#امام_جعفر_صادق_علیه_السلام #مدح_مرثیه #غزل تویی تجلّی ایمان، امام جعفر صادق تویی پناه یتیمان، امام جعفر صادق دلیل رویش گل‌ها؛ دلیل تابش خورشید دلیل بارش باران، امام جعفر صادق تو فاضلی، تو صبوری، تو صادقی، تو طَهوری نِمود کامل انسان، امام جعفر صادق پرنده با تو غزل‌خوان، قمَر کنار تو تابان ستاره با تو درخشان، امام جعفر صادق درون مکتبتان مالکِ اَنَس زده زانو کنار جابرِ حیّان، امام جعفر صادق چه نام‌های بزرگی، اَبان، مَعاذ، مُفَضَّل هشامِ صاحب برهان، امام جعفر صادق شبیه بحری و شاگردهای مکتب فضلت شبیه لؤلؤ و مرجان، امام جعفر صادق تو نور اهل زمینی، اگرچه عرش نشینی کنار حضرت سبحان، امام جعفر صادق تو مروه‌ای، تو صفایی، تو مشعری، تو مِنایی تویی برادر قرآن، امام جعفر صادق صدا زدند شما را، میان آتش نمرود میان هجمه‌ی طوفان، امام جعفر صادق تو فوق مدح و ثنایی، درون وصف نیایی به وصفتان همه حیران، امام جعفر صادق دوباره ماه عزا شد، دوباره ماتم شوّال دوباره حزن فراوان، امام جعفر صادق به جرم موی سپیدت، تو را محاکمه کردند به جرم نیکی و احسان، امام جعفر صادق تو را بدون قبا، پا برهنه، سرزده بردند شبیه سیّد عریان، امام جعفر صادق پیامبر سپرت شد، میان مجلس منصور همیشه اوست نگهبان، امام جعفر صادق تویی غریب مدینه، که از فراقِ تو آقا بقیع گشته پریشان، امام جعفر صادق شبیه جدّ کریمت، به زهر کین جگرت سوخت به جرمِ ذکر حسن جان، امام‌ جعفر صادق به آب لب نزدی گرچه بر لب تو ترَک بود شبیه ساقی عطشان، امام جعفر صادق از این مصیبت عظمی، زمینیان همه محزون در آسمان همه گریان، امام جعفر صادق تو پر کشیدی و رفتی، پس از وجود عزیزت شدیم بی‌سر و سامان، امام جعفر صادق وصیّت تو نماز است، آه! من چه بگویم ز مکر و حیله‌ی شیطان، امام جعفر صادق به درد عشق تو آقا، خداکند که بمیرم چه احتیاج به درمان؟ امام جعفر صادق #علی_رفیعی_وردنجانی #صلوات #انتشار_برای_اولین_بار 🔹ازحاج محمدفضل الهی شاعراهل بیت

#امام_باقر علیه السلام #مدح_مرثیه #ترکیب_بند خوشابحال دلی که به دلبری برسد  به سفره ی کرم ذره پروری برسد همه رعیت ارباب میشویم اما  غلام با ادب اینجا به برتری برسد کسی که بر در این خانه سر بلند نکرد به یک اشاره ی اقا به سروری برسد اگرچه سائل او بی نیاز از دنیاست در آخرت به مقامات بهتری برسد به نیم قطره ی اشک محبتش ندهد  اگر خوشی دو عالم به نوکری برسد  شبیه فطرس درمانده غصه ای دارم  نشسته ام که مگر پر...نه...شهپری برسد  ز "قال باقر علیه السلام " مست شود اگر کسی به فیوضات منبری برسد  کسی که بر کرمش افتخار میکردند  اگر نبود خلائق چه کار میکردند!؟ * قلم به دست گرفته رساله بنویسد به نام حضرت جل جلاله بنویسد مقید است به تحلیل کربلای حسین  کنار این همه مقتل ، مقاله بنویسد  مقید است که تاریخ را ورق بزند دوباره از غم تلخ قباله بنویسد روایت سفرش سوی کربلا کم نیست تمام روز و شب اش را به ناله بنویسد میان روضه ی بازار شام میطلبد که از نجابت طفل سه ساله بنویسد  تمام مرثیه هایش میان لفافه ست به اشک چشم تر از "باغ لاله " بنویسد  برای اینکه محرم به کربلا برسم  نشسته ام که برایم حواله بنویسد  کنار این همه ابر بهار گریه کنم میان روضه ی او زار زار گریه کنم  * دلی شکسته و بغضی شکسته تر دارد  دوباره یاد چه کرده که چشم تر دارد ؟! همیشه مجلس روضه ش پر تلاطم بود  حسین گفتن او مزّه ای دگر دارد مرور خاطره ها کار هر شب آقاست  چقدر زخم روی زخم بر جگر دارد چقدر پیر شده ، خم شده ، شکسته شده به خاطر غم و غصه است ، خب اثر دارد چقدر این شب اخر به مادرش رفته  میان نافله اش دست بر کمر دارد لهوف از غم یک صبح تا شبش،گفته  کجا کسی ز غم و غصه اش خبر دارد!؟ میان این همه ارثی که از پدر برده  اگر غلط نکنم گریه بیشتر دارد همیشه بالش زیر سرش پر از اشک است چرا که روضه ی گودال زیر سر دارد غروب روز دهم را نمی برد از یاد شبیه خیمه شده ، آه شعله ور دارد به یاد کودکی اش از رقیه می خواند  چه خاطرات عجیبی ز همسفر دارد ...  همین که خار نشسته به پای او کافی ست  خدا کند که دگر زجر دست بردارد میان دفتر عمرش چه خاطرات بدی  ز چوب و باده و دندان و تشت زر دارد در آن شبی که سنان بین راه اسیرش کرد گرسنه بود ولی تازیانه سیرش کرد