📝 #کلام_بزرگان 💠سید هاشم حداد: مرحوم آقا(آیت الله قاضی) خودش اینطور بود و به ما هم اینطور دستور داده بود که : در میان شب چون برای #نماز_شب بر می خیزید چیز مختصری تناول کنید ؛ مثل چای یا دوغ یا یک خوشه انگور، یا چیز مختصر دیگری که بدن شما از کسالت بیرون آید و نشاط برای عبادت داشته باشید. #نماز_شب_را_به_نیت_ظهور_میخوانیم @fatamae

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد یا عالی بِحَقِّ علی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان ‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌ ‎‌‌‌🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 @fatamae

💠 دعـــــــــــای فـــــــــــرج 💠 🔸بسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیم🔸 💚اِلهی عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کلمح الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ.💚 💠دعــای ســـلامتی امــام زمــــان(عج)💠 💠"اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن، صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ، فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ، وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً، حَتَّی تُسْکِنَهُ اَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا"💠 اللّٰهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج🌹 🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 @fatamae

صفحه ۴۵۳ مصحف شریف سوره مبارکه ص #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 @fatamae

قرآن ترجمه المیزان سوره 38 سوره مبارکه ص صفحه 453 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان ص ۚ وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ (1) صاد، قسم به قرآن داراى ذکر [که تو از پيامبرانى]. (1) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ (2) ولى آنان که کفر ورزيده اند، در سرکشى و دشمنى عميقى هستند. (2) كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلَاتَ حِينَ مَنَاصٍ (3) چه بسيار نسل ها را پيش از آنان هلاک کرديم که [براى رهايى از هلاکت] فرياد بلند کردند در حالى که وقت گريز نبود. (3) وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ ۖ وَقَالَ الْكَافِرُونَ هَٰذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (4) و تعجّب کردند که اخطارکننده اى از جنس خود آنان به سويشان آمده است و کافران گفتند: اين ساحرى بسيار دروغگو است. (4) أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (5) آيا چندين معبود را معبودى يگانه قرار داده است؟ بى شک اين چيزى بسيار شگفت آور است! (5) وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ (6) و اشراف آنان [از مجلس ابوطالب] به راه افتادند [و به يکديگر مى گفتند] که برويد و بر پرستش معبودهاى خود شکيبايى ورزيد که اين کارى مطلوب است. (6) مَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَٰذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ (7) اين [دعوت به توحيد] را در آخرين کيش نشنيده ايم، اين جز دروغى ساخته شده نيست. (7) أَأُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنَا ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْ ذِكْرِي ۖ بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذَابِ (8) آيا از ميان ما، قرآن فقط بر او نازل شده است؟ [اين موجب انکار آنان نيست] بلکه آنها در ذکر من (قرآن) شکّ دارند، بلکه هنوز عذاب مرا نچشيده اند [تا شکّشان برطرف شود]. (8) أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ (9) آيا خزانه هاى رحمت پروردگار عزّتمند بسيار بخشنده تو نزد آنان است [تا وحى را بر هر که بخواهند نازل کنند]؟ (9) أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبَابِ (10) آيا فرمانروايى آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنها است در اختيار آنان است؟ [اگر چنين است] بايد در راه هاى آسمان ها بالا روند [و رشته کار را به دست گيرند]. (10) جُنْدٌ مَا هُنَالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزَابِ (11) اينان سپاهى حقير از احزاب کفراند که آن جا شکست خوردنى هستند. (11) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ (12) پيش از آنان قوم نوح و قبيله عاد و فرعون صاحب اهرام [پيامبران را] تکذيب کردند. (12) وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ ۚ أُولَٰئِكَ الْأَحْزَابُ (13) و ثمود و قوم لوط و اهل اَيکه (قوم شعيب) اينان همان احزاب کفراند. (13) إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ (14) و هيچ کدام [از اين احزاب] نبودند مگر اين که رسولان را تکذيب کردند، پس عقوبت من [بر آنان] حتمى شد. (14) وَمَا يَنْظُرُ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ (15) و اينان جز يک صيحه [هلاکت بار] را که هيچ تأخيرى براى آن نيست، انتظار نمى برند. (15) وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ (16) و [با تمسخر] گفتند: پروردگارا! سهم ما را [از عذاب ]به تعجيل پيش از روز حساب به ما بده. (16) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 @fatamae

