#اربعین #دلی اولین باری که رفتم کربلا سال ۸۸ بود. اون وقت بچه بودم چیزی نمی‌فهمیدم اما وقتی زمان می‌گذشت و بزرگتر می‌شدم و می‌رفتم کربلا با یک نگاه دیگه ای به این سفر نگاه میکردم. حالا ۱۵ سال از بار اولی که رفتم کربلا گذشته و چشم انتظارم تا دوباره خودم رو به اون سرزمین برسونم سرزمینی که وقتی امیرالمومنین داشت از اونجا عبور میکرد اینجوری از کربلا یاد کرد مصارع عشاق شهدا. ثواب زیارت و پیاده رفتن به کنار ما نمی‌فهمیم چون امام باقر گفت لو یعلم الناس ما فی الزیارة الحسین من الفضل لماتوا شوقا. این جمعیت میلیونی که اونجا حاضر میشه خیلی برکت داره. اصلا آدم هر رشدی که توی زندگیش میکنه هر درسی که از بقیه میگیره بستگی به جمعی داره که داره باهاشون زندگی میکنه. حالا فکرش رو بکن ده روز تو نجف و کربلا و کاظمین و سامرا حلال ترین غذا رو میخوری، بی حجاب نمی‌بینی، خود به خود به بقیه خدمت می‌کنی، خودمونیم ولی خداییش آدم اونجا خیلی کمتر به فکر گناه میفته. فکرش رو بکن داری تو مسیری قدم میزاری که همه شهدا برا این مسیر رفتن میدونی یعنی چی یعنی خون همه شهدا ضمانت پیش خداست تا من و تو بیایم کربلا و برگردیم. حالا با همه این اوصاف خودم به شخصه واقعا لیاقت پا گذاشتن تو این سرزمین رو ندارم اما... یه جوری امام حسین آدم رو شرمنده میکنه که... اون سالی که کرونا بود میخواستم برم کربلا اما گذرنامه ام رو سفارت عراق گم کرد و جا موندم داشتم دیوونه میشدم همه رفیقام رفتن و من جا موندم اما امام حسین برام جبران کرد عرفه رفتم کربلا کل ماه رمضان رو با بچه ها رفتیم الحمدلله انشاءالله تا آخرین نفسمون در خونه ابی عبدالله باشیم @fazel_khodadadi