب و بی حیا کردن فرزندان این مرز و بوم در پیش گرفته و بی وقفه روی آن کار کرده و می کند. طبیعی است نام اینها را نمی توان علاقه مندی ایشان به موضوع حجاب دانست، نام آن جنگ است، جنگی که ذاتاً فرهنگی است و بخش خوبی از این جنگ فرهنگی هم فرهنگی است، ولی ابعاد تعلیمی ــ تربیتی، امنیتی، اقتصادی، سیاسی، حقوقی و ... نیز دارد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند امام مهربان و مظلوم حضرت حسن ابن علی علیه السلام ☘️@faslefarhang

• تحلیل • #درباره_حجاب #اولویت_کشور ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ҉ ▫️اولویت دولتی یا مردمی؟ اقتصاد، مهار تورم و رشد تولید اولویت اول مسائل کشور است و باید همه ظرفیت‌ها برای پیشبرد آن بسیج شود. وقتی که سال گذشته جنبش فواحش و جنگ احزاب بین‌المللی اغتشاشات در ایران شکل گرفت، باز هم اقتصاد اولویت اول را داشت و اساسا تحلیل رهبری این بود که به خاطر خوب و موفق پیش رفتن دولت، دشمن این اغتشاشات را آتشفشان کرده است، لذا قائل بود که نباید حواس دولت از کار اصلی خود غافل شود و باید هر آنچه برای رونق اقتصاد کشور لازم می‌دید را دنبال کند. یکی از جملات کلیدی در سال قبل جمله هوشمندانه و آرامش‌بخش دکتر رئیسی بود که خطاب به دشمن فرمود هر کاری هم بکنید ما این کشور را می‌سازیم و از وظیفه اصلی غفلت نمی‌کنیم. در عین همین حال، ما همگی مشغول خاموش کردن آتش اغتشاشات بودیم، دولت هم. فتنه حجاب نیز اکنون چنین است. دشمن کشور را به آتش کشیده و ما هم با آن درگیریم و موظفیم که طرحهای جامعی برای آن بریزیم و کاملاً عاقلانه به آن بپردازیم و ان‌شاءالله این معضل حل خواهد شد، ولی نه دولت و نه مردم از اولویت اول که رونق تولید است نباید غفلت کنند. هیچ کار اساسی در این باب نباید رها شود. این نکته نیز نباید طرح شود که کدام یک اولویت مردم و کدام یک اولویت دولت است؛ زیرا هر دو باید به این ضرورتها با همین آرایش توجه کنند. ┄┅••؛••┅┄ اما اگر بنا باشد که «مهار تورم» و «رشد تولید» را دولت محترم اولویت امسال خود بداند، راه آن خیلی سخت نیست. دولت عاقل و خادم سیزدهم هم از درک این اولویت و صرف اهتمام نسبت به آن دور نیست. ولی اگر بنا باشد که مردم هم در این جهاد وارد شوند، باید «سواد اقتصادی» مردم زیادتر شود یا حداقل بدانند که برای مهار تورم باید چه کنند؛ یعنی باید دستورهای عمومی ای تولید شود و به خوبی ترویج شود تا همه بدانند که چگونه می توانند وارد این کار مهم و ضروری این مقطع مهم و تاریخی بشوند. حضرت آقا ضمن این که می فرمایند : «هر جا مردم وارد شده‌اند ما پیشرفت کرده‌ایم»(1/ 1/ 1402) گلایه مندانه می گویند : «یکی از اشکالات مهمّی که ما داریم، این است که روی راه‌های مشارکت مردم فکر نکرده‌ایم. من همین جا به مسئولین محترم، به صاحب‌نظران اقتصادی، به کسانی که علاقه‌مند به سرنوشت کشورند توصیه میکنم بنشینند راه‌های مشارکت عموم مردم در مسائل اقتصادی را پیدا کنند» (1/ 1/ 1402) ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به گل روی امام حسن مجتبی، سبط ریحان شمیم محمدی، علیه السلام ☘️@faslefarhang