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۵۳🌷 لجاجت به قیمت نابودی!: مدّتی از آغاز دعوت پیامبر گذشته بود. مخالفت آن حضرت با شرک و بت پرستی آشکار شده بود و سخنان بی پرده‏ ی او، مشرکان را به شدّت می آزرد. البتّه موقعیّت اجتماعی او، مانع برخورد آشکار مشرکان با وی می شد؛ به‏ خصوص حمایت آشکار عموی بزرگوارش ابوطالب ـ که بزرگ قریش بود ـ ، سدّ محکمی در برابر کافران محسوب می شد. از این رو ابوجهل همراه جماعتی از قریش نزد ابوطالب آمد تا شاید بتواند او را قانع کند که محمّد را از راهی که پیش گرفته، باز دارد. آنها حرف هایشان را زدند و از ابوطالب خواستند به محمّد دستور دهد که از خدایانشان دست بردارد تا آنان نیز به خدای او ناسزا نگویند. ابوطالب، پیامبر را نزد خود فراخواند. هنگامی که پیامبر وارد خانه ی ابوطالب شد، به اطراف اتاق نگاه کرد و چون دید‏ جز ابوطالب، حاضران دیگر همه مشرک هستند، فرمود «السَّلامُ عَلی من اتَّبَعَ الهُدیّْ» (سلام بر کسی‏ که از هدایت پیروی کند) و آنگاه نشست. ابوطالب، سخنان آنان را برای برادرزاده اش شرح داد. پیامبر در پاسخ فرمود: آیا آن ها حاضرند تنها در یک جمله با من همراه شوند، و در سایه‏ ی آن، از تمام عرب پیشی گیرند و بر آنان حکومت کنند؟ ابوجهل گفت: بله؛ موافقیم. منظورت کدام جمله است؟ پیامبر فرمود: بگویید: لا اله الا الله. هنگامی که حاضران این جمله را شنیدند، چنان وحشت کردند که انگشتانشان را در گوش هایشان گذاشتند و با سرعت از آنجا خارج شدند؛ در حالی که می گفتند: ما این مطلب را در آیین آخری که در میان مردم رواج دارد، نشنیده ایم؛ این فقط دروغ‏ بافی است. در این هنگام، خداوند در باره‏ ی آنها آیات 1 تا 7 این سوره را نازل کرد . یکی از آیات شگفت انگیز و عبرت آموز این صفحه، آیه‏ ی 16 است. خداوند در این آیه می گوید که کافران از روی لجاجت و مسخره کردن گفتند: «پروردگارا، پیش از فرا رسیدن روز حساب، هر چه زودتر بهره‏ ی ما را از عذاب بده!» چه عجیب است انسانی که چنان کوردل و متعصّب باشد که در راه پافشاری بر عقیده و تفکّر باطل خود، از خدا بخواهد که هر چه زودتر او را با عذاب خود نابود کند! واقعیت این است که غرور و لجاجت با حق و حقیقت، چنان تأثیر مخرّبی در درک و شعور انسان می گذارد که نفع و ضرر او را در نظرش تغییر می دهد. این حقیقت در آموزه های دینی به روشنی آمده است؛ چنان¬که در آیه‏ی 19 سوره‏ ی حشر می خوانیم: «مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، و در نتیجه، خدا نیز آنان را دچار خودفراموشی کرد.» در حدیثی از امام علی نیز می خوانیم: «هر کس خدا را فراموش کند، خدا نیز او را دچار خودفراموشی کرده، چشم دلش را کور می کند.» در روایتی از امام صادق آمده است: «کسی که خدا [به کیفر غرور و لجاجت با حق] گمراهش کرده و دلش را کور کرده، حقیقت را درک نمی کند و شیرینی آن را در نمی‌یابد، و شیطان، سرپرست و مالکش می شود و او را تا کنار باتلاق های نابودی می کشاند و دیگر از آن بیرون نمی آورد.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 @fatamae

🍃🌹دعای هفتم #صحیفه_سجادیه ✨به نیت شفای تمام بیماران ✨ 🌱🌸الهـم عجـل لولیـک الفـرج🌸🌱 @fatamae

🎵#دعای #عهد 🗣#علی_فانی #ما_ملت_امام_حسینیم @fatamae