در قرآن کریم، مستقیماً به موضوع انتخابات اشاره نشده است، اما آیاتی وجود دارند که می‌توانند به طور غیرمستقیم به این موضوع مرتبط باشند و اصول و معیارهایی را برای انتخاب رهبران و مسئولان در جامعه ارائه دهند. برخی از این آیات عبارتند از: - آیه ۱۱ سوره رعد: «إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ»، که تأکید می‌کند خداوند سرنوشت یک قوم را تغییر نمی‌دهد مگر اینکه آن‌ها خود تغییراتی را در درون خویش ایجاد کنند. این آیه می‌تواند به اهمیت مشارکت فعال در تصمیم‌گیری‌های جمعی و انتخابات اشاره داشته باشد. - آیه ۵۸ سوره نساء: «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا»، که بیان می‌کند خداوند فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبان آن‌ها برگردانید. این آیه می‌تواند به اهمیت انتخاب افراد شایسته و امین برای مسئولیت‌های مهم اشاره کند. - آیه ۵۵ سوره یوسف: «قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ»، که در آن حضرت یوسف (ع) خود را برای مسئولیت خزانه‌داری معرفی می‌کند و بر دو ویژگی حفاظت و دانایی تأکید می‌کند. این آیه می‌تواند به اهمیت داشتن تخصص و تعهد در انتخاب مسئولین اشاره داشته باشد. این آیات و دیگر آیات مشابه می‌توانند به عنوان راهنمایی برای انتخابات و انتخاب رهبران و مسئولان در جامعه اسلامی مورد استفاده قرار گیرند.

در زمان امام جواد علیه السلام، موضوعات متعددی مطرح بود که برخی از آنها عبارت بودند از: - امامت در سنین کم: امام جواد علیه السلام در سن هشت سالگی به امامت رسیدند، که این مسئله باعث بروز بحث‌ها و اختلافاتی در میان شیعیان شد. - مناظرات کلامی و فقهی: امام جواد علیه السلام در مناظرات علمی با عالمان فرقه‌های اسلامی شرکت داشتند و در مسائلی همچون جایگاه شیخین (عُمر و ابوبکر) و مسائل فقهی مانند حکم قطع‌کردن دست دزد و احکام حج بحث می‌کردند. - برخورد با فرقه‌های دیگر: امام جواد علیه السلام با فرقه‌هایی مانند اهل‌حدیث، واقفیه، زیدیه و غُلات که در آن دوره فعال بودند، برخورد داشتند و شیعیان را از عقاید آنان آگاه می‌ساختند. این موضوعات توسط امام جواد علیه السلام و شیعیان آن دوره مطرح و پیگیری می‌شدند. امام جواد علیه السلام با استفاده از وکیلان و نامه‌نگاری با شیعیان در ارتباط بودند و به سؤالات دینی و کلامی آنان پاسخ می‌دادند.

جایگاه شیخین، یعنی ابوبکر و عمر، در کلام امام جواد علیه السلام، موضوعی است که در مناظرات کلامی و فقهی ایشان مطرح شده است. امام جواد علیه السلام به عنوان نهمین امام شیعیان، در دوران خود با چالش‌های فکری و کلامی متعددی روبرو بودند که از جمله آن‌ها می‌توان به بحث‌های مربوط به جانشینی پیامبر اسلام (ص) و جایگاه صحابه بزرگوار اشاره کرد. در این بحث‌ها، امام جواد علیه السلام و دیگر علمای شیعه، امامت را امری الهی و مبتنی بر نص و انتصاب از سوی خداوند می‌دانستند و بر این باور بودند که امام باید معصوم باشد و از طرف خداوند و پیامبر (ص) تعیین شود. این دیدگاه با نگاه اهل سنت که امامت را امری فقهی و تابع انتخاب می‌دانستند، متفاوت بود. بنابراین، در کلام امام جواد علیه السلام، جایگاه شیخین به عنوان دو تن از صحابه پیامبر (ص)، در چارچوب نگاه کلامی شیعه به امامت و جانشینی پیامبر (ص) مورد بررسی قرار می‌گرفت. امام جواد علیه السلام در مناظرات خود، به تبیین و دفاع از این دیدگاه پرداخته و نقش مهمی در تبیین و ترویج معارف شیعی در آن دوران داشتند.

دو مناظره مهم امام جواد علیه السلام درباره امامت و خلافت که در منابع تاریخی و روایی ذکر شده‌اند، عبارتند از: 1. مناظره با یحیی بن اکثم: این مناظره در دوران خلافت مأمون و در حضور وی انجام شد. یحیی بن اکثم، قاضی القضات عباسی، سؤالی فقهی درباره کفاره شکار توسط محرم حج پرسید. امام جواد علیه السلام با پاسخی دقیق و علمی، نه تنها به سؤال پاسخ دادند بلکه به مسائل عمیق‌تری پیرامون احکام شکار و کفاره آن پرداختند. 2. مناظره در مورد فضائل خلفا: امام جواد علیه السلام در مناظره‌ای دیگر به بحث و گفتگو پیرامون فضائل خلفا پرداختند. این مناظره به موضوعات کلامی و مقام و جایگاه خلفا پس از پیامبر اسلام (ص) می‌پرداخت و امام جواد علیه السلام دیدگاه‌های شیعی را در این باره تبیین می‌کردند. این دو مناظره نشان‌دهنده عمق دانش و تسلط امام جواد علیه السلام بر مسائل دینی و کلامی بوده و همچنین تأکید می‌کند بر اینکه امامت و خلافت از دیدگاه شیعه، مقامی الهی و بر اساس نص و انتخاب الهی است.

سیره زندگانی امام محمد باقر (علیه السلام) را می‌توان به چند بخش اصلی تقسیم کرد که هر کدام جنبه‌های مختلفی از زندگی و تأثیرات ایشان را نشان می‌دهند: 1. زندگی شخصی و خانوادگی: - امام باقر (علیه السلام) در سوم ماه صفر سال 57 هجری قمری در مدینه منوره متولد شدند. - پدر بزرگوار ایشان امام زین العابدین (علیه السلام) و مادرشان فاطمه، دختر امام حسن مجتبی (علیه السلام) بود. 2. تحصیل علم و دانش: - امام باقر (علیه السلام) به دلیل عمق دانش و توانایی‌های علمی خود به "باقر العلوم" معروف شدند. - ایشان علم را شکافت و رموز و نکات دقیق آن را روشن ساخت. 3. مبارزه سیاسی و اجتماعی: - امام باقر (علیه السلام) در دوران حکومت بنی امیه زندگی می‌کردند و شاهد فشارها و ستم‌های آن دوران بودند. - ایشان با ترویج معارف اهل بیت (علیهم السلام) و تقویت بنیان‌های فکری و عقیدتی شیعیان، نقش مهمی در حفظ و گسترش تشیع داشتند. 4. تأثیرات علمی و فرهنگی: - امام باقر (علیه السلام) با تدریس و نشر حدیث، به گسترش فرهنگ قرآنی و استحکام معارف شیعی کمک کردند. - ایشان با تربیت شاگردان برجسته‌ای مانند جابر بن یزید جعفی، نقش مهمی در انتقال دانش اهل بیت (علیهم السلام) به نسل‌های بعد داشتند. 5. وفات و میراث: - امام باقر (علیه السلام) در سن 57 سالگی در سال 114 هجری قمری به شهادت رسیدند. - ایشان در قبرستان بقیع در کنار پدر بزرگوارشان به خاک سپرده شدند و میراث علمی و فرهنگی بزرگی از خود به جای گذاشتند. این دسته‌بندی‌ها به ما کمک می‌کنند تا درک بهتری از جنبه‌های مختلف زندگی امام باقر (علیه السلام) و تأثیرات عمیق ایشان بر جامعه اسلامی داشته باشیم. الحمدلله علی نعمة الإسلام و ولاية علي بن أبي طالب عليه السلام امیرالمؤمنین

در دوران امامت امام محمد باقر (علیه السلام)، حاکمان مختلفی از خاندان بنی‌امیه بر قلمرو اسلامی حکمرانی می‌کردند. این خلفا عبارت بودند از: 1. ولید بن عبدالملک: - وی به عنوان یک حاکم مستبد و خودکامه شناخته می‌شد. 2. سلیمان بن عبدالملک: - سلیمان نیز مانند برادرش ولید، به سیاست‌های استبدادی ادامه داد. 3. عمر بن عبدالعزیز: - عمر بن عبدالعزیز به عنوان یکی از عادل‌ترین حاکمان بنی‌امیه شناخته می‌شود و دوران حکومت او را دورانی از اصلاحات و عدالت می‌دانند. 4. یزید بن عبدالملک: - یزید نیز مانند سایر خلفای اموی، به سیاست‌های خاندان خود ادامه داد. 5. هشام بن عبدالملک: - هشام به عنوان یکی از قدرتمندترین و مستبدترین خلفای بنی‌امیه شناخته می‌شود و دوران حکومت او با سرکوب‌های شدید علیه مخالفان همراه بود. این خلفا هر کدام ویژگی‌ها و صفات مختلفی داشتند، اما به طور کلی، حکومت بنی‌امیه با ستم و استبداد همراه بود و امام باقر (علیه السلام) در این دوران با چالش‌های فراوانی روبرو بودند. امام باقر (علیه السلام) با وجود فشارهای سیاسی، به ترویج دانش و معارف اهل بیت (علیهم السلام) پرداختند و نقش مهمی در حفظ و گسترش تشیع داشتند.

کتاب بدایة الحکمه که توسط علامه سید محمدحسین طباطبایی نوشته شده است، دارای ۱۲ مرحله و ۱۱۰ فصل است. این کتاب به عنوان یکی از متون اصلی در تدریس فلسفه در حوزه‌های علمیه شناخته می‌شود و به زبان عربی نوشته شده است. محتوای آن شامل مباحث مهم و کلیدی فلسفه اسلامی است و به گونه‌ای تنظیم شده که مطالب پیشین، مطالب پسین را می‌توان استنتاج کرد.

این کتاب شامل یک مقدمه، دوازده مرحله و هر مرحله چند فصل است. در مقدمه، به تعریف فلسفه، حکمت، موضوع و غایت فلسفه پرداخته شده و از کلیات مباحث وجود شروع می‌شود. سپس در مراحل بعدی، موضوعات فلسفی به ترتیب بیان می‌شوند. مؤلف در هر فصل به اشکالات وارده پاسخ داده و آنها را نقد و بررسی می‌کند. این کتاب به دلیل سبک روان و نظم منطقی در چینش مراحل و فصول، به عنوان نخستین متن درسی فلسفه برای جویندگان حکمت الهی شناخته شده است. به طور خلاصه، "بدایة الحکمه" یک دوره کامل از حکمت الهی را ارائه می‌دهد و به دلیل تمرکز بر استدلال و برهان، از حشو و زوائد پرهیز کرده و به جرأت می‌توان گفت که مقامش در حکمت متعالیه، همسان منزلت "اشارات" بوعلی در حکمت مشاء است.

مقدمه کتاب "بدایة الحکمه" به تعریف و بررسی مبانی اولیه فلسفه می‌پردازد. علامه طباطبایی در این بخش، به توضیح موضوعاتی چون ماهیت و هدف فلسفه، روش‌های مطالعه و فهم فلسفه، و اهمیت آن در حوزه دانش می‌پردازد. ایشان مقدمه را به دو بخش تقسیم می‌کنند: مقدمه علم و مقدمه کتاب. در مقدمه علم، مطالبی بیان می‌شود که آگاهی به آن‌ها موجب افزایش بصیرت در فراگیری دانش فلسفه می‌شود. این بخش شامل موضوعاتی مانند موضوع علم، مؤلف علم، سمت علم، روش علم، غرض علم، و فایده علم است. علامه طباطبایی در این مقدمه به برخی از این موضوعات اشاره می‌کند و به توضیح آن‌ها می‌پردازد. به طور خلاصه، مقدمه کتاب "بدایة الحکمه" به معرفی و تبیین مفاهیم اساسی فلسفه و روش‌های مطالعه آن می‌پردازد و زمینه‌ای برای ورود به مباحث پیچیده‌تر فلسفی فراهم می‌کند.

مرحله اول کتاب "بدایة الحکمه" به بررسی کلیات مباحث وجود می‌پردازد و شامل ۱۲ فصل است. در این مرحله، علامه طباطبایی مفاهیم اساسی وجود و انواع آن را تشریح می‌کنند و به تفصیل در مورد ماهیت وجود و اقسام آن بحث می‌کنند. همچنین، به تبیین انقسامات وجود به خارجی و ذهنی و «ما فی نفسیه» و «ما فی غیره» می‌پردازند که این انقسامات به تفکیک وجود از منظرهای مختلف و تأثیر آن در فهم مسائل فلسفی کمک می‌کند. این مرحله به عنوان پایه و اساس برای مراحل بعدی کتاب است و درک دقیق آن برای فهم عمیق‌تر مباحث فلسفی در فصول بعدی ضروری می‌باشد. علامه طباطبایی با استفاده از روش استدلالی و منطقی، مخاطب را قدم به قدم با مفاهیم پیچیده وجود آشنا می‌کنند و زمینه‌ساز فهم بهتر مباحث فلسفی در حکمت متعالیه می‌شوند.

النبي صلي الله عليه وآله وسلم یمنع المنافق الأول يعني ابابکر بن أبي قحافه لتبلیغ سورة البرائة و یرسل مکانه امیرالمؤمنین علي بن أبي طالب عليه السلام 80 حدیث موجود في اکثر کتب اهل السنه والجماعه یؤید هذا الکلام و یفضح لنا الشخصية المزيفة و یبیین لنا الشخصية الحقيقية شارک معنا في نشر المنشور لکسب الثواب الجزیل الحمدلله علی نعمة الإسلام و ولاية محمدد و آل محمد #ابوبکر #امام_علی #رسول_الله #اسلام #دین #شیعه #سنی #سوره_برائت #اهل_بیت https://rubika.ir/fateh_khaybar313

پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم منع کردند ابوبکر را برای تبلیغ سوره برائت و بجایش امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام را فرستاد 80 حدیث یافت شده در اکثر کتاب های اهل سنت و جماعت از این کلمه حمایت می کند، شخصیت جعلی را افشا می کند و شخصیت واقعی را به ما نشان می دهد با ما در انتشار این پست برای به دست اوردن پاداش بزرگ شرکت کنید خدا را شکر برای برکت اسلام و ولایت الهی محمد و خاندان محمد #ابوبکر #امام_علی #رسول_الله #اسلام #دین #شیعه #سنی #سوره_برائت #اهل_بیت https://rubika.ir/fateh_khaybar